Ξεκάθαρη και «ομόφωνη» ήταν η απόφαση του συνεδρίου της ΝΔ για επιτάχυνση της στρατηγικής των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων πριν και μετά τις εκλογές. Ο Κ. Καραμανλής στο κλείσιμο του συνεδρίου δεν άφησε περιθώρια ψευδαισθήσεων για το τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα από μια «νέα τετρατία» της γαλάζιας διακυβέρνησης: Νέες ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα, ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Παιδείας, ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων...

Η συνέχιση της ολομέτωπης αντιλαϊκής επίθεσης με ταχύτερους μάλιστα ρυθμούς ήταν το μόνο ξεκάθαρο μήνυμα του πρωθυπουργού από το κατά τα άλλα «προεκλογικό» συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος. «Οι μεταρρυθμίσεις συνεχίζονται με χρονοδιάγραμμα τετραεατίας, συνεχίζονται και μετά τις εκλογές», διακήρυξε σε όλους τους τόνους. Βέβαια, απέφυγε να μιλήσει περισσότερο συγκεκριμένα για το περιεχόμενο των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνει το πρόγραμμα της επόμενης τετραετίας, προς δόξαν των διακηρύξεών του ότι «ο λαός στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις». Ισως όμως ήταν και περιττό, γιατί οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι, έχουν νιώσει στο πετσί τους τι σημαίνει «στρατηγική αλλαγών και μεταρρυθμίσεων». Οι «μεταρρυθμίσεις» είναι το κέλυφος της αντιλαϊκής επίθεσης των προηγούμενων τρεισήμισι χρόνων της γαλάζιας διακυβέρνησης, όπως ακριβώς ήταν «ο εκσυγχρονισμός» επί κυβερνήσεων Σημίτη. Το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ σε όλους τους τομείς. Η προσπάθεια του Κ. Καραμανλή να πείσει ότι τάχα ακολουθεί πιο «ήπια» πολιτική, μέσω του αυτοπροσδιορισμού της ΝΔ ως κόμμα του σύγχρονου κοινωνικού κέντρου και της φραστικής αποκήρυξης της πόλωσης και της οξύτητας, δεν ξεγελά κανένα. «Τα κόμματα δεν μπορεί να αφορίζουν τα άκρα και να επιλέγουν ακρότητες», είπε ο πρωθυπουργός, αλλά στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς κάνει ο ίδιος και η κυβέρνηση. Εμφανίζονται με δήθεν κεντρώο προσωπείο για να αποκρύψουν την ακραία αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν.

Αν κάτι καταδείχτηκε από το συνέδριο της ΝΔ, είναι το ξεκάθαρο ιδεολογικοπολιτικό στίγμα της κυρίαρχης πολιτικής. Η «λύση» των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων παραπέμπεται στην ανταγωνιστικότητα και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Με άλλα λόγια λένε πως στη συνεχή ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων βρίσκεται ο απαραίτητος όρος για να βελτιωθεί η κατάσταση των εργαζομένων, να αντιμετωπιστεί η ανεργία, η ακρίβεια, να υπάρξουν καλύτερες υπηρεσίες στην Παιδεία και την Υγεία. Τα ισχυρίζονται αυτά ξεδιάντροπα, τη στιγμή ακριβώς που η ζωή αποδεικνύει τα ακριβώς αντίθετα.

Η άγρια διαμάχη μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να ξεγελάσει αυτή τη φορά τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Δεν είναι αναμέτρηση αντίπαλων με διαφορετικά πολιτικά προγράμματα και αντίθετα κοινωνικά συμφέροντα. Είναι μάχη για το έπαθλο της εξουσίας και τη νομή της λείας της, με σταθερό μέτωπο ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων. Είναι επιτακτική η ανάγκη να αποδυναμωθούν σημαντικά οι δύο μονομάχοι και ταυτόχρονα να ενισχυθεί αποφασιστικά το ΚΚΕ. Με άλλους όρους θα αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι την αντιλαϊκή επίθεση, αν την επομένη των εκλογών υπάρχει μια συνεπής και μαχητική αντιπολίτευση προς όφελος των συμφερόντων τους.