Υποκρισία, επομένως, τα περί «εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος» από το «μαύρο χρήμα», αφού ενισχύεται η διαπλοκή συνδυασμών των αστών και των κομμάτων τους με το κεφάλαιο. Θέλουν να εμφανίσουν ότι το πολιτικό σύστημα «εξυγιαίνεται και ηθικοποιείται», γιατί αντικειμενικά δεν μπορεί να γίνει.

Αλλά το «μαύρο χρήμα» ξεκινά από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τα συμφέροντά τους, τις προμήθειες και βεβαίως αγκαλιάζει εκείνα τα κόμματα, ή εκείνους τους πολιτικούς, που είναι σε θέσεις ευθύνης και που αποφασίζουν επιλογές επιχειρηματιών, προμήθειες κλπ. Συνήθως, μολύνονται εκείνοι οι οποίοι ακολουθούν τη γνωστή πολιτική υπηρέτησης των επιχειρηματικών συμφερόντων και δέχονται τις πιέσεις, αυτά τα κόμματα και τα στελέχη τους από τη θέση των οποίων εξαρτάται αντικειμενικά αν θα πάρει τις δουλειές ο ένας ή ο άλλος επιχειρηματικός όμιλος.

Ισως, λοιπόν, ένας από τους στόχους της κυβέρνησης είναι να περιορίσει το φαινόμενο, γιατί δεν μπορεί να το καταργήσει ή ταυτόχρονα να δημιουργηθούν κάποιες δικλείδες ώστε τα στελέχη των αστικών κομμάτων, των κομμάτων της αστικής διακυβέρνησης, να μην εκθέτουν γενικότερα το σύστημα. Οι μίζες δίνονται και οι δωροδοκίες γίνονται από τους επιχειρηματίες. Η διαπάλη, και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης και οξύτατου ανταγωνισμού, οξύνει το φαινόμενο, γιατί ο κάθε επιχειρηματίας δεν κοιτά απλά αν η κυβέρνηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, αλλά θέλει και να εξυπηρετηθούν και τα δικά του ιδιαίτερα ατομικά επιχειρηματικά συμφέροντα.

Αλλά ποιος επιχειρηματίας θα καταθέτει χρήματα στο ΚΚΕ; Γιατί; Για να κάνουν καταλήψεις οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες στους καταπέλτες των πλοίων; Για να κάνουν καταλήψεις των εργοστασίων τους; Από πού κι ως πού, λοιπόν, η άρνηση του ΚΚΕ να νομιμοποιήσει τα μέτρα του νόμου για τη χρηματοδότηση είναι άρνηση διαφάνειας; Οι κομμουνιστές κάνουν οικονομική δουλειά με το κουπόνι στο χέρι μέσα στο λαό. Και, βεβαίως, όποιος ενισχυτής θέλει, δημοσιεύει την προσφορά του στον «Ριζοσπάστη». Αλλά οι συνθήκες στον καπιταλισμό, που η εργοδοσία τρομοκρατεί στους τόπους δουλειάς και εκβιάζει, που θεωρεί εχθρό το ΚΚΕ και τους αγώνες - και δίκαια από τη σκοπιά των ταξικών του συμφερόντων - που κυβερνήσεις και κράτος τρομοκρατούν για να επιβάλουν την αντιλαϊκή πολιτική, αυτές οι συνθήκες καλλιεργούν φόβο για την ελεύθερη και ανεμπόδιστη ιδεολογικοπολιτική έκφραση των απλών ανθρώπων του μόχθου.

Εμείς θέλουμε να βγαίνουν δημόσια και να λένε ότι ενισχύουν το ΚΚΕ. Αλλά αυτό δεν είναι θέμα διαφάνειας. Γι' αυτό επιμένουμε ότι το ΚΚΕ δε δίνει λίστες μελών του, οπαδών και άλλων που το ενισχύουν. Είναι θέμα αρχής για το Κόμμα.

Η κυβέρνηση λέει θα εφαρμοστεί ο νόμος και απειλεί. Το ίδιο και ο ΛΑ.Ο.Σ. μέσα στη Βουλή. Μέσα σε συνθήκες όξυνσης του αντικομμουνισμού, που επίσης χρησιμοποιείται ως ένα ακόμη όπλο χειραγώγησης, υποταγής λαϊκών δυνάμεων στο σύστημα. Δε φαίνεται να είναι και τόσο αθώο, ούτε τυχαίο. Ο αντικομμουνισμός πάει να αναγορευτεί σε κρατική ιδεολογία της ΕΕ και όλης της Ευρώπης. Υπάρχει κατεύθυνση, υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης η οποία θυμίζει δικτατορίες. Το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει αποφασίσει για το πώς θα λειτουργούν τα κόμματα. Εάν ένα κόμμα θέλει να διαγράψει ένα μέλος του, ένα στέλεχος, πρέπει να το διαγράφει με διαδικασία που είναι με βάση το σχέδιο-απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στη Ρωσία σε τέτοιες διαδικασίες παρεμβαίνουν κρατικά όργανα. Πρόσφατη είναι μια ανάλογη υπόθεση με το ΚΚΡΟ. Το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει αποφασίσει πώς θα αναδεικνύεται ο επικεφαλής του κόμματος, με ποια συγκεκριμένη διαδικασία θα εκλέγεται. Εγινε και ανάλογο δημοσίευμα της απόφασης σε ελληνική εφημερίδα. Πάνε να καταργήσουν την εσωτερική ζωή των κομμάτων. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται ούτε να νομιμοποιήσει αυτά τα ζητήματα ούτε και να υποταχτεί σ' αυτά. Και ας μην αντιπαραθέτουν τη λεγόμενη «συμμετοχική δημοκρατία», που εφαρμόζουν τα αστικά κόμματα με την εκλογή του αρχηγού όχι από κομματικά όργανα και σώματα, αλλά από εκλογές με κάλπες στις γειτονιές και στη συνέχεια ο αρχηγός οργανώνει το δικό του επιτελείο, ως κομματικό μηχανισμό, και αυτό θεωρείται κόμμα. Κόμμα-μηχανισμός είναι. Χωρίς εσωκομματική ζωή με τη συμμετοχή των μελών του στις διαδικασίες. Τα μέλη τα θέλουν χειροκροτητές της πολιτικής του κόμματος-μηχανισμού. Μα αυτό δεν είναι δημιουργική συμμετοχή στην πολιτική, αλλά οπαδοποίηση, αφού η μοναδική συμμετοχή εξαντλείται στην ψήφο για τον αρχηγό.

Τέτοιους δρόμους ανοίγει η διαδικασία χρηματοδότησης. Δρόμους κρατικής παρέμβασης στο εσωτερικό των κομμάτων. Γι' αυτό τα περί διαφάνειας είναι παγίδα. Ξέρουμε επίσης πολύ καλά από την ιστορία του κινήματος πως και ο πιο αθώος νόμος χρησιμοποιήθηκε εναντίον του.Το λόγο έχει η εργατική τάξη, ο λαός.

Επίδειξη κρατικής πυγμής και αυταρχισμoύ έκανε η κυβέρνηση ενάντια στην απεργία των επαγγελματιών οδηγών φορτηγών. Το γεγονός ότι οι αγώνες είναι μονόδρομος απόκρουσης της άκρατης αντιλαϊκής επίθεσης στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης και προκειμένου να βγει όσο γίνεται αλώβητο και να ενισχυθεί το κεφάλαιο, η κυβέρνηση απαιτεί την αντιμετώπισή τους με κρατική βία και καταστολή. Αυτό γίνεται και τώρα με την απεργία των επαγγελματιών οδηγών φορτηγών, ένα μέτωπο που άνοιξε η κυβέρνηση με ένα φιλομονοπωλιακό νομοσχέδιο. Το άνοιγμα των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων» στον κλάδο των οδικών μεταφορών εμπορευμάτων, είναι η αρχή και για μια σειρά κλάδους που θα συμβάλλει στο ξεκλήρισμα αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων στρωμάτων, προκειμένου να ενισχύεται η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σ' αυτούς τους κλάδους. Να πάρουν όλο το κομμάτι της πίτας τα μονοπώλια. Μεγάλες ανώνυμες εταιρείες στις μεταφορές θέλουν να δημιουργήσουν.

Η κυβέρνηση μπροστά στην αγωνιστική δράση του κλάδου των φορτηγών και στο όνομα δήθεν αντιμετώπισης των προβλημάτων της κοινωνίας, (καύσιμα, οι διακοπές του λαού - και ας μην μπορεί να κάνει λόγω μείωσης εισοδήματος - μεταφορές τροφίμων, αγροτικών προϊόντων κλπ.), κατέφυγε στον αυταρχισμό. Αλλά το επιχείρημα είναι έωλο. Και μόνο το γεγονός ότι υποστηριχτές της είναι το ΕΒΕΑ, οι μεγαλέμποροι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου του τουρισμού, δείχνει ότι αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Γι' αυτό προσέφυγε στην επίταξη των φορτηγών και στην επιστράτευση των απεργών επαγγελματιών οδηγών. Και επειδή η απεργία συνεχίζεται κόντρα και στα απαράδεκτα αυτά κατασταλτικά μέτρα, η κυβέρνηση προχώρησε σε ανοιχτή κρατική απεργοσπασία, χρησιμοποιώντας το στρατό σαν απεργοσπαστικό μηχανισμό, σπιλώνοντας τυατόχρονα την απεργία ως αντικοινωνικό φαινόμενο.

Αλλωστε όλες οι απεργίες, οι κινητοποιήσεις που έγιναν το τελευταίο 7μηνο, βρήκαν απέναντί τους το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - μεγαλοεπιχειρηματιών, με τα ίδια επιχειρήματα - κινδυνεύει ο τουρισμός, κινδυνεύει το εμπόριο, κινδυνεύουν οι νησιώτες, ο λαός κλπ., γιατί υπονομεύεται η οικονομία, δηλαδή τα κέρδη. Ως και με αύξηση της ανεργίας απειλούσαν, λες και οι απεργίες αυξάνουν την ανεργία. Τα ίδια προπαγάνδιζαν και με τους ναυτεργάτες, τα ίδια με τις μεγάλες απεργίες ενάντια στους αντεργατικούς νόμους με βάση το μνημόνιο.

Το ΚΚΕ κατήγγειλε και την απόφαση της κυβέρνησης για επίταξη και επιστράτευση, αλλά και την απόφαση να χρησιμοποιήσει δυνάμεις του στρατού ως απεργοσπαστικό μηχανισμό, τονίζοντας όι την ευθύνη δεν την έχουν οι απεργοί, αλλά η κυβερνητική πολιτική που ενισχύει τη συγκέντρωση υπέρ των μονοπωλιακών ομίλων και σε βάρος κυρίως των πιο μικρών ιδιοκτητών. Επιβεβαιώνεται ότι μπροστά σε αυτό τον οδοστρωτήρα δεν απομένει άλλος δρόμος από την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Το ΠΑΜΕ και η ΠΑΣΕΒΕ κάλεσαν τους επαγγελματίες οδηγούς φορτηγών μαχητικά να συνεχίσουν τον αγώνα με ενότητα ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ, που ανοίγουν το δρόμο στη μονοπώληση στις μεταφορές, που αφανίζει τους αυτοαπασχολούμενους, για την ανατροπή της. Κάλεσαν επίσης τα εργατικά συνδικάτα, τα σωματεία των αυτοαπασχολούμενων να εκφράσουν την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των επαγγελματιών οδηγών. Σ'αυτά τα πλαίσια ΠΑΜΕ και ΠΑΣΕΒΕ αύριο, Δευτέρα 2 Αυγούστου, στις 11 π.μ., θα πραγματοποιήσουν παράσταση διαμαρτυρίας στην ηγεσία του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων για τις αποφάσεις της κυβέρνησης για τους επαγγελματίες οδηγούς φορτηγών.