Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται η προεκλογική αντιπαράθεση δεν είναι ένα ζήτημα ηθικό. Είναι βαθύτατα πολιτικό.

Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι μεταξύ πολιτικής και ηθικής δεν υπάρχει ο λεγόμενος «συντελεστής αλληλεπίδρασης» (Τιταρένκο).

Ενας πολιτικός αγώνας μπορεί (και καμιά φορά επιβάλλεται) να είναι σκληρός, αμείλικτος, κάτω από ορισμένες συνθήκες ακόμα και αδυσώπητος. Αλλά: Αλλο αδυσώπητος πολιτικός αγώνας, που σημαίνει ότι πάντα στο επίκεντρο βρίσκεται η πολιτική, με την έννοια της αντιπαράθεσης υπαρκτών ταξικών και κοινωνικών συμφερόντων, και άλλο η δυσώδης τακτική της προβοκάτσιας, που πνίγει την πολιτική στα καταγώγια της λάσπης, του ψεύδους, του γκαιμπελισμού.

Είναι άλλο πράγμα η πολιτική πολεμική ή ακόμα και η πολιτική οξύτητα και η πολιτική πόλωση (υπό την προϋπόθεση ότι η οξύτητα και η πόλωση δεν επιστρατεύονται τεχνητά και υποκριτικά για να συγκαλύπτουν πολιτικές ομοιότητες) κι είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα ο αποκτηνωτικός λόγος που σέρνει το δημόσιο διάλογο στην ηθική χρεοκοπία.

Η αντιλαϊκή πολιτική, η πολιτική της φτώχειας, η πολιτική που παράγει ανεργία, η πολιτική που υπηρετεί την εκμετάλλευση, δεν μπορεί παρά να είναι και ηθικά στερημένη.

Ορισμένοι εκπρόσωποι αυτής της πολιτικής, όχι μόνο την υπηρετούν, αλλά φιλοδοξούν να επιβληθούν ως πρωταγωνιστές ενός συστήματος, στα πλαίσια του οποίου «η ατομική συνείδηση αμβλύνεται και θεσμοποιείται ο υψηλού επιπέδου αμοραλισμός» (Μιλς).

Σε αυτή την περίπτωση η αυτοϊκανοποίηση για το ηθικό τους κατάντημα έχει ως συνέπεια τη γελοιοποίησή τους.

Στις εκλογές που έρχονται είναι πασιφανές ότι υπάρχει ένας δικομματικός κώδικας με σκοπό να οδηγηθούν οι ψηφοφόροι στην κάλπη παραζαλισμένοι και εγκλωβισμένοι από ένα καθεστώς ηθικής ατροφίας.

Ας γίνει κι αυτό, λοιπόν, κριτήριο ψήφου. Οι ψηφοφόροι δεν είναι μόνο θεατές, είναι και κριτές της προβοκάτσιας. Ας κρίνουν, γνωρίζοντας ότι: Η ηθική αυτοσυνείδηση του εκάστοτε δρώντος πολιτικού παράγοντα (είτε πρόκειται για κομματικό φορέα, είτε για πολιτικό πρόσωπο) δεν μπορεί ποτέ να ξεπερνάει τις ηθικές αρχές και τα ιδεώδη που κυριαρχούν στον πολιτικό του χώρο.