Με τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα κόμματα της αστικής διαχείρισης να εστιάζονται στα επιμέρους και όχι στο κύριο, που είναι η ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία του αντιδραστικού πλαισίου της ΕΕ, ολοκληρώθηκε χτες στο Γ' Θερινό τμήμα της Βουλής και η κατά άρθρο συζήτηση του λεγόμενου «αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου. Τι ακριβώς προωθείται με το αντιδραστικό νομοθέτημα αποτυπώνεται πλήρως από τον ίδιο του τον τίτλο: «Τροποποίηση του ν.927/1979 (Α' 139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου (L 328)».

Η διαδικασία της ψήφισης του νομοσχεδίου θα λήξει την ερχόμενη Τρίτη με ονομαστική ψηφοφορία για τα άρθρα 1, 2 και 3, αίτημα που κατέθεσε μέσα σε ένα εθνικιστικό ντελίριο η ΧΑ. Ονομαστική ψηφοφορία για το άρθρο 2, στο οποίο και ενσωματώνεται η απόφαση - πλαίσιο της ΕΕ, κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας. Η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ Β. Κατριβάνου και οι υπόλοιποι ομιλητές του έκαναν λόγο για το άρθρο 2, για «επικίνδυνες διατάξεις», όμως, στη διάρκεια της ψηφοφορίας του νομοσχεδίου επί της αρχής δήλωσαν «παρών»! Στάση για την οποία ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γ. Γκιόκας, ανέφερε χτες: «Δηλαδή, ανοχή σε ένα νομοσχέδιο το οποίο ανοίγει πάρα πολύ επικίνδυνους δρόμους για το μέλλον», καθώς «εντάσσεται στο ευρωενωσιακό πλαίσιο, που στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας ποινικοποιεί τη διαφορετική άποψη, την ιστορική και πολιτική άποψη που είναι αντίθετη με αυτήν που επιβάλλουν οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, που επιβάλλουν τα διεθνή δικαστήρια τα οποία ελέγχονται απ' αυτούς, ποινικοποιεί τη ριζοσπαστική ιδεολογία, την ίδια την ταξική πάλη καλλιεργώντας θεωρίες περί άκρων».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θ. Παφίλης, επισήμανε ότι στόχος του νομοσχεδίου είναι η «ποινικοποίηση των ιδεών που δε χωράνε στο καπιταλιστικό σύστημα» και πρόσθεσε χαρακτηριστικά: «Στην Τσεχία η κομμουνιστική νεολαία τέθηκε εκτός νόμου γιατί έχει στο πρόγραμμά της τη κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και χαιρετίστηκε από όλους του Ευρωπαίους παράγοντες». Επισήμανε ότι κανένα από τα κόμματα της αστικής διαχείρισης δε «βγάζουν κουβέντα» για τη νομιμοποίηση απογόνων των SS από την ΕΕ, η οποία προωθεί τη θεωρία της εξίσωσης φασισμού - κομμουνισμού. Οπως ανέφερε, σε 6 χώρες της ΕΕ έχουν υιοθετηθεί «τα "εγκλήματα του κομμουνισμού", όπως λένε. Αναμένουμε λοιπόν το επόμενο βήμα που θα λέει και για τα εγκλήματα της Γαλλικής Επανάστασης, τα εγκλήματα της εξέγερσης του Σπάρτακου και όλων των κοινωνικών επαναστάσεων της ιστορίας»...

Στην παρέμβασή του, επίσης, ο Γ. Γκιόκας σημείωσε τα εξής σε σχέση τη συζήτηση για το σύμφωνο συμβίωσης:

«Το ΚΚΕ θεωρεί απαράδεκτες όχι μόνο τις επιθέσεις αλλά και οποιεσδήποτε προσβλητικές συμπεριφορές σε βάρος ανθρώπων που έχουν επιλέξει ένα διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και συμφωνεί αυτές οι επιθέσεις να τιμωρούνται αυστηρά. Γι' αυτόν το λόγο άλλωστε και συμφωνήσαμε με τη σχετική ρύθμιση στη Βουλή, που υπάρχει στο νομοσχέδιο. Θεωρούμε απαράδεκτες τις συμπεριφορές και τις δηλώσεις τύπου Νικολόπουλου, ο οποίος βέβαια ήταν συνομιλητής και φιγουράριζε συχνά - πυκνά σε εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ως "αντιμνημονιακός".

Από κει και πέρα, η συζήτηση για το σύμφωνο συμβίωσης είναι διαφορετική. Θα μπορούσε να γίνει συζήτηση στη Βουλή για το θεσμό της οικογένειας που να είναι ουσιαστική και να μην υποβαθμίζεται, όπως και γίνεται. Η θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια είναι επί της ουσίας επέκταση του θεσμού της οικογένειας και σε αυτά τα ζευγάρια. Η εμπειρία από άλλες χώρες αποδεικνύει ότι, όπου θεσμοθετήθηκε το σύμφωνο συμβίωσης ή ο γάμος ομοφυλοφίλων, άνοιξε ο δρόμος και για την υιοθεσία παιδιών. Εμείς δε συμφωνούμε σε αυτό. Μια σειρά άλλα ζητήματα θα μπορούσαν να διευθετηθούν με άλλο τρόπο, ιδιωτικό.

Βεβαίως, παρακολουθούμε τη συζήτηση που έχει ανοίξει γι' αυτό το θέμα στην επιστημονική κοινότητα από επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων και, εκτός από τις διαφορετικές προσεγγίσεις που είναι αντικειμενικό να έχουν, στην πλειονότητά τους δεν μπορούν να καταλήξουν σε μια ενιαία πρόταση - αντίληψη, κυρίως για το θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στα παιδιά των συμβιούντων ομόφυλων ζευγαριών. Με αυτήν την έννοια η σεξουαλική επιλογή, η συμβίωση είναι ατομική - ιδιωτική υπόθεση, η οικογένεια, όμως, είναι βασικά θεσμός προστασίας των παιδιών που περιλαμβάνει την προστασία παιδιών τα οποία προκύπτουν από τη συμβίωση, τη σχέση του άνδρα και της γυναίκας και στην περίπτωση των μονογονεϊκών οικογενειών. Και στη συμβίωση ομόφυλων ζευγαριών αντικειμενικά το παιδί έχει παραποιημένη, ανορθολογική, αντίληψη αυτής της βιολογικής σχέσης. Για την ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών είναι απαραίτητο αυτά να κατανοούν τη βιολογική σχέση άνδρα - γυναίκας που προκύπτει από τη φυσιολογία του ανθρώπου.

Τέλος, δεν αποδεχόμαστε όλη αυτήν τη φιλολογία που, με κριτήριο τη στάση στο σύμφωνο συμβίωσης, κατατάσσει τις πολιτικές δυνάμεις σε συντηρητικές και δήθεν προοδευτικές. Γιατί το θεωρητικό υπόβαθρο αυτών των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, που συμφωνούν με τη θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, είναι να προτάσσουν το σεξουαλικό προσανατολισμό ως διαχωριστική γραμμή στην εκμεταλλευτική κοινωνία που ζούμε εις βάρος της ταξικής. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις αντιδραστικότατες που συμφωνούν στο σύμφωνο συμβίωσης. Αυτός ο διαχωρισμός όχι μόνο είναι αποπροσανατολιστικός αλλά, εκτός των άλλων, πετυχαίνει να δίνει και συγχωροχάρτι σε κόμματα, π.χ. ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, που έχουν στηρίξει όλη την αντιλαϊκή λαίλαπα, μόνο και μόνο επειδή συμφωνούν ή πιέζουν για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης».