31ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ ΟΔΗΓΗΤΗ

ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

«Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος θ' αλλάξει»

Η Χορωδία της ΚΝΕ

Ρυθμός, χρώματα, μουσική. Η Νεανική Σκηνή πλημμύρισε τις πρώτες δύο μέρες από νεολαία. Και αν την πρώτη μέρα η βροχή δε στάθηκε ικανή να εμποδίσει νέες και νέους, ΚΝίτες και ΚΝίτισσες να καθίσουν μέχρι και το τελευταίο χειροκρότημα, τότε καταλαβαίνετε τι έγινε χτες, Παρασκευή.

Η αρχή, το βράδυ της Πέμπτης, έγινε από τους ίδιους τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες, οι οποίοι και απέδειξαν πως μπορεί μια ορχήστρα-χορωδία να έχει και δυναμισμό και κέφι και άποψη. Γιατί η ιστορία του «Κεμάλ» του Μάνου Χατζιδάκι μπορεί να τελειώνει κάπως έτσι: «Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και θ' αλλάξει». Η αρχή από το συγκρότημα της ΚΝΕ περιλάμβανε το θερμό χειροκρότημα για τις «οχτώ δεκαετίες αγώνα και θυσίας» και «τέλειωσε» με τη Διεθνή και υψωμένες γροθιές-κάλεσμα για νέους αγώνες. Και σειρά, μετά την ορχήστρα-χορωδία της ΚΝΕ, είχαν οι «Κιλιμάντζαρο» και οι ρέγκε ήχοι τους, με τους «Blues Burger» να ακολουθούν στις γνωστές μπλουζ νότες τους. Η βραδιά έκλεισε με το συγκρότημα «Funkey», για να ξεχυθούν όλοι στο Λαϊκό Στέκι.

Την Παρασκευή, οι «Dominus Noblis» ήταν αυτοί που έκαναν την αρχή. Με ροκ ήχους και διασκευές γνωστών ελληνικών τραγουδιών από συνθέτες όπως Παπακωνσταντίνου, Τσακνή, Μαχαιρίτσα και Σαββόπουλου, αποτέλεσαν το κατάλληλο ...«ορεκτικό» για να ακολουθήσουν οι «Σταγόνες Βροχής», «Κάρμα» και «Κοτζάμ». Τη δεύτερη μέρα έκλεισαν οι «Raining Pleasure», με αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι.

Απαραίτητη συνοδεία, βέβαια, στη βραδιά, όπως και κάθε χρόνο, η κρύα μπίρα και το σουβλάκι, που «δεσμεύουν» ανά διαστήματα τα χέρια μέχρι αυτά να αφεθούν στους ρυθμούς των μουσικών.

Αγωνιζόμαστε τραγουδώντας

Το σύνθημα για την έναρξη του χτεσινού προγράμματος στο Λαϊκό Στέκι δόθηκε με το ρυθμό παραδοσιακών χορών, με «πρωτομάστορες» χορευτές και χορεύτριες του Συνδέσμου Διάδοσης Παραδοσιακών Χορών - Βαγγελιώ Λύτρα και συνοδοιπόρους τους θαμώνες του «Λαϊκού Στεκιού» που ακολούθησαν τα «βήματά τους».

Και ύστερα η μάνα στη μέση του δρόμου, οι απεργοί εργάτες, οι φτωχογειτονιές να κατεβαίνουν στη διαδήλωση, ο αγώνας, το αίμα, ο «Επιτάφιος», χέρι με χέρι οι εργάτες διαβάζουν «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες», τραγούδι να κλαίει η καρδιά και να ξυπνάει η συνείδηση. Οδηγός σ' αυτό το ταξίδι ο Τάκης Κωνσταντακόπουλος και συνταξιδιώτες όλοι αυτοί που αγωνίζονται, τραγουδάνε, σμίγοντας τον κόσμο.

Στη συνέχεια ο Δημήτρης Κοντογιάννης παρουσίασε ένα πρόγραμμα αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη, με τραγούδια τα οποία ο κόσμος αγάπησε και στηρίχτηκε για να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες του.

Η χτεσινή βραδιά έκλεισε με παραδοσιακούς σκοπούς με τον Βασίλη Κασούρα.

Με τα παιδιά του πολέμου

Από τη φρίκη του πολέμου έφτασαν χτες το βράδυ στο στέκι του αγώνα: στη γιορτή της ΚΝΕ. Τα πέντε μικρά παιδιά από την Παλαιστίνη - ο Αρίζ, ο Αλι, η Ιλχάμ, ο Μαχμούντ κι ο Αμπντάλα - που φιλοξενεί το ΠΑΜΕ (με στόχο να περάσουν μια βδομάδα ξενοιασιάς και να στείλουν μήνυμα διαρκούς αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης) και θα μείνουν στην Ελλάδα ως την ερχόμενη Πέμπτη, έστειλαν χαιρετισμό αντίστασης από τη «Νεανική σκηνή» χτες το βράδυ. Μοιράστηκαν χαμόγελα κι ελπίδα..!

Πούλμαν για το Φεστιβάλ

Μια σειρά Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ και Παραρτήματα Οργανώσεων της Εθνικής Αντίστασης δρομολογούν πούλμαν για το 31ο Φεστιβάλ, από τις παρακάτω περιοχές:

Σήμερα Σάββατο και αύριο Κυριακή 18 Σεπτέμβρη:

Αχαρνών, στις 6.30 μ.μ., από την πλατεία Αγίου Νικολάου και στις 7 μ.μ. από τον Αγιο Παντελεήμονα.
Ριζούπολη - Πατήσια, στις 6.30 μ.μ. από την πλατεία Φιδά (Συρακουσών), στις 6.45 μ.μ. από το τέρμα Πατησίων (Αγ. Βαρβάρα), στις 7 μ.μ. από πλατεία Κολιάτσου και στις 7.05 μ.μ. από πλατεία Αμερικής.
Πέραμα, στις 6.30 μ.μ. από τη Λ. Ειρήνης 73 (δίπλα στο DIA), με στάση στα Ταμπούρια μπροστά στην Εθνική Τράπεζα και στη Δραπετσώνα Κανελλοπούλου - στάση Ευφραιμίδη. Την Κυριακή, το ίδιο πούλμαν θα ξεκινήσει μισή ώρα νωρίτερα.

Την Κυριακή:

Πετρούπολη, στις 6.00 μ.μ., από το Δημαρχείο.
Περιστέρι, στις 7.30 από πλατεία Δημαρχείου (Ευαγγελίστρια).
Αγία Παρασκευή, στις 6.00 μ.μ. από την κεντρική πλατεία (λεωφόρος Μεσογείων).
Χολαργός, στις 6.00 μ.μ. από την πλατεία Κύπρου, στις 6.05 μ.μ. από Ανω Χολαργό, στις 6.10 μ.μ. από την πλατεία Δημοκρατίας.
Χαλάνδρι, στις 6.00 μ.μ. από την κεντρική πλατεία.
Νέα Ιωνία, στις 6 μ.μ. από Παναιτώλιο - Αλσούπολη και στις 6 μ.μ. από Δημοτικό Σχολείο Καλογρέζας.
Πειραιάς, στις 6.00 μ.μ. από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Χαϊδάρι στις 7.00 μ.μ. από το Δάσος και στις 7.15 μ.μ. από Παλατάκι.
Ηλιούπολη στις 6.45 μ.μ. από Μουσείο Εθνικής Αντίστασης και 7.00 μ.μ. από κομματικά γραφεία Αγίου Κωνσταντίνου.
Αιγάλεω στις 6.15 μ.μ. από τέρμα Προφήτη Ηλία, στις 6.30 από πλατεία Ελεούσας και στις 6.45 από Ιερά Οδό, στάση Εσταυρωμένου.
Πετρούπολη στις 6.00 μ.μ. από το Δημαρχείο.
Αγιοι Ανάργυροι στις 5.30 μ.μ. από το Δημαρχείο.
Καλλιθέα στις 6.30 μ.μ. από την πλατεία Δαβάκη.
Ν. Κόσμος στις 6.30 μ.μ. από την οδό Φραντζή 68.
Νεάπολη Νίκαιας στις 6.00 μ.μ. με στάσεις στην πλατεία Αγίου Νικολάου, στο Περιβολάκι και στο Κρατικό.
Μενίδι στις 6.00 μ.μ. από το Γεφυράκι.

Οταν τα όνειρα θεριεύουν...

Δηλαδή, τι πίστευες; Οτι θα μέναμε στα σπίτια μας; Θα λείπαμε απ' αυτή τη μεγάλη γιορτή της νιότης; Την έχουμε ξαναζήσει και τη γουστάρουμε. Να τη ζούμε κάθε χρόνο. Γιατί εδώ συναντάς τους φίλους που, εξαιτίας της καθημερινότητας, έχεις «ψιλοχάσει» και έρχεσαι ένα ακόμη βήμα πιο κοντά. Γιατί το άραγμα σ' ένα πεζούλι, σ' ένα δέντρο ποτίζεται με παράπονα και όνειρα. Εκείνα τα όνειρα που όσο πιο ακατόρθωτα μοιάζουν τόσο πιο λυσσασμένα τους δίνεσαι. Γιατί εδώ επενδύεις σε αναμνήσεις. Ομως, αυτοί δεν είναι οι μόνοι λόγοι. Είναι και το τραγούδι που σου «μιλάει». Ο καναπές που «κλοτσάει». Οι παρέες που γλεντάνε. Οι δημιουργίες που «φυσάνε». Ο πιτσιρικάς που σημαδεύει με τη σφεντόνα του, αφίσες με το πρόσωπο του μακελάρη πλανητάρχη. Μα πάνω απ' όλα είναι η αλήθεια που πρέπει να μάθεις. Ο κόσμος που πρέπει να αλλάξεις. Η ζωή που θέλεις να ζήσεις. Γι' αυτό και μάχεσαι με πείσμα. Με κόστος. Και, ναι, με αποτέλεσμα. Κι όπως αυτό το Φεστιβάλ τώρα μας ενώνει, έτσι και οι αγώνες για το δικό μας το καλό, των πολλών κι όλου του κόσμου.

Γιατί ακόμα και όταν «οι ζευγάδες φεύγουν, η σπορά μένει». Και τούτη η σπορά είναι μεγάλη, μυριάδες. Και φαίνεται στο γιαπί, στο εργοστάσιο, στη σχολή. Φαίνεται όμως και στη γιορτή, σ' αυτή τη διαφορετική γιορτή. Δεν είναι μόνο διασκέδαση. Είναι αίσθηση, για ό,τι πρέπει να γίνει - και είμαστε έτοιμοι γι' αυτό - ώστε εμείς και μόνο εμείς να αποφασίζουμε.

Απ' την άλλη είναι και το μουσικό ταξίδι. Εκείνο που σε πάει μέχρι τα παράλια της Σμύρνης και αμέσως μετά στους τεκέδες του Πειραιά. Ενα ταξίδι που μέσα σ' ένα βράδυ μπορείς να ανταμώσεις στον ίδιο χώρο το Μάρκο Βαμβακάρη, το Μάνο Χατζιδάκι και το Μίκη Θεοδωράκη, όλους εκείνους που άφησαν το δικό τους στίγμα όχι μόνο στις ψυχές μας, αλλά και στα μουσικά δρώμενα και στην ιστορία του τόπου.

Το λέμε και το δηλώνουμε ευθαρσώς. Σ' αυτή την πολιτεία μεροληπτούμε υπέρ του κόκκινου. Τη σημαία του δίκιου και της αλήθειας. Και απέναντι σ' αυτούς, αλλά πάνω απ' όλα στον εαυτό μας, μια υπόσχεση δίνουμε: Να συνεχίσουμε. Να δουλεύουμε. Για να θεριεύουν τα όνειρά μας. Και να ζωντανεύουν οι εφιάλτες τους. Οχι μόνο αύριο, μεθαύριο. Κάθε μέρα. Ολοι μαζί. Πάμε!

Ε. Τ. - Χ. Δ.

Η πρόσβαση με τα μέσα μεταφοράς

Οι λεωφορειακές γραμμές του ΟΑΣΑ, που διευκολύνουν την προσέλευση του κοινού στο χώρο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ, στην Πανεπιστημιούπολη στα Ιλίσια (κεντρική είσοδος από την οδό Ούλοφ Πάλμε), είναι:

Με στάση έξω από το χώρο του Φεστιβάλ:

«221» Αθήνα - Πανεπιστημιούπολη.
«140» Πολύγωνο - Γλυφάδα. Αφετηρία από Δικαστήρια, στάση στην Ούλοφ Πάλμε.
«224» Καισαριανή - Ελ. Βενιζέλου.
«608» Γαλάτσι - Ακαδημία - Νεκροταφείο Ζωγράφου.
«250» Σταθμός Ευαγγελισμού - Πανεπιστημιούπολη.
«235» Αθήνα - Ζωγράφου Β' (τέρμα οδός Κολοκοτρώνη).

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις αφετηρίες και τη διαδρομή των παραπάνω λεωφορείων, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται και στο τηλέφωνο 185.

Παράλληλα, για όσους δε... φοβούνται το περπάτημα, διευκολύνει και η στάση «Ευαγγελισμός» του μετρό.

Ανοιχτό δημιουργικό εργαστήρι

Σε μια «κυψέλη» δημιουργίας μετατράπηκε χτες και προχτές ο χώρος του «Ελεύθερου Δημιουργικού Χρόνου». Ηταν προχτές, πρώτη μέρα του Φεστιβάλ, λίγο μετά τις 8 το βράδυ, όταν το εικαστικό εργαστήρι «άνοιξε τα πανιά του» για το ταξίδι του στο μαγευτικό κόσμο της τέχνης. Ο ζωγράφος Νίκος Ευγενίδης, στο εργαστήρι ψηφιδωτού που λειτουργεί στο χώρο κάθε βράδυ, «ξεδίπλωσε» τις πέτρινες και γυάλινες χρωματιστές ψηφίδες του, αποκαλύπτοντας τα μυστικά της ψηφιδογραφίας. Μιας τεχνικής, που γεννήθηκε στην ελληνιστική περίοδο, έλαμψε στα βυζαντινά χρόνια και μέχρι σήμερα συνεχίζει να γοητεύει τους εικαστικούς δημιουργούς.

Το δεύτερο εργαστήριο που λειτουργεί (Σάββατο και Κυριακή), αφορά στα σεμινάρια ζωγραφικής με τη μέθοδο της νωπογραφίας (Fresco). Η ζωγράφος - χαράκτρια Εύα Μελά, μυεί όσους ενδιαφέρονται, στην πανάρχαια αυτή τεχνική, που ξεκίνησε τη «ζωή» της στα 1700 π.Χ. στον Αιγαιοπελαγίτικο χώρο. Στο ανοιχτό αυτό εργαστήρι, εκτός από κάποια γενική θεωρητική ανάπτυξη, υπάρχει και ένας πρακτικός πειραματισμός.

Ακόμη, στο χώρο του «Ελεύθερου Δημιουργικού Χώρου», φιλοξενείται το έργο νέων δημιουργών που συμμετείχαν στην Πανελλαδική Εκθεση που διοργάνωσε η ΚΝΕ με θέμα «Είναι πια καιρός να ξανανάψουμε τα αστέρια». Εξήντα συνολικά έργα (ζωγραφική - φωτογραφία), νέων παιδιών, απαθανάτισαν «αυτόν τον κόσμο το μικρό το μέγα», βάζοντας χρώμα στο όνειρο και την ελπίδα: κόκκινο χρώμα, το χρώμα της φωτιάς και του αγώνα.

Ε, ναι, «ο θεός έπεσε σε κώμα»...

Σε κάθε τρελή... τρελή σατιρο-κωμωδία του Γούντι Αλεν χωράνε κάθε λογής φαιδρά σε πρώτη ανάγνωση, σοβαρά σε δεύτερη, ανατρεπτικά σε τρίτη ανάγνωση ερωτήματα, που μας προκαλούν συνειρμούς και τελικώς επιτρέπουν να στηθεί ένα ...θεότρελο, λευτερωμένο από συμβατικούς «κανόνες» σκηνικό «παιχνίδι». Οταν η εντελώς «τζαζ» θεματολογία και πλοκή μιας κωμωδίας του ιδιοφυούς ηθοποιού, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Γούντι Αλεν πέσει στα χέρια μιας κεφάτης παρέας Ελλήνων «εραστών» του θεάτρου, όπως είναι το Θεατρικό Εργαστήρι Πετρούπολης «Εμμετρον», που - έχοντας φαντασία, χιούμορ και συνείδηση της ...αμερικανοτρελαμένης ελληνικής πραγματικότητας - και την παρουσιάσουν στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, τότε γίνεται ένα ελληνικότατα ...θεότρελο ευφρόσυνο θεατρικό «παιχνίδι». Κι αν δε συνέβαινε αυτό που λέει ο τίτλος της κωμωδίας του Γούντι Αλεν, «Ο θεός είναι σε κώμα», με την παράσταση που έδωσε η πολυμελής ομάδα «Εμμετρον», την πρώτη βραδιά του 31ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ (2η Θεατρική Σκηνή), συνέβη και παρασυνέβη...

Η γελαστική παράσταση της ομάδας «Εμμετρον» ήταν μια «συναισθηματική γυμναστική και νοητική εξάσκηση», ελεύθερο «θέατρο μέσα στο θέατρο». Μια φαρσική σεναριακής δομής σάτιρα, που «παίζει» με τα περί θεϊκής ύπαρξης και τις έννοιες αλήθεια - ψέμα, πραγματικότητα - φαντασία, ζωή - θέατρο, ξεκινώντας από τους αρχαίους θεατρικούς αγώνες - τα «Διονύσια» - και φθάνοντας στο σήμερα.

Στο χώρο του «Ελεύθερου Δημιουργικού Χρόνου», λειτουργεί, από σήμερα, έκθεση έργων του σημαντικού μας ζωγράφου, χαράκτη, εικονογράφου και συγγραφέα Γιάννη Στεφανίδη. Φιλοξενούνται έργα από την περίοδο της Κατοχής, της εξορίας, σπουδές υπαίθρου και δημιουργίες από τη σειρά «Ηλεκτρικός σιδηρόδρομος».