Το πρόβλημα του λαού και του τόπου προκαλείται από όλες κι όλες τριάντα οικογένειες και πολυεθνικές που κάνουν κουμάντο, κι από μια κυβέρνηση που επιλέγει να τα έχει καλά μαζί τους. Αυτό ισχυρίστηκε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξή του προχτές το βράδυ στην εκπομπή «Προσκήνιο» της ΝΕΤ. Το ζήτημα βέβαια της εξουσίας της αστικής τάξης, οικονομικής και πολιτικής, είναι απείρως πιο σύνθετο και πολύπλοκο. Η τοποθέτησή του σε ένα τέτοιο απλοϊκό επίπεδο από την ηγεσία του ΣΥΝ δε γίνεται από άγνοια, αλλά από σκοπιμότητα:

Αν ο λαός πειστεί ότι το πρόβλημα αφορά στην ύπαρξη 30 οικογενειών και σε μια φιλικά προσκείμενη σ' αυτές κυβέρνηση, τότε εύκολα θα πειστεί ότι μια άλλη κυβέρνηση, με «πυρήνα τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς», μπορεί και θα κάνει μια άλλη, ανύπαρκτη ιστορικά επιλογή, δηλαδή να βάλει περιορισμούς στην κερδοφορία. Αν είναι δυνατό. Εκτός και αν καταργήσει τις 30 οικογένειες μόνο (ουτοπικό), γιατί την αστική τάξη την αφήνει στο απυρόβλητο.

Αν ο λαός πειστεί ότι «οι νεοφιλελεύθερες συνταγές έχουν αποτύχει σε όλο τον κόσμο» και μόνο η κυβέρνηση της ΝΔ «επιμένει» σ' αυτές, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, τότε εύκολα θα πειστεί πως με μια άλλη κυβέρνηση θα πάψουν κι εδώ, όπως και σε όλο τον κόσμο κατά τον πρόεδρο του ΣΥΝ, να εφαρμόζονται.

Αν ο λαός πειστεί ότι «ριζικές αλλαγές» σημαίνει «ανάκτηση του δημοσίου ελέγχου» σε επιχειρήσεις όπως ο ΟΤΕ ή «αναδιανομή του πλούτου» κι αυτές μπορεί να τις επιφέρει μια άλλη κυβέρνηση, τότε πιο εύκολα θα εμπιστευτεί για μια τέτοια αποστολή μια κυβέρνηση με «πυρήνα τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς».

Αλλά... αν ο λαός μασήσει το κουτόχορτο που του προσφέρει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «μαύρο φίδι που τον έφαγε».