«Σήμερα - συμπλήρωσε - λέμε κατηγορηματικό ΟΧΙ και στη νέα εκδοχή, τη λεγόμενη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, με ταυτόχρονο ΟΧΙ στην ΕΕ και στις επιλογές της».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπενθύμισε ακόμα ότι: «Στην αντίθεσή μας, το 2005, δεν ήμασταν μόνοι μας. Αντίθεση εκφράσανε στα δημοψηφίσματα που έγιναν και οι λαοί της Γαλλίας και Ολλανδίας με το ΟΧΙ στο "ευρωσύνταγμα". Επίσης και σε άλλες χώρες (πχ Ισπανία, Λουξεμβούργο) όπου έγινε δημοψήφισμα το ΟΧΙ πήρε ένα σημαντικό ποσοστό που ήταν σε αναντιστοιχία με τα Κοινοβούλιά τους. Στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες δεν τόλμησαν καν να κάνουν δημοψήφισμα για να εκφραστούν άμεσα οι λαοί. Συνεπώς η αμφισβήτηση προς την ΕΕ και την πολιτική της διευρύνεται.

Μετά από αυτές τις εξελίξεις και με πάροδο 2 ετών, προκειμένου να κεφαλαιοποιήσουν ό,τι είχαν ετοιμάσει, οι αρχηγοί των κρατών - μελών αποφάσισαν στη Σύνοδο Κορυφής του Ιούνη 2007 υπό τη Γερμανική Προεδρία, να αλλάξουν το όνομα όχι όμως και το περιεχόμενο.

Οι υπουργοί Εξωτερικών θα αποφανθούν σήμερα (σ.σ. χτες) 15 Οκτώβρη και η τελική έγκριση θα γίνει στις 18 Οκτώβρη στη Λισαβόνα στην άτυπη σύνοδο των αρχηγών των κρατών - μελών.

Ταυτόχρονα αποφάσισαν να μην τεθεί στην κρίση των λαών με δημοψηφίσματα. Φοβούνται τους λαούς και τους αφαιρούν το δικαίωμα έκφρασης και κρίσης σε ζητήματα που αφορούν την ίδια τη ζωή τους.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν ταχθεί υπέρ της Συνθήκης, και μάλιστα συμμετέχουν στην προπαγάνδα ότι η μη υιοθέτηση της Συνθήκης θα είναι ζημιά για την ενότητα και παραπέρα ενοποίηση της Ευρώπης, θέση απολύτως ταξική και απολύτως αντιλαϊκή. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί αυστηρή αλλά πάντα επιφανειακή κριτική στη Συνθήκη, και ταυτόχρονα υποστήριξη της θέσης για "περισσότερη" Ευρώπη, που σημαίνει "περισσότερη" ιμπεριαλιστική Ευρώπη. Πανταχού παρούσα η αυταπάτη, αν είναι αυταπάτη, ότι ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός είναι πιο ήπιος και κομψός και σε κάθε περίπτωση προτιμότερος έναντι του βορειοαμερικανικού».

Αναφερόμενη στο περιεχόμενο της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε ορισμένα κρίσιμα σημεία της:

«1. Επαναφέρει με άλλο όνομα το "ευρωσύνταγμα", που καταψήφισαν οι δύο λαοί, και δεδομένου ότι χρειάζεται ομοφωνία, πάνε να το περάσουν με άλλο τρόπο πίσω από τις πλάτες των λαών και μόνο με την έγκριση των εθνικών κοινοβουλίων.

2. Υιοθετεί τη στρατηγική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού με το δόγμα των ΗΠΑ για τον προληπτικό πόλεμο, με πρόσχημα την προστασία των πολιτών από τρομοκρατική επίθεση. Είναι η "ρήτρα αλληλεγγύης" όπως την ονομάζουν. Είναι το άλλοθι του κεφαλαίου για να κατατρομοκρατεί τους λαούς, να μη σηκώνουν κεφάλι και να καταληστεύουν τον πλούτο που παράγουν.

3. Εντείνει τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ:

• Αναπτύσσοντας ακόμη περισσότερο τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Αμυνας.
• Ενισχύοντας τις στρατιωτικές επεμβάσεις σε τρίτες χώρες για την αντιμετώπιση κρίσεων (π.χ. ετοιμάζεται αποστολή στο Τσαντ 20.000 στρατιωτών εξοπλιστικά πολύ αναβαθμισμένων) ή ανθρωπιστικής βοήθειας ή καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

4. Εκχωρεί ακόμη περισσότερα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών - μελών στα διακρατικά όργανα της ΕΕ, π.χ. άρθρο 24, όπου το Συμβούλιο της ΕΕ αποφασίζει για την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων των κρατών - μελών και της ελεύθερης κυκλοφορίας τους, στον τομέα της ΚΕΠΠΑ (Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας) ή ακόμη δημιουργεί κοινοτική πολιτική στους τομείς τουρισμού, διαστήματος, αθλητισμού κ.ά.

5. Καταργεί το βέτο και καθιερώνει ειδική πλειοψηφία προς όφελος των πιο ισχυρών κρατών - μελών για όλα τα ζητήματα, θίγοντας την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία των χωρών της ΕΕ. Χαρακτηριστική περίπτωση η κατάργηση της αρχής της ομοφωνίας στο πεδίο της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας στις ποινικές υποθέσεις (Europol, Eurojust), και στη "μάχη κατά της τρομοκρατίας". Επιταχύνεται έτσι η ολοκλήρωση ενός ευρωενωσιακού νομοθετικού πλαισίου που περιορίζει ακόμη πιο πολύ τα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, θωρακίζοντας τα ευρωμονοπώλια και ενισχύοντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

6. Ισχύει η υπεροχή του δικαίου της ΕΕ που όμως το συμπεριέλαβαν στις δηλώσεις (δηλ. ισχύει!)».

Η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε κατηγορηματικά ότι σήμερα δεν αρκεί ένα ΟΧΙ στη Συνθήκη, απαιτείται διπλό ΟΧΙ σ' αυτήν αλλά και στην ΕΕ. Και συνέχισε:

«Εμείς λέμε διπλό ΟΧΙ και στην ΕΕ και στο "ευρωσύνταγμα", σε κάθε μορφή ευρωσυντάγματος. Εναντίον κάθε συνθήκης που στρέφεται κατά των λαών και δυναμώνει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, γενικότερα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Η ΕΕ από τη φύση της είναι ιμπεριαλιστική ένωση του κεφαλαίου και του πολέμου. Υποστηρίζουμε τον αγώνα των λαών της Ευρώπης που αντιστέκονται στις επιλογές της ΕΕ με τη γραμμή της απειθαρχίας και ανυπακοής, υποστηρίζουμε τον αγώνα που φθάνει ως την αποδέσμευση. Υποστηρίζουμε τον αγώνα που ενώνει τους λαούς και εξασφαλίζει τη συνεργασία στην Ευρώπη προς όφελός τους.

Υποστηρίζουμε το δικαίωμα κάθε λαού να αποφασίζει ποια στρατηγική ανάπτυξης επιθυμεί.

Το αίτημα για δημοψήφισμα έχει αξία όταν επιδιώκεται να στηριχτούν οι λαοί για να διεκδικήσουν το δίκαιό τους με τη γραμμή της αντίστασης και της απειθαρχίας. Το δημοψήφισμα να μη χρησιμοποιείται για επικύρωση της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως στη γειτονική Ιταλία για την κοινωνική ασφάλιση».

«Οσο δεν αλλάζει ο συσχετισμός δυνάμεων σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο», σημείωσε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «όσο δεν ακολουθείται η γενική γραμμή ρήξης με τις επιλογές και τη στρατηγική της ΕΕ, τότε τα κράτη - μέλη, οι κυβερνήσεις, έχουν τη δυνατότητα να ανακτούν το χαμένο έδαφος, να βρίσκουν τρόπους να μειώνουν ή να ακυρώνουν τα αρνητικά γι' αυτούς δημοψηφίσματα.

Δυστυχώς, οδήγησε στην επικύρωση της συντηρητικής πολιτικής από τα θύματά της, τους εργαζόμενους. Στη γειτονική Ιταλία οι εργαζόμενοι στην πλειοψηφία τους ψήφισαν ΝΑΙ στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τη μείωση των συντάξεων, την υπερεργασία που δε θεωρείται υπερωρία κλπ.».

«Αυτά είναι τα αποτελέσματα της κεντροαριστεράς και της συμμετοχής των κάθε λογής αριστερών και κομμουνιστών ανανεωτών στις κυβερνήσεις» επισήμανε η Αλ. Παπαρήγα και συμπλήρωσε: «Τι Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό; τι λέει το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ);

Εμείς παλεύουμε για τις δημοκρατικές διαδικασίες, την εργατική και λαϊκή συμμετοχή όχι ως αυτοσκοπό και φύλο συκής, αλλά ως το δρόμο της πάλης και σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική και όχι της δημοκρατικής νομιμοποίησης των αντιλαϊκών επιλογών.

Το θέμα είναι ότι την πολιτική της δήθεν ανανέωσης και εκσυγχρονισμού την πληρώνουν οι λαοί.

Η κριτική του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι αποπροσανατολιστική και επιζήμια για το κίνημα στην Ευρώπη.

Η κριτική που κάνει το ΚΕΑ και ο ΣΥΝ, που είναι μέλος του, στην Ευρωσυνθήκη όχι μόνο είναι ελλιπής, αποπροσανατολιστική, αλλά και επικίνδυνη, καθώς επιδιώκει, ζητά περισσότερη ΕΥΡΩΠΗ, πράγμα που στην ουσία είναι περισσότερη αντιδραστική και ιμπεριαλιστική Ευρώπη, που ανταγωνίζεται σε ισχύ τις ΗΠΑ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη διανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής.

Παλεύουμε για μια Ευρώπη κόντρα στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια και όχι για Ευρώπη των μονοπωλίων που θέλει μεγαλύτερο μερίδιο στη διεθνή πίτα.

Οι λαοί της Ευρώπης δεν πρέπει να έχουν καμιά αυταπάτη ότι όσο η ΕΕ ενώνεται, ομοσπονδοποιείται, τόσο θα δυναμώνει και θα ωφελεί τους λαούς. Το αντίθετο συμβαίνει. Οσο ενοποιείται, όσο δηλαδή περισσότερη ΕΕ, τόσο αντιλαϊκότερη.

Οι λαοί της Ευρώπης δεν πρέπει να παρασυρθούν από μια σειρά προπαγανδιστικά συνθήματα ψεύτικα και απατηλά, ότι όσο περισσότερη Ευρώπη έχουμε τόσο περισσότερο θα είναι αυτή κοινωνική και τόσο πιο πολύ χειραφετημένη από τις ΗΠΑ.

Η ΕΕ από τη φύση και το χαρακτήρα της υλοποιεί την ίδια στρατηγική με τις ΗΠΑ, στον κοινωνικό τομέα, στις διεθνείς σχέσεις. Οι ανταγωνισμοί μεταξύ τους δεν αφορούν τους λαούς αλλά τα συμφέροντα των μονοπωλίων».