Το οδοιπορικό μας ξεκινά από την κοινότητα της Σταμάτας. Το δάσος εκεί είχε καεί το 1990 και τμηματικά κάηκε ξανά με τις πυρκαγιές του 1995 και του 1998. Καθώς ανεβαίνουμε στο βουνό, διαπιστώνουμε όλο και περισσότερο το έγκλημα που έχει συντελεστεί στην καρδιά του δάσους. Μαζί μας, η Σοφία Χατζηκομνηνού, κάτοικος της περιοχής και πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος «Νέες Δρυάδες».

Μια τεράστια έκταση, 30 στρεμμάτων, έχει επιχωματωθεί και μπαζωθεί. Τα δέντρα που υπάρχουν έχουν ξεραθεί. Ο χώρος διεκδικείται από ιδιώτες. Σύμφωνα με πληροφορίες, ήθελαν να φτιάξουν ένα «κτήμα» για τελετές γάμων. Προς το παρόν έχουν σταματήσει οι εργασίες. Προχωρώντας, δεξιά και αριστερά του δρόμου, συναντάμε μπουλντόζες, ενώ οι μαντρωμένοι χώροι όλο και πληθαίνουν. «Η κατάσταση αυτή έχει ξεκινήσει απ' τη δεκαετία του '80», μας λέει η Σ. Χατζηκομνηνού.

Και πράγματι, ακόμη και για τον απλό παρατηρητή γίνεται φανερό ότι εκεί που κάποτε υπήρχε δασική έκταση, έχουν «φυτευτεί»... αγροτεμάχια. Ο στόχος είναι προφανής: Από δασικές εκτάσεις θα χαρακτηριστούν γεωργικές - καλλιεργήσιμες εκτάσεις, για να μικρύνει ακόμα περισσότερο το δάσος.

Στη μέση του δάσους και ενώ πλέον έχουμε βγει απ' την Κοινότητα Σταμάτας και προχωράμε προς τα ανατολικά συναντάμε μια πίστα... αγώνων «καρτ»! «Πότε έγινε αυτό;», ρωτάμε. «Πού να ξέρουμε; Κι εμείς το ανακαλύψαμε κάποια στιγμή, πριν από τρία - τέσσερα χρόνια», μας λέει η Σ. Χατζηκομνηνού. Το θέαμα είναι πράγματι πρωτόγνωρο: Στο χώρο που μέχρι πρόσφατα ήταν δάσος, ιδιώτες, με την ανοχή, προφανώς, των αρχών, κατασκεύασαν μια πίστα αγώνων! Αξίζει να σημειωθεί ότι ο χώρος όπου τώρα υπάρχει η πίστα «καρτ» είχε καεί το 1990, επί ΝΔ. Το 1992 κηρύχτηκε αναδασωτέα έκταση με το νόμο 3051/92 (ΦΕΚ 1194/Δ/92, απόφαση νομάρχη Ανατολικής Αττικής). Και πράγματι... Πριν λίγα χρόνια, «φυτεύτηκε» η πίστα καρτ!

Καθώς προχωράμε, βλέπουμε το ίδιο σκηνικό. Διαρκείς εκχερσώσεις, επιχωματώσεις και μπαζώματα καθ' όλο το μήκος παράπλευρα των δρόμων. Μάλιστα, σε κάποιο σημείο, όπου έχουν κατασκευαστεί μια σειρά από αυθαίρετα κτίσματα, διαπιστώνουμε ακόμη και την ύπαρξη... ανεμογεννήτριας. Ποιος είπε ότι οι καταπατητές δεν έχουν οικολογικές ευαισθησίες;

Από εκεί κατευθυνόμαστε στο Διόνυσο. Στο τέλος της κοινότητας, συναντάμε μια μπάρα με τη σήμανση «Απαγορεύεται». Μπαίνοντας μέσα στο χώρο, συναντάμε άλλη μια «καραμπινάτη» παρανομία, από την ίδια την Κοινότητα Διονύσου. Σύμφωνα με έκθεση αυτοψίας του Δασαρχείου, στις 14/2/2007 «η Κοινότητα Διονύσου προέβη κατά το παρελθόν και διαρκώς μέχρι σήμερα στο μπάζωμα ρέματος».

Το αποτέλεσμα θα είναι τραγικό. Είναι φανερό ότι, σε περίπτωση ισχυρής βροχόπτωσης, τα νερά δε θα μπουν στο ρέμα - το οποίο δε θα υπάρχει - αλλά θα παρασύρουν στο πέρασμά τους τα σπίτια της κοινότητας. Τελικά, τα «έργα» επιχωμάτωσης σταμάτησαν μετά από πιέσεις των κατοίκων.

Την ίδια στιγμή, στο Διόνυσο, η κατασκευαστική εταιρεία «DESIGNER VILLAGE» πραγματοποιούσε επί μακρόν ένα «φιλόδοξο» - όπως η ίδια το χαρακτήριζε - πρόγραμμα κατασκευής κατοικιών. Φυσικά, ο εν λόγω «συνοικισμός» της ιδιωτικής εταιρείας κατασκευαζόταν μέσα σε καμένες από το 1998 εκτάσεις (ΠΑΣΟΚ). Το σχέδιο τελικά «ναυάγησε», πριν από περίπου ένα μήνα, όχι όμως γιατί το κράτος επενέβη, αλλά διότι... οι εταιρείες που απάρτιζαν την κατασκευαστική τα «έσπασαν»! Παρ' όλα αυτά, είχαν προλάβει να ρίξουν τα θεμέλια για μια σειρά από υπερπολυτελείς βίλες.

Στην Κοινότητα της Ροδόπολης, ο οικοδομικός συνεταιρισμός «Νέα Αιολίς» εξασφάλισε οικοδομικές άδειες σε αναδασωτέα περιοχή και έχει κατασκευάσει μεγαθήρια. Το εν λόγω έγκλημα έγινε σε δύο δόσεις. Η πρώτη με τις πυρκαγιές του '90 (ΝΔ) και η δεύτερη με τις πυρκαγιές του '98 (ΠΑΣΟΚ). Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Λίγο παρακάτω συναντούμε ένα χωμάτινο γήπεδο ποδοσφαίρου και ένα μπάσκετ. Είναι φανερό ότι ακόμη και αυτά έχουν γίνει με επιχωματώσεις.

Βγαίνοντας από το Διόνυσο, συναντούμε μια ταμπέλα, απ' αυτές που έχουν κατακλύσει το βουνό της Πεντέλης: «Ιδιοκτησία Οικοδομικού Συνεταιρισμού Δικηγόρων Πειραιώς», βλέπουμε σε μια πευκόφυτη έκταση. Και λίγο παραπέρα τις γνωστές ταμπέλες διαφόρων κτηματομεσιτών, που πωλούν «σπίτια - οικόπεδα - αγροτεμάχια» στην περιοχή. Μάλιστα, μία απ' αυτές, είναι καρφωμένη πάνω σε δέντρο...

Το να περπατάς στις περιοχές της Πεντέλης που κάηκαν το 1990, το 1995, το 1998 και το 2005 είναι μια χρήσιμη εμπειρία. Οχι μόνο γιατί αποκαλύπτει το μέγεθος του εμπαιγμού των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τις κατά καιρούς μετά από κάθε μεγάλη πυρκαγιά ανακοινώσεις τους περί αναδασώσεων. Πολύ περισσότερο γιατί στο μυαλό σού έρχεται η εικόνα της Πάρνηθας μετά από μερικά χρόνια.

* * *

Πεντέλη. Το άλλοτε καταπράσινο βουνό, σήμερα έχει μετατραπεί σε εμπορεύσιμο είδος. Καταπατητές, εργολάβοι, επιχειρηματίες «κόβουν» όλο και μεγαλύτερες εκτάσεις δάσους. Και η γη γεννά τα κέρδη τους. Οι φωτιές απλά άνοιξαν το δρόμο. Από εκεί και πέρα τη δράση ανέλαβαν οικοδομικοί συνεταιρισμοί και καταπατητές, «πατάνε» πάνω στα καμένα. Βίλες «φυτρώνουν» μέσα στα καμένα.

* * *

Ο «Ρ» πήγε την Πεντέλη, λίγες μέρες μετά την καταστροφική πυρκαγιά της Πάρνηθας, η οποία αφάνισε μεγάλο μέρος του Εθνικού Δρυμού. Πήγαμε στα καμένα του 1990 (ΝΔ), του 1995 (ΠΑΣΟΚ), του 1998 (ΠΑΣΟΚ) και του 2005 (ΝΔ). Η σταδιακή μετατροπή του δάσους πρώτα σε αγροτεμάχια και στη συνέχεια σε βίλες και συνοικισμούς ολόκληρους είναι μόνιμο «φαινόμενο». Στη θέση του δάσους, είδαμε από κομμένα πεύκα, βίλες και ποδοσφαιρικά γήπεδα, μέχρι και μια πίστα αγώνων ...«καρτ»!

* * *

Αυτό το έγκλημα οικοδομήθηκε - στην κυριολεξία - πάνω στα θεμέλια των εμπρηστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οικοδομήθηκε στην πολιτική γης που μετατρέπει τα δάση, τις παραλίες, κάθε δημόσια έκταση σε εμπόρευμα, που πουλιέται και αγοράζεται πανάκριβα. Είναι η πολιτική που με τους νόμους τους, όπως αποκάλυψε τις προηγούμενες μέρες ο «Ρ», δίνουν τα δάση για οικόπεδα μέσω της ...αναδάσωσης. Είναι η πολιτική που δε διαθέτει ούτε ένα ευρώ για τη σύνταξη του Δασικού Κτηματολογίου.

* * *

Είναι η πολιτική που αναδασώνει μόλις ένα στα 11 στρέμματα. Κάθε στρέμμα στην Πεντέλη που δεν αναδασώνεται δίνει κέρδος στον αυριανό ιδιοκτήτη 867.000 ευρώ! Τόσο εκτιμούν μεσίτες το κόστος της αντικειμενικής αξίας στην Α΄ Οικιστική Ζώνη της Πεντέλης. Κι όταν βέβαια γίνουν οι επενδύσεις, τότε η αξία του στρέμματος θα ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο ευρώ...

Αγία Τριάδα, Αγία Κυριακή, Νέος Βουτζάς, Νέος Πόντος, Καλλιτεχνούπολη. Η βορειοανατολική Αττική τον Ιούλη του 2005 έγινε παρανάλωμα. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, οι πρώτες βίλες, ένα χιλιόμετρο μακριά απ' τα καμένα, έχουν ήδη αρχίσει να οικοδομούνται. Οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο. Ρεύμα τους δόθηκε και το 2006, ενώ, την ίδια χρονιά, έχουν βγει και μια σειρά από νέες οικοδομικές άδειες.

Ο «Ρ» επισκέφτηκε την περιοχή που κάηκε πριν από δύο ακριβώς χρόνια, συνολικής έκτασης 10.000 στρεμμάτων, επί κυβέρνησης ΝΔ.

Από εκεί, πηγαίνουμε στην Αγία Τριάδα. Το σκηνικό, ίδιο. Καμένα δέντρα, σπίτια που ακόμη επισκευάζονται από την προπέρσινη καταστροφική πυρκαγιά. Ομως, φτάνουμε στην κορυφή του λόφου της Αγ. Τριάδας και συγκεκριμένα στην περιοχή Περιβολάκια. Εκεί, συναντάμε ένα υπό ανέγερση μεγαθήριο, περιφραγμένο με μαντρότοιχο, ο οποίος φτάνει το ένα μέτρο. Μια ταμπέλα μας ενημερώνει: «Πωλούνται μεζονέτες». Και ακριβώς από κάτω το σχετικό τηλέφωνο «6948...». Η περιοχή αυτή δεν είχε καεί το 2005. Η φωτιά είχε σταματήσει νωρίτερα το καταστροφικό της έργο. Αυτό, όμως, σε τίποτε δεν εμπόδισε τους κατασκευαστές, την Πολιτεία, για να οικοδομηθεί ένα ακόμη μεγαθήριο στην καρδιά του δάσους. Ακριβώς δίπλα από τη νεόδμητη κατασκευή, μια μάντρα με υλικά - απαραίτητα για την κατασκευή της... μεζονέτας. Εκεί, η υπόλοιπη περιοχή είναι δασική, ωστόσο, το συγκεκριμένο κομμάτι κρίθηκε... μη δασικό.

Στον ίδιο χώρο βλέπουμε περιφραγμένες εκτάσεις που περιέχουν ακόμη και πεύκα μέσα. Από τον ίδιο λόφο αντικρίζουμε το μέγεθος των καταστροφών που έχουν κάνει οι πυρκαγιές των τελευταίων 15 χρόνων. Εκεί όπου κάποτε υπήρχε δάσος, τώρα δεν υπάρχει τίποτε πέρα από μια χέρσα γη. Λες και έχει αποψιλωθεί.

Από εκεί περνάμε στο Νέο Βουτζά. Η καταστροφή είναι ολοκληρωτική. Για να αποτραπούν τα νερά της βροχής, έχουν φτιαχτεί φράγματα με κλαδιά δέντρων. Την ίδια στιγμή, η περιοχή συνεχώς μεγαλώνει και νέα μεγαθήρια χτίζονται. Με την είσοδο στο Ν. Βουτζά, συναντούμε νέες υπερπολυτελείς οικοδομές. Πηγαίνουμε προς Καλλιτεχνούπολη και από εκεί συνεχίζουμε προς Ντράφι. Συνοικισμοί οι οποίοι διαρκώς επεκτείνονται, συνενώνονται με άλλους, δημιουργούν μικρές πόλεις.

Ανάμεσα στους δύο συνοικισμούς βρίσκεται ένας ακόμη: Ο «Αγιος Σπυρίδων». Η ταμπέλα, στην είσοδο, μας ενημερώνει: «Οικοδομικός Συνεταιρισμός "ο Αγιος Σπυρίδων" ΣΠΕ. Κατασκευή έργων υποδομής οικισμού (ημιτελή). ΠΡΟΣΟΧΗ: Η είσοδος και κυκλοφορία πεζών και οχημάτων ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ των εισερχομένων». Μπαίνοντας στον οικισμό, βλέπουμε μια ολόκληρη «πολιτεία» υπό κατασκευή. Παντού οικοδομές. Ολες υπερπολυτελείς.

Στις κολόνες της ΔΕΗ, με μαύρες στάμπες, αναγράφεται η ημερομηνία τροφοδότησης του οικισμού με ρεύμα: «2006»! Πολλές από τις οικοδομικές άδειες δόθηκαν πέρσι. Ο οικοδομικός αυτός συνεταιρισμός έφτανε μέχρις ενός σημείου, όμως, μετά τις πυρκαγιές του 1995, εξαπλώθηκε, με το γνωστό «κόλπο» των εξαιρέσεων...