Σύμφωνα λοιπόν με τα όσα δημοσίευσε η εφημερίδα, στη δεκαετία του '50 είχε στηθεί από την κυβέρνηση Καραμανλή ένας εκτεταμένος μηχανισμός ελέγχου του Τύπου, με την αρωγή των μυστικών υπηρεσιών. Συγκεκριμένα, γνωστοί δημοσιογράφοι αμείβονταν από τα διαβόητα «μυστικά κονδύλια» και έθεταν την πένα τους στην υπηρεσία της καταπολέμησης της ανόδου της αριστεράς και ταυτόχρονα για την ενίσχυση της ΕΡΕ. Στελέχη του μηχανισμού αυτού και αποδέκτες των μυστικών κονδυλίων υπήρξαν επίσης άτομα τα οποία αργότερα θα έπαιζαν κεντρικό ρόλο στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Οι εκλογές του 1958 οι οποίες ανέδειξαν την ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό περίπου 25% θορύβησαν την κυβέρνηση της ΕΡΕ, θεσμικούς και εξωθεσμικούς παράγοντες, η οποία εξαπέλυσε ένα κύμα μέτρων καταστολής, που περιλάμβανε εκτοπίσεις στελεχών της ΕΔΑ για τα οποία υπήρχαν υποψίες ότι σχετίζονταν με το παράνομο ΚΚΕ. Αυτά όμως τα μέτρα δεν αρκούσαν. Ετσι, η Γενική Διεύθυνση Τύπου και Πληροφοριών, που είχε ήδη στενές σχέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες, απέκτησε πρόσβαση στα μυστικά κονδύλια, τα οποία από το 1957 ως το 1962 τριπλασιάστηκαν, από 27 εκατομμύρια σε 77 εκατομμύρια δραχμές. Η Διεύθυνση αυτή έθεσε στο επίκεντρο της δράσης της τη χειραγώγηση του Τύπου, με πιέσεις αλλά και παροχές. Είναι ενδεικτικό ότι το 1958 οι επιχορηγήσεις μόνο από το υπουργείο Προεδρίας σε δημοσιογραφικούς οργανισμούς άγγιξε τα 6,5 εκατομμύρια δραχμές.

Ανάμεσα σε άλλα, τα μέτρα επηρεασμού του Τύπου αφορούσαν σε πύκνωση επαφών με τους διευθυντές των εφημερίδων, τη διοχέτευση «διαφωτιστικού» υλικού, τη μυστική χρησιμοποίηση «κατάλληλων δημοσιογράφων» και τη «στοργική» αντιμετώπιση των προβλημάτων του κλάδου. Το 1961 η Διεύθυνση Τύπου και Πληροφοριών απασχολούσε έναν αριθμό δημοσιογράφων οι οποίοι χρηματοδοτούνταν από «εθνικές δαπάνες». Στον κατάλογο των χρηματοδοτούμενων και δύο ξένοι ανταποκριτές. Οι αμοιβές τους κυμαίνονταν από 1.000 έως 5.000 δραχμές όταν ο μισθός του μέσου δημοσιογράφου ήταν 1.200 δραχμές. Ο Αγγλος ανταποκριτής του BBC λάμβανε για τις «υπηρεσίες» του το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 23.000 δραχμών.

Ορισμένοι δημοσιογράφοι - Βέρρος, Προκοπίου, Πουλάκος - συμμετείχαν μαζί με στελέχη των μυστικών υπηρεσιών στην εκπόνηση στρατηγικών καταπολέμησης του κομμουνιστικού κινδύνου. Στο στόχαστρό τους βέβαια βρέθηκαν και προοδευτικοί άνθρωποι των γραμμάτων.

Σημαντική συμβολή στο χτύπημα των κομμουνιστικών ιδεών είχε και η Υπηρεσία Πληροφοριών που συστήθηκε το 1960, με ρόλο το συντονισμό της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας στον φιλοκυβερνητικό Τύπου και στο ραδιόφωνο, προκειμένου να υπάρχει ενιαία γραμμή ως προς το «κεντρικό θέμα που θα έπρεπε κατά τη γνώμη της Υπηρεσίας να προβληθεί κάθε φορά.. τη συνθηματολογία, τις θέσεις»... Η Υπηρεσία αυτή ανέπτυξε σχέσεις με υπηρεσίες πληροφοριών και ενημέρωσης άλλων κρατών. Στη δραστηριότητά της περιλαμβάνεται η έκδοση και κυκλοφορία πληθώρας αντικομμουνιστικών εντύπων, είτε ανώνυμα είτε με ψευδή ονόματα.