Η Αλ. Παπαρήγα, στο Περίπτερο της Ελληνικής Αστυνομίας στη ΔΕΘ

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απάντησε: «Κατ' αρχήν η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης ας μην υπερβάλλουμε ότι ανήκει στο λαό της Θεσσαλονίκης. Να μην έχουμε και υπερβολές. Αυτή είναι η γνώμη μου, ότι η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης δεν ανήκε στο λαό της Θεσσαλονίκης. Βεβαίως, είχε πρόσβαση ο λαός της Θεσσαλονίκης, είχε κάποια οφέλη προσωρινά οικονομικά, όμως δεν ήταν στην υπηρεσία ούτε του λαού της Θεσσαλονίκης, ούτε ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Ωστόσο, ήταν στο δημόσιο. Ζητάτε τώρα, εμείς σήμερα να κάνουμε πρόταση συγκεκριμένη. Το ίδιο ακούμε συνέχεια. Μας λένε κάνετε πρόταση για το πώς θα λειτουργεί ο ΟΤΕ, πώς θα λειτουργεί η ΔΕΗ. Τι συγκεκριμένη πρόταση θέλετε να κάνουμε; Αν και η Οργάνωση της Θεσσαλονίκης έχει συγκεκριμένη πρόταση. Αλλά πείτε μου, τι συγκεκριμένη πρόταση θέλετε να κάνουμε, όταν, από τη μια μεριά υπάρχει ένα πλαίσιο θεσμοθετημένο, ένα καθεστώς να το πω, σύστημα ολόκληρο, το οποίο λέει, πλήρης απελευθέρωση κεφαλαίων, εργατικού δυναμικού, υπηρεσιών, εμπορευμάτων κλπ. κλπ.

Οταν υποστηρίζεις αυτή, την ας την πω πολιτική, δεν είναι απλώς πολιτική, είναι ολόκληρο σύστημα, όταν υποστηρίζεις αυτό το πλαίσιο, όταν υποστηρίζεις τις αναδιαρθρώσεις στα πλαίσια της ΟΝΕ, έχεις την εντύπωση ότι μπορεί να κάνεις μια πρόταση για τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, που αφορά το πεδίο της οικονομίας; Δεν αφορά, αν θέλετε, το εποικοδόμημα να πω, αφορά το πεδίο της οικονομίας.

Και μπορείς να κάνεις μια πρόταση, η οποία να συνδυάζει την οικονομία της αγοράς και μια Εκθεση για το λαό; Δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Παρ' όλα αυτά εμείς είπαμε, ακόμα και μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, να μην αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Είναι κάτι; Ναι, είναι κάτι. Γιατί αν αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς, θα φύγει η Εκθεση, αν θέλετε τη γνώμη μας, και ως δραστηριότητα. Αύριο μπορεί να πάει στην Κρήτη και όχι ότι είναι η αντιπαράθεση Μακεδονίας, Κρήτης, μπορεί όμως να φύγει εντελώς, μπορεί να διαλυθεί. Μ' αυτή την έννοια και το πιο πιθανό έτσι είναι.

Και από την ενημέρωση που έχουμε, στο όνομα της μετεγκατάστασης της Εκθεσης, γιατί ο χώρος είναι μικρός, θα γίνει ένα μεγάλο εκθεσιακό κέντρο π.χ. στη Χαλκιδική. Πέρα από το γεγονός ότι δε θα έχει καμία σχέση ούτε με την προβολή των ελληνικών προϊόντων, αλλά θα έχει σχέση με την προβολή τεσσάρων, πέντε επιχειρηματιών, οι οποίοι θα έχουν τη μερίδα του λέοντος. Μπορεί να κάνουμε μια έκθεση π.χ. στον τομέα του τηλεπικοινωνιακού υλικού, που θα ενδιαφέρει τις είκοσι εταιρίες στην Ελλάδα που θα υπάρχουν, την παραγωγή του τηλεπικοινωνιακού υλικού.

Και τα τελευταία χρόνια η Εκθεση της Θεσσαλονίκης αποτύπωνε αυτή την αρνητική πορεία της ελληνικής οικονομίας στα διαρθρωτικά της προβλήματα κλπ. Για πηγαίνετε στο χώρο των μικρομεσαίων, στο χώρο των συνεταιριστικών οργανώσεων, ακόμα και τώρα που είναι κρατική. Φέουδο ορισμένων επιχειρηματιών θα γίνει η έκθεση. Επομένως τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα, δεν είναι ένα τεχνοκρατικό πρόβλημα.

Ομως η Οργάνωσή μας είχε παρέμβαση και νομίζω ότι χτες ο Αγάπιος Σαχίνης, εγώ δεν ήμουν μπροστά για να αναπαραγάγω την τοποθέτησή του, έκανε συγκεκριμένη τοποθέτηση και πάνω στην πρόταση του δήμου, ο οποίος εμφανίζεται για να αγοράσει το κομμάτι της Εκθεσης τέλος πάντων, το 25% που πουλάει η κυβέρνηση. Δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα ο δήμος. Μπορεί να κάνει μια αναστολή, στην πορεία όμως θα μπει επιχειρηματίας, γιατί δε θα μπορέσει, ούτε να σηκώσει το βάρος ο δήμος και ούτε ν' αντιμετωπίσει την οικονομία της αγοράς, εκτός πια αν αξιοποιεί το κομμάτι αυτό, και ακολουθήσει μια άλλη πολιτική, έξω από τα θεσμικά πλαίσια που κινείται. Δεν ξέρω, όμως, εάν ο δήμαρχος είναι διατεθειμένος να αμφισβητήσει τα θεσμικά πλαίσια που κινείται.

Ετσι μπορεί να κάνεις πεδία πάλης και διεκδίκησης και να έχεις και επιμέρους κατακτήσεις, αλλά όχι ενταγμένες μέσα στα θεσμικά πλαίσια που είσαι, αμφισβητώντας τα. Τότε ναι. Επομένως, η πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, δεν μπορεί να είναι μια πρόταση: Ακίνητα όλα τα άλλα και να δούμε μεμονωμένα τι θα γίνει με την Εκθεση. Είχαμε ή δεν είχαμε προτάσεις για επιχειρήσεις που έκλεισαν εδώ στη Βόρεια Ελλάδα; Και αποδείξαμε αντικειμενικά ότι μπορούσαν να επιβιώσουν».

Η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε επ' αυτού: «Ξέρετε, οι ευρωβουλευτές στο Ευρωκοινοβούλιο έχουν κάνει τις χίλιες μύριες προσπάθειες για να διασφαλίσουν κοινή στάση ομάδων, κομμάτων, βουλευτών πάνω σε τέτοια θέματα. Οταν έχουμε να κάνουμε με πόλεμο, με κατοχή, με στρατεύματα, το Κόμμα μας και στο παρελθόν και τώρα απευθύνεται στους πάντες, με την ελπίδα ότι ακόμα και αυτοί οι οποίοι εν πάση περιπτώσει στον τομέα των εργασιακών σχέσεων είναι με τις σύγχρονες εργασιακές σχέσεις, τουλάχιστον στα θέματα σύνορα, σεβασμός του δικαιώματος του κάθε λαού να αποφασίζει εν πάση περιπτώσει ποιος θέλει να τον κυβερνήσει, τουλάχιστον σ' αυτά τα ζητήματα θα υπάρχουν κόμματα, δυνάμεις, άνθρωποι που ανήκουν σε κόμματα που θα υψώσουν μία φωνή αντίστασης.

Διότι εδώ δεν είναι παίξε - γέλασε. Ειλικρινά δε θέλουμε να εμφανιστούμε ως οι άνθρωποι που τα καταλαβαίνουμε όλα και άλλοι δεν καταλαβαίνουν. Αλλά υπάρχει κίνδυνος όλοι μας με ορισμένα πράγματα να εξοικειωθούμε και με μια ΝΑΤΟική άσκηση και με δεύτερη ΝΑΤΟική άσκηση και με τρίτη ΝΑΤΟική άσκηση.

Να πάρουμε υπόψη και το εξής πράγμα, ποτέ ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν είναι μόνο τοπικός. Πολύ περισσότερο που είναι στη γειτονιά μας. Εμάς μας κάνει εντύπωση, μα στα άλλα κόμματα γιατί δε βγαίνουν να πούνε εναντίον της ΝΑΤΟικής άσκησης, γιατί δε μιλάνε για το γεγονός ότι πάει ο υπουργός Εξωτερικών με κύρια αιχμή την ανατροπή της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς.

Εμείς δεν είμαστε ιδεολογικά ταυτισμένοι με την κυβέρνηση. Δε δεχόμαστε όμως ΝΑΤΟικός στρατός να μπει σε καμία χώρα για να ανατρέψει μία κυβέρνηση. Εάν δεν τη θέλουμε την κυβέρνηση, να την ανατρέψει ο λαός. Υπάρχει η αλληλεγγύη των λαών, των κινημάτων, αυτό είναι άλλο πράγμα.

Καταλαβαίνετε τώρα πού πάμε; Αύριο στην Ελλάδα μπορεί κάτι να μην τους αρέσει και να πει το ΝΑΤΟ δε μ' αρέσει η τάδε κυβέρνηση. Αυτό λειτουργεί τρομοκρατικά στους λαούς. Κύριοι, θα έχετε τα ανδρείκελα που θέλουμε. Δε θέλουν απλώς συντηρητικές πολιτικές, θέλουν και πολιτικές δυνάμεις οι οποίες είναι πλήρως ευθυγραμμισμένες και εδώ δεν υπάρχει καμία αντίρρηση ή ψιθυριστά λέγεται κάτι.

Και συζητάμε τώρα αυτή την περίοδο θέματα υπαρκτά με τους επιχειρηματικούς ομίλους, βεβαίως υπαρκτά ούτε συζήτηση, αλλά με έναν τρόπο ο οποίος εκφυλίζει το θέμα. Μετά τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, θυμάσαι τι ξέσπασε στη Γερμανία; Πόσα λεφτά έδωσε ο Μιτεράν στον Κολ για την προεκλογική του εκστρατεία. Τι βγήκε απ' αυτά; Τίποτα.

Το σύστημα έχει και τα μέσα συγκάλυψης, χωρίς να υποτιμούμε ότι πρέπει να γίνονται και αποκαλύψεις τέτοιες. Αλλά εν πάση περιπτώσει, έχει λοιπόν μια σημασία όχι να αντιπαρατίθεσαι σε μια πολιτική, αλλά και σε ποια σημεία. Αμα διαλέξω ένα σημείο το οποίο είτε δε βγαίνει τίποτα, είτε είναι επιφανειακό, δε βοηθάω.

Λοιπόν, αυτό το θέμα με τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα στην Ελλάδα, όλη η Ελλάδα έχει γίνει ένας στρατώνας των Ηνωμένων Πολιτειών. Με την ευκαιρία μαθαίνουμε ότι νοικιάζονται ξενοδοχεία στην τάδε πόλη για τη μελλοντική άσκηση, νοικιάζονται ξενοδοχεία για την άλλη και πολύ χαίρονται οι ξενοδόχοι. Θα χαρούμε όμως όλοι οι υπόλοιποι;».

Η Αλέκα Παπαρήγα κλήθηκε να εκτιμήσει την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τα Βαλκάνια - όπου «είναι υπαρκτές οι τριβές μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ηγεσιών άλλων βαλκανικών χωρών», όπως ανέφερε ο δημοσιογράφος - στο φόντο και της επίσκεψης του Γ. Παπανδρέου στο Βελιγράδι, της συνάντησής του με τον Σλ. Μιλόσεβιτς και του τρόπου με τον οποίο σχολίασαν οι ΗΠΑ το ταξίδι αυτό του Ελληνα ΥΠΕΞ.

Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε: «Η Ελλάδα έχει παίξει ένα συνεργατικό ρόλο στα σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών και των ευρωπαϊκών χωρών να αλώσουν κυριολεκτικά τα Βαλκάνια. Εχει παίξει ρόλο συνεργατικό στον πόλεμο και, μάλιστα, λόγω της θέσης της Ελλάδας και της ανάγκης να περάσουν τα στρατεύματα αυτά από την Ελλάδα, έπαιξε αποφασιστικό ρόλο. Αν δεν υπήρχε η Ελλάδα και η Ιταλία με το "ναι", δε θα μπορούσε εύκολα να πραγματοποιηθεί αυτή η επέμβαση.

Δεν ξέρω, μπορεί να 'βρισκαν άλλο δρόμο, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν ήταν εύκολο, μην ξεχνάτε ότι ακόμα η Ουγγαρία δεν είχε ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, δεν μπορούσε τυπικά να γίνει χώρα διέλευσης κλπ. κλπ.

Επομένως, η Ελλάδα μπορεί να μην είναι ο πρωταγωνιστής και δεν είναι ο πρωταγωνιστής στην υπόθεση, πρωταγωνιστής είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, αλλά είναι συνεργός και αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει κανείς να μην το πάρει πολύ σοβαρά υπ' όψιν».

«Σήμερα παίζει ρόλο, προσπαθεί να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα της Γιουγκοσλαβίας και ξέρετε με την ευκαιρία θα πω "μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις", αυτά θα εισπράξει η όποια ελληνική κυβέρνηση στο άμεσο μέλλον. Διότι οι ισχυροί σύμμαχοι σε θέλουν να κάνεις τη λάντζα, αλλά άμα τους έρθει κι αλλιώς, μπορεί να συμπεριφερθούν διαφορετικά. Μην ξεχνάτε, δικές τους κυβερνήσεις εγκαταστημένες, όχι εκλεγμένες από ένα λαό, τις δικές τους και τις έχουν ξεπετάξει.

Ο κύριος Παπανδρέου, ο κύριος Σημίτης δίνουν εξετάσεις ότι μπορούν να συμβάλουν στην ανατροπή της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς. Από εκεί και πέρα, βεβαίως, είναι και αυτοί υποχρεωμένοι να τηρούν και κάποια προσχήματα. Η ελληνική κυβέρνηση,δεν μπορούσε να πάει τώρα στη Γιουγκοσλαβία και να μη δει την κυβέρνηση Μιλόσεβιτς. Δεν έπρεπε να πάει καθόλου, αλλά ο πρωθυπουργός έκανε δηλώσεις από εδώ, απ' αυτό το βήμα.

Σ' αυτή τη λογική: ή κάθεστε καλά ή σε σκοτώνουμε. Και αυτό το κάνει μια κυβέρνηση. Δεν είναι ένα κόμμα που εκφέρει μια γνώμη ιδεολογικού, πολιτικού χαρακτήρα για την πολιτική μιας χώρας. Η κυρία Ολμπράιτ πιθανόν να μην ήθελε να πάει εκεί ο κύριος Παπανδρέου να δει τον πρωθυπουργό. Ξέρετε από μακριά οι Αμερικανοί δεν ξέρουν όλα τα τερτίπια, ενώ εδώ ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών ξέρει πως καλύτερα μπορεί να επιδράσει μ' αυτή την αμερικανική πολιτική να περάσει στα Βαλκάνια, είναι θέμα τακτικής».