ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Για γέλια και για κλάματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Οταν είσαι απών από τους μεγάλους αγώνες του λαού μας σκαρφίζεσαι διάφορα για λίγη δημοσιότητα. Για την κατάληψη στο γραφείο του Αλ. Τσίπρα λέμε. Ο οποίος φωτογραφίζεται δεμένος απ' το λαιμό ως τα πόδια στην καρέκλα του για το περιοδικό Schooligans (που κυκλοφορεί με τα «ΝΕΑ» του Σαββάτου). Ενα περιοδικό που φιλοδοξεί, όπως μαρτυρά και το όνομά του, να εκφράζει και απευθύνεται σε νέους του σχολείου,(για να τους περνά την ψυχολογία του χαβαλέ) διάλεξε ο Αλ. Τσίπρας στο πλαίσιο του «αντισυμβατικού» προφίλ που φιλοτεχνεί για να μας ενημερώσει ότι «έχει κάνει σκονάκι, έχει βάλει βύσμα στο στρατό, έχει βρεθεί σε παρέες που πίνουνε χασίς». Τάσσεται ακόμα αναφανδόν υπέρ της αποποινικοποίησης του χασίς, (δηλαδή ελεύθερο το ναρκωτικό), παρότι ο ίδιος δεν έχει δοκιμάσει, γιατί «εγώ σαν άτομο έχω μια φοβία με τα drugs». Δηλώνει ακόμα ότι τον στενοχωρεί που δεν έχει πια τις αντοχές να ξενυχτάει και να κάνει τα «hangover που έκανε». Μας πληροφορεί επιπλέον ότι λέει μικροψεματάκια, ότι μικρός είχε κλέψει ένα παγωτό από τον ψιλικατζή της γειτονιάς κι άλλα τέτοια ενδιαφέροντα. Σε όλα in, ρε παιδάκι μου, αυτός ο Πρόεδρος αλλά των «αγαθών» του συστήματος.

Φυσικά, μέσα σ' όλο αυτό το «χαβαλέ» υπήρξαν και κάποια πιο σοβαρά. Η παραδοχή του συμβιβασμού και της υποταγής. Δηλώνει, λοιπόν, πως ήταν πλάνη η πίστη του κάποτε στον Μαρξ, η πίστη ότι «ο καπιταλισμός θα σταματήσει και θα πάμε στο επόμενο στάδιο εξέλιξης της κοινωνίας που είναι ο σοσιαλισμός. Για μένα ήταν νομοτελειακό αυτό. Πίστευα ότι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα σταματήσει» (...) «Διαψεύστηκα»!

ΥΓ 1: Θυμάστε τον Τσίπρα να ξεσπαθώνει κατά των ΜΜΕ που τους «κατακρεουργούν». Ε, περασμένα, ξεχασμένα. Στην ως άνω συνέντευξή του παραδέχτηκε πως «τώρα ναι, τα ΜΜΕ είναι φιλικά μαζί του».

ΥΓ 2: Στον ΣΥΝ κάνουν βήματα. Απ' το υπέρ του Κλίντον με αυταπάτες πέρασαν κατά τον Τσίπρα στο «Ομπάμα χωρίς αυταπάτες».

Ενδεια επιχειρημάτων, μαύρη προπαγάνδα

«Καταφύγιο» στον πρωτόγονο αντικομμουνισμό βρήκε ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Ι. Γκλαβάκης στην προσπάθειά του να αποκρύψει τις εγκληματικές ευθύνες που φέρει το κόμμα του - και κατά συνέπεια ο ίδιος προσωπικά - στο ξεκλήρισμα χιλιάδων μικρομεσαίων Ελλήνων αγροτών. Κατά τη διάρκεια ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στην Καρδίτσα και μην μπορώντας, φυσικά, να βρει τίποτα άλλο να πει για τη διάλυση της καπνοκαλλιέργειας, της τευτλοκαλλιέργειας, για την εκδίωξη εν τέλει χιλιάδων μικρών και φτωχών αγροτών από την παραγωγή - ζητήματα που έθεσε με έμφαση στην ομιλία του ο βουλευτής του ΚΚΕ Τ. Τσιόγκας - επέλεξε να απαντήσει με ...ασυναρτησίες, αποκαλώντας την πραγματικότητα ψεύδη, αλλά πάντα υπερασπιζόμενος την πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης: Οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης παρακαλάνε να ...«μπούνε» - σ.σ. ωραία ελληνικά - στην ΕΕ, είπε, και ότι ο ίδιος είναι ενάντια, τόσο στο «μαύρο» όσο και στον «κόκκινο» φασισμό.

Η πρωτοτυπία, ως γνωστόν, δεν είναι προσόν που χαρακτηρίζει τους ντόπιους εκφραστές του συστήματος, αφού όταν βρίσκουν τα «σκούρα», μονότονα επαναλαμβάνουν την «γκρίζα» αντικομμουνιστική προπαγάνδα, απολύτως ταυτιζόμενοι με τον πολιτικό, προπαγανδιστικό σχεδιασμό των «αφεντικών» τους. Αυταπατώνται, πάντως, αν νομίζουν όμως ότι με αυτήν τη χυδαία στάση, θα μπορέσουν να σταματήσουν την αυξανόμενη οργή των χιλιάδων νεο-κολίγων που η πολιτική τους δημιουργεί.

ΥΓ: Ρητορικό ερώτημα: Οταν η ΝΔ το 2004 προσυπέγραφε την πολιτική της ΕΕ για τη διάλυση της καπνοκαλλιέργειας, ο κ. Ι. Γκλαβάκης, με τι ασχολούνταν;

Για τις πανελλαδικές εξετάσεις

Μέτρα που δήθεν διασφαλίζουν το αδιάβλητο των πανελλαδικών εξετάσεων ανακοίνωσε χτες το υπουργείο Παιδείας. Ανάμεσά τους: Ευνοϊκή ρύθμιση για την αναβαθμολόγηση, οδηγίες για την επιλογή του προσωπικού που εμπλέκεται στις εξετάσεις (βαθμολογητές, αναβαθμολογητές κλπ.), απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων (για τους υποψηφίους) εντός των βαθμολογικών κέντρων...

Με ελαφρές διαφοροποιήσεις, τέτοια «μέτρα» ανακοινώνονται συχνά - πυκνά τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, σε τίποτα δε διαφοροποιείται ο χαρακτήρας των εξετάσεων, ως αντικείμενο της βιομηχανίας της παραπαιδείας, ως εξετάσεις επιλογής, κατάληξη και κύριος στόχος ενός σχολείου που δε μορφώνει ολόπλευρα τους μαθητές... Αυτό είναι το πρόβλημα κι όχι η ενδεχόμενη διαβλητότητά τους.

Κόβει ο ένας, ράβει ο άλλος...

Συνάντηση εργασίας είχαν χτες ο υπουργός Παιδείας Ευ. Στυλιανίδης και η υπουργός Απασχόλησης, Φ. Πάλλη - Πετραλιά, με κύριο αντικείμενο, όπως καταλάβαμε, την προώθηση της «διά βίου» αμάθειας, της «διά βίου» εκμετάλλευσης. Μίλησαν αμφότεροι, δε, για την πολύ καλή συνεργασία που έχουν! «Τα δύο υπουργεία συναντώνται στο χώρο της διά βίου μάθησης όπου και συνεργάζονται αρμονικά. Και αυτή η συνεργασία διέπεται από συμπληρωματικότητα ώστε να επιτυγχάνουμε αύξηση όχι μόνο της απορροφητικότητας των ευρωπαϊκών κονδυλίων, αλλά και αποτελεσματικότητα όσον αφορά την κοινωνική τους αξιοποίηση», είπε χαρακτηριστικά ο Ευ. Στυλιανίδης, μετά το τέλος της συνάντησης.

Δηλαδή, «κόβει ο ένας, ράβει ο άλλος» ...ετοιμάζουν κι οι δυο από κοινού τους εργαζόμενους που απαιτεί το κεφάλαιο σήμερα και αύριο! Το ένα υπουργείο σχεδιάζει την ιδεολογική προετοιμασία του εργαζόμενου, ώστε να είναι «σπουδαγμένος» στην υποταγή και το άλλο του «ανοίγει τις πύλες» στην πιο άγρια εκμετάλλευση, θεσμοθετώντας το τσάκισμα των δικαιωμάτων του στην εργασία και την ασφάλιση...

Η λιτότητα είναι μόνιμη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΤΑ ΥΨΗ Ο «μαύρος χρυσός». Ράλι με τις τιμές του πετρελαίου. Σπάνε όλα τα ρεκόρ!

Οπου σταθείς κι όπου βρεθείς, αυτό σου λένε. Και συμπληρώνουν, βέβαια, ότι αυτό θα επιφέρει ακρίβεια.

Πλήττονται, λέει, οι βιομηχανίες και οι εταιρείες, αφού αυξάνεται το κόστος λειτουργίας τους.

Εννοείται πως θα πάρει «τα πάνω» του κι ο πληθωρισμός (οπότε πρέπει να «συγκρατηθούν» οι μισθοί).

Αν, βέβαια, σκεφθείς λίγο ψύχραιμα μέσα σε όλον αυτόν το βομβαρδισμό κινδυνολογίας, βλέπεις ότι ...κάτι δεν πάει καλά.

Δηλαδή, όταν το πετρέλαιο ήταν σε χαμηλότερα επίπεδα, μήπως δεν είχαμε ακρίβεια; Μήπως έφταναν οι μισθοί να καλύψουν το κόστος ζωής;

Επίσης, αν κάτι γίνει και πέσει ή σταθεροποιηθεί η τιμή του πετρελαίου, μήπως θα σταματήσουν να ακριβαίνουν τα προϊόντα;

Επειδή «πετρελαϊκές κρίσεις» έχουμε δει πολλές, είναι βέβαιο πως είναι παροδικές. Αυτό που είναι μόνιμο είναι η λιτότητα και η εκμετάλλευση του κόσμου.

Είτε πάνω - είτε κάτω είναι το πετρέλαιο, είτε πάνω - είτε κάτω είναι τα χρηματιστήρια, είτε πάνω - είτε κάτω είναι το ισοζύγιο εξαγωγών, πάντα εμείς την πληρώνουμε.

Ας αφήσουν, λοιπόν, κατά μέρος την κοροϊδία, γιατί ο κόσμος τούς έχει βαρεθεί.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ δεν κινδυνεύει από την αντιπολίτευση, αλλά από τους χειρισμούς της στα προβλήματα των πολιτών, λέει ο Π. Τατούλης.

Εμείς θα προσθέταμε πως σίγουρα δεν κινδυνεύει από απόψεις, όπως αυτές του Π. Τατούλη.

Είτε τις συμμερίζονται είτε όχι και άλλα μέλη της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας, όπως υποστηρίζει ο υποτιθέμενος «αντάρτης» βουλευτής.

Τα παιγνίδια των κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών ουδέποτε συνέστησαν πολιτική αντίδραση σε όσα εφαρμόζονται.

Μιλάμε για καταστάσεις, που καμία σχέση δεν έχουν με όσα, πραγματικά, μας ταλαιπωρούν.

Γρηγοριάδης Κώστας

Σπέρνουν αυταπάτες

Ενας μετά τον άλλο οι απολογητές του καπιταλισμού, οι οπαδοί της «σοσιαλδημοκρατικής» και «κεντροαριστερής» διαχείρισης του εκμεταλλευτικού συστήματος επιχειρούν να αποδώσουν την αύξηση της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων και του ξεκληρίσματος των μικροπαραγωγών στο λεγόμενο «καπιταλισμό - καζίνο» ή «άγριο καπιταλισμό. Σε μια συνειδητή προσπάθεια να «αθωώσουν» τη φύση του εκμεταλλευτικού συστήματος - που ο καθένας από τη θέση τους υπηρετούν - ισχυρίζονται ότι τα δεινά που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα οφείλονται αποκλειστικά στον καπιταλισμό που στηρίζεται σ' ένα σύστημα χρηματοοικονομικής κερδοσκοπίας των κεφαλαιαγορών και των χρηματιστηρίων, και «νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα ότι αν αυτή η... εκδοχή του «αμφισβητηθεί», μπορεί να υπάρξει μια πιο «ανθρώπινη» και «δικαιότερη» διαχείρισή του!

Στη χώρα μας εκφραστές τέτοιων «ιδεολογημάτων» είναι τόσο τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ όσο και αυτά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που μέσα από μια σειρά από αναλύσεις και δημόσιες τοποθετήσεις «τροφοδοτούν» με αυταπάτες τα λαϊκά στρώματα ότι μπορεί να υπάρξει μια «άλλη πολιτική», ένας «άλλος δρόμος», ο οποίος μπορεί να στηριχτεί πάνω σ' ένα «παρεμβατικό κράτος», το οποίο με «μηχανισμούς ελέγχου» και «ενεργητικές πολιτικές»: Μπορεί να βάλει φραγμό στην κερδοσκοπία και στην άκρατη αγορά! Να παρέμβει δηλαδή, στους «νόμους της αγοράς»! Για να γίνουν ακόμα πιο πειστικοί για τα... επιχειρήματά τους επικαλούνται τη σημερινή χρηματοπιστωτική κρίση του συστήματος, υποστηρίζοντας ότι μέσα απ' αυτή θα προκύψει η «ανάγκη» για «κεντρικό σχεδιασμό» της οικονομίας, την οποία θα έρθει να επιτελέσει ένα «κοινωνικό κράτος»!! Και όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού...

Αραγε ποιον κοροϊδεύουν; Αραγε για λογαριασμό ποιας τάξης μιλούν; Τι θέλουν να κρύψουν πίσω από τα «ιδεολογήματά» τους; Προσπαθούν να συγκαλύψουν την πραγματική αιτία της όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων που επιτείνει η πολιτική των κάθε απόχρωσης κυβερνήσεων σε όφελος του κεφαλαίου. Στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού που η εκμετάλλευση των εργαζομένων μεγεθύνεται, αφού το κεφάλαιο αξιώνει ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη, προκειμένου να αποσπάσει ακόμα μεγαλύτερη υπεραξία και να διευρύνει τα κέρδη του, οι πολιτικές δυνάμεις της «σοσιαλδημοκρατίας» και του «οπορτουνισμού» ισχυρίζονται ότι θα... βάλουν φραγμό στα κέρδη του και θα προχωρήσουν σε «δικαιότερη αναδιανομή» του πλούτου! Δηλαδή, θα πείσουν ή θα αναγκάσουν τους καπιταλιστές να παραχωρήσουν μέρος των κερδών τους στους εργαζόμενους!

Κεντρικός και μοναδικός στόχος τους είναι να χειραγωγήσουν την εργατική τάξη. Να εμποδίσουν τη χειραφέτησή της, μετατρέποντας τα ιδεολογήματά τους περί «ανθρώπινου καπιταλισμού», σε «ιδεολογικό κυματοθραύστη» που θα εμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και κατ' επέκταση την αμφισβήτηση του συστήματος. Φιλοδοξούν να αποτρέψουν την αντεπίθεση της εργατικής τάξης στο κεφάλαιο. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην ιδεολογική παγίδα που τους στήνουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης και οι ΣΥΝοδοιπόροι τους. Οφείλουν να απορρίψουν αυτές τις θεωρίες, αφού γνωρίζουν από την ίδια τους τη ζωή ότι δεν μπορεί να συνυπάρξει η κερδοφορία του κεφαλαίου με τη δική τους ευημερία. Εξάλειψη της φτώχειας, της ανεργίας και της ανέχειας θα υπάρξει μόνο όταν οι εργαζόμενοι κατακτήσουν την πολιτική εξουσία και φτιάξουν το δικό τους κράτος που θα οικοδομήσει μια πραγματικά λαϊκή οικονομία, στην οποία οι εργαζόμενοι θα καρπώνονται όλο τον τεράστιο πλούτο που οι ίδιοι και μόνο αυτοί παράγουν.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ