- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Γιατί σχεδόν οχτώ μήνες μετά τον καταστροφικό σεισμό του Σεπτέμβρη και πέντε μετά την εγκατάστασή τους στον καταυλισμό των σεισμοπλήκτων - στην περιοχή του Πανοράματος - οι κάτοικοι της Πετρούπολης επιβεβαιώνουν ό,τι είναι ήδη γνωστό και στον τελευταίο κάτοικο αυτού του νομού. Επιβεβαιώνουν, δηλαδή, πως η κυβέρνηση παρά την ακατάσχετη υποσχεσιολογία της - την οποία θρασύτατα συνεχίζει έως και σήμερα να χρησιμοποιεί - δεν έκανε τίποτα για τους σεισμόπληκτους, παρά μόνο να τους παραχωρήσει - κι αυτό τις περισσότερες φορές με πολύ μεγάλη καθυστέρηση - από ένα κοντέινερ. Κι από κει και πέρα, ο ...Θεός βοηθός!
Στο συγκεκριμένο καταυλισμό στην Πετρούπολη - όπου υπάρχουν 98 κοντέινερ - οι κάτοικοι κάνουν το παν για να μπορέσουν να ανακουφίσουν ακριβώς αυτή τη σκληρή πραγματικότητα. Αλλά όσο όμορφα κι αν μυρίζουν τα λουλούδια στους κήπους τους - γιατί ναι, έχουν φτιάξει κήπους έξω απ' τα λυόμενά τους - όσο νοικοκυρεμένο κι αν προσπαθούν να διατηρήσουν τον καταυλισμό, όση υποστήριξη κι αν έχουν απ' το δήμο - πρέπει να αναφερθεί εδώ πως η Πετρούπολη είναι ίσως ο μόνος δήμος που εξακολουθεί να έχει την κοινωνική του υπηρεσία στον καταυλισμό - όταν ανοίγεις την πόρτα για να μπεις μέσα στα «σπίτια» τους βρίσκεσαι αναπόφευκτα αντιμέτωπος με καημούς και προβλήματα.
Η Βάσω Καραπάνου, για παράδειγμα, που ζει μαζί με τον άνδρα της και τα δύο παιδιά της σ' ένα κοντέινερ 35 τ.μ. μιλά για το κύριο ζήτημα: Για την αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων. Το σπίτι της - στην οδό Αμμοχώστου 2 - κρίθηκε αμέσως μετά τον σεισμό «κόκκινο», κατεδαφίστηκε και τώρα η οικογένεια προσπαθεί να φτιάξει το καινούριο σπιτικό της. Πώς, όμως; «Τα λεφτά που θα χρειαστούν θα ξεπεράσουν τα 30.000.000 δραχμές και είναι ζήτημα εάν πάρουμε - απ' όλα όσα έταξαν - 6 εκατομμύρια», μας λέει. Αναγκαστικά, τα υπόλοιπα πρέπει να βγουν απ' την τσέπη τους, δηλαδή απ' το βιβλιοπωλείο που έχει ο άνδρας της και που «μετά το Γενάρη ο τζίρος του έχει πέσει κατακόρυφα».
Ο Θανάσης Πετρόπουλος - ανήκει στην 5μελή επιτροπή που δημιουργήθηκε στον καταυλισμό - ξεκαθαρίζει πως «κανένας μας δεν έχει πάρει μέχρι σήμερα ούτε μια δραχμή, μας ταλαιπωρούν με γραφειοκρατικές διαδικασίες και, φυσικά, συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν». Γι' αυτό και θεωρεί ευνόητη τη διαπίστωσή μας πως αυτό το Πάσχα θα 'ναι απλώς το πρώτο, αλλά όχι το τελευταίο, που θα γιορτάσουν μέσα στα κοντέινερ...
«Εχω δύναμη μέσα μου για να κάνω τα πάντα, αλλά...». Η φράση μένει μετέωρη, το ίδιο μετέωρα μένουν και τα δάκρυα στα υγρά γαλάζια μάτια της. Μητέρα τεσσάρων παιδιών, η Λουκία Πανταντζή ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που ζουν στον καταυλισμό της Πετρούπολης, όχι γιατί είναι σεισμόπληκτοι, αλλά άποροι ή άστεγοι.
Η αντιδήμαρχος Αναστασία Φύττα την επισκέφτηκε χτες το πρωί για να της παραδώσει μια επιταγή - δωρεά του ΚΑΠΗ Πετρούπολης προς αυτούς τους ανθρώπους. Μια επιταγή, με την οποία η Λουκία, η κυρά - Παναγιώτα, η Σταματίνα και κάμποσοι ακόμα θα μπορέσουν να αγοράσουν το κρέας της Λαμπρής. «Για μένα ο Γολγοθάς είναι ατελείωτος», λέει η Λουκία. Η Λουκία, που ξέρει πως η δική της Ανάσταση ίσως και να μην έρθει ποτέ...
«Ζωγραφίζοντας» παραστατικά το απαίσιο πρόσωπο του ιμπεριαλισμού, ο μεγάλος ανθρωπιστής συγγραφέας έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου και κάλεσε τους λαούς σε αντίσταση: «Βρισκόμαστε αντιμέτωποι», είπε, «με μια τεράστια, κτηνώδη, μοχθηρή μηχανή, που απειλεί να καταστρέψει τον πλανήτη. Ως τέτοια πρέπει να την αναγνωρίσουμε και να της αντισταθούμε». Για δε τον «δικό» του πρωθυπουργό, τον κύριο Τόνι Μπλερ, που «έσκυψε και φίλησε τα πόδια του πλανητάρχη Κλίντον», είπε ότι «αξίζει την αηδία μας».
Η παλιά, της προηγούμενης τετραετίας, όσο και η «νέα» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τις προγραμματικές της δηλώσεις, αλλά και η «αξιωματική αντιπολίτευση» και τα «απομεινάρια» του ΣΥΝ που «κατόρθωσαν» να μπουν στη Βουλή, με τη συναίνεση και την «προγραμματική αντιπολίτευσή» τους, δείχνουν καθαρά το ακόμα πιο σκοτεινό «τούνελ», μέσα στο οποίο υποχρεώνουν τη χώρα μας να πορευτεί και αυτή την τετραετία. Μόνη φωνή αντίστασης στα ολέθρια σχέδια των ξένων και ντόπιων «προστατών» μας, και στη νέα Βουλή, θα είναι η φωνή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας. Γι' αυτό, ας στηρίξουμε όλοι «της Γης οι κολασμένοι», οι «μη προνομιούχοι», αυτή τη φωνή ελπίδας για το λαό και την πατρίδα μας. Τώρα, κανένας δεν πρέπει να σηκώνει τους ώμους και να λέει: «Τι να κάνουμε... Δε γίνεται τίποτα...». Τώρα, και αυτοί που στις πρόσφατες εκλογές, την τελευταία στιγμή πίσω από το «παραβάν» υπέκυψαν στον εκβιασμό, που δέχτηκαν το βιασμό της συνείδησής τους και έδωσαν την ψήφο τους στον ένα από τους δύο «μεγάλους» βιαστές, είναι καιρός, έστω και σαν επανόρθωση του «λάθους» τους, να ενταχθούν στην κοινή προσπάθεια, στο τίμιο και πατριωτικό κάλεσμα του ΚΚΕ, για ενότητα και αντίσταση στην άγρια και πέρα από κάθε έννοια διεθνούς δικαίου επίθεση της «νέας τάξης».
