ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ευρω-ραβασάκια με διαδικαστικές αντιπαραθέσεις

Επιστολές πάνε κι έρχονται τις τελευταίες μέρες ανάμεσα στην Κουμουνδούρου και την Αριστοτέλους για το θέμα της υπογραφής κλαδικής σύμβασης - που θα ρυθμίζει και το θέμα των εφημεριών - αλλά και ανάμεσα στο υπουργείο Υγείας και την ηγεσία της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ). Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης και Ευαγγελία Αμμανατίδου έστειλαν επιστολή για το θέμα προς τον υπουργό Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο στις 29/7/2008 και προχτές απάντησε ο υπουργός Υγείας. Χτες οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επανήλθαν ζητώντας απάντηση αν ο υπουργός Υγείας θα συναντηθεί «με τη διαπραγματευτική ομάδα της ΟΕΝΓΕ».

Η αλήθεια είναι ότι το υπουργείο Υγείας «τα βρήκε» στo πλαίσιo των ευρωπαϊκών οδηγιών με την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας των γιατρών ΟΕΝΓΕ, που αρχικά την αποτελούσαν η ΔΗΚΝΙ (στηρίζεται από τη ΝΔ), η ΠΑΣΚ (στηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ) και η «Αγωνιστική Ενότητα Γιατρών» (ΑΕΓ - που στηρίζεται από το ΣΥΝ). Μετά το αδιέξοδο του διαβόητου διαλόγου δημιουργήθηκε μια νέα πλειοψηφία στην ηγεσία της ΟΕΝΓΕ από την ΑΕΓ, την «Αριστερή Συσπείρωση Ιατρών» (ΑΡΣΙ) και μέρος της ΠΑΣΚ και οδήγησαν στο έκτακτο συνέδριο, στο οποίο αποφασίστηκε η συγκρότηση νέας διαπραγματευτικής ομάδας. Στο πλαίσιο της απόφασης του έκτακτου συνεδρίου δεν υπάρχει καμιά καταδίκη της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, ούτε και των σχετικών Προεδρικών Διαταγμάτων που ενσωματώνουν το μεγαλύτερο μέρος των κοινοτικών οδηγιών για τους γιατρούς στο εθνικό δίκαιο.

Μακριά από το άγγιγμα των κοινοτικών οδηγιών και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας κινούνται και οι επιστολές που ανταλλάχτηκαν ανάμεσα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του υπουργείου Υγείας. Ευρω-ραβασάκια δηλαδή με διαδικαστικές - και γι' αυτό ανούσιες - αντιπαραθέσεις...

Δικαίωση της «Πανεπιστημονικής»

Για την ιστορία σημειώνουμε ότι η μόνη παράταξη που με σαφήνεια τάχτηκε ευθύς εξ αρχής κατά της συμμετοχής στο διάλογο, κατά των κοινοτικών οδηγιών για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και των Προεδρικών Διαταγμάτων που την ενσωματώνουν στο εθνικό Δίκαιο ήταν η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών».

Τη στάση αυτή κράτησε σε όλα τα συνδικαλιστικά - πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια - όργανα των γιατρών. Την ίδια γραμμή ακολουθεί και τώρα και καλεί τους γιατρούς να παλέψουν για σταθερό πρωινό ημερήσιο χρόνο εργασίας, με 6ωρο, 5ήμερο και 30ωρο την εβδομάδα.

Εικονικές «συγκρούσεις»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο ειρωνικούς καγχασμούς προκαλούσε ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της Αυγής: «Σύγκρουση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για τα ΚΕΣ στη Βουλή» και υπέρτιτλο «Επίθεση Στυλιανίδη στον Αλ. Αλαβάνο». Το μόνο που δείχνει ο τίτλος είναι ότι στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν πάρει στα σοβαρά το ανέκδοτο που είπε πρόσφατα ο Αλ. Τσίπρας, ότι δηλαδή «τα τελευταία 2-3 χρόνια είμαστε όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά η αξιωματική αντιπολίτευση»! Αυτό ακριβώς υποδηλώνει ο χτεσινός τίτλος που θέλει να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ο πραγματικός αντίπαλος της κυβέρνησης είναι... ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να μιλήσουμε όμως σοβαρά, ειδικά στην περίπτωση των ΚΕΣ ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Αλαβάνος όχι μόνο δεν είναι αντίπαλος, αλλά σύμμαχος της κυβέρνησης, αφού ήδη από το 2001 έχει υπερψηφίσει ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που σαφώς υποστήριζε την αναγνώριση των ΚΕΣ και των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Οι «υψηλοί τόνοι», οι βαρείς χαρακτηρισμοί και οι θεατρινισμοί δεν αλλάζουν την ουσία...

Κόλπα ΠΑΣΟΚικά... .

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝΤΕ ΒΡΕ, τους παρεξηγήσαμε εκεί στο ΠΑΣΟΚ. «Θεωρητικά» μιλούσε η Λ. Κατσέλη, όταν έλεγε πως πρέπει να κλείσουν μερικές ΔΕΚΟ...

Αν δεν έχουν «κοινωνική προσφορά», σκέφθηκε, τι να τις κάνουμε. Αλλά μόνο θεωρητικά, το ξαναλέμε.

Μόνο που σε αυτή τη χώρα από το ΠΑΣΟΚ δεν ξέρουμε μόνο τη ...θεωρία του. Αυτή τη μάθαμε τα τελευταία χρόνια, που προσπαθεί να «το παίξει» αντιπολίτευση.

Δυστυχώς, γνωρίζουμε την πρακτική του επί 20 χρόνια. Τα νομοσχέδιά του, τις τακτικές του, τη στάση των συνδικαλιστικών του παρατάξεων.

Ομολογουμένως, δεν έκλεισε πότε καμία ΔΕΚΟ. Απλά, τις ...ιδιωτικοποίησε, υπονόμευσε τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, άσκησε πολιτικές λιτότητας.

Επίσης παραχώρησε το «μάνατζμεντ» κάποιων ΔΕΚΟ σε εταιρείες που θησαύρισαν και έφυγαν, αφήνοντας τα πράγματα χειρότερα από ό,τι τα είχαν βρει.

Να μην ξεχάσουμε ότι υπέγραψε και μερικές εκατοντάδες συμβάσεις με πολυεθνικές (της «Ζήμενς» συμπεριλαμβανομένης) και «έδεσε» τους οργανισμούς σε όποια συμφέροντα του φαινόταν πιο βολικά.

Γενικώς, λένε ότι προηγείται η θεωρία και ακολουθεί η πρακτική. Ομως, επειδή στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ συμβαίνει το αντίθετο, μπορούμε να βγάλουμε χρησιμότατα συμπεράσματα.

ΑΠΟΛΥΤΩΣ ικανοποιημένη από την υλοποίηση του νομοσχεδίου της για τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλώνει η Φάνη Πετραλιά. Γιατί, λέει, η κυβέρνηση ανταποκρίθηκε στις δεσμεύσεις της προς τους πολίτες.

Την πληροφορούμε ότι αν «οι πολίτες» είχαν καταλάβει τι πρόκειται να γίνει με το Ασφαλιστικό, μάλλον η ΝΔ δε θα ήταν στην κυβέρνηση.

Ομως, αλλιώς τους τα παρουσίασαν (ως συνήθως) και άλλα έκαναν. Κι ετοιμάζουν ακόμη χειρότερα.

Αν θεωρούν, μάλιστα, πρόοδο το να συζητάμε σήμερα αν θα δοθούν κανονικά οι συντάξεις ή όχι, τότε κάθε σχόλιο περισσεύει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αποτέλεσμα ταξικής πολιτικής

Κι όμως. Το εργοδοτικό έγκλημα στο Πέραμα που βύθισε στο θρήνο οκτώ εργατικές οικογένειες και ολόκληρη τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, η φρίκη που προκάλεσαν σ' όλη τη χώρα οι άθλιες συνθήκες μέσα στις οποίες χιλιάδες μεταλλεργάτες παλεύουν για το μεροκάματο, το θράσος με το οποίο το κεφάλαιο εμφανίζεται να συμπονά και να στηρίζει τις οικογένειες των θυμάτων για να ξεπλύνει τα χέρια του απ' το αίμα της εργατικής τάξης, δεν είναι παρά μόνον η κορυφή του παγόβουνου.

Από τις 25 Ιούλη, που για ολόκληρη τη νύχτα οι εργάτες της Ζώνης παρακολουθούσαν βουβοί απ' τον πόνο και την οργή να βγάζουν πτώματα συναδέλφων τους απ' το αεράδικο «Friendshipgaz» και μόνο μέχρι χτες, η τάξη τους μετρά 13 νεκρούς σε εργατικά «ατυχήματα». Από την αρχή του 2008 και χωρίς να υπολογίζονται όσα ποτέ δε βλέπουν το φως της δημοσιότητας, 75 εργατικές οικογένειες ντύθηκαν στα μαύρα, επειδή αυτό που υπηρετούν η ΕΕ και οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις είναι η «ανταγωνιστικότητα» και όχι η ανθρώπινη ζωή.

Στ' αμπάρια του «Friendshipgaz», όπου έστειλαν τους μεταλλεργάτες να δουλέψουν με χρήση φλόγας χωρίς ούτε καν έναν κουβά νερό, δεν υπήρχε καμία έξοδος διαφυγής. Ο 65χρονος συμβασιούχος, τον οποίο την περασμένη Δευτέρα παρέσυρε το τρένο που έτρεχε με 160 χλμ./ώρα, θα μπορούσε να ζει, αν, μετά την εισβολή των εργολάβων στους σιδηροδρόμους, δεν είχαν «περικοπεί» οι δυο τσιλιαδόροι, που κάποτε προειδοποιούσαν όσους καθάριζαν κατά μήκος των γραμμών του ΟΣΕ. Ο εργάτης, ο οποίος την Τρίτη παρασύρθηκε από τον εκσκαφέα που χειριζόταν, θα μπορούσε να ζει, αν δεν αναγκαζόταν στα 66 του χρόνια να κυνηγά ακόμα το μεροκάματο. Οπως και οι οικοδόμοι από το Ηράκλειο, την Καρδίτσα, τη Θεσσαλονίκη θα μπορούσαν να ζουν, αν οι τόποι δουλειάς δεν είχαν μετατραπεί σε κρεματόρια, επειδή τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς ρίχνουν τα δισεκατομμύρια ευρώ που κερδίζουν οι κατασκευαστικοί όμιλοι.

Οσο κι αν οι υπηρέτες του κεφαλαίου χαρακτηρίζουν όλα τα παραπάνω απλά «περιστατικά», η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Δεν είναι «περιστατικό» η αύξηση κατά 95% των «ειδικών μορφών απασχόλησης» (που καταγράφει το ΣΕΠΕ από το 2000) και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και την ίδια τη ζωή των εργαζομένων. Δεν είναι «τυχαίο», π.χ., στη Βοιωτία, μόλις τρία ΚΕΠΕΚ να πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα με 1.250 καταγεγραμμένες επιχειρήσεις και 20.000 εργάτες. Είναι αποτελέσματα μιας συγκεκριμένης ταξικής πολιτικής.

Οσο κι αν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες θέλουν να διδάξουν τους εργαζόμενους πώς θα παζαρεύουν τα ψίχουλα που τους πετούν οι εκμεταλλευτές τους, η πείρα της εργατικής τάξης δείχνει ότι σκύβοντας το κεφάλι μόνο νέα χτυπήματα μπορεί να περιμένει. Η καθημερινή αναμέτρηση με την εργοδοσία επιβεβαιώνει πως με αγωνιστική συσπείρωση, ταξική ενότητα, οργάνωση της πάλης με άξονα τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικά τους συμφέροντα, οι εργάτες κι οι εργάτριες μπορούν να βάλουν εμπόδια στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται. Και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε να περάσουν στην αντεπίθεση. Ωστε να χτιστεί μια κοινωνία, όπου η ανάπτυξη θα είναι για όλο το λαό και δε θα στάζει αίμα...

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Διδακτική ιστορία

Η ιστορία του έργου για την αποκατάσταση του λιμανιού του νησιού της Κέας από τις ζημιές που υπέστη από την κακοκαιρία στις 22 Γενάρη του 2004, είναι πολύ διδακτική για το πώς εκτελούνται τα δημόσια έργα στη χώρα μας...

Αμέσως μετά τις καταστροφές το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέθεσε σε ιδιωτικό μελετητικό γραφείο τη μελέτη αποκατάστασης, που ολοκληρώθηκε το Σεπτέμβρη του 2005. Στη συνέχεια έγινε διαγωνισμός και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου ανέθεσε το έργο, με προϋπολογισμό 3.150.000 ευρώ, σε ιδιωτική κατασκευαστική εταιρεία.

Κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των εργασιών διαπιστώθηκε καθίζηση, η οποία μετά από έρευνα που έκανε το ΥΠΕΧΩΔΕ αποδείχτηκε ότι οφειλόταν «σε κακοτεχνίες ως προς τη θεμελίωση του ακρομωλίου, καθώς και ελλιπής θωράκισή του». Επιπλέον, ύστερα από άλλη έρευνα που ανέθεσε το ΥΠΕΧΩΔΕ αποδείχτηκε ότι και η μελέτη δεν ήταν εντάξει, καθώς δεν είχε λάβει υπόψη της διάφορα γεωτεχνικά δεδομένα!

Τώρα το ΥΠΕΧΩΔΕ ανακοινώνει πως ανέθεσε την εκπόνηση νέων συμπληρωματικών μελετών και εξασφάλισε νέα χρηματοδότηση για την κατασκευή των αναγκαίων έργων αποκατάστασης. Στο μεταξύ, όπως φαίνεται, σπαταλήθηκαν 3.150.000 ευρώ που πλήρωσε βέβαια ο ελληνικός λαός, ενώ τη φετινή καλοκαιρινή περίοδο το νησί της Κέας θα εξυπηρετείται με... μισό λιμάνι!

Συμπέρασμα: Τα δημόσια έργα επί κυβέρνησης ΝΔ, όπως άλλωστε και επί ΠΑΣΟΚ, δεν αποτελούν κοινωνικό αγαθό. Μελετώνται, ανατίθενται και κατασκευάζονται με μόνο γνώμονα το ιδιωτικό κέρδος. Γι' αυτό και ο λαός υποχρεώνεται να τα πληρώνει χρυσά...