ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συστράτευση με το ΚΚΕ

Τις τελευταίες μέρες, με ένα μπαράζ δηλώσεών τους, κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ υπενθύμισαν ότι στόχος του κόμματός τους στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, αυτονόητα, θα είναι η αυτοδυναμία. Οι δηλώσεις αυτές ήρθαν και «κούμπωσαν» με τα ευρήματα πρόσφατων δημοσκοπήσεων, που - όλως τυχαίως; - δείχνουν τάσεις ενίσχυσης του δικομματισμού. Η συζήτηση περί της ανάγκης αυτοδύναμων κυβερνήσεων είναι παλιά, γνώριμη και απαιτούμενη από την πλουτοκρατία, ως η καλύτερη γι' αυτήν και πιο σίγουρη μορφή κυβερνητικής εξουσίας. Αυτή, λοιπόν, η επιδίωξη αναζωπυρώνεται, γαρνιρισμένη με την απαραίτητη κινδυνολογία περί αδύναμων κυβερνήσεων, μη σταθερών κ.λπ., με δεδομένη την εκφρασμένη λαϊκή δυσαρέσκεια και στα δυο κόμματα του δικομματισμού. Ταυτόχρονα, βέβαια, και για παν ενδεχόμενο, εξακολουθεί, αργά αλλά σταθερά, να ζυμώνεται η προοπτική μιας κυβέρνησης μετεκλογικής συνεργασίας κυρίως ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στο Συνασπισμό, με δεδομένη την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό επειδή το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται ότι ακόμη και αυτοδύναμο θα διευρύνει τη «λαϊκή βάση» στήριξης μιας τέτοιας κυβέρνησης.

Ολα αυτά δεν είναι καθόλου άσχετα, απεναντίας συνδέονται απόλυτα με τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί, συστατικά στοιχεία της οποίας είναι: Η προώθηση με όσο το δυνατόν ταχύτερους ρυθμούς των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε μια σειρά τομείς, όπως η Παιδεία, η Υγεία, οι εργασιακές σχέσεις, το Ασφαλιστικό κ.ά. Η επιδερμική κριτική που ασκούν σ' αυτήν την πολιτική το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αποπροσανατολίζοντας το λαό με ευφυολογήματα περί «νεοφιλελεύθερων στρεβλώσεων», «ανίκανης κυβέρνησης» κι άλλα τέτοια, συσκοτίζοντας ότι πρόκειται για στρατηγική που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, μονόδρομο για τους πολιτικούς του εκπροσώπους, όποιας απόχρωσης.

Η επιθετική κατά των εργαζομένων πολιτική της κυβέρνησης, αναγκαία για την πλουτοκρατία, γεννά φόβους στην άρχουσα τάξη. Οι διεργασίες, που δείχνουν ταυτόχρονη αποδυνάμωση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η ταύτιση της πολιτικής τους στις λαϊκές συνειδήσεις υπάρχουν και δημιουργούν ανησυχίες στην άρχουσα τάξη. Που θέλει και η αντιλαϊκή πολιτική να εφαρμόζεται και η χειραγώγηση και ενσωμάτωση του λαού να συνεχίζεται.

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα που δυσανασχετούν από την πολιτική της ΝΔ δεν πρέπει ούτε λεπτό να ξεχάσουν πως αυτή είναι η πολιτική που πρεσβεύει και το ΠΑΣΟΚ. Και όσοι σήμερα κάνουν το βήμα αμφισβήτησής τους, να τους εγκαταλείψουν οριστικά. Να μην πισωγυρίσουν ούτε άμεσα στο όνομα του κάλπικου διλήμματος της ακυβερνησίας (τίποτα δεν έχει να φοβηθεί ο λαός από ένα τέτοιο ενδεχόμενο γιατί δυσκολεύει την πλουτοκρατία), ούτε έμμεσα, εμπιστευόμενοι κόμματα, όπως ο ΛΑ.Ο.Σ. και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παίχτες στο ίδιο παιχνίδι, στο ίδιο γήπεδο με το δικομματισμό. Ο δεύτερος με ρόλο πολλαπλά επιζήμιο για το λαό και το κίνημα, αφού στο όνομα της «αριστεράς» προσπαθεί να «προσηλυτίσει» στον ευρωενωσιακό «ναό» του κεφαλαίου.

Να ακολουθήσουν το κάλεσμα του ΚΚΕ, να συστρατευτούν μαζί για τη μεγάλη λαϊκή συμμαχία, που θα δρα ως κίνημα διεκδικητικό, αναπτύσσοντας την πάλη για όλες τις ανάγκες, σε κατεύθυνση αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή. Ενα κίνημα πολιτικοποιημένο, σε αντεπίθεση, με στόχο τη ρήξη και την ανατροπή της πολιτικής που πηγάζει και υπηρετεί την πλουτοκρατία, για να ανοίξει ο δρόμος σε ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας για τη λαϊκή οικονομία. Ο λαός έχει τη δύναμη με ισχυρό ΚΚΕ να επιβάλει αυτήν τη διέξοδο.

Δικομματική υποκρισία και στην Υγεία

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλο ένα επεισόδιο στο σίριαλ με τον τίτλο: «Δικομματική υποκρισία» θα παρακολουθήσουν το επόμενο διάστημα μέσα στη Βουλή τα λαϊκά στρώματα, με αφορμή την Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε χτες ο Γ. Παπανδρέου προς τον πρωθυπουργό με θέμα «την απαξίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας από την κυβέρνηση».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς ίχνος ντροπής, επιχείρησε στο όνομα δήθεν της υπεράσπισης του δημόσιου συστήματος Υγείας να καταγγείλει: «Η απαξίωση του ΕΣΥ εξαναγκάζει τους πολίτες να προσφεύγουν σε ιδιωτικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών Υγείας και πλήττει άμεσα τα μεσαία και τα πιο ευπαθή κοινωνικά στρώματα». Βέβαια, ο ίδιος παρέμπεψε αυτή την εξέλιξη μετά το 2004 ξεχνώντας προφανώς ότι την περίοδο 1997 - 2004 σύμφωνα με έρευνα της ICAP (εταιρεία ερευνών) οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας στη χώρα εκτινάχτηκαν σε 47,5% των συνολικών δαπανών Υγείας, ανεβάζοντας την Ελλάδα στην πρώτη θέση της ΕΕ, μια θέση που διατήρησε... επάξια και η ΝΔ. Ξεχνά προφανώς ότι το ίδιο διάστημα ο τζίρος των ιδιωτικών επιχειρήσεων στο χώρο της Υγείας αυξήθηκε κατά 134,2% (!!). Επίσης, αντί άλλων σχολίων τον παραπέμπουμε στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ στο οποίο δεσμεύεται να προχωρήσει στην: Αξιοποίηση υποδομών και υπηρεσιών του ιδιωτικού τομέα από την κοινωνική ασφάλιση μέσω διμερών διαπραγματευτικών διαδικασιών, ιδιαίτερα σε κρίσιμους τομείς, όπως της εντατικής θεραπείας, των καρδιοχειρουργικών επεμβάσεων καθώς και στην ενίσχυση νέων μορφών σύμπραξης και συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Οσο για την αναφορά του ότι τα «Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας της χώρας, βρίσκονται σε οριακό σημείο λειτουργίας, εξαιτίας των μεγάλων ελλείψεων σε γιατρούς, νοσηλευτές, ειδικούς εργαστηρίων και διοικητικούς υπαλλήλους», απλά να του θυμίσουμε ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ άφησαν πίσω τους 25.000 κενές θέσεις σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό στο ΕΣΥ, τις οποίες σήμερα συντηρεί και διευρύνει επάξια η ΝΔ...

Σπορά αυταπατών

Το πρόβλημα του λαού και του τόπου προκαλείται από όλες κι όλες τριάντα οικογένειες και πολυεθνικές που κάνουν κουμάντο, κι από μια κυβέρνηση που επιλέγει να τα έχει καλά μαζί τους. Αυτό ισχυρίστηκε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξή του προχτές το βράδυ στην εκπομπή «Προσκήνιο» της ΝΕΤ. Το ζήτημα βέβαια της εξουσίας της αστικής τάξης, οικονομικής και πολιτικής, είναι απείρως πιο σύνθετο και πολύπλοκο. Η τοποθέτησή του σε ένα τέτοιο απλοϊκό επίπεδο από την ηγεσία του ΣΥΝ δε γίνεται από άγνοια, αλλά από σκοπιμότητα:

Αν ο λαός πειστεί ότι το πρόβλημα αφορά στην ύπαρξη 30 οικογενειών και σε μια φιλικά προσκείμενη σ' αυτές κυβέρνηση, τότε εύκολα θα πειστεί ότι μια άλλη κυβέρνηση, με «πυρήνα τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς», μπορεί και θα κάνει μια άλλη, ανύπαρκτη ιστορικά επιλογή, δηλαδή να βάλει περιορισμούς στην κερδοφορία. Αν είναι δυνατό. Εκτός και αν καταργήσει τις 30 οικογένειες μόνο (ουτοπικό), γιατί την αστική τάξη την αφήνει στο απυρόβλητο.

Αν ο λαός πειστεί ότι «οι νεοφιλελεύθερες συνταγές έχουν αποτύχει σε όλο τον κόσμο» και μόνο η κυβέρνηση της ΝΔ «επιμένει» σ' αυτές, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, τότε εύκολα θα πειστεί πως με μια άλλη κυβέρνηση θα πάψουν κι εδώ, όπως και σε όλο τον κόσμο κατά τον πρόεδρο του ΣΥΝ, να εφαρμόζονται.

Αν ο λαός πειστεί ότι «ριζικές αλλαγές» σημαίνει «ανάκτηση του δημοσίου ελέγχου» σε επιχειρήσεις όπως ο ΟΤΕ ή «αναδιανομή του πλούτου» κι αυτές μπορεί να τις επιφέρει μια άλλη κυβέρνηση, τότε πιο εύκολα θα εμπιστευτεί για μια τέτοια αποστολή μια κυβέρνηση με «πυρήνα τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς».

Αλλά... αν ο λαός μασήσει το κουτόχορτο που του προσφέρει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «μαύρο φίδι που τον έφαγε».

Διεκδικούν μερίδιο στη «λεία»

Μερίδιο από τη «λεία» των ασφαλιστικών ταμείων, ενθαρρημένοι και από το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), που αντιμετωπίζει ενιαία κάθε φορέα ΠΦΥ, δημόσιο ή ιδιωτικό, διεκδικούν ελευθεροεπαγγελματίες γιατροί που παρέχουν κατ' οίκον ιατρικές υπηρεσίες, οι λεγόμενοι «SOS Γιατροί».

Οπως αναφέρθηκε χτες σε συνέντευξη Τύπου, οι «Γιατροί SOS» ιδρύθηκαν το 1993 και απασχολούν σήμερα περισσότερους από 100 γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, που αντιμετωπίζουν ιατρικά περιστατικά στο σπίτι, χρεώνοντας κατ' ελάχιστον για τις υπηρεσίες που προσφέρουν 70 - 80 ευρώ. Χτες, γιατροί της υπηρεσίας, συνεπικουρούμενοι από τον αναπληρωτή καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννη Τούντα εξέφρασαν το αίτημα να αποζημιώνονται τέτοιου είδους υπηρεσίες από τα ασφαλιστικά Ταμεία. Οπως είπε ο Γ. Τούντας, θα ήταν ευχής έργον αν ενταχθούν δράσεις όπως οι SOS Γιατροί, στα Δίκτυα ΠΦΥ, που προβλέπονται στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ΠΦΥ και στα οποία εντάσσονται οι δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς, οι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κλπ.

Οι Γιατροί SOS, προκειμένου να ...ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους, επικαλέστηκαν το παράδειγμα της Γαλλίας, όπου οι υπηρεσίες των Γιατρών SOS καλύπτονται κατά 70% απ' τα ασφαλιστικά ταμεία, διεκδικώντας κομμάτι από την πίτα, πάντα σε βάρος της τσέπης των εργαζομένων σε ένα ραγδαίως εμπορευματοποιούμενο σύστημα Υγείας.