Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται η προεκλογική αντιπαράθεση δεν είναι ένα ζήτημα ηθικό. Είναι βαθύτατα πολιτικό.

Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι μεταξύ πολιτικής και ηθικής δεν υπάρχει ο λεγόμενος «συντελεστής αλληλεπίδρασης» (Τιταρένκο).

Ενας πολιτικός αγώνας μπορεί (και καμιά φορά επιβάλλεται) να είναι σκληρός, αμείλικτος, κάτω από ορισμένες συνθήκες ακόμα και αδυσώπητος. Αλλά: Αλλο αδυσώπητος πολιτικός αγώνας, που σημαίνει ότι πάντα στο επίκεντρο βρίσκεται η πολιτική, με την έννοια της αντιπαράθεσης υπαρκτών ταξικών και κοινωνικών συμφερόντων, και άλλο η δυσώδης τακτική της προβοκάτσιας, που πνίγει την πολιτική στα καταγώγια της λάσπης, του ψεύδους, του γκαιμπελισμού.

Είναι άλλο πράγμα η πολιτική πολεμική ή ακόμα και η πολιτική οξύτητα και η πολιτική πόλωση (υπό την προϋπόθεση ότι η οξύτητα και η πόλωση δεν επιστρατεύονται τεχνητά και υποκριτικά για να συγκαλύπτουν πολιτικές ομοιότητες) κι είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα ο αποκτηνωτικός λόγος που σέρνει το δημόσιο διάλογο στην ηθική χρεοκοπία.

Η αντιλαϊκή πολιτική, η πολιτική της φτώχειας, η πολιτική που παράγει ανεργία, η πολιτική που υπηρετεί την εκμετάλλευση, δεν μπορεί παρά να είναι και ηθικά στερημένη.

Ορισμένοι εκπρόσωποι αυτής της πολιτικής, όχι μόνο την υπηρετούν, αλλά φιλοδοξούν να επιβληθούν ως πρωταγωνιστές ενός συστήματος, στα πλαίσια του οποίου «η ατομική συνείδηση αμβλύνεται και θεσμοποιείται ο υψηλού επιπέδου αμοραλισμός» (Μιλς).

Σε αυτή την περίπτωση η αυτοϊκανοποίηση για το ηθικό τους κατάντημα έχει ως συνέπεια τη γελοιοποίησή τους.

Στις εκλογές που έρχονται είναι πασιφανές ότι υπάρχει ένας δικομματικός κώδικας με σκοπό να οδηγηθούν οι ψηφοφόροι στην κάλπη παραζαλισμένοι και εγκλωβισμένοι από ένα καθεστώς ηθικής ατροφίας.

Ας γίνει κι αυτό, λοιπόν, κριτήριο ψήφου. Οι ψηφοφόροι δεν είναι μόνο θεατές, είναι και κριτές της προβοκάτσιας. Ας κρίνουν, γνωρίζοντας ότι: Η ηθική αυτοσυνείδηση του εκάστοτε δρώντος πολιτικού παράγοντα (είτε πρόκειται για κομματικό φορέα, είτε για πολιτικό πρόσωπο) δεν μπορεί ποτέ να ξεπερνάει τις ηθικές αρχές και τα ιδεώδη που κυριαρχούν στον πολιτικό του χώρο.

Μερικές από τις «ατάκες» του Κώστα Καραμανλή στο συνέδριο της ΝΔ ήταν πραγματικά απολαυστικές. Καταγράφουμε κάποιες απ' αυτές:

• «Δε συμβιβαζόμαστε με κάθε είδους διακρίσεις. Ο άνθρωπος και η αξιοπρέπειά του είναι στο κέντρο της πολιτικής μας», είπε ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στους μετανάστες.

Ερώτηση στήλης: Αυτά ισχύουν και για τους απαχθέντες Πακιστανούς;..

• «Καθιστούμε στον αγρότη σύγχρονο επιχειρηματία στη γη του»!

Ερώτηση στήλης: α) Με κείνο το σύνθημα «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», τι γίνεται; β) Τι ανταπόκριση είχε στον «επιχειρηματία - αγρότη» η μελέτη που παρουσιάστηκε πριν ένα μήνα στη Λάρισα υπό την αιγίδα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και στην οποία προτεινόταν στους ξωμάχους να «αναδιαρθρώσουν» την παραγωγή τους επιδιδόμενοι στην εκτροφή ζαρκαδιών, στρουθοκαμήλων και ...βατράχων (!);

• «Οι τρίτεκνοι θα λάβουν το επίδομα πολυτέκνων».

Δεδομένου ότι ο πρωθυπουργός τη συγκεκριμένη εξαγγελία τη θυμάται κάθε τέσσερα χρόνια (την πρωτοείπε το 2003 και τώρα είναι 2007) να υποθέσουμε ότι θα την ξανακούσουμε κατά το 2011-12;..

• «Καμία σύνταξη κάτω από το όριο της φτώχειας», επανέλαβε ο κύριος Καραμανλής.

Ερώτηση στήλης: Δεν είναι ότι αμφιβάλλουμε πως η σύνταξη θα είναι πλουσιοπάροχη, αλλά μήπως υπάρχει κάποια εξήγηση γιατί ο πρωθυπουργός αποφεύγει τόσο καιρό να μας πει αυτό το ποσό της σύνταξης «πόσο» θα είναι;..

• «Θα δικαιώσουμε τους αγώνες των Ελλήνων», είπε κάποια στιγμή ο πρωθυπουργός φέρνοντας ως παράδειγμα τέτοιων «αγώνων» τους χειρισμούς γύρω από το Κυπριακό, επί εποχής του θείου του Κωνσταντίνου Καραμανλή!

Ερώτηση στήλης: Εφόσον επιλέξατε το Κυπριακό, κύριε πρωθυπουργέ, για να μνημονεύσετε τον θείο σας, μήπως θα έπρεπε να ξαναρίξετε μια ματιά στις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου;..

Προσέξτε τα παρακάτω. Είναι εξαιρετικά χρήσιμα για την εξαγωγή συμπερασμάτων:

*

«... η απόφαση του ΠΑΣΟΚ να σκληρύνει τη στάση του απέναντι στο ΚΚΕ δεν αποσυνδέεται και από τα ευρήματα κάποιων δημοσκοπήσεων που έχει στα χέρια της η αξιωματική αντιπολίτευση και τα οποία δείχνουν ότι οι όποιες απώλειες λόγω του άρθρου 16 ή της συνολικότερης στάσης του για την παιδεία κατευθύνονται στο χώρο της Αριστεράς και κυρίως στο ΚΚΕ, που εμφανίζει ποσοστό γύρω στο 8%-8,5%».

Αυτά γράφτηκαν στις 8/2/2007 στην εφημερίδα «Νέα».

*

Προσθέστε επίσης και τούτο:

Οπως έγραφε χτες η «Ελευθεροτυπία», ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις είναι ότι το 12,8% των ψηφοφόρων που το 2004 είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ, και που σήμερα εμφανίζονται «αναποφάσιστοι», δηλώνουν ότι στις ερχόμενες εκλογές προσανατολίζονται να ψηφίσουν ΚΚΕ.

*

Οι λόγοι, λοιπόν, που το ΠΑΣΟΚ καταφεύγει στον υστερικό αντικομμουνισμό είναι πολλοί. Και σοβαροί. Τα δημοσιεύματα - τα προερχόμενα από τις φιλικές στο ΠΑΣΟΚ εφημερίδες - δίνουν μια σαφή εξήγηση στο γιατί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει αναθέσει στον συκοφάντη να επιτίθεται με προβοκατόρικο τρόπο ενάντια στο ΚΚΕ.