Σύμφωνα λοιπόν με τα όσα δημοσίευσε η εφημερίδα, στη δεκαετία του '50 είχε στηθεί από την κυβέρνηση Καραμανλή ένας εκτεταμένος μηχανισμός ελέγχου του Τύπου, με την αρωγή των μυστικών υπηρεσιών. Συγκεκριμένα, γνωστοί δημοσιογράφοι αμείβονταν από τα διαβόητα «μυστικά κονδύλια» και έθεταν την πένα τους στην υπηρεσία της καταπολέμησης της ανόδου της αριστεράς και ταυτόχρονα για την ενίσχυση της ΕΡΕ. Στελέχη του μηχανισμού αυτού και αποδέκτες των μυστικών κονδυλίων υπήρξαν επίσης άτομα τα οποία αργότερα θα έπαιζαν κεντρικό ρόλο στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Οι εκλογές του 1958 οι οποίες ανέδειξαν την ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό περίπου 25% θορύβησαν την κυβέρνηση της ΕΡΕ, θεσμικούς και εξωθεσμικούς παράγοντες, η οποία εξαπέλυσε ένα κύμα μέτρων καταστολής, που περιλάμβανε εκτοπίσεις στελεχών της ΕΔΑ για τα οποία υπήρχαν υποψίες ότι σχετίζονταν με το παράνομο ΚΚΕ. Αυτά όμως τα μέτρα δεν αρκούσαν. Ετσι, η Γενική Διεύθυνση Τύπου και Πληροφοριών, που είχε ήδη στενές σχέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες, απέκτησε πρόσβαση στα μυστικά κονδύλια, τα οποία από το 1957 ως το 1962 τριπλασιάστηκαν, από 27 εκατομμύρια σε 77 εκατομμύρια δραχμές. Η Διεύθυνση αυτή έθεσε στο επίκεντρο της δράσης της τη χειραγώγηση του Τύπου, με πιέσεις αλλά και παροχές. Είναι ενδεικτικό ότι το 1958 οι επιχορηγήσεις μόνο από το υπουργείο Προεδρίας σε δημοσιογραφικούς οργανισμούς άγγιξε τα 6,5 εκατομμύρια δραχμές.

Ανάμεσα σε άλλα, τα μέτρα επηρεασμού του Τύπου αφορούσαν σε πύκνωση επαφών με τους διευθυντές των εφημερίδων, τη διοχέτευση «διαφωτιστικού» υλικού, τη μυστική χρησιμοποίηση «κατάλληλων δημοσιογράφων» και τη «στοργική» αντιμετώπιση των προβλημάτων του κλάδου. Το 1961 η Διεύθυνση Τύπου και Πληροφοριών απασχολούσε έναν αριθμό δημοσιογράφων οι οποίοι χρηματοδοτούνταν από «εθνικές δαπάνες». Στον κατάλογο των χρηματοδοτούμενων και δύο ξένοι ανταποκριτές. Οι αμοιβές τους κυμαίνονταν από 1.000 έως 5.000 δραχμές όταν ο μισθός του μέσου δημοσιογράφου ήταν 1.200 δραχμές. Ο Αγγλος ανταποκριτής του BBC λάμβανε για τις «υπηρεσίες» του το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 23.000 δραχμών.

Ορισμένοι δημοσιογράφοι - Βέρρος, Προκοπίου, Πουλάκος - συμμετείχαν μαζί με στελέχη των μυστικών υπηρεσιών στην εκπόνηση στρατηγικών καταπολέμησης του κομμουνιστικού κινδύνου. Στο στόχαστρό τους βέβαια βρέθηκαν και προοδευτικοί άνθρωποι των γραμμάτων.

Σημαντική συμβολή στο χτύπημα των κομμουνιστικών ιδεών είχε και η Υπηρεσία Πληροφοριών που συστήθηκε το 1960, με ρόλο το συντονισμό της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας στον φιλοκυβερνητικό Τύπου και στο ραδιόφωνο, προκειμένου να υπάρχει ενιαία γραμμή ως προς το «κεντρικό θέμα που θα έπρεπε κατά τη γνώμη της Υπηρεσίας να προβληθεί κάθε φορά.. τη συνθηματολογία, τις θέσεις»... Η Υπηρεσία αυτή ανέπτυξε σχέσεις με υπηρεσίες πληροφοριών και ενημέρωσης άλλων κρατών. Στη δραστηριότητά της περιλαμβάνεται η έκδοση και κυκλοφορία πληθώρας αντικομμουνιστικών εντύπων, είτε ανώνυμα είτε με ψευδή ονόματα.

Την απουσία των ...δημοκρατικών εγγυήσεων, όπως είναι η ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών, του ευρωπαϊκού και των εθνικών κοινοβουλίων, στην υιοθέτηση της Ευρωσυνθήκης, βρήκε να επισημάνει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χτες σχετικά με το θέμα, ενδύοντας το αίτημα για δημοψήφισμα με κάμποσες αυταπάτες σχετικά με την ΕΕ, τη μήτρα δηλαδή που τη γέννησε, ακυρώνοντας έτσι τη δυναμική του. Πολύ περισσότερο που, άλλοι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, βρήκαν και θετικά στην Ευρωσυνθήκη, ιδιαίτερα στον τομέα που αφορά στην κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας!

Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, η Ευρωσυνθήκη δεν επικυρώνει και σφραγίζει, αλλά «δεσμεύει την ΕΕ σε πολιτικές ελεύθερων και ανεξέλεγκτων αγορών, απορρίπτει το κοινωνικό κράτος, καλλιεργεί τη στρατιωτικοποίηση και την εξάρτηση από τις ΗΠΑ και στερεώνει το θεσμικό έλλειμμα δημοκρατίας λειτουργίας της ΕΕ» (...) «η Συνθήκη αυτή έτσι γίνεται (!) αναχρονιστική και αντιδραστική».

Ο Αλ. Αλαβάνος δεν παρέλειψε να προτάξει τους αναγκαίους ελιγμούς, στους οποίους καταφεύγουν άλλες κυβερνήσεις σαν παράδειγμα προς μίμηση, λέγοντας «βλέπουμε τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ να προχωρούν σε προωθημένα μέτρα έξω από τη φιλοσοφία τους, όπως είναι οι εθνικοποιήσεις». Ενώ ανέφερε και τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ένα συνονθύλευμα αυταπατών αποπροσανατολιστικών για το λαό όπως «κοινωνικό, αναπτυξιακό, οικολογικό έλεγχο της αγοράς» και την «αποδέσμευση των πολιτικών στην Ευρώπη από τις ΗΠΑ».

Ο Αλ. Αλαβάνος παραδέχτηκε ότι στο ΣΥΡΙΖΑ «δεν έχουμε ακριβώς την ίδια γενική προσέγγιση για το εγχείρημα της ΕΕ», ωστόσο εξήρε το ότι κατόρθωσαν να καταλήξουν σ' «αυτές τις κοινές θέσεις».

Παίρνοντας το λόγο ο Γ. Μπανιάς επισήμανε ότι... αποφεύγεται οτιδήποτε θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως γνώρισμα Συντάγματος και τέτοια κατά τη γνώμη τους είναι η αναφορά στη σημαία και τον ύμνο και η τυπική θεσμοθέτηση Υπουργού Εξωτερικών! Ενώ στα θετικά της Ευρωσυνθήκης ενέταξε ότι προσδίδει νομική ισχύ στο «Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων». Σε ό,τι δε αφορά στην κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας, μεταξύ άλλων, δήλωσε ότι «κάνει σημαντικό βήμα η Συνθήκη. Και στους δύο αυτούς τομείς η πολιτική ασκείται υπέρ των θεμελιωδών αρχών και συμφερόντων της Ενωσης» (...) και πως «είναι φανερό ότι η Κοινή - Εξωτερική Πολιτική, και Πολιτική Αμυνας, αποσκοπεί σε αναβάθμιση του ρόλου της Ενωσης στη συνεργασία της με τις ΗΠΑ»! Εντύπωση προκάλεσε η απλή παράθεση των προβλέψεων της Ευρωσυνθήκης για μια σειρά ζητήματα, χωρίς κανενός είδους σχολιασμό από μέρους του.

Την ειρωνεία επιστράτευσε ο Αλ. Αλαβάνος ερωτώμενος από δημοσιογράφο για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Είπε: «Ανοίξτε το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού. Και το παλιό και το καινούριο». Ενώ συμπλήρωσε ότι ο ΣΥΝ τάσσεται κατά των συμφώνων σταθερότητας.

Ενώ ο Γ. Μπανιάς ένιωσε την ανάγκη να συμπληρώσει λέγοντας «ότι το ΚΚΕ και μέσα στη Βουλή λειτουργεί δυστυχώς με έναν τρόπο τον οποίο δε θα ήθελα να τον χαρακτηρίσω» (!) και «Θα πεθάνουμε φαίνεται με το Μάαστριχτ που το ψήφισε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ»! Ενώ τόλμησε να κατηγορήσει το ΚΚΕ για «τυμβωρυχία»!