Με εμμονή στην πολιτική που τους επιτάσσει ο ευρωμονόδρομος, συγκρατημένη - για την ώρα - γκρίνια πρωτοκλασάτων στελεχών απέναντι στις αποφάσεις του προέδρου, συνέχιση των προσκλήσεων στο ΣΥΝ για σύμπλευση και αντιπαράθεση με το ΚΚΕ, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 8ου Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.

Η απόφαση του Γ. Παπανδρέου να μείνουν εκτός του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος (το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο που τον πλαισιώνει) όσοι από το ΠΑΣΟΚ διατέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί, τους προκάλεσε τουλάχιστον αμηχανία, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις τους, ενώ ο Ε. Βενιζέλος προτίμησε την εύγλωττη σιωπή μπροστά στους δημοσιογράφους.

Εκτός οργάνου μένουν παράγοντες του κόμματος, όπως οι Βενιζέλος, Σκανδαλίδης, Διαμαντοπούλου, Πάγκαλος, Λοβέρδος, Φλωρίδης, Χρυσοχοΐδης. Για τους αποκλεισμένους ο Παπανδρέου εξέφρασε την πρόθεσή του να τους αξιοποιήσει στην «κοινοβουλευτική διαδικασία». Π.χ., με το σχηματισμό «σκιώδους» κυβέρνησης, όπου θα τους ανατεθούν διάφοροι ρόλοι ψευτο-υπουργών. Σε ό,τι αφορά στην εκλογή των 150 μελών του Εθνικού Συμβουλίου, όπως αναμενόταν, κυριάρχησαν οι «παπανδρεϊκοί» (100 - 105 μέλη), ενώ το «ρεύμα» Βενιζέλου πέτυχε την καταγραφή του (40 - 45).

Πάντως, πίσω από όλη αυτή την ονοματολογία και τους εσωκομματικούς συσχετισμούς τους, κρύβεται η επιμονή του ΠΑΣΟΚ να στηρίζει αντιλαϊκές, αντεργατικές πολιτικές, όπως φάνηκε και από τις θέσεις που συζήτησαν και υπερψήφισαν στο συνέδριο, διεκδικώντας απλά ρόλο καλύτερου διαχειριστή απέναντι στη ΝΔ. Προς τούτο ζητούν τη συμπαράσταση του ΣΥΝ, με τον ίδιο τον πρόεδρο να επιμένει στη δευτερολογία του στο συνέδριο, να καλεί τον όμορό τους χώρο να αποφασίσει αν «θα πορευτεί μαζί μας σε αυτήν τη μάχη της αλλαγής. `Η αν επιλέγει να κρύβεται πίσω από προφάσεις. Αν θα περιοριστεί στις καταγγελίες, ή θα στηρίξει τον δημιουργικό διάλογο για προγραμματικές συγκλίσεις».

Κατά τα λοιπά χαρακτηριστική της σκέψης τους ήταν μια αποστροφή του Θ. Πάγκαλου στην ομιλία του στο συνέδριο. Οτι στη θέση της σημερινής κατάστασης (της οικτρής που βιώνουν τα πλατιά μικρομεσαία στρώματα), «η κα Παπαρήγα ξέρει τι θα βάλει, αλλά τι θα γίνει με αυτούς που δε θέλουν τη δικτατορία του προλεταριάτου, τη μυστική πολιτική αστυνομία και τη λογοκρισία του Τύπου;». Αποψη που διόλου δεν αποδοκιμάστηκε από τους λοιπούς συνέδρους, δείγμα της απέχθειάς τους για οποιονδήποτε κι οτιδήποτε προβάλλει κι υπερασπίζεται τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Σύγχυση και συζητήσεις πυροδότησε στο πλαίσιο της πρώτης πανελλαδικής σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, που ολοκληρώθηκε την Κυριακή, ο «αντιφατικός» - όπως πολλοί επισήμαναν - λόγος του προέδρου του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ και στο ενδεχόμενο μιας συνεργασίας μεταξύ των δύο χώρων. Στελέχη του ΣΥΝ έκαναν λόγο για «θεμελιώδεις πολιτικές αντιφάσεις».

Κι αυτό καθώς μετά την τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που ερμηνεύτηκε - και ορθά - ως βήμα προσέγγισης, μετά τις δηλώσεις του την Παρασκευή σύμφωνα με τις οποίες «καλό πράγμα είναι τα ανοίγματα, τα ανοίγματα όμως πρέπει να είναι συγκεκριμένα και να μην έχουν επικοινωνιακό χαρακτήρα. Δεν μπορεί να διεκδικείς την ευρύτερη δυνατή συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, και μάλιστα χωρίς ηγεμονισμούς, και την ίδια στιγμή να έχεις στόχο την αυτοδύναμη πολιτική πλειοψηφία», το Σάββατο το βράδυ από το βήμα της πανελλαδικής σύσκεψης ο ίδιος ξιφουλκούσε, λέγοντας ότι το ΠΑΣΟΚ «δεν παίρνει χαμπάρι τι γίνεται γύρω του». Το κατήγγειλε ότι επιδιώκει «να δώσει στην αριστερά 2-3 υπουργεία να 'χει να παίζει στο βάθος του κήπου» και συμπλήρωνε: «Αγαπητοί φίλοι και φίλες του ΠΑΣΟΚ σας ευχαριστούμε θερμά για την ευγενική σας προσφορά, αλλά δε θα πάρουμε. Γιατί εμάς δε μας ενδιαφέρει να γίνουμε το κόκκινο κερασάκι στην κεντροαριστερή τους τούρτα».

Οι σχέσεις του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ πυροδότησαν το Σαββατοκύριακο μια έμμεση διαμάχη και ανάμεσα στα στελέχη του ΣΥΝ. Ο εκπρόσωπος Τύπου Α. Καρίτζης έκανε λόγο για διαφορετικές όχθες. Για να έρθει η απάντηση από τον Δ. Χατζησωκράτη, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ και γραμματέα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, που τόνισε ότι «η αναζήτηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας είναι προφανές ότι οφείλει να αποτελεί αυτονόητη πολιτική επιδίωξη για ένα κόμμα της αριστεράς» και «οι αφορισμοί για "διαφορετικές όχθες" κοιτούν προς τα πίσω». Ενώ και ο Δ. Παπαδημούλης τόνισε σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ πως «είναι προφανές ότι και αυτοδυναμία και συνεργασία δε συμβιβάζονται. ΄Η παπάς - παπάς ή ζευγάς - ζευγάς».

Κατά τα λοιπά, η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε σε ένα κείμενο στρογγυλεμένων διατυπώσεων ώστε να εκφράζει όλους τους συμμετέχοντες σ' αυτόν. Αποφασίστηκαν ακόμα μια σειρά από μέτρα οργανωτικής φύσεως που αφορούν στη συγκρότηση και λειτουργία κατά τόπους ανοιχτών συνελεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ, στη δημιουργία κεντρικής συντονιστικής επιτροπής κ.α.

Σε ό,τι αφορά στο ζήτημα της προγραμματικής πρότασης, που τέθηκε στη Σύσκεψη από πολλές πλευρές, αποφασίστηκε νέα πανελλαδική σύσκεψη που θα την καθορίσει, κατά πάσα πιθανότητα, το φθινόπωρο. Γεύση ωστόσο αυτής της πρότασης δίνουν κατά καιρούς τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΝ, όπως ο εκπρόσωπος Τύπου Αν. Καρίτζης, ο οποίος σε δηλώσεις του προχτές τόνισε πως «ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτουν μια μεθοδολογία δράσης και έναν προγραμματικό πυρήνα αντιπολίτευσης - και γιατί όχι διακυβέρνησης στο μέλλον (...) απαντάνε επί της ουσίας στα προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας, καθώς θέτουν στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης το αίτημα της αναδιανομής. Αυτός είναι ο προγραμματικός πυρήνας που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών για ριζική αλλαγή στην πορεία της χώρας»!