Αυτό εννοούν και αυτή είναι η ουσία. Ολα τα άλλα αποτελούν προπαγανδιστική σάλτσα και την αναγκαία άμυνα των επιτιθέμενων στο ΚΚΕ. Αυτή η ουσία κρύβεται στο επαναλαμβανόμενο: Το ΚΚΕ βρίσκεται στα όρια της νομιμότητας.

Με το δίκιο του, θα υποστηρίξει καθένας ότι δεν μας είναι ούτε πρωτοφανής ούτε τόσο ...αιφνιδιαστική η παραπάνω εκφρασμένη θέληση της πλουτοκρατίας, αφού ποτέ και πουθενά η απερχόμενη από το ιστορικό προσκήνιο τάξη, όχι μόνο δεν παραχώρησε την εξουσία της οικειοθελώς, αλλά και την υπεράσπισε με όλα τα μέσα μέχρι τέλους, ενώ τη διεκδίκησε εκ νέου και χρόνια μετά το τέλος της. Η αντεπανάσταση του 1989 - 1991 αποτελεί κραυγαλέο παράδειγμα.

Ούτε, φυσικά, τρέφουμε αυταπάτες ότι θα της ζητηθεί από το λαό ...η άδεια για την ανατροπή της εξουσίας της, όταν ο ίδιος νιώσει έτοιμος να πραγματοποιήσει την ανατροπή.

Αν, λοιπόν, έχει μια αξία η αναφορά στο επαναλαμβανόμενο «το ΚΚΕ βρίσκεται στα όρια της νομιμότητας», αυτή η αξία εκφράζεται στα παρακάτω:

Δείχνει τα περιορισμένα όρια της αστικής δημοκρατίας, το ψευδεπίγραφο της έννοιας «δημοκρατία», ενώ το αληθινό είναι: Δικτατορία των μονοπωλίων. Με άλλα λόγια, δείχνει ότι τα περί σεβασμού της λαϊκής θέλησης είναι εξίσου υποκριτικά με τον ισχυρισμό ότι έχουμε δημοκρατία επί της ουσίας, ενώ αυτή που έχουμε είναι δημοκρατία τυπική, δημοκρατία αστική, ταξική. Και, βεβαίως, δείχνει ότι αυτή τη δημοκρατία - δηλαδή την εξουσία τους - οι αστοί και οι υπηρέτες τους θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την κρατήσουν, όπως, επαναλαμβάνουμε, έκαναν πάντα. Τη λαϊκή θέληση την επικαλούνται μόνον όταν ο λαός αποδέχεται τα ισχύοντα. Οταν αποφασίσει τα αντίθετα, τότε γράφουν τη λαϊκή θέληση στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Για την ακρίβεια, την καρατομούν.

Και επειδή γνωρίζουν ότι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν πρόκειται να κάνουν ούτε βήμα έξω από το σύστημα δίχως το ΚΚΕ, γι' αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους: Αντικομμουνισμός, για να ανακοπεί η τάση ριζοσπαστικοποίησης λαϊκών δυνάμεων. Αντικομμουνισμός, για να απομονωθεί το ΚΚΕ. Αντικομμουνισμός, για να είναι οι εργαζόμενοι ευάλωτοι, ζυμάρι στα χέρια της πλουτοκρατίας. Αντικομμουνισμός για να είναι υποταγμένοι στα ακόμα χειρότερα μέτρα που θα πάρουν εναντίον τους η ΕΕ και οι άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, με τη συμμετοχή και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Να και ο πιο κοντοπρόθεσμος στόχος, που είναι όμως ενταγμένος στους προηγούμενους: Αντικομμουνισμός, μήπως και υπάρξουν εκλογικά οφέλη για το ΠΑΣΟΚ με την άσκηση ιδεολογικής τρομοκρατίας. Παίζουν και αυτό το χαρτί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, οι αρθρογράφοι της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ, καθώς και άλλα Μέσα επικοινωνίας.

Ας μην παριστάνουν, λοιπόν, τους έκπληκτους για τις θέσεις και την πολιτική του ΚΚΕ! Ας μην παριστάνουν ότι πρόσφατα (ξαφνικά) πληροφορήθηκαν - αντιλήφθηκαν ότι το ΚΚΕ έχει στόχο το σοσιαλισμό. Επί 90 χρόνια αυτόν έχει στις διακηρύξεις του, τώρα το ...μυρίστηκαν; Αν προσέξει κανείς τις ομιλίες του ΚΚΕ στη Βουλή, θα αντιληφθεί, γράφουν!

Οχι, το γνωρίζουν καλά. Γι' αυτό και η φράση τους «το ΚΚΕ βρίσκεται στα όρια της νομιμότητας» έχει το νόημα που εκτενώς αναφέρθηκε παραπάνω. Τίποτα άλλο.

Ομως, αυτό είναι και η πιο ξεκάθαρη έκφραση του αντικομμουνισμού. Εμπεριέχει τη λογική (και απειλή): `Η συμμορφώνεται το ΚΚΕ με τη δημοκρατική νομιμότητα ή... Η απειλή δεν εκφράζεται ξεκάθαρα, επειδή δεν τους παίρνει, επί το λαϊκότερον...

Και τα κλωθογυρίζουν. Οπως ο Ρ. Σωμερίτης, που υποστήριξε ότι η «λέξη αντικομμουνισμός παρέπεμπε έως το 1974 σε Μακρονήσια, φυλακές, εξορίες, στρατοδικεία, παλαιότερα και σε εκτελέσεις. Πρέπει πια να καταλάβουμε ότι τα πράγματα σήμερα είναι διαφορετικά»!... (ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής, 12 Απριλίου 2009).

Αρκετά δικολαβίστικο το επιχείρημα. Και τα στρατοδικεία και οι εκτελέσεις και άλλα θα εξέλιπαν, αν οι κομμουνιστές, αν άλλοι αγωνιστές του ΕΑΜ και του ΔΣΕ έκαναν μία «δήλωση μετανοίας». Ο Μπελογιάννης δε θα είχε εκτελεστεί αν έλεγε, έστω και προφορικά, και μόνο ότι δε θα ασχοληθεί με την πολιτική! Αρκούσε αυτό. Του το είχε ζητήσει η Κρατική Ασφάλεια, με την υπόσχεση μιας λαμπρής καριέρας!... Ας μην μπερδεύει, λοιπόν, ο αρθρογράφος τα μέσα που υπηρετούν το σκοπό, με τον ίδιο το σκοπό. Πιο σωστά, ας μην τα μπερδεύει σκόπιμα.

• Αποτελεί έκφραση γνώμης, που πρέπει μάλιστα να γίνει και σεβαστή, ο προβοκατόρικος ισχυρισμός του Θ. Πάγκαλου ότι το ΚΚΕ βάζει γκαζάκια στο γραφείο του; Κατά τους παραπάνω φαίνεται ότι αποτελεί έκφραση γνώμης!...
• Αποτελεί έκφραση γνώμης ο έτερος προβοκατόρικος ισχυρισμός του ίδιου ότι η ΚΝΕ «ενθαρρύνει την αλητεία που φτιάχνει μολότοφ»; Κατά τον αρθρογράφο (τους αρθρογράφους) του ΒΗΜΑΤΟΣ και τον Πάγκαλο φαίνεται ότι αποτελεί έκφραση γνώμης!...
• Αποτελεί έκφραση γνώμης ο ισχυρισμός ότι ο λαός που ψηφίζει ΚΚΕ είναι (λίγο πολύ) ηλίθιος, και οπωσδήποτε καθυστερημένος; Κατά τους παραπάνω φαίνεται πως αποτελεί!..
• `Η μήπως αποτελεί έκφραση γνώμης το υποστηριζόμενο ότι το ΚΚΕ είναι συνηθισμένο κάπου να απευθύνεται, γιατί έπαιρνε τη γραμμή της Μόσχας; Πόση διαφορά έχει αυτό, από τους «ξενοκίνητους κομμουνιστές», το γνωστό σλόγκαν παλιότερων δεκαετιών;

Κι ας αφήσουν στην άκρη το άλλο, επίσης δικολαβίστικο, ότι καθένας μπορεί να έχει άποψη για τα γεγονότα των περασμένων δεκαετιών. Δεν μπορεί μόνο το ΚΚΕ να έχει άποψη, επιμένουν...

Αποψη ασφαλώς και μπορεί καθένας να έχει. Αλλά δεν αποτελεί άποψη για την Ιστορία, το να ερμηνεύονται τα ιστορικά γεγονότα με τα «αν», όπως κάνει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Το «αν» δεν ταιριάζει στην ανάλυση του ιστορικού παρελθόντος, για τον απλούστατο και γνωστό λόγο ότι η ιστορική αποτίμηση δε γίνεται με «αν». Ετσι, όταν το «αν» χρησιμοποιείται, είναι για να γίνει η αυθαιρεσία όπλο στην παρούσα ιδεολογικοπολιτική διαπάλη (αν είχε νικήσει το ΚΚΕ θα είχαν σφαγιαστεί εκατομμύρια, ή κάτι τέτοιο, που είπε ο Θ. Πάγκαλος)!...

Αυτό δεν είναι άποψη, είναι ο εμετικός αντικομμουνισμός του Θεοφύλακτου Παπακωνσταντίνου και του «ιστού της αράχνης» (παλιά βρώμικη εκπομπή του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας - ΕΙΡ), υιοθετημένη σήμερα και από τη «δημοκρατική» ΕΕ και από τις ηγεσίες της σοσιαλδημοκρατίας και από καθηγητές που υποτίθεται ότι αγωνίζονται για το σοσιαλισμό ή τουλάχιστον τον επιθυμούν... Δεν είναι μόνο «η επάρατος δεξιά»...

H μελέτη της Ιστορίας είναι χρήσιμη και για το παρόν και για το μέλλον. Αυτό κάνει το ΚΚΕ, προκειμένου να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές την Ιστορία δίχως μηδενισμούς και λαθολογίες, αλλά και για να γίνει καλύτερη η πάλη του ΚΚΕ, με την εξαγωγή συμπερασμάτων.

Η αδυναμία προστίθεται στο ταξικό μένος και όλα μαζί εκφράζονται με ποικίλους τρόπους, άκρον άωτον των οποίων αποτελεί ο αντικομμουνισμός και η προσπάθεια να μπει η διαστρεβλωμένη ιστορία στο πολιτικό παιχνίδι της αντεπαναστατικής γραμμής.

«Ποιοι είναι αυτοί που μονοπωλούν την αλήθεια για την Ιστορία;», εξεμάνη ο Θ. Πάγκαλος.

Το ίδιο ρητορικό ερώτημα μπορούμε (δικαιούμαστε και εμείς) να το απευθύνουμε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Και δικαιούμαστε, πρώτον επειδή η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιτίθεται στο ΚΚΕ με χυδαίο τρόπο για τις απόψεις του στα θέματα της Ιστορίας, ιδιαίτερα του 1940 - 1950. Δε λέει και για το ΚΚΕ ότι ο καθένας δικαιούται να έχει τη γνώμη του.

Δεύτερον, δικαιούμαστε να του απευθύνουμε το ίδιο ερώτημα, επειδή δεν μπορεί να ισχύουν δύο εκδοχές, π.χ. για τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. `Η η μία, ή η άλλη θα είναι η σωστή. Για το αν έπρεπε να πάρει ο λαός τα όπλα ή όχι (το ΚΚΕ λέει ότι έπρεπε), δεν είναι δυνατό να ισχύουν πολλές αλήθειες. Μπορεί να ισχύει μόνο μία, γιατί μόνο μία αλήθεια ισχύει για το ίδιο γεγονός και όχι τρεις ή δέκα. Βεβαίως, είναι δεδομένο ότι για το ίδιο γεγονός μπορούν οπωσδήποτε να υπάρχουν - και υπάρχουν - δύο απαντήσεις. Η μία που λέει ότι ο λαός έπρεπε να πάρει τα όπλα και η δεύτερη που λέει ότι δεν έπρεπε. Ομως, αυτά δεν αποτελούν τίποτα άλλο από τις διαφορετικές ταξικές θεωρήσεις του ίδιου γεγονότος. Αυτό, όμως, είναι άλλο θέμα και άλλο το αντικομμουνιστικό παραλήρημα, που δεν αποτελεί, βεβαίως, ανάλυση ιστορικών γεγονότων.

Δε λένε (δεν ομολογούν) φυσικά ότι το μέλημά τους είναι η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Γι' αυτήν σκούζουν και «σταλινολογούν»! Για την «ιερή ιδιοκτησία» γίνεται και ο γενικός αντικομμουνισμός. Αυτή είναι τα περίφημα ανθρώπινα δικαιώματα. Αντίθετα, λένε: Τότε οι λαοί εξεγέρθηκαν για να ανατρέψουν την τυραννία της φεουδαρχίας, ενώ τώρα υπάρχει δημοκρατία! Για όλους! Απόδειξη, λένε, ότι και το ΚΚΕ μπορεί να μιλάει ελεύθερα!

Ας αφήσουμε στην άκρη τα περί δημοκρατίας, τα οποία ούτε εκείνοι πιστεύουν, γιατί και γνωρίζουν και την κρύβουν την πραγματικότητα. Ας αφήσουμε και τα περί ισότητας όλων απέναντι στο νόμο, γιατί θα σηκωθούν από τους τάφους οι αμέτρητες χιλιάδες σκοτωμένοι στα εργοστάσια, στα γιαπιά και στα καράβια. Ας μη μιλήσουμε για τους απολυμένους για απλή συνδικαλιστική δράση, μεσούσης της ...δημοκρατίας και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ. Ας αφήσουμε και τους «αντιτρομοκρατικούς» νόμους και τις χαφιεδοκάμερες και τους χαφιέδες (μυστικοί τώρα, δεν ...τρομοκρατούν φανερά, όπως συνέβαινε στα χρόνια της δεκαετίας του '60, που όμως συλλαμβάνονται κάποιες φορές από το ΠΑΜΕ, οπλοφορούντες επιπλέον). Ας τα αφήσουμε όλα αυτά και ας θέσουμε ένα απλό ερώτημα: Το ΚΚΕ είναι νόμιμο (κατάκτηση) να λέει τις θέσεις του. Του αναγνωρίζουν όμως το δικαίωμα και να τις υλοποιήσει; Διότι, το να λες απλώς τις θέσεις σου, δεν έχει κανένα νόημα. Κάθε κόμμα, κάθε οργάνωση, εκφράζει τις απόψεις του για να γίνουν κτήμα των πολλών και επομένως για να υλοποιηθούν. Δεν τις εκφράζει για να μην υλοποιηθούν.

Εννοείται ότι δεν εκλιπαρούμε για κάποια ...άδειά τους! Αν αναφερόμαστε στο παραπάνω είναι για να φανεί το εξής:

Αν αναγνώριζαν αυτό το δικαίωμα στο ΚΚΕ, θα περίσσευαν τα περί «ορίων νομιμότητας». Θα περίσσευε και ο αντικομμουνισμός. Αλλά σε τέτοια περίπτωση δε θα ήσαν αστική τάξη ή εκφραστές της... Ακριβώς γι' αυτό αναγνωρίζουν το δικαίωμα του ιμπεριαλισμού να τσακίζει τους λαούς. Υιοθετούν τα προσχήματά του (τρομοκρατία, πυρηνικά, εθνοκάθαρση στη Γιουγκοσλαβία και άλλα) και πάνε να βγουν και από πάνω.

Το ΚΚΕ τούς είναι ανεκτό, λοιπόν, με έναν όρο: Οτι θα συμμορφώνεται με τους κανόνες της αστικής τάξης, για την ανατροπή της οποίας δημιουργήθηκε! Ζητάνε από το ΚΚΕ ν' απαρνηθεί και να βλαστημήσει το γάλα της μάνας του! Αυτή είναι η δήλωση μετανοίας!! Να προδώσει την αναγκαιότητα που το έφερε στον κόσμο, να προδώσει και το σκοπό της ύπαρξής του!...

Οσο για την πρόκληση που απευθύνουν, για σεβασμό προς τις δημοκρατικές διαδικασίες, χτυπάνε ανοιχτές πόρτες. Κάθε δημοκρατική ελευθερία θα αξιοποιήσει η εργατική τάξη με τους συμμάχους της μικρομεσαίους αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία των λαϊκών στρωμάτων, για να ενισχύσει την πάλη της και οποιαδήποτε μορφή πάλης θα επιλέξει. Δημοκρατικό είναι το να αποφασίζουν οι εργάτες να καταλάβουν εργοστάσια, καράβια, υπουργεία, οδοστρώματα και ό,τι άλλο. Δημοκρατικό είναι να απεργούν, αλλά και να επαναστατούν, εφόσον το αποφασίσουν. Πάντως, το ΚΚΕ κάνει ό,τι μπορεί, για να το αποφασίσουν.