Ανθρακες... αποκαλύπτεται τελικά για τους εργαζόμενους, ο «θησαυρός» της αντιμνημονιακής ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ, για τους μισθούς, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις. Η πρόταση νόμου που κατέθεσε χτες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρά τις ηχηρές διαπιστώσεις στην Αιτιολογική της Εκθεση για την κατάσταση που έχουν περιέλθει οι μισθωτοί, στο δια ταύτα, αφήνει άθικτο το καθεστώς της «ευελιξίας» και της «απασχολησιμότητας» και διαιωνίζει τη ζούγκλα που επέβαλαν κυβερνήσεις και εργοδότες στην αγορά εργασίας την τελευταία 20ετία και ιδιαίτερα μετά τη «Λευκή Βίβλο».

Ακόμα και το δειλό βήμα που κάνει η πρόταση νόμου με την κατάργηση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ αρ. 6), είναι κουτσό, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να επαναφέρει ρητά τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ που ίσχυε το 2012. Ετσι, ενώ στην Αιτιολογική Εκθεση αναφέρεται:

«Προτείνουμε την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ των μνημονίων επίπεδα, δηλαδή στα 751 ευρώ μεικτά μηνιαία ανεξαρτήτως ηλικίας, από 586 ευρώ μεικτά μηνιαία και 511 ευρώ μεικτά μηνιαία για τους κάτω των 25 ετών που είχε μειωθεί, και τον επανακαθορισμό του με Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που θα συνάπτεται μεταξύ της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών φορέων», στην κατά άρθρο ανάλυση της πρότασής του αποφεύγει να επαναλάβει την πρόταση για επαναφορά. Το ίδιο κάνει και στην πρόταση νόμου όπου στο άρθρο 4 απλώς προβλέπει: «Αρθρο 4: Η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου υπ' αριθμ. 6 της 28ης/02/2012 (ΦΕΚ Α 38/28-2-1012) καταργείται». Ομως η κατάργηση της ΠΥΣ δε σημαίνει αυτόματη επαναφορά του κατώτερου μισθού και του κατώτερου μεροκάματου στα επίπεδα που είχε διαμορφωθεί με την ΕΓΣΣΕ του 2012. Σε κάθε περίπτωση, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως διατυπώνεται στο άρθρο 4 που αφορά τον κατώτερο μισθό, δεν ορίζει ως νέο μισθό που θα ισχύει από εδώ και πέρα τα 751 ευρώ, όπως μέχρι τώρα διατυμπάνιζε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Σημειώνουμε, επίσης, ότι η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ δεν προβλέπει καν την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και της 13ης και 14ης σύνταξης.

Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ακουμπά τίποτα από το νομοθετικό πλέγμα της ευελιξίας που στραγγαλίζει τη ζωή της εργατικής τάξης και ούτε λίγο ούτε πολύ, αποθεώνει την κατάσταση που ίσχυε πριν το 2010. Αφήνει στο απυρόβλητο και σε πλήρη ισχύ, τους νόμους και τις ευρωενωσιακές οδηγίες που επέβαλαν και επέκτειναν τη μερική απασχόληση, την εκ περιτροπής εργασία, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, την ενοικίαση εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, τη μείωση της αμοιβής των υπερωριών, των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης. Αποσιωπά την κατάσταση που διαμορφώθηκε στο δημόσιο και τη μείωση των μισθών σε εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους.

Αντί αυτού και προφανώς θέλοντας να προκαταλάβει αντιρρήσεις και κριτική υπόσχεται «νέα νομοθετική πρωτοβουλία στο αμέσως επόμενο διάστημα», αποφεύγοντας να δεσμευτεί για συγκεκριμένα πράγματα και κρυπτόμενος πίσω από γενικές φράσεις για την «οικοδόμηση ενός νέου εργασιακού προτύπου...»

Και όμως όλα τα παραπάνω ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να τα παρουσιάσει και ως μέγα επίτευγμα, παρουσιάζοντας την κατάσταση πριν το 2010 ως τον παράδεισο που η εργατική τάξη έχασε εξαιτίας του μνημονίου.

Γράφει η Αιτιολογική Εκθεση της πρότασης νόμου του ΣΥΡΙΖΑ:

«Η αποκατάσταση του κατώτατου μισθού και του δικαίου των συλλογικών συμβάσεων, κατ' αρχήν στην προ μνημονίων κατάσταση, αποκαθιστά την δημοκρατική και συνταγματική νομιμότητα στις εργασιακές σχέσεις, συμβάλλει στην αναβίωση της δημοκρατίας στους χώρους εργασίας, προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη ενισχύοντας τις δυνάμεις της εργασίας, συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγικότητας... και με αυτό τον τρόπο συμβάλλει στην οικονομική και κοινωνική αναγέννηση και ανάπτυξη της χώρας...»(!)

Δεν ξέρουμε πού είδε τη «δημοκρατία στους χώρους δουλειάς» πριν το 2010 ο ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς ζούσε σε άλλη χώρα. Το σίγουρο είναι ότι η πρόταση νόμου που κατέθεσε χτες πράγματι θα συμβάλει «στην αύξηση της παραγωγικότητας» που ζητάνε και οι βιομήχανοι, όπως και στην «ανάπτυξη της χώρας», αλλά θα πρόκειται για ανάπτυξη του καπιταλισμού, δηλαδή για μια ανάπτυξη σε όφελος των λίγων και πάλι σε βάρος των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν καθαρό ότι η αντιμετώπιση της αντιλαϊκής επίθεσης, η δυνατότητα ανακούφισης - παρεμπόδισης αντιλαϊκών μέτρων δε θα έρθει με κυβερνητικές εναλλαγές ούτε με αλλαγές στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς. Θα έρθει πρώτα και κύρια μέσα από τη δικιά τους οργάνωση και πάλη σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, πάλη με προοπτική για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Με ζητούμενο την «ολική επαναφορά» στις... μπροστινές σειρές των διεργασιών αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, ξεκίνησαν χθες οι εργασίες του 3ου συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ. Επιβεβαιώνοντας αυτήν τη στόχευση, στην ομιλία του ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης χαρακτήρισε το συνέδριο «κομβικό» και ανέφερε ότι «η Δημοκρατική Αριστερά παρά το μικρό εκλογικό της μέγεθος μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία».

Σε αυτά τα πλαίσια, τόνισε ότι η ΔΗΜΑΡ, παρά την πρόσφατη εκλογική ήττα της, ήταν «ένα κόμμα χρήσιμο». Υπερασπίστηκε τη συμβολή της στις διεργασίες για τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος και την προσήλωσή της στις στρατηγικές επιλογές της εγχώριας αστικής τάξης. Χαρακτήρισε ως «στάση εθνικής ευθύνης» τη συμμετοχή της στην τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, «όταν η χώρα κινδύνευε να βγει εκτός Ευρωζώνης, ακυρώνοντας μια μεγάλη ιστορική κατάκτηση», υπογράμμισε ότι η ΔΗΜΑΡ «εκπροσωπεί αυθεντικά στην πολιτική ζωή της χώρας τον ευρωπαϊσμό».

Τονίζοντας το «συγκολλητικό» ρόλο που μπορεί να παίξει η ΔΗΜΑΡ στη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αλλά και αναπαράγοντας τη λογική της «συναίνεσης» του λαού στους στόχους των εγχώριων μονοπωλίων, ο Φ. Κουβέλης πρόσθεσε: «Είμαστε η πολιτική δύναμη των πολιτικών συναινέσεων, των ευρύτερων συμπαρατάξεων, διότι γνωρίζουμε πως η χώρα για να βγει από την κρίση χρειάζεται να εργαστούν προς αυτήν την κατεύθυνση ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις».

Στο «δια ταύτα», ο Φ. Κουβέλης ανέφερε ότι σήμερα «είναι επίκαιρη και επιτακτική η ανάγκη αλλαγής της πολιτικής σε προοδευτική κατεύθυνση» και πρόσθεσε ότι αυτή η αλλαγή πολιτικής «προϋποθέτει αλλαγή κυβέρνησης».

Ξεκαθαρίζοντας ότι η «προοδευτική» αυτή αλλαγή αφορά στην πραγματικότητα την αλλαγή στο διαχειριστικό μείγμα και τη «ρευστότητα» των εγχώριων μονοπωλίων, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ έδωσε το αντιλαϊκό της στίγμα: «Η προοδευτική πολιτική», ανέφερε, «δεν μπορεί να παραβλέπει τις αντικειμενικές παραμέτρους, όπως για παράδειγμα τις υποχρεώσεις της χώρας έναντι πιστωτριών χωρών και την υπαρκτή δημοσιονομική στενότητα (...) Προοδευτικό είναι να διεκδικείς μια νέα συμφωνία με τους εταίρους που θα μειώσει δραστικά το συνολικό ποσό του χρέους, μακριά όμως από αντιλήψεις μονομερών ενεργειών. Προοδευτικό είναι να διεκδικείς ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα (...) μακριά όμως από τη λογική διανομής ευρωπαϊκών πόρων σε δράσεις χαμηλής αποτελεσματικότητας. Προοδευτικό είναι να αναγνωρίζεις την ανάγκη για πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά με συνδυαστική χρήση μέτρων (...) με στόχο την ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας».

Σε ό,τι αφορά τη στάση της ΔΗΜΑΡ στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Φ. Κουβέλης σημείωσε ότι «δε θα συμβάλλουμε στην παράταση αδιέξοδων πολιτικών. Και δεν μπορεί η κυβέρνηση στη διαδικασία της προεδρικής εκλογής να περιμένει να υπάρξουν συμπτώσεις και συναινέσεις (...) τη στιγμή που οι πολιτικές της συνεχίζουν να διευρύνουν τα κοινωνικά ρήγματα» και τόνισε ότι «η καταψήφιση εκ μέρους μας οποιασδήποτε πρότασης καταθέσουν οι εταίροι της κυβέρνησης για την προεδρική εκλογή, πρέπει να θεωρείται με αυτές τις παραμέτρους δεδομένη».

Καθώς με τις τοποθετήσεις αυτές φαίνεται να «επισημοποιείται» η προσέγγιση της ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Φ. Κουβέλης έσπευσε να βάλει τους «όρους» του: Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ σε μια ευρύτερη «προοδευτική συνεργασία», ανέφερε, «έχει νόημα (...) αν μεταφέρει μαζί της τις δικές της αξίες, τις δικές της προτάσεις, τις δικές της αποσκευές (...) Ισότιμη συνεργασία και όχι απλή προσκόλληση στον κορμό του πρώτου κόμματος», ενώ πρόσθεσε ότι «σε πείσμα όσων εύχονται τη διάλυσή της ή προεξοφλούν τη διάχυσή της σε άλλους πολιτικούς φορείς, διατηρεί την οργανωτική της αυτοτέλεια».

Οι εργασίες του συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ συνεχίζονται σήμερα και αύριο με ομιλίες συνέδρων, ενώ την Κυριακή θα εκλεγεί ο νέος πρόεδρος και η νέα ΚΕ του κόμματος.

Εξώδικη διαμαρτυρία κατά του προέδρου των ΑΝΕΛ Π. Καμμένου απέστειλε η βουλευτής του κόμματος, Ραχήλ Μακρή, με αφορμή την παραπομπή της στην Επιτροπή Δεοντολογίας του κόμματος που θα συνεδριάσει στις 7/10. Στην εξώδικη διαμαρτυρία η Ρ. Μακρή επισημαίνει ότι «αν και δεν μου προκαλεί καμία κατάπληξη πλέον ο ασυνήθης και εξωθεσμικός -μη συνάδων με τα κοινοβουλευτικά ήθη- τρόπος με τον οποίο και αυτή τη φορά ενεργήσατε, σας επαναφέρω στην τάξη, υπενθυμίζοντάς σας τις προβλεπόμενες διαδικασίες που αφορούν τον τρόπο λειτουργίας της κατά το άρθρο 30 Επιτροπής Δεοντολογίας του Κινήματος».

Υπενθυμίζεται ότι ο Π. Καμμένος είχε πει ότι η Ρ. Μακρή θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις για τη συμπεριφορά της απέναντι σε συναδέλφους της, έτσι όπως εκφράστηκε μέσω αναρτήσεων σε ιστοσελίδες «κοινωνικής δικτύωσης». Πρόσθεσε ότι «για το μέλλον της κ. Μακρή στους ΑΝΕΛ θα αποφασίσουν η Επιτροπή Δεοντολογίας και φυσικά η Κοινοβουλευτική Ομάδα». Την ερχόμενη Τρίτη, εξάλλου, η Ρ. Μακρή προγραμματίζεται να δώσει εξηγήσεις και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα «κατόπιν αιτήματος βουλευτών και εντολής του προέδρου κ. Πάνου Καμμένου», όπως επισημαίνεται σε ανακοίνωση του κόμματος.