Με εμμονή στην πολιτική που τους επιτάσσει ο ευρωμονόδρομος, συγκρατημένη - για την ώρα - γκρίνια πρωτοκλασάτων στελεχών απέναντι στις αποφάσεις του προέδρου, συνέχιση των προσκλήσεων στο ΣΥΝ για σύμπλευση και αντιπαράθεση με το ΚΚΕ, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 8ου Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.

Η απόφαση του Γ. Παπανδρέου να μείνουν εκτός του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος (το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο που τον πλαισιώνει) όσοι από το ΠΑΣΟΚ διατέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί, τους προκάλεσε τουλάχιστον αμηχανία, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις τους, ενώ ο Ε. Βενιζέλος προτίμησε την εύγλωττη σιωπή μπροστά στους δημοσιογράφους.

Εκτός οργάνου μένουν παράγοντες του κόμματος, όπως οι Βενιζέλος, Σκανδαλίδης, Διαμαντοπούλου, Πάγκαλος, Λοβέρδος, Φλωρίδης, Χρυσοχοΐδης. Για τους αποκλεισμένους ο Παπανδρέου εξέφρασε την πρόθεσή του να τους αξιοποιήσει στην «κοινοβουλευτική διαδικασία». Π.χ., με το σχηματισμό «σκιώδους» κυβέρνησης, όπου θα τους ανατεθούν διάφοροι ρόλοι ψευτο-υπουργών. Σε ό,τι αφορά στην εκλογή των 150 μελών του Εθνικού Συμβουλίου, όπως αναμενόταν, κυριάρχησαν οι «παπανδρεϊκοί» (100 - 105 μέλη), ενώ το «ρεύμα» Βενιζέλου πέτυχε την καταγραφή του (40 - 45).

Πάντως, πίσω από όλη αυτή την ονοματολογία και τους εσωκομματικούς συσχετισμούς τους, κρύβεται η επιμονή του ΠΑΣΟΚ να στηρίζει αντιλαϊκές, αντεργατικές πολιτικές, όπως φάνηκε και από τις θέσεις που συζήτησαν και υπερψήφισαν στο συνέδριο, διεκδικώντας απλά ρόλο καλύτερου διαχειριστή απέναντι στη ΝΔ. Προς τούτο ζητούν τη συμπαράσταση του ΣΥΝ, με τον ίδιο τον πρόεδρο να επιμένει στη δευτερολογία του στο συνέδριο, να καλεί τον όμορό τους χώρο να αποφασίσει αν «θα πορευτεί μαζί μας σε αυτήν τη μάχη της αλλαγής. `Η αν επιλέγει να κρύβεται πίσω από προφάσεις. Αν θα περιοριστεί στις καταγγελίες, ή θα στηρίξει τον δημιουργικό διάλογο για προγραμματικές συγκλίσεις».

Κατά τα λοιπά χαρακτηριστική της σκέψης τους ήταν μια αποστροφή του Θ. Πάγκαλου στην ομιλία του στο συνέδριο. Οτι στη θέση της σημερινής κατάστασης (της οικτρής που βιώνουν τα πλατιά μικρομεσαία στρώματα), «η κα Παπαρήγα ξέρει τι θα βάλει, αλλά τι θα γίνει με αυτούς που δε θέλουν τη δικτατορία του προλεταριάτου, τη μυστική πολιτική αστυνομία και τη λογοκρισία του Τύπου;». Αποψη που διόλου δεν αποδοκιμάστηκε από τους λοιπούς συνέδρους, δείγμα της απέχθειάς τους για οποιονδήποτε κι οτιδήποτε προβάλλει κι υπερασπίζεται τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.