ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ζωή είναι αλλού

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ

Το πρόβλημα είναι διπλό. Αυτοί - οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι - δεν μπορούν να δώσουν λύση, γιατί έτσι θα αυτοκαταργηθούν. Και ο «πολίτης» περιμένει - από αυτούς που δεν μπορούν - τη... λύση. Το μεγάλο πρόβλημα το έχει ο «πολίτης». Ο χωρίς ταξική συνείδηση. Η οποία δεν έρχεται με επιφοίτηση, αλλά σαν αποτέλεσμα της δράσης της ταξικής πρωτοπορίας. Κι αυτή είναι που λείπει στην Ιταλία. Αυτή η έλλειψη είναι που δεν επιτρέπει στην κοινωνική πίεση να εκφραστεί και πολιτικά παντού, όπου οι καπιταλιστές έχουν χτίσει τοίχο γύρω από τις συνειδήσεις με την κυριαρχία μιας πολιτικής εκπροσώπησης που εμφανιζόμενη ως «αριστερά» ή «δεξιά» τους εξασφαλίζει μονά - ζυγά δικά τους.

Μια από τις διαφορές της Ιταλίας με τη χώρα μας - και όχι η κύρια - αφορά στο χρόνο εμφάνισης κάποιων φαινομένων. Το σύστημα, εδώ, εμφανίζεται να διαθέτει ακόμα εφεδρείες τις οποίες και προσπαθεί να συγκροτήσει σε στρατό ικανό να αντιμετωπίσει μια στρατηγική, που όχι μόνο διακηρύσσει πως στον καπιταλισμό δεν υπάρχει προκοπή για τα λαϊκά στρώματα, αλλά και καταθέτει πολιτική πρόταση για τη διέξοδο.

Στον Τύπο της αστικής τάξης πληθαίνουν τα «ρεπορτάζ» που - παρουσιάζοντας την ευχή ως πραγματικότητα - επιχειρούν να προβάλουν την άποψη πως το ΚΚΕ πρέπει να αλλάξει στρατηγική, για να ηττηθεί ο δικομματισμός μια και καλή. Αυτό που θέλουν να αποτρέψουν είναι ακριβώς η συνάντηση αυτής της στρατηγικής - από και για τους εργάτες - ευρύτερα με τα λαϊκά στρώματα. Εκεί και το κλειδί για την ερμηνεία του πολιτικο - δημοσιογραφικού περίγυρου.

Αναλύσεις για τη γειτονική χώρα, όπου καταγράφεται ήδη ο εξευτελισμός της κεντροαριστεράς - αφού πρώτα έπεισε τους Ιταλούς ότι αριστερά είναι η συμμετοχή στο ιμπεριαλιστικό άρμα - λένε ότι εκεί επιχειρείται κάτι από καιρό γνωστό: Ενας δικομματισμός του ενός πόλου: Μια πούρα δεξιά κι ένα δημοκρατικό κόμμα και τα δύο δεξιά. Και η αριστερά τάχα σαν πίεση στο σύστημα να εξανθρωπιστεί. Κοντά είμαστε...

Τη διαφορά την κάνει το γεγονός ότι εδώ υπάρχει ισχυρό ΚΚΕ με επεξεργασμένη στρατηγική, τέτοια που δε χωρά στα σενάρια διαχείρισης. Γι' αυτό και αναγκαίος για το σύστημα ο ρόλος μιας «ριζοσπαστικής αριστεράς», που υπερασπίζει την Ευρωπαϊκή Ενωση και παριστάνει την εναλλακτική. Σε τι εναλλακτική; Μα, στο να αντιμετωπίσει την έλξη που ασκεί το ΚΚΕ. Γι' αυτό και όλη η φιλολογία περί ανάγκης να αλλάξει στρατηγική το ΚΚΕ. Εμποδίζει η στάση του. Στην εποχή του έντονου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού δεν υπάρχουν περιθώρια για πολιτικούς πλουραλισμούς. Η δικτατορία της αστικής τάξης πρέπει να ασκείται αδιατάραχτα. Θα ήταν καλός για τους αστούς ένας μονοπολικός πολυκομματισμός. Η ύπαρξη του ΚΚΕ αναγκάζει προς το παρόν σε έναν πολυκομματικό διπολισμό, για να αντιμετωπιστεί ο πραγματικός αντίπαλος, η εργατική τάξη και το Κόμμα της.

Κι εδώ, όπως και στην Ιταλία, το αδιέξοδο του συστήματος είναι ορατό, όπως ορατή είναι και η διαφορά ανάμεσα στο διαχειριστή και αυτόν που καλεί τα λαϊκά στρώματα να βάλουν πλώρη για τη δική τους εξουσία. Το μέλλον, έλεγε ένας από τους ποιητές της ήττας, έχει ξηρασία. Να μας συμπαθούν οι χειροκροτητές του, το μέλλον έχει μόνο σύγκρουση. Αναπόφευκτη, βίαιη, ζωογόνα εντέλει.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ: «"Το μερίδιο των κερδών βρίσκεται σήμερα ασυνήθιστα ψηλά (και το μερίδιο των μισθών και ημερομισθίων ασυνήθιστα χαμηλά)" (εκτίμηση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών). "Μεταξύ 1983 και 2006 η πτώση του μεριδίου των μισθών και ημερομισθίων στο ΑΕΠ των χωρών του G7 ήταν 5,8%" (εκτίμηση του ΔΝΤ). "Ο αποσυντονισμός μεταξύ αδύναμης προόδου των αμοιβών της εργασίας και ιστορικά υψηλών κερδών, μας κάνει να φοβόμαστε (...) ένταση της απόρριψης του καπιταλισμού και της αγοράς τόσο στις ΗΠΑ, όσο και αλλού" (εκτίμηση του Αλαν Γκρίνσπαν). Οταν στις πιο "σκληρές" φωλιές του διεθνούς οικονομικού κατεστημένου φουντώνουν αυτού του είδους οι ανησυχίες, κάτι στραβό πρέπει να έχει δώσει η εξέλιξη των δύο τελευταίων δεκαετιών (...) κάτι δυνητικά εκρηκτικό: Μια μη διατηρήσιμη ανισορροπία που προξενεί κοινωνική πίεση - όσο κι αν πολιτικά δεν κατορθώνει να εκφρασθεί ακόμη (...) Δεν θα κρατήσει εύκολα για πολύ η κατάσταση πιεσμένης ανοχής που δημιουργείται όλον αυτόν τον καιρό. Ούτε θα λήξει με ομαλή προσγείωση» (στοιχεία και σχόλια από τον Α. Δ. Παπαγιαννίδη στο ΒΗΜΑ).

ΤΟ ΒΙΩΜΑ: «Η μία στις τρεις οικογένειες δεν κατορθώνει λόγω του χαμηλού της εισοδήματος να αντιμετωπίσει την τέταρτη εβδομάδα του μήνα (...) Το 2007 τα καταναλωτικά δάνεια αυξήθηκαν κατά 20%. Την ίδια χρονιά (...) οι κατασχέσεις λόγω αδυναμίας πληρωμής των στεγαστικών δανείων αυξήθηκαν κατά 36%. (...) Η χώρα των έντονων κοινωνικών ανισοτήτων βιώνει ταυτόχρονα και μια διάχυτη αμφισβήτηση της ικανότητας της πολιτικής στο σύνολό της να δώσει απαντήσεις στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη» (από τη Ρώμη ο Κ. Παπαϊωάννου / ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Η ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ: «Ο Πρόντι έχει ήδη πετύχει να "διαπαιδαγωγήσει" τα υπολείμματα της Αριστεράς να αποδέχονται κάθε νεοφιλελεύθερο μέτρο (...) Ταυτόχρονα παίζεται ένα πολύ βαθύτερο πολιτικό παιχνίδι - αυτό της οριστικής εξόντωσης της πάλαι ποτέ ισχυρότατης κομμουνιστικής και αριστερής παράδοσης στην Ιταλία» (ο Γ. Δελαστίκ στο ΕΘΝΟΣ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Απάντηση στα αντιλαϊκά σενάρια αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, η θέληση και ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ για την πορεία προς τη δική του εξουσία

ΤΟ ΒΗΜΑ: Υπόκοσμος και παρακμή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΣΤΗ ΦΩΛΙΑ του ...κούκου

Η ΧΩΡΑ: Το ντόμινο του DVD οδηγεί σε εκλογές

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΜΕ ΘΕΜΟ το έσχατο τηλεφώνημα

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: MEGAλοι ψεύτες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αγώνας δρόμου του ανακριτή

ΤΑ ΝΕΑ: Δύο αντιφάσεις καίνε τον Κουκοδήμο

ΕΘΝΟΣ: ΦΕΪΓ ΒΟΛΑΝ το αμαρτωλό βίντεο

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ χωρίς μίτο η υπόθεση Ζαχόπουλου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΕΓΙΝΑΝ Θέμος - Μάκης

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Μίζες «Ζήμενς» 100 εκατ. ευρώ σε κόμματα και στελέχη ΟΤΕ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥΣ οι λαδωμένοι από την Siemens

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ: ΒΑΓΓΕΛΗ ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Η ΑΥΓΗ: Νέα πλειοψηφία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Φόβοι για νέες αναταράξεις

Σε αναζήτηση κυριαρχίας

«Ολα δείχνουν ότι η "κρίση ενότητας" που σοβεί στο ΠΑΣΟΚ είναι σοβαρή και δύσκολα αναστρέψιμη. Εάν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιμείνει στη "γραμμή ρήξης" που έχει υιοθετήσει, μέχρι τέλους και πραγματοποιηθεί, τότε θα έχουμε μια δραματική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού (...) Ο πόλος της κεντροαριστεράς θα εμφανιστεί με... τρία κόμματα (ΠΑΣΟΚ, κόμμα Βενιζέλου και ΣΥΡΙΖΑ) που το ένα θα ανταγωνίζεται σκληρά το άλλο για την κυριαρχία στον "χώρο"» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

Πότε με το καλό;

«Η προοπτική άμεσης προσφυγής στις κάλπες μέσα στους επόμενους μήνες βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο της κυβερνητικής στρατηγικής» (το θέμα στην ΑΥΡΙΑΝΗ).

Οι έτοιμοι από καιρό

«Ξεσκονίζουν πολιτικές θέσεις και προγραμματικές κατευθύνσεις στην Κουμουνδούρου με την προοπτική να συντελεστούν ραγδαίες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό που θα εξασφαλίζουν τη συμμετοχή του Συνασπισμού σε μια κυβέρνηση συνεργασίας» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).

Τα βάσανα των υπαλλήλων

«Πώς θα παιχθεί τώρα το παιχνίδι; (...) Το συγκρότημα Λαμπράκη θα συνεχίσει να κριτικάρει αρνητικά τον κ. Παπανδρέου, υποστηρίζοντας τη λύση Βενιζέλου; Το "Πρώτο Θέμα" θα μείνει στο πλευρό του κ. Παπανδρέου; Στη Νέα Δημοκρατία ο κ. Τατούλης θα παίξει κάποια στιγμή ρόλο Συμπιλίδη; Σε ποια θέση μάχης θα τεθούν η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και ο κ. Αβραμόπουλος;» (οι ερωτήσεις του Γ. Τράγκα στη ΧΩΡΑ).

και ο πόνος της ...μάνας

«Προκαλούν έντονη ανησυχία στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ όλα όσα συμβαίνουν στον χώρο του (...) Πρώτο ζητούμενο είναι η ενότητα του κόμματος η οποία θα διασφαλιστεί αν αποκλεισθεί κάθε ενδεχόμενο διάσπασης ή ακόμη και σύγκρουσης (...) Χρειάστηκε επίπονος, επίμονος και πολύχρονος αγώνας για τη συσπείρωση προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων σε ένα ενιαίο κομματικό σχήμα» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).