Το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της δημοσιότητας την περασμένη βδομάδα, κυρίως λόγω των κατευθυνόμενων διαρροών από κυβερνητικά στελέχη περί διαφωνιών μεταξύ των υπουργών Εσωτερικών και Οικονομίας, που χειρίζονται το θέμα, ύστερα από μια κοινή σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου την Τρίτη.

Ο «κουρνιαχτός» που σηκώθηκε όμως δεν ήταν παρά μια απόπειρα της κυβέρνησης να «θολώσει τα νερά» γύρω από τις άμεσες και τις πάγιες επιλογές της. Η μια από αυτές αφορά στην απόφασή της η αύξηση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων για το 2003 να κινηθεί στο αυστηρό πλαίσιο της εισοδηματικής πολιτικής, η οποία προδιαγράφεται στο 2,5%, σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομίας, όπως γράφτηκε χωρίς να διαψευστεί. Ενας πρόσθετος περιορισμός είναι και το «πρόγραμμα σύγκλισης» στο οποίο έχει συνομολογήσει η κυβέρνηση.

Η συζήτηση και η «παραφιλολογία» για το ύψος του νέου μισθολογίου δεν αγγίζουν ωστόσο άλλα θέματα ουσίας, αντίθετα προσπαθούν να τα αποκρύψουν. Κι αυτό γιατί η διαμόρφωση του νέου μισθολογίου συναρτάται απόλυτα -- για την κυβέρνηση -- από τις αλλαγές που προωθεί στη δημόσια διοίκηση στη βάση του αντιλαϊκού και αντιδημοσιοϋπαλληλικού προγράμματος «ΠΟΛΙΤΕΙΑ». Η πολυσυζητημένη σύνδεση του μισθού με την αποδοτικότητα προβλέπεται από αυτό το πρόγραμμα, το οποίο καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη λεγόμενη διοικητική μεταρρύθμιση. Η οποία απαιτεί ένα μισθολόγιο που να λειτουργεί με βάση την πρακτική της αμοιβής ανάλογα με την «επίτευξη στόχων», το νέο τρόπο αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, την πολιτική αμοιβών πολλών ταχυτήτων, τη λειτουργία γενικότερα του δημόσιου τομέα ακόμη πιο ποιοτικά και με τη σωστή δομή υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.

Παρ' όλα αυτά, η προεκλογική περίοδος επιτάσσει στην κυβέρνηση να χειριστεί το θέμα υποσχόμενη πολλά με αόριστο τρόπο και ας μη δώσει τίποτα. Μπροστά στη διαφαινόμενη πανωλεθρία στις δημοτικές εκλογές, η τακτική αυτή αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Σε αυτή την κατεύθυνση, η κυβέρνηση αναμένεται να εκμεταλλευτεί κατά κόρον το οικογενειακό επίδομα και το επίδομα των 60 χιλιάδων δραχμών.

Μόλις 130.500 δραχμές ή 382,98 ευρώ είναι ο βασικός, μεικτός, μισθός για τον πρωτοδιόριστο δημόσιο υπάλληλο και σ' αυτή τη βάση διαρθρώνονται τα υπόλοιπα 35 μισθολογικά κλιμάκια, ενώ και οι αυξήσεις υπολογίζονται με αυτό το μισθό, όπως και οι συντάξεις!!!

Αυτός ο βασικός μισθός αφορά τους εργαζόμενους της κατηγορίας Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ) με οροφή τις... 190.000 δραχμές στο καταληκτικό κλιμάκιο! Ακολουθούν οι κατηγορίες Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) με πρώτο μισθό τις 158.500 δραχμές, της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης με πρώτο μισθό τις 183.000 δραχμές και της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) με πρώτο μισθό τις... 193.500 δραχμές. Χαρακτηριστικό και αποκαλυπτικό για την πολιτική όχι μόνο αυτής αλλά και όλων των κυβερνήσεων, είναι πως ο ανώτερος βασικός μεικτός μισθός στο Δημόσιο είναι οι 253.000 δραχμές με 35 χρόνια υπηρεσίας για τους υπαλλήλους ΠΕ.

Η επιδοματική πολιτική αυξάνει ως ένα βαθμό τις αποδοχές. Το κυριότερο όμως είναι ότι εγκλωβίζει τους δημόσιους υπάλληλους σε ένα ιδιόμορφο, αλλά σαφέστατο καθεστώς πολιτικής ομηρίας, το οποίο κάθε κυβέρνηση εκμεταλλεύεται στο έπακρο για δικούς της σκοπούς. Το γεγονός ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ξεπερνούν τους 400.000 εργαζόμενους, φανερώνει και στον πλέον δύσπιστο την αξία ενός μέσου πίεσής τους.

Με το νέο μισθολόγιο η κυβέρνηση επιδιώκει ένα ποιοτικό άλμα σ' αυτό το καθεστώς χειραγώγησης των εργαζομένων. Τα σενάρια που συζητούνται είναι πολλά, για βασικό μισθό απο 250 έως 300 χιλ. δραχμές και στο τέλος Ιούλη η επιτροπή «Κιντή» θα πρέπει να κάνει τις προτάσεις της. Ωστόσο το πότε θα αρχίσει η εφαρμογή του, ποια στοιχεία από το πρόγραμμα ΠΟΛΙΤΕΙΑ θα έχει και σε ποιο βάθος χρόνου θα υλοποιηθεί, είναι τα βασικότερα και καθοριστικά στοιχεία που θα κρίνουν το όποιο μισθολόγιο.