Του ΣΤΑΘΗ από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»

Στα κυριακάτικα φύλλα μάς δόθηκε μια πρώτη γεύση του τι ακολουθεί. Περιχαρής ο ίδιος ο Τ. Παππάς ανήγγειλε πως επιτέλους στο ΠΑΣΟΚ άφησαν την αμυντική στάση και μέσα από δηλώσεις στελεχών του κατέγραψε μια σειρά πολιτικότατες εκφράσεις που αρχίζουν από «το ΚΚΕ είναι λείψανο», φτάνουν στο «είναι ένα απολιθωμένο δάσος που το εκμεταλλεύεται εμπορικά η συμπαγής νεοσυντηρητική ηγεσία του» (Καστανίδης), περνούν στο κλασικό «ρίχνει νερό στο μύλο της δεξιάς» (Ξενογιαννακοπούλου), με κρεσέντο Μπεγλίτη που, αφού διαπιστώνει σωστά ότι «είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι», στη συνέχεια εκτιμά ότι το ΚΚΕ «βρίσκεται ιδεολογικά και πολιτικά σε βαθιά παρακμή» και ότι η ηγεσία του «θέλει να συνεχίσει την ιστορική πρακτική να αλέθει ανθρώπους, ιδέες και κόμματα στις "μυλόπετρες" της ιδεολογικής του τρομοκρατίας».

Δε γνωρίζουμε αν είχε δίπλα του εκείνη την ώρα την Δαμανάκη ή τον Ανδρουλάκη, αλλά το γιατί της σχετικής ομοβροντίας το έκανε καθαρό ένας άλλος: «Οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ αποτελούν εξ αντικειμένου τμήμα του ακροατηρίου στο οποίο το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ελλάδας απευθύνεται» (Λοβέρδος Ανδρέας).

Δηλαδή, αντιμετωπίζουν τους κομμουνιστές ως την κρίσιμη εκλογική πελατεία, η οποία για να αλλάξει «μαγαζί» - σύμφωνα με τη δική τους αγοραία αντίληψη - πρέπει να συκοφαντηθεί το ΚΚΕ.

Μέσα σ' ένα τέτοιο σκηνικό, ο πρόεδρος του ΣΥΝ νιώθει να του παίρνουν το ψωμί απ' το στόμα - με δεδομένο το ρόλο που έχει αναλάβει εργολαβικά - κι αρχίζει να επαναλαμβάνει επί τρεις συνεχείς μέρες την ίδια ακριβώς δήλωση. Το κακό γι' αυτόν είναι πως εμπιστεύεται μια διαφημιστική εταιρεία, αγνοώντας πως τα «σλόγκαν» της δεν παρακολουθούν την επικαιρότητα. Ετσι, τον αδειάζουν τα ίδια τα στελέχη του (Τσίπρας, Πάικος) που κάνουν καθαρό πως ό,τι κι αν λέει το ΚΚΕ, αυτοί παραμένουν στοχοπροσηλωμένοι στο κύριο: Να υπερασπίσουν το ΠΑΣΟΚ.

«Βλακεία χωρίς τελειωμό», χαρακτηρίστηκε ραδιοφωνικά το όλο σκηνικό, στα πλαίσια του οποίου ως και ο Καρατζαφέρης εμφανίστηκε ως κομμουνιστής.

Μια προβοκάτσια ολκής είναι.

Καθώς, παράλληλα, ο Γ. Παπανδρέου εκδράμει στην επαρχία κι αρχίζει να αμολάει μπαρούφες. Κι αντί να βρεθεί ένας δημοσιογράφος να τον ρωτήσει πώς την εννοεί την «αναδιανομή του πλούτου» που εξήγγειλε όταν ταυτόχρονα θεωρεί την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου στοιχείο προόδου, αρχίζουν όλοι μαζί να παπαγαλίζουν «πέντε δεσμεύσεις! πέντε δεσμεύσεις!»

Κανείς, επίσης, δεν τον ρώτησε, ποιος κυβερνούσε αυτόν τον τόπο, όταν ξεκληρίζονταν οι αγρότες κι όταν τα νέα παιδιά εγκατέλειπαν την ύπαιθρο μην μπορώντας να ζήσουν πια εκεί. Παπαγάλισαν όμως όλοι μαζί την «καταγγελία» του για τα «προβλήματα διαχείρισης της αναθεωρημένης ΚΑΠ», την οποία οι σοσιαλδημοκράτες έχουν συνυπογράψει!

Το παιχνίδι είναι στημένο. Ετσι, επίσης, κανείς δε ρώτησε τον Καραμανλή τι εννοεί όταν πετάει την μπαρούφα περί «σχεδίου για την αναδιάρθρωση της υπαίθρου» και «ξεκάθαρο πρόγραμμα που μεταβάλλει την πρόκληση σε ευκαιρία για την ανάπτυξη των αγροτών».

Διά ταύτα: Παραμένει ακέραιη η εκτίμηση: το ποιοτικό στοιχείο των εκλογών είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ. Μια τέτοια προοπτική σπέρνει πανικό...