Το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας τα χνάρια των προκατόχων της, αναζητεί σωσίβιο στις φτηνές δικαιολογίες περί «πρωτοφανών καιρικών συνθηκών», προετοιμάζοντας έτσι με μαθηματική ακρίβεια το επόμενο έγκλημα σε βάρος του περιβάλλοντος.
Οι κάτοικοι της Αθήνας παρακολουθούν στις τηλεοπτικές τους οθόνες την Πάρνηθα να καίγεται. Τις ίδιες ακριβώς στιγμές οι κάτοικοι της Λευκωσίας παρακολουθούν στις τηλεοπτικές τους οθόνες το όρος Τρόοδος να καίγεται, μοναδικός πνεύμονας πρασίνου της Κύπρου. Εμπόριο και κερδοσκοπία με τη γη στην Ελλάδα, εμπόριο και κερδοσκοπία με τη γη στη μεγαλόνησο. Νομοτελειακά την πληρώνουν οι λαοί, όσο δεν αλλάζουν τα πράγματα (οι ίδιοι οι λαοί).
Καραμπινάτο παράδειγμα για το μεγάλο φαγοπότι που γίνεται με την εκποίηση της περιουσίας του δημοσίου - εφαρμόζεται από τους κυβερνώντες στον αστερισμό της λογικής «πουλάω το άλογο σε τιμή γαϊδάρου» - αποτελούν και οι περιπτώσεις του ΟΤΕ και της ΕΡΤ.
Στα μέσα της δεκαετίας του '80 - πριν δηλαδή ακόμη ιδιωτικοποιηθεί ο ΟΤΕ - η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ «πάγωσε» τα σχέδια ανάπτυξης της κινητής τηλεφωνίας από την κρατική εταιρία ΕΛΒΗΛ (θυγατρική του ΟΤΕ), αφήνοντας «πεδίο δόξης λαμπρό» για γρήγορο, εύκολο και - κυρίως μεγάλο - κέρδος στο πολυεθνικό κεφάλαιο. Η πολιτική αυτή (δηλαδή, η υπονόμευση και διάλυση της ΕΛΒΗΛ) ολοκληρώθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ το 1993. Ο τότε υπουργός Οικονομίας Στ. Μάνος (το 2004 εκλέχτηκε με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ) πούλησε τις πρώτες άδειες κινητής τηλεφωνίας στις ιδιωτικές πολυεθνικές, παραχωρώντας έτσι και την υποδομή του δημόσιου τότε ΟΤΕ (που την είχαν ακριβοπληρώσει οι Ελληνες φορολογούμενοι).
Την περασμένη Παρασκευή, η κυβέρνηση της ΝΔ, ανακοίνωσε την απόφασή της να ιδρύσει θυγατρική εταιρία της ΕΡΤ - η οποία θα αναλάβει την εκμετάλλευση της ψηφιακής τηλεόρασης - στην οποία θα μπορούν να μετέχουν και ιδιώτες. Δηλαδή, η κυβέρνηση της ΝΔ, ετοιμάζεται να παραδώσει την ψηφιακή πλατφόρμα της ΕΡΤ - που αποτελεί το πιο κερδοφόρο κομμάτι της κρατικής τηλεόρασης - στη ληστρική εκμετάλλευση των ιδιωτών, όπως ακριβώς είχε γίνει και με την κινητή τηλεφωνία.
Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τα κάλπικα τα λόγια τα μεγάλα σχετικά με το «χάσμα», τάχα, που χωρίζει το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, τα δύο μεγάλα κόμματα στην πράξη, υπηρετούν εξίσου καλά τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, με πολιτικές που τις πληρώνουν οι εργαζόμενοι.
εν ονόματι του Βασιλέως...
Αλλαγή; Τι είδους αλλαγή όμως πραγματικά εννοεί; Ουδεμία επί της ουσίας, καθώς ο Μπράουν πάντα μαζί με τον Μπλερ ήταν για χρόνια το ηγετικό «δίδυμο» των «Νέων Εργατικών» και φυσικά το Νο 2 στην κυβέρνηση Μπλερ. Σε μία κυβέρνηση με τον Μπράουν ως «αρχιτέκτονα» από τη θέση του υπουργού Οικονομικών, δόθηκε προτεραιότητα στην κυριαρχία των αγορών σε βάρος του δημόσιου τομέα, μία εξαιρετικά επώδυνη αλλά και άκρως επικίνδυνη διαμορφούμενη κατάσταση για το λαό. Μερικά ενδεικτικά στοιχεία: οι συνεχείς εκτροχιασμοί τρένων στο ιδιωτικό πλέον σύστημα σιδηροδρόμων, το ξεπούλημα των οποίων ξεκίνησε από τους Συντηρητικούς και συνεχίστηκε με εντατικούς ρυθμούς από τους «Νέους» Εργατικούς. Απόλυτος ήταν ο «εκτροχιασμός» και στην παιδεία, με τη σταδιακή απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης, τη «σαλαμοποίηση» του συστήματος Υγείας, που μόνο και μόνο εξαιτίας των λαϊκών αντιδράσεων δε διαλύθηκε εντελώς αλλά ξεπουλήθηκε μόνο μερικώς. Ο Μπράουν σύμπλευσε απολύτως και στα ζητήματα της «τρομοκρατίας». Εξάλλου, πρώτα δείγματα γραφής έδωσε και με την επίσκεψή του στο Ιράκ λίγες μέρες πριν αναλάβει πρωθυπουργός, όπου σιβυλλικά μεν, ευκρινώς δε, αποσαφήνισε ότι η βρετανική πολιτική δεν πρόκειται να αλλάξει.
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση - δηλαδή οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία - συνεχίζουν να... σφάζονται για να αποδείξουν τα αναπόδεικτα. Ετσι, με το μάτι στραμμένο στις επικείμενες εκλογές, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για ν' αποδείξουν όχι μόνο τις τεράστιες... διαφορές στις πολιτικές τους επιλογές, αλλά και ποιο από τα δύο κόμματα υπερασπίζεται καλύτερα τα συμφέροντα των ανθρώπων του μόχθου και της δουλιάς.
Ανεξάρτητα από τα όσα λένε οι μονομάχοι του δικομματισμού, η ουσία είναι μία. Και μας κλέβουν και μας δουλεύουν. Τα δείγματα γραφής, που βεβαιώνουν του λόγου το αληθές για τη «σύγκλιση των πολιτικών τους» και πως η μόνη ουσιαστική διαφορά είναι το χρώμα της λιτότητας, είναι πολλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των προσπαθειών τους να αποδείξουν ότι η φιλομονοπωλιακή τους πολιτική είναι «φιλολαϊκή» αποτελεί η πολιτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας με τις γαλαζοπράσινες ιδιωτικοποιήσεις - αποκρατικοποιήσεις - μετοχοποιήσεις κλπ. Ετσι ενώ ξεπουλάνε τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας, μας δουλεύουν κι από πάνω με επιχειρήματα του τύπου ότι η πολιτική του «λιγότερου κράτους» είναι για το καλό των εργαζομένων.