Αύριο, η εργατική τάξη της χώρας μας, όλοι οι εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες επιστήμονες, μικρομεσαίοι και βιοτέχνες δίνουν μια κρίσιμη μάχη. Από την έκβαση αυτής της μάχης θα εξαρτηθεί η πορεία ολόκληρης της Κοινωνικής Ασφάλισης. Θα εξαρτηθεί όχι η τύχη κάποιων μεμονωμένων Ταμείων, - όπως σκόπιμα καλλιεργεί η κυβέρνηση - αλλά αν εκατομμύρια εργαζόμενοι θα έχουν συντάξεις μετά τον εργασιακό τους βίο, αν θα μπορούν να βασίζονται σε στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή αν όλα αυτά που μέχρι τώρα απέμειναν, θα τα κονιορτοποιήσει η λεγόμενη «μεταρρύθμιση». Γι' αυτό, η αυριανή μάχη είναι αγώνας πριν απ' όλα για τη νέα γενιά. Τη γενιά, για την οποία οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των μονοπωλίων δεν αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα, καμιά κοινωνική προστασία.

Η αναμέτρηση σε σχέση με τη συγκεκριμένη αντεργατική μεταρρύθμιση, για την οποία μήνες τώρα προετοιμάζονταν και προετοίμαζε τους ανθρώπους του μόχθου το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο έφτασε. Αύριο, πρέπει να στραπατσαριστεί όχι μόνο το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά το σύνολο των αντιασφαλιστικών μέτρων, συνολικά η αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική της τελευταίας εικοσαετίας. Αύριο, κυβέρνηση και πλουτοκρατία πρέπει να νιώσουν τη γροθιά και το μπόι της εργατικής τάξης. Στην απεργία, στις διαδηλώσεις, στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ πρέπει να φανεί η δύναμη της εργατιάς. Δεν αρκεί να «κλείσουν τα πάντα». Δε φτάνει να «νεκρώσει» η παραγωγή απ' άκρη σ' άκρη της χώρας. Πρέπει σε δρόμους και πλατείες, να προβάλει ρωμαλέα και απαιτητική η προοπτική για μια άλλη ζωή. Μια ζωή που θα καθορίζεται όχι από τα υπερκέρδη για τους λίγους, αλλά από τις ανάγκες των πολλών.

Αυτή η γραμμή πάλης, για αγώνες που επιδιώκουν την πιο πλατιά συσπείρωση στη βάση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής οικογένειας, που χρόνια τώρα πασχίζει να μεταγγίσει στις λαϊκές συνειδήσεις το ΠΑΜΕ, είναι η μόνη αξιόμαχη «γραμμή», η μόνη που μπορεί να έχει αποτελέσματα. Πίσω απ' αυτή τη «γραμμή», στη λογική του παζαριού για το πόσα θα χάσουμε, που ακολουθούν αρκετές δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, μόνο ήττες εκκολάπτονται για τους εργαζόμενους.

Μόνο ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να έχει προοπτική ακόμη και για επιμέρους κατακτήσεις. Ενας αγώνας που πίσω από τα συγκεκριμένα μέτρα, την αύξηση των ορίων, τη μείωση των συντάξεων, τη λεηλασία των αποθεματικών, βλέπει με καθαρή ταξική ματιά, την τάξη που λυμαίνεται την Κοινωνική Ασφάλιση. Βλέπει την τάξη και την πολιτική που εξανδραποδίζει τον εργάτη. Βλέπει τον ταξικό εχθρό, με τον οποίο τον χωρίζει η άβυσσος της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης από τους καπιταλιστές, βλέπει τα τείχη των κερδών και υπερκερδών μιας χούφτας μονοπωλίων και ομίλων. Διακρίνει καθαρά τη φυλακή που έχτισαν για τους εργάτες αυτές οι δυνάμεις και που για να γκρεμίσει αυτή τη φυλακή δεν μπορεί παρά να διεκδικήσει μια άλλη κοινωνία. Που κουμάντο θα κάνει ο λαός.