*

Ωρα πριν την ομιλία είχαν ολοκληρωθεί οι εκδηλώσεις του 16ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ στο Τεχνολογικό Πάρκο Λαυρίου, απ' όπου στη συνέχεια χιλιάδες νεολαίοι, μέλη, οπαδοί και φίλοι της ΚΝΕ έκαναν δυναμική πορεία έως το χώρο της συγκέντρωσης στο λιμάνι.

Πριν ξεκινήσει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, την ομιλία της, τρία κόκκινα γράμματα φώτισαν την προβλήτα του λιμανιού, πίσω απ' την εξέδρα: ΚΚΕ.

Τα συνθήματα πιο δυνατά: «Εννιά δεκαετίες αγώνες και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία». Λίγο πριν την ομιλία, τη συγκέντρωση χαιρέτισε ο Λέβιου Τσέλιου, εκπρόσωπος της Σοσιαλιστικής Ενωσης Νεολαίας Ρουμανίας, τονίζοντας ότι «μπορούμε να αντιπαλέψουμε τον ιμπεριαλισμό, το μέλλον μάς ανήκει και είναι κόκκινο». Αμέσως μετά χαιρετισμό απηύθυνε ο εκπρόσωπος της Νεολαίας του ΚΚ Βουλγαρίας, Μίλεν Ιλιεφ, ο οποίος υπογράμμισε ότι «ο δρόμος είναι δύσκολος και μακρύς, αλλά η νίκη θα είναι δική μας».

«Ξέρουμε πολύ καλά ότι ποτέ η κάλπη στις συνθήκες της αστικής δημοκρατίας δεν μπορεί από μόνη της να δώσει οριστική λύση στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα. Ξέρουμε καλά ότι σε συνηθισμένες περιόδους μέσα στο παραβάν και μπροστά στην κάλπη δεν είναι ποτέ μόνος ο μη συνειδητοποιημένος εργάτης, μικρός επαγγελματίας, ο φτωχός αγρότης, ο νέος και η νέα που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα. Κουβαλάει μέσα του μαζί με τη δυσαρέσκεια και την οργή και το δισταγμό ή το φόβο να τιμωρήσει τους υπαίτιους και υπεύθυνους για τα βάσανά του, τους ενόχους που του στερούν να απολαμβάνει αυτό που παράγει, αυτό που προσφέρει, αυτό που δικαιούται».

«Το καπιταλιστικό σύστημα, συνέχισε, ιδιαίτερα στις μέρες μας έχει αποκτήσει νέα μέσα χειραγώγησης και τρομοκράτησης, νέα μέσα ποδηγέτησης, έχει τη δύναμη να επιδρά στην ατομική συνείδηση και στην καθημερινή ζωή, έχει τη δύναμη και βεβαίως τα μέσα να διαφθείρει συνειδήσεις».

«Σε καμιά περίπτωση, συμπλήρωσε, δεν υποστηρίζουμε ότι είναι πολύ δύσκολο έως και αδύνατο να αλλάξει η εκλογική και γενικότερα πολιτική συμπεριφορά εργατικών μαζών, των νέων ανθρώπων. Οτι είναι μοιραία η χειραγώγηση, ο εκφοβισμός και η χειραφέτηση.

Αντίθετα, δεν έχουμε πάψει ούτε στιγμή να πιστεύουμε ότι αργά ή γρήγορα η λαϊκή αγανάκτηση θα μετατραπεί σε ριζοσπαστική λαϊκή συνείδηση, ότι θα ξεπηδήσει αργά ή γρήγορα ένα ισχυρό εργατικό και γενικότερο λαϊκό και νεολαιίστικο ρεύμα που θα πει: ΤΕΛΟΣ, ΒΑΖΟΥΜΕ ΠΛΩΡΗ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!».

«Κανένας λαός, κανένα κίνημα δεν ξεπήδησε απότομα, σε μια νύχτα, χωρίς τον αρχικό δισταγμό, χωρίς πισωγυρίσματα, ακόμα και ήττες. Πριν τα μεγάλα εργατικά και λαϊκά ξεσπάσματα του 20ού αιώνα, αλλά και πιο πριν, πριν τις μεγάλες νίκες που σημείωσαν οι λαοί κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, κατά του φασισμού, πριν τις μεγάλες νίκες που κορυφώθηκαν με το πέρασμα στο σοσιαλισμό, είχε προηγηθεί η φαινομενική απάθεια, ο δισταγμός, ο φόβος, η τάση για υποχώρηση και συμβιβασμό, ακόμα και η δειλία μπροστά στις θυσίες που απαιτεί ένας μεγάλος λαϊκός αγώνας εναντίον του ταξικού αντίπαλου που δεν έχει κανένα ενδοιασμό.

Πότε οι λαοί, ανάμεσά τους και ο ελληνικός λαός, πότε οι νεολαίες, ανάμεσά τους και η ελληνική, έδειξαν τη δύναμη και την πυγμή τους; Οταν υπήρχε και έκανε την εμφανή της παρουσία μια πρωτοπορία που έδειχνε το δρόμο, γινόταν παράδειγμα στις θυσίες και την ανιδιοτέλεια, μια πρωτοπορία που δε λειτουργούσε βεβαίως για τον εαυτό της, αποσπασμένη και πάνω από τις λαϊκές μάζες, αλλά φιλοδοξούσε να εμπνεύσει αυτοπεποίθηση και ακατάβλητη δύναμη σε όσο γίνεται ευρύτερα λαϊκά τμήματα. Σεβόμενη πάντα τη δύναμη των λαϊκών μαζών και τον αναντικατάστατο ρόλο τους.

Ναι, μιλάμε καθαρά για την κομμουνιστική πρωτοπορία, για τους συμμάχους αυτής της πρωτοπορίας, που βοηθούσε στο άνοιγμα νέων δρόμων, στο ξεκαθάρισμα του εδάφους από την τρομοκρατία και την παραπλάνηση του ταξικού αντίπαλου, με όλες τις μορφές που αυτός εμφανιζόταν».

«Ξέρουμε καλά ότι ζούμε σε μια φάση που καλλιεργούμε το έδαφος για να έρθουν και στην Ελλάδα νέες μέρες αγώνα και λαϊκής αντεπίθεσης. Σ' αυτά τα πλαίσια βλέπουμε και την επικείμενη εκλογική μάχη. Δεν είναι αυτή το παν, δεν είναι η μητέρα των μαχών, αποτελεί όμως μια ευκαιρία για να γίνει ένα βήμα εμπρός για το λαϊκό όφελος και προπαντός για τη νεολαία, που αυτήν τη φορά την αφορά πιο πολύ, αφού ό,τι αποφασίζεται σήμερα, ό,τι θα δρομολογηθεί μετά τις εκλογές, θα πέσει στις πλάτες των νεότερων ηλικιών. Τα βάρβαρα ταξικά μέτρα που ξεδιάντροπα περιέχονται τόσο στο πρόγραμμα της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ αφορούν την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα και κυρίως τις νέες ηλικίες που ανήκουν σ' αυτά».

«Ο πολιτικός εκλογικός μας στόχος είναι σαφής: Αυτή τη φορά πρέπει να συμβεί κάτι το διαφορετικό, να μην είναι η εκλογική μάχη μια επανάληψη του 1990, του 1993, του 1996, του 2000, του 2004. Σ' αυτή τη μάχη η αστική τάξη της χώρας μας, τα κόμματά της θα μετρήσουν αν ο λαός είναι διατεθειμένος να αντιδράσει στις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις της ΝΔ ή στους εκσυγχρονισμούς του ΠΑΣΟΚ, που διαφέρουν στο σύνθημα, αλλά στην ουσία τους είναι ταξικά ίδιοι».

«Προτείνουμε», συνέχισε, «σε όλους εκείνους που είναι υποψιασμένοι, που έχουν αηδιάσει από τη δικομματική εναλλαγή, από τον επικίνδυνο δηλητηριώδη σκυλοκαυγά τους, να τολμήσουν αυτό που έως τώρα δεν έκαναν: Να τους τιμωρήσουν, πετώντας στο καλάθι του εκλογικού παραβάν το γαλάζιο και πράσινο ψηφοδέλτιο, να κλείσουν στο φάκελο το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Μόνο κέρδος και όφελος μπορεί να έχουν.

Αν τα δύο κόμματα που είναι πια χιλιοδοκιμασμένα, που δεν έχουν αλλάξει και ούτε σκοπεύουν να αλλάξουν, άλλωστε αυτό το λένε καθαρά, αν λοιπόν μετρήσουν δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες απώλειες σε ψήφους, αν το ΚΚΕ είναι ο πραγματικά κερδισμένος στην εκλογική μάχη, τότε ανοίγεται ένα παράθυρο, μια πόρτα ίσως, την άλλη μέρα από τις εκλογές και ακόμα πιο διάπλατη τα επόμενα χρόνια».

Η Αλ. Παπαρήγα απάντησε στο ερώτημα: «Γιατί το ΚΚΕ θέλει να ισχυροποιηθεί στις εκλογές σε βάρος πριν απ' όλα των κομμάτων της εξουσίας; Μόνο και μόνο για τον εαυτό του, από κομματικό πατριωτισμό»; Και επισήμανε: «Δεν είναι κακό ούτε μεμπτό ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ, που δε λύγισε, δεν παζάρεψε, δεν έπαψε να νοιάζεται και να παλεύει, να επιζητεί και μια τέτοια δικαίωση. Ομως το θέμα δεν είναι στενά κομματικό. Εμείς δε μετράμε τα πράγματα αποκλειστικά με την εκλογική κάλπη, δεν είναι η κάλπη που καθορίζει τις θέσεις μας, ωστόσο η κάλπη δίνει ώθηση ή βάζει εμπόδια στην αποτελεσματικότητα του αγώνα.

Εχουμε άλλωστε διεθνείς εμπειρίες που αποδεικνύουν ότι η επίδραση του ΚΚΕ δεν είναι μόνο συνάρτηση της εκλογικής του δύναμης, αλλά ταυτόχρονα και της ικανότητάς του να συγχωνεύεται με τις λαϊκές μάζες, να συμβάλλει στη λαϊκή συσπείρωση, είναι συνάρτηση της συνέπειάς του στο πρόγραμμα και την πολιτική του απέναντι στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της».

Η Αλ. Παπαρήγα τόνισε ότι «το δυνάμωμα του ΚΚΕ ως απάντηση στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι η μόνη ασφαλής ένδειξη και προειδοποίηση ότι οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν πρόκειται να δεχτούν αδιαμαρτύρητα τα νέα μέτρα που επιφυλάσσουν και οι δύο, αφού έχουν δηλώσει τη συμφωνία τους με το κυνήγι της ανταγωνιστικότητας, που είναι στην ουσία νέα μέτρα για την αύξηση της εκμετάλλευσής τους».

«Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ», πρόσθεσε, «σε βάρος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι προειδοποίηση και θέληση να μην περάσουν τα νέα μέτρα στην Κοινωνική Ασφάλιση, οι νέες ιδιωτικοποιήσεις που δε θα αφήσουν λιμάνι ή αεροδρόμιο κερδοφόρο που να μην το πάρει ή εκμεταλλευτεί το μεγάλο κεφάλαιο».

«Στην εκλογική μάχη, συμπλήρωσε, το πρώτο φόντο είναι και θα είναι ο καυγάς για τα δευτερεύοντα, ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η σύγκριση ποιος έκανε περισσότερα σκάνδαλα, ποιος είναι λιγότερο ή περισσότερο ηθικός. Ενας καυγάς που ωφελεί το σύστημα, συσκοτίζει τα πράγματα, στοχεύει στη διατήρηση της δικομματικής εναλλαγής. Και τα δύο κόμματα ψάχνουν ταυτόχρονα για συνεταίρους αν σ' αυτήν την εκλογική μάχη ή την επόμενη ο δικομματισμός πρέπει αναγκαστικά να μετατραπεί σε διπολισμό. Πρόθυμους βρίσκουν, ας είναι καλά ο ΣΥΝ και ο ΛΑ.Ο.Σ., αν εν τω μεταξύ δεν κατασκευαστούν και άλλα αναχώματα.

Ενα κόμμα δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι, το ΚΚΕ. Εμείς με περηφάνια θα είμαστε δύναμη αντιπολίτευσης όσο ο λαός δεν κατακτά τη δική του εξουσία».