Οι χυμοί της ταινίας είναι, ακριβώς, οι αξίες των ηρώων της. Εκείνος έχει προκαλέσει και περιμένει μια τελευταία συνάντηση με τη νεαρή φίλη του. Της έδωσε το καθοριστικό ραντεβού, στο οποίο θα βάζανε τη σχέση τους σε γερές βάσεις, στο ψηλότερο κτίριο του κόσμου, στο Εμπάιερ Μπίλντινγκ (είναι άραγε ακόμα το ψηλότερο;). Δε θέλει να ζει στην αμφιβολία. Οσο οδυνηρό και αν είναι για εκείνον, θέλει να ξεκαθαρίσει τον ορίζοντα. Οι αυταπάτες δεν είναι έρωτας. Και τα ψέματα, επίσης.

Περιμένοντας, λοιπόν, στη Νέα Υόρκη, πάνω του πέφτει μια νεαρή κοπέλα. Η οποία έχει, μόλις, παρατήσει τον άστατο και άπιστο φίλο της. Χωρίς δράματα και καυγάδες. Με αξιοπρέπεια. Φόρτωσε τις βαλίτσες της και έφυγε. Οι απιστίες και οι επιπολαιότητες δεν είναι έρωτας. Είναι αρρώστια! Αυτή εκτιμάει τον έρωτα!..

Οι δυο αυτοί καθαροί νέοι ανταμώνουν τυχαία. Μέσα σε είκοσι τέσσερις, σχεδόν, ώρες, που θα διαρκέσει η επαφή τους, όντας και οι δυο σε μεταβατική στιγμή, καθοριστική, όμως, για το χαρακτήρα τους, αλλά παράλληλα και απελευθερωμένοι, αφού έχουν πάρει τις αποφάσεις τους, θα μιλήσουν ειλικρινά! Θα ανοιχτεί ο ένας στον άλλον. Θα νιώσει και θα εκτιμήσει ο ένας τον άλλον. Λίγο πριν χωρίσουν, αυτός για να πάει στη φίλη του (αν έρθει εκείνη) και αυτή για να μπει στο αεροπλάνο για να γυρίσει στην επαρχία όπου ζει, το ζευγάρι θα νιώσει απέραντη τρυφερότητα. Ισως και έρωτα...

Αυτή είναι η υπόθεση της ταινίας! Σχεδόν τίποτα! Αυτό το ...τίποτα, όμως, καταφέρνει να σε συγκινήσει. Γιατί έχει ειλικρίνεια και απλότητα. Γιατί είναι γυρισμένο με θετική ματιά. Ο σκηνοθέτης, φαίνεται, πιστεύει και εμπιστεύεται τους θετικούς ήρωες. Οι οποίοι, ιδιαίτερα μετά την ιδιωτικοποίηση της σοσιαλιστικής κινηματογραφίας, σχεδόν εξαφανίστηκαν ολοκληρωτικά από τις οθόνες! Οπως εξαφανίστηκαν και οι «ταινίες περί έρωτος». Οι οποίες δεν πρέπει να συγχέονται με τις ...ερωτικές ταινίες!

Σε μια περίοδο, λοιπόν, όπου όλες οι «παραξενιές», η βία, ο ατομισμός, η κονόμα και ο αριβισμός, τα «παλικάρια», οι «ράμπο» και οι superman, το γυμνό, τα ναρκωτικά, οι ποικίλες σεξουαλικές «αποκλίσεις» και άλλα παρόμοια, κατακλύζουν τις οθόνες, και αποπροσανατολίζουν τη νεολαία, ο Χοακίμ Χέντεν, μας παρουσιάζει την άλλη όψη της ζωής. Μας παρουσιάζει τα παιδιά με τα καθαρά και θετικά αισθήματα και τις θετικές αξίες. Τα οποία η σημερινή κινηματογραφική βιομηχανία, σχεδόν στο σύνολό της, τα έχει περάσει στο περιθώριο. Αυτές είναι οι αρετές της ταινίας και γι' αυτό τη συστήνω! Η ταινία μιλάει για τον έρωτα. Στη βάση που μίλησε ο Σαίξπηρ. Στη βάση και με την αισθητική της δημοτικής ποίησης και των δημοτικών τραγουδιών.

Στα συν, ακόμα, της ταινίας οι ερμηνείες των νεαρών ηθοποιών, οι έξυπνοι και στοχαστικοί διάλογοι και το πολύ ήσυχο κλίμα της εικόνας (όσοι δείτε την ταινία, θα δείτε μια άλλη Νέα Υόρκη). Χωρίς καπνούς, φασαρία, φώτα ΝΕΟΝ και βία. Θα δείτε μια Νέα Υόρκη για ανθρώπους!

Παίζουν: Κρις Στιούαρτ, Ανι Γουντς, Κατρίνα Νέλσον, Ντον Γουάιλντμαν, Μόλι Φιξ.

Ο Μπόμπι Κένεντι, λοιπόν, μετά τη δολοφονία του αδερφού του Τζον, έχει αναδειχτεί σε νούμερο ένα του δημοκρατικού κόμματος. Τον Ιούνη του 1968, όλα δείχνουν πως θα κερδίσει την προεδρία της χώρας. Το βράδυ της 5ης Ιούνη, έρχονται τα καλά νέα. Οι κάλπες τον βγάζουν νικητή! Ο Κένεντι μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ξεκινάει να βγει από την αίθουσα. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής βγαίνει μπροστά του ένας νεαρός Παλαιστίνιος, ο Σιρχάν Σιρχάν, και αρχίζει να πυροβολεί. Ο Κένεντι πέφτει νεκρός! (Οι σφαίρες, όμως, που τον σκότωσαν προήλθαν από άλλο όπλο και τα θανατηφόρα χτυπήματα που δέχτηκε ήταν πισώπλατα).

Στις τσέπες του Σιρχάν Σιρχάν «βρέθηκαν» κάποια σημειώματα που έδειχναν την οργή του νεαρού Παλαιστινίου εναντίον του Κένεντι, ο οποίος είχε πουλήσει όπλα στο Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, βέβαια, τον Μπόμπι Κένεντι τον δολοφόνησε η ίδια η CIA. Μπλεγμένοι στη δολοφονία είναι δικοί της πράκτορες, οι οποίοι, παραβρίσκονταν ...απρόκλητοι στο ξενοδοχείο! Ανάμεσά τους ο Ντέιβιντ Σάντσες Μοράλες, πράκτορας της CIA και εκπαιδευτής Κουβανών αντεπαναστατών. «Εάν έβλεπες τον Μοράλες να περπατά σε δρόμο λατινοαμερικανικής πρωτεύουσας», είπε στενός συνεργάτης του, «ήξερες ότι επρόκειτο να ακολουθήσει πραξικόπημα». Τέτοιο κάθαρμα, ο κύριος!

Τέλος πάντων, ας μην προχωρήσω, δε μας παίρνει και ο χώρος! Οι δολοφονίες των Κένεντι, δεν ήταν απλές δολοφονίες που έγιναν από τρελούς ή φανατικούς! Η ταινία, βέβαια, δεν μπαίνει σε τέτοιες «λεπτομέρειες». Αυτή προσπαθεί να οικοδομήσει ένα αγιοποιημένο πορτρέτο του δολοφονημένου πολιτικού, ο οποίος, κατά πολλούς, ήταν ένα «προοδευτικό (για τα μέτρα της Αμερικής) πολιτικό στοιχείο». Είναι, ας πούμε, ένα πολιτικό μνημόσυνο! Και σε τέτοιες περιπτώσεις δε «θίγονται» άλλα ζητήματα. Αυτοί που αποδίδουν τιμές στα μνημόσυνα ή στις ταινίες, χωρίς κριτικό λόγο, περιορίζονται σε μικρούς και μεγάλους ύμνους. Αυτό κάνει και η ταινία. Οποιος θέλει να μάθει την αλήθεια ας τρέξει στην ...εγκυκλοπαίδεια!

Η ταινία - μνημόσυνο για τον Μπόμπι Κένεντι έχει συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό σταρ (έχει πάρει και σχετικό ειδικό βραβείο). Εχει, επίσης, βραβευτεί στο φεστιβάλ της Βενετίας, το 2006, με το βραβείο βιογραφικού ντοκιμαντέρ. Ηταν, επίσης, υποψήφια για τον Αργυρό Λέοντα, στο ίδιο φεστιβάλ. Μακάρι να σας φωτίσει εσάς, εμένα πάντως, δε με έκανε πλουσιότερο σε γνώσεις! Σε κανέναν τομέα.

Παίζουν: Αντονι Χόπκινς, Ντέμι Μουρ, Σάρον Στόουν, Ελεν Χαντ, Γουίλιαμ Μέισι.

Ομως, και εγώ να μην το πω, θα το καταλάβουν μόνοι τους οι θεατές! Γιατί η ταινία, ενώ έχει καλοδουλεμένο σενάριο, δε «μεταφέρει» βαθύτερα φορτία. Δεν καταγράφει και κάποια «ευρωπαϊκά», ας το πούμε έτσι, στοιχεία. Τη «σκέψη» που σας ανέφερα παραπάνω! Περιορίζεται σε μια αρκετά δυνατή, είναι αλήθεια, ερωτική ιστορία, και στη συνέχεια καταπιάνεται με τα ...γνωστά και με το ...γνωστό τρόπο. Περιπέτεια και φόνοι! Βία και πλεονασμός αίματος!

Οχι, κανένας θεατής, πια, σήμερα, δεν ξεγελιέται με την ξεκάρφωτη λεσβιακή σχέση της αδελφής του ήρωα. Και να πιστέψει πως, τάχα, η ταινία, διαθέτει και κοινωνικές ευαισθησίες, αφού αποδέχεται με ίσους όρους και τις ερωτικές αποκλίσεις. Τέτοιες «φιλελευθεριότητες» τις παρουσιάζουν και οι Αμερικάνοι, πια! Οι μισές και παραπάνω ταινίες τους έχουν και κάτι σχετικό.

Η Γυναίκα ενός παιδίατρου δολοφονείται! Ο γιατρός οκτώ χρόνια μετά το χαμό της εξακολουθεί να ζει με τη σκέψη της. Η καλύτερη γυναικεία επαφή που έχει σήμερα, πλατωνική βέβαια, είναι με τη γυναίκα - εραστή της αδερφής του! Κάποια μέρα, τελείως αναπάντεχα, δέχεται ένα e-mail. Η γυναίκα του ζωντανή στην οθόνη του κομπιούτερ! Αμέσως αρχίζει ένα κυνηγητό. Ο γιατρός προσπαθεί να τη βρει. Μπροστά του, όμως, ορθώνεται το ένα εμπόδιο μετά το άλλο. Στο τέλος, βέβαια, θα δοθούν οι πειστικές, οφείλουμε να δεχτούμε, σεναριακές εξηγήσεις.

Αν δε σας νοιάζει η αντιγραφή. Αν δε σας νοιάζει πως δεν πολεμιέται ο αμερικάνικος κινηματογράφος με το να γυρίζουν και οι Ευρωπαίοι - και όχι μόνον - αμερικάνικες ή αμερικανότροπες ταινίες, τότε το «Μην Το Πείτε Σε Κανέναν», θα σας αρέσει! Είναι μια σφιχτή, παρότι διαρκεί 132 λεπτά, περιπέτεια. Μια περιπέτεια που βάζει προμετωπίδα της τον έρωτα. Και στο «εσωτερικό», βέβαια, πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι.

Παίζουν: Φρανσουά Κλουζό, Αντρέ Ντισολιέ, Κριστίν Σκοτ, Μαρί - Ζοσέ Κροζ, Φρανσουά Μπερλεάν, Ναταλί Μπάι, Γκιγιόμ Κανέ.