Το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της δημοσιότητας την περασμένη βδομάδα, κυρίως λόγω των κατευθυνόμενων διαρροών από κυβερνητικά στελέχη περί διαφωνιών μεταξύ των υπουργών Εσωτερικών και Οικονομίας, που χειρίζονται το θέμα, ύστερα από μια κοινή σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου την Τρίτη.

Ο «κουρνιαχτός» που σηκώθηκε όμως δεν ήταν παρά μια απόπειρα της κυβέρνησης να «θολώσει τα νερά» γύρω από τις άμεσες και τις πάγιες επιλογές της. Η μια από αυτές αφορά στην απόφασή της η αύξηση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων για το 2003 να κινηθεί στο αυστηρό πλαίσιο της εισοδηματικής πολιτικής, η οποία προδιαγράφεται στο 2,5%, σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομίας, όπως γράφτηκε χωρίς να διαψευστεί. Ενας πρόσθετος περιορισμός είναι και το «πρόγραμμα σύγκλισης» στο οποίο έχει συνομολογήσει η κυβέρνηση.

Η συζήτηση και η «παραφιλολογία» για το ύψος του νέου μισθολογίου δεν αγγίζουν ωστόσο άλλα θέματα ουσίας, αντίθετα προσπαθούν να τα αποκρύψουν. Κι αυτό γιατί η διαμόρφωση του νέου μισθολογίου συναρτάται απόλυτα -- για την κυβέρνηση -- από τις αλλαγές που προωθεί στη δημόσια διοίκηση στη βάση του αντιλαϊκού και αντιδημοσιοϋπαλληλικού προγράμματος «ΠΟΛΙΤΕΙΑ». Η πολυσυζητημένη σύνδεση του μισθού με την αποδοτικότητα προβλέπεται από αυτό το πρόγραμμα, το οποίο καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη λεγόμενη διοικητική μεταρρύθμιση. Η οποία απαιτεί ένα μισθολόγιο που να λειτουργεί με βάση την πρακτική της αμοιβής ανάλογα με την «επίτευξη στόχων», το νέο τρόπο αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, την πολιτική αμοιβών πολλών ταχυτήτων, τη λειτουργία γενικότερα του δημόσιου τομέα ακόμη πιο ποιοτικά και με τη σωστή δομή υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.

Παρ' όλα αυτά, η προεκλογική περίοδος επιτάσσει στην κυβέρνηση να χειριστεί το θέμα υποσχόμενη πολλά με αόριστο τρόπο και ας μη δώσει τίποτα. Μπροστά στη διαφαινόμενη πανωλεθρία στις δημοτικές εκλογές, η τακτική αυτή αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Σε αυτή την κατεύθυνση, η κυβέρνηση αναμένεται να εκμεταλλευτεί κατά κόρον το οικογενειακό επίδομα και το επίδομα των 60 χιλιάδων δραχμών.

Μόλις 130.500 δραχμές ή 382,98 ευρώ είναι ο βασικός, μεικτός, μισθός για τον πρωτοδιόριστο δημόσιο υπάλληλο και σ' αυτή τη βάση διαρθρώνονται τα υπόλοιπα 35 μισθολογικά κλιμάκια, ενώ και οι αυξήσεις υπολογίζονται με αυτό το μισθό, όπως και οι συντάξεις!!!

Αυτός ο βασικός μισθός αφορά τους εργαζόμενους της κατηγορίας Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ) με οροφή τις... 190.000 δραχμές στο καταληκτικό κλιμάκιο! Ακολουθούν οι κατηγορίες Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) με πρώτο μισθό τις 158.500 δραχμές, της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης με πρώτο μισθό τις 183.000 δραχμές και της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) με πρώτο μισθό τις... 193.500 δραχμές. Χαρακτηριστικό και αποκαλυπτικό για την πολιτική όχι μόνο αυτής αλλά και όλων των κυβερνήσεων, είναι πως ο ανώτερος βασικός μεικτός μισθός στο Δημόσιο είναι οι 253.000 δραχμές με 35 χρόνια υπηρεσίας για τους υπαλλήλους ΠΕ.

Η επιδοματική πολιτική αυξάνει ως ένα βαθμό τις αποδοχές. Το κυριότερο όμως είναι ότι εγκλωβίζει τους δημόσιους υπάλληλους σε ένα ιδιόμορφο, αλλά σαφέστατο καθεστώς πολιτικής ομηρίας, το οποίο κάθε κυβέρνηση εκμεταλλεύεται στο έπακρο για δικούς της σκοπούς. Το γεγονός ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ξεπερνούν τους 400.000 εργαζόμενους, φανερώνει και στον πλέον δύσπιστο την αξία ενός μέσου πίεσής τους.

Με το νέο μισθολόγιο η κυβέρνηση επιδιώκει ένα ποιοτικό άλμα σ' αυτό το καθεστώς χειραγώγησης των εργαζομένων. Τα σενάρια που συζητούνται είναι πολλά, για βασικό μισθό απο 250 έως 300 χιλ. δραχμές και στο τέλος Ιούλη η επιτροπή «Κιντή» θα πρέπει να κάνει τις προτάσεις της. Ωστόσο το πότε θα αρχίσει η εφαρμογή του, ποια στοιχεία από το πρόγραμμα ΠΟΛΙΤΕΙΑ θα έχει και σε ποιο βάθος χρόνου θα υλοποιηθεί, είναι τα βασικότερα και καθοριστικά στοιχεία που θα κρίνουν το όποιο μισθολόγιο.

ΤΑ «70 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ της Θεσσαλικής Δημοσιογραφίας»... Αυτός είναι ο τίτλος που έδωσαν στην επετειακή έκδοσή τους οι συνάδελφοι της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Θεσσαλίας, Στ. Ελλάδας και Εύβοιας, καθώς συμπληρώνουν φέτος 70 χρόνια δράσης.

ΕΝΑΣ κόσμος ολόκληρος σύντροφοι και συναγωνιστές, συνάδελφοι που ανταμώσαμε μια μέρα μαζί τους στα παράνομα τυπογραφεία της Αντίστασης, στα κάτεργα της Μακρονήσου, στις δημοσιογραφικές αποστολές. Ολοι «παρόντες» στο λεύκωμα κεντρίζουν τη μνήμη καθώς φέρνουν στο προσκήνιο την αγωνιστική δημοσιογραφία, αυτήν που όπως μας έλεγε η ηρωική Ηλέκτρα Αποστόλου, η πένα μας πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο, το λαό, το ψωμί του εργαζόμενου, τη λευτεριά και την αλήθεια.

Η ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ δημοσιογραφία προσέφερε πολύτιμη και πολύπλευρη βοήθεια στην έκδοση αλλά και στην ανάπτυξη του αντιστασιακού Τύπου, τόσο στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας όσο και στις κατεχόμενες πόλεις. Μαζί με τους επαγγελματίες δημοσιογράφους και νεολαίοι, ΕΠΟΝίτες που κι αυτοί άρχιζαν τότε τη θητεία τους στα έντυπα του Αγώνα και θα έμεναν στης δημοσιογραφίας το μετερίζι.

ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ κι οι μαρτυρίες του σ. Θανάση Ζαφειρόπουλου, αρχισυντάκτη του «Ρ» στη μεταπολίτευση, που είναι κι ο μοναδικός επιζών από την παλαιά φρουρά των Θεσσαλών δημοσιογράφων, συμπληρώνουν πολλά και σημαντικά στοιχεία στην αγωνιστική διαδρομή της Ενωσης, των δημοσιογράφων αλλά και των τυπογράφων.

ΜΕ χαρά ιδιαίτερη βλέπεις πως οι συνάδελφοι της Θεσσαλίας στα «70 Σκαλοπάτια» φέρνουν επίκαιρα αλλά κι αναγκαία για το δημοσιογραφικό σήμερα, το μάρτυρα της ελληνικής δημοσιογραφίας, τον αξέχαστο σύντροφο και συντάκτη του «Ρ» Κώστα Βιδάλη, που δολοφονήθηκε από τους μοναρχοφασίστες στο θεσσαλικό κάμπο τον Αύγουστο του 1946.

ΕΙΧΕ οργώσει τη Θεσσαλία. Ηξερε καλά της αγροτιάς τα προβλήματα, τα οποία χρόνια έμεναν άλυτα. Το καλοκαίρι του 1944 θα βρεθεί απεσταλμένος στον κάμπο και θα μας δώσει τη «Μάχη της Σοδειάς», το μοναδικό ντοκουμέντο στη νικηφόρα μάχη που έδωσε τότε το ΕΑΜ κι ο ΕΛΑΣ...

ΕΙΝΑΙ αναμφίβολα χρήσιμα σ' αυτήν την 70χρονη διαδρομή, καθώς τη διασκελίζεις σκαλοπάτι με σκαλοπάτι, να λογαριάζεις τους αγώνες που έγιναν από τους συναδέλφους για να μπορέσουν να βελτιώσουν τη θέση τους, να έχουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, Κυριακή αργία, να 'χουν ασφάλιση, να 'χουν κρεβάτι για ώρα ανάγκης. Να πάψουν να 'ναι «γαλέρα»!!!

Σ' ΑΥΤΗΝ ακριβώς την περίοδο υπογράφτηκε πρωτόκολλο εκδοτών και συντακτών και τυπογράφων που πρόβλεπε τη διανομή τροφίμων αλλά και άλλων εφοδίων. Φυσικά πρώτο - πρώτο ήταν το στάρι αλλά μοίραζαν και αλατζάδες για τις ανάγκες των οικογενειών, όπως επίσης και τσιγάρα. Και το μερίδιο των δημοσιογράφων ήταν ένα κιλό τσιγάρα κάθε βδομάδα, τα οποία μοίραζε ο Αχ. Ορφανίδης ο οποίος μεριμνούσε να έχουν το τακτικό μερίδιό τους κι εκείνοι οι δημοσιογράφοι που απουσίαζαν γιατί είχαν καταταγεί στον ΕΛΑΣ ή βρίσκονταν στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας. Να προσθέσουμε εδώ πως στα χρόνια της Κατοχής τα τσιγάρα «Ματσάγγου» επείχαν θέση νομίσματος στο Βόλο και στην περιοχή και μ' αυτά πολλοί κάτοικοι προμηθεύονταν απαραίτητα είδη. Εκείνο, που βγαίνει μέσα απ' όλη αυτή τη μακρόχρονη διαδρομή είναι ότι σ' όλα που έφθασε θετικό αποτέλεσμα και λύση χρειάστηκαν αγώνες και προσπάθειες. Δε χαρίστηκε τίποτε, κι είναι χρήσιμο να το θυμούμαστε αυτό και σήμερα.

ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ όμως στον αντιστασιακό θεσσαλικό Τύπο και στα όσα ανέφερε στο Εθνικό Συμβούλιο στις Κορυσχάδες το 1944 ο δημοσιογράφος κι ηγέτης της Θεσσαλικής Αντίστασης Κώστας Καραγιώργης. «Δε θα ήταν ολοκληρωμένη η εικόνα του τρίχρονου εθνικού αγώνα της Θεσσαλίας αν ξεχνούσε κανένας τον επαναστατικό Τύπο. Σαράντα τυπωμένες εφημερίδες και οκτακόσιες πολυγραφημένες γραφομηχανής ή και χειρόγραφες φέρνουν ίσα με το τελευταίο χωριουδάκι το φλογερό επαναστατικό μήνυμα». Κι όπως συμπληρωματικά θα προσθέσει ο αντιστασιακός δημοσιογράφος Λάζαρος Αρσενίου 58 εφημερίδες έβγαζε το ΚΚΕ και 81 οι οργανώσεις του ΕΑΜ. Ολα βεβαιώνουν μια μοναδική και εκπληκτική ανθοφορία του παράνομου ΕΑΜικού Τύπου στη Θεσσαλία.

ΤΑ 70 χρόνια που πέρασαν από την ίδρυση της Ενωσης Θεσσαλίας ήταν δύσκολα κι ανηφορικά με θύελλες. Προικιό ακριβό για τα σωματεία και μάλιστα του Τύπου η αγωνιστική παράδοση. Δεν μπαίνει σε μουσειακές βιτρίνες. Η δημοσιογραφία του σήμερα την έχει περισσότερο από κάθε άλλη φορά ανάγκη. Τα σκαλοπάτια γίνονται όλο πιο δύσκολα σ' όλα τα επίπεδα. Εξευτελιστικά και απαράδεκτα.

Σε αντίθεση με τις ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» στη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ, οι οποίες στήριξαν τις επιλογές της κυβέρνησης όσον αφορά το χειρισμό του νέου μισθολογίου, η Ταξική Δημοσιοϋπαλληλική Συσπείρωση κατήγγειλε τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις.

Βασική θέση των ταξικών δυνάμεων - που στο πλαίσιο δράσης του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου δίνουν τη μάχη μέσα στους χώρους δουλιάς για να διαμορφωθεί ένα ισχυρό μέτωπο πάλης - είναι ο βασικός μισθός των δημοσίων υπαλλήλων να διαμορφωθεί στις 300 χιλιάδες δραχμές για την κατηγορία ΥΕ και να υπάρξει ανάλογη αύξηση για τις υπόλοιπες κατηγορίες. Επίσης, κατώτερη σύνταξη στις 240.000 δραχμές.

Η ΤΑΔΗΣΥ έχει κάνει σημαντικές παρεμβάσεις προς αυτή την κατεύθυνση ώστε οι εργαζόμενοι στο δημόσιο να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους και ξεπερνώντας τις συμβιβασμένες ηγεσίες να παλέψουν γι' αυτό το στόχο.

Επανειλημμένα έχει καταγγείλει τις άλλες παρατάξεις για την τακτική του «κοινωνικού διαλόγου» που επέλεξαν και το χρόνο που διέθεσαν στην κυβέρνηση για να «παίξει» με τις προσδοκίες και τις αγωνίες εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στο δημόσιο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αρχικά ήταν η κυβέρνηση που είχε θέσει θέμα νέου μισθολογίου και στη συνέχεια υιοθέτησε το στόχο και η ΑΔΕΔΥ. Αντίθετα, η ΤΑΔΗΣΥ επέμεινε για άμεση αύξηση του μισθού, ανεξάρτητα από το νέο μισθολόγιο. Η ορθότητα της θέσης της επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά, καθώς η κυβέρνηση και για το 2003 προωθεί αυξήσεις - κοροϊδία της τάξης του 2,5%.