Επειδή πολλές φορές ακούγονται - και καλοπροαίρετα - φωνές για άδικη και υπερβολική κριτική σε βάρος των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ, παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την παρέμβαση που έκανε χτες στη γενική συνέλευση της Τράπεζας της Ελλάδος. Ποιο είναι λοιπόν το ιδεολογικοπολιτικό «πιστεύω» της συμβιβασμένης πλειοψηφίας; Ιδού: «Η ΓΣΕΕ διεκδικεί, για την αποτροπή αυτών των δυσμενών εξελίξεων, την αναγκαιότητα διαμόρφωσης ενός νέου αναπτυξιακού πλαισίου και ενός νέου μείγματος οικονομικής πολιτικής, οι προτεραιότητες του οποίου επικεντρώνονται στην επίτευξη της πραγματικής σύγκλισης, στη διαρθρωτική αντί την απορρυθμιστική ανταγωνιστικότητα, στη μετάβαση στην οικονομία της γνώσης και της ποιότητας, στη μετάβαση από την προνομιακή επιχειρηματικότητα στην παραγωγική επιχειρηματικότητα, στην αύξηση των επενδύσεων και της απασχόλησης...». Το ερώτημα είναι απλό. Σε τι θα αλλάξει η καθημερινή ζωή των εργαζομένων αν εφαρμοστεί αυτό το νέο μείγμα πολιτικής; Αυτό «το δείγμα» δεν εφαρμοζόταν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με ολέθριες συνέπειες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα; Αρα έχει άδικο το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ που λένε στους εργαζόμενους ότι δεν μπορούν να έχουν καμία εμπιστοσύνη στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ για την οργάνωση της ταξικής πάλης;