ΤΑ «70 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ της Θεσσαλικής Δημοσιογραφίας»... Αυτός είναι ο τίτλος που έδωσαν στην επετειακή έκδοσή τους οι συνάδελφοι της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Θεσσαλίας, Στ. Ελλάδας και Εύβοιας, καθώς συμπληρώνουν φέτος 70 χρόνια δράσης.

ΕΝΑΣ κόσμος ολόκληρος σύντροφοι και συναγωνιστές, συνάδελφοι που ανταμώσαμε μια μέρα μαζί τους στα παράνομα τυπογραφεία της Αντίστασης, στα κάτεργα της Μακρονήσου, στις δημοσιογραφικές αποστολές. Ολοι «παρόντες» στο λεύκωμα κεντρίζουν τη μνήμη καθώς φέρνουν στο προσκήνιο την αγωνιστική δημοσιογραφία, αυτήν που όπως μας έλεγε η ηρωική Ηλέκτρα Αποστόλου, η πένα μας πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο, το λαό, το ψωμί του εργαζόμενου, τη λευτεριά και την αλήθεια.

Η ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ δημοσιογραφία προσέφερε πολύτιμη και πολύπλευρη βοήθεια στην έκδοση αλλά και στην ανάπτυξη του αντιστασιακού Τύπου, τόσο στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας όσο και στις κατεχόμενες πόλεις. Μαζί με τους επαγγελματίες δημοσιογράφους και νεολαίοι, ΕΠΟΝίτες που κι αυτοί άρχιζαν τότε τη θητεία τους στα έντυπα του Αγώνα και θα έμεναν στης δημοσιογραφίας το μετερίζι.

ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ κι οι μαρτυρίες του σ. Θανάση Ζαφειρόπουλου, αρχισυντάκτη του «Ρ» στη μεταπολίτευση, που είναι κι ο μοναδικός επιζών από την παλαιά φρουρά των Θεσσαλών δημοσιογράφων, συμπληρώνουν πολλά και σημαντικά στοιχεία στην αγωνιστική διαδρομή της Ενωσης, των δημοσιογράφων αλλά και των τυπογράφων.

ΜΕ χαρά ιδιαίτερη βλέπεις πως οι συνάδελφοι της Θεσσαλίας στα «70 Σκαλοπάτια» φέρνουν επίκαιρα αλλά κι αναγκαία για το δημοσιογραφικό σήμερα, το μάρτυρα της ελληνικής δημοσιογραφίας, τον αξέχαστο σύντροφο και συντάκτη του «Ρ» Κώστα Βιδάλη, που δολοφονήθηκε από τους μοναρχοφασίστες στο θεσσαλικό κάμπο τον Αύγουστο του 1946.

ΕΙΧΕ οργώσει τη Θεσσαλία. Ηξερε καλά της αγροτιάς τα προβλήματα, τα οποία χρόνια έμεναν άλυτα. Το καλοκαίρι του 1944 θα βρεθεί απεσταλμένος στον κάμπο και θα μας δώσει τη «Μάχη της Σοδειάς», το μοναδικό ντοκουμέντο στη νικηφόρα μάχη που έδωσε τότε το ΕΑΜ κι ο ΕΛΑΣ...

ΕΙΝΑΙ αναμφίβολα χρήσιμα σ' αυτήν την 70χρονη διαδρομή, καθώς τη διασκελίζεις σκαλοπάτι με σκαλοπάτι, να λογαριάζεις τους αγώνες που έγιναν από τους συναδέλφους για να μπορέσουν να βελτιώσουν τη θέση τους, να έχουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, Κυριακή αργία, να 'χουν ασφάλιση, να 'χουν κρεβάτι για ώρα ανάγκης. Να πάψουν να 'ναι «γαλέρα»!!!

Σ' ΑΥΤΗΝ ακριβώς την περίοδο υπογράφτηκε πρωτόκολλο εκδοτών και συντακτών και τυπογράφων που πρόβλεπε τη διανομή τροφίμων αλλά και άλλων εφοδίων. Φυσικά πρώτο - πρώτο ήταν το στάρι αλλά μοίραζαν και αλατζάδες για τις ανάγκες των οικογενειών, όπως επίσης και τσιγάρα. Και το μερίδιο των δημοσιογράφων ήταν ένα κιλό τσιγάρα κάθε βδομάδα, τα οποία μοίραζε ο Αχ. Ορφανίδης ο οποίος μεριμνούσε να έχουν το τακτικό μερίδιό τους κι εκείνοι οι δημοσιογράφοι που απουσίαζαν γιατί είχαν καταταγεί στον ΕΛΑΣ ή βρίσκονταν στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας. Να προσθέσουμε εδώ πως στα χρόνια της Κατοχής τα τσιγάρα «Ματσάγγου» επείχαν θέση νομίσματος στο Βόλο και στην περιοχή και μ' αυτά πολλοί κάτοικοι προμηθεύονταν απαραίτητα είδη. Εκείνο, που βγαίνει μέσα απ' όλη αυτή τη μακρόχρονη διαδρομή είναι ότι σ' όλα που έφθασε θετικό αποτέλεσμα και λύση χρειάστηκαν αγώνες και προσπάθειες. Δε χαρίστηκε τίποτε, κι είναι χρήσιμο να το θυμούμαστε αυτό και σήμερα.

ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ όμως στον αντιστασιακό θεσσαλικό Τύπο και στα όσα ανέφερε στο Εθνικό Συμβούλιο στις Κορυσχάδες το 1944 ο δημοσιογράφος κι ηγέτης της Θεσσαλικής Αντίστασης Κώστας Καραγιώργης. «Δε θα ήταν ολοκληρωμένη η εικόνα του τρίχρονου εθνικού αγώνα της Θεσσαλίας αν ξεχνούσε κανένας τον επαναστατικό Τύπο. Σαράντα τυπωμένες εφημερίδες και οκτακόσιες πολυγραφημένες γραφομηχανής ή και χειρόγραφες φέρνουν ίσα με το τελευταίο χωριουδάκι το φλογερό επαναστατικό μήνυμα». Κι όπως συμπληρωματικά θα προσθέσει ο αντιστασιακός δημοσιογράφος Λάζαρος Αρσενίου 58 εφημερίδες έβγαζε το ΚΚΕ και 81 οι οργανώσεις του ΕΑΜ. Ολα βεβαιώνουν μια μοναδική και εκπληκτική ανθοφορία του παράνομου ΕΑΜικού Τύπου στη Θεσσαλία.

ΤΑ 70 χρόνια που πέρασαν από την ίδρυση της Ενωσης Θεσσαλίας ήταν δύσκολα κι ανηφορικά με θύελλες. Προικιό ακριβό για τα σωματεία και μάλιστα του Τύπου η αγωνιστική παράδοση. Δεν μπαίνει σε μουσειακές βιτρίνες. Η δημοσιογραφία του σήμερα την έχει περισσότερο από κάθε άλλη φορά ανάγκη. Τα σκαλοπάτια γίνονται όλο πιο δύσκολα σ' όλα τα επίπεδα. Εξευτελιστικά και απαράδεκτα.