«Η διαφύλαξη της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Ναυτιλίας», δηλαδή η διασφάλιση και ενίσχυση της κερδοφορίας του ευρωενωσιακού εφοπλιστικού κεφαλαίου, «είναι το μεγάλο στοίχημα», ανέφερε ο υπουργός Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτης στην Επιτροπή Μεταφορών και Τουρισμου (TRAN) του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, παρουσιάζοντας τις προτεραιότητες της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ στον τομέα της ναυτιλίας.

Ο υπουργός, χαρακτηρίζοντας ως στρατηγικής σημασίας για την Ελληνική Προεδρεία την υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας του εφοπλιστικού κεφαλαίου, επί της ουσίας προδιέγραψε την ένταση της άγριας επίθεσης που έχει εξαπολυθεί από κυβέρνηση και ΕΕ ενάντια στους ναυτεργάτες, με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεών τους, το μαζικό διωγμό των ναυτεργατών με συγκροτημένα δικαιώματα από τα καράβια, τη μείωση των οργανικών συνθέσεων κ.ά.

Στις προτεραιότητες ο Μ. Βαρβιτσιώτης έθεσε, επίσης, τη «Γαλάζια Ανάπτυξη» ενταγμένη στο πλαίσιο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, που αποτελούν νέο κερδοφόρο πεδίο για τα μονοπώλια. Αναφέρθηκε ακόμη «στη Λιμενική Πολιτική της Ευρώπης και την ανάδειξη των λιμανιών της ως πυλώνες ανάπτυξης για την Ευρωπαϊκή Οικονομία, τη διασυνοριακή συνεργασία σε θέματα παράνομης μετανάστευσης, καθώς και σε πολιτικές προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Τούσσας, στη διάρκεια της παρέμβασής του στην Επιτροπή αλλά και με δηλώσεις του στη συνέχεια, κατήγγειλε την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, τα «προκλητικά προνόμια και τις φοροαπαλλαγές που έχουν θεσπιστεί στα πλαίσια της Κοινής Ναυτιλιακής Πολιτικής της ΕΕ από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία των εφοπλιστών ακόμα και σε συνθήκες κρίσης».

«Είναι ανυπόστατοι», σημείωσε, «οι ισχυρισμοί ότι δήθεν οι εφοπλιστές μπορούν ανά πάσα στιγμή να πάρουν τα καράβια τους και να φύγουν. Οι εφοπλιστές θέλουν να αξιοποιούν τις υποδομές, την υποστήριξη της χώρας, διεθνείς οργανισμούς, να εκμεταλλεύονται τους ναυτεργάτες. Κέρδη από τη μια μεριά, ακόμα και σε περίοδο κρίσης, ανεργία και αντικατάσταση των ναυτεργατών με φτηνότερο ναυτεργατικό δυναμικό από άλλες χώρες από την άλλη».

«Αποτελεί πρόκληση» πρόσθεσε «ότι μετά από την απελευθέρωση του καμποτάζ στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες οι επιδοτήσεις των εφοπλιστών από το 2002 ως το 2013 δεκαπλασιάστηκαν, αυξήθηκαν τα εισιτήρια περίπου κατά 450%. Εχει δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα σύνδεσης των λιμανιών των νησιών μεταξύ τους και με τα λιμάνια της ηπειρωτικής χώρας. Το ΚΚΕ είναι ριζικά αντίθετο και σε ό,τι αφορά τις προτάσεις για το ξεπούλημα των λιμανιών. Καλεί τους ναυτεργάτες και τους άλλους εργαζόμενους από τους συναφείς κλάδους, όπως στα λιμάνια, τα ναυπηγεία, να συμπαραταχτούν με το ΚΚΕ για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ, να ανοίξει ο δρόμος για τη Λαϊκή Εξουσία, όπου μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό-λαϊκό έλεγχο η ναυτιλία θα είναι ενταγμένη στην ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών-λαϊκών αναγκών».

Την προώθηση δέσμης μέτρων που αποβλέπουν στη μείωση της εξάρτησης των ευρωμονοπωλίων από τις εισαγωγές ενεργειακών προϊόντων έως το 2030, καθώς και την περαιτέρω ενίσχυση της βιομηχανίας, με στόχο η βιομηχανική παραγωγή να αντιπροσωπεύει το 20% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ μέχρι το 2020, ανακοίνωσε χτες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω των αρμόδιων επιτρόπων για θέματα βιομηχανικής πολιτικής, Ενέργειας και κλιματικής αλλαγής.

Πιο συγκεκριμένα, οι ενεργειακοί στόχοι της ΕΕ για το 2030 προβλέπουν, ανάμεσα σε άλλα, την κάλυψη τουλάχιστον του 27% των ενεργειακών της αναγκών μέσω ανανεώσιμων πηγών Ενέργειας, με την παροχή «ασφάλειας δικαίου» σε όσους επενδύουν σ' αυτές και την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών στον τομέα. Είναι ξεκάθαρο ότι η σχετική πρόταση της Επιτροπής έχει ως στόχο την ενίσχυση των κεφαλαίων που δραστηριοποιούνται στο χώρο των ΑΠΕ, παρά τα όσα υποκριτικά δήλωσαν χτες αξιωματούχοι της περί «αντιμετώπισης» της κλιματικής αλλαγής στα πλαίσια του «Πρωτοκόλλου του Κιότο».

Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρεται ότι το πλαίσιο δεσμευτικών στόχων που εξέδωσε η Επιτροπή αποσκοπεί στη δημιουργία ενός ανταγωνιστικού ενεργειακού συστήματος στην ΕΕ, το οποίο θα «μειώνει την εξάρτηση από τις εισαγωγές Ενέργειας», ενώ συνοδεύεται και από νομοθετική πρόταση που επιφέρει αλλαγές στο υπάρχον σύστημα εμπορίας εκπομπών ρύπων.

Υπενθυμίζεται ότι, από την 1 Γενάρη 2013, όλες οι ρυπογόνες βιομηχανίες στην Ευρώπη υποχρεώνονται να καταφεύγουν στο λεγόμενο «Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών Ρύπων», όπου, μέσω δημοπρασιών, αγοράζουν «δικαιώματα εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα», πληρώνουν δηλαδή για κάθε τόνο CO2 που εκπέμπουν σε τιμή καθοριζόμενη με όρους «προσφοράς και ζήτησης». Η καπιταλιστική κρίση που έπληξε τη βιομηχανία πολλών χωρών της ΕΕ περιόρισε συνακόλουθα τη ζήτηση, δημιουργώντας πλεόνασμα «δικαιωμάτων», το οποίο ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο από δικαιώματα εκπομπής που είχαν παραχωρηθεί δωρεάν σε βιομηχανίες, εκτός των εταιρειών ηλεκτροπαραγωγής που μπορούν να τα μεταφέρουν για χρήση και μετά από την παραπάνω ημερομηνία. Αυτήν τη στιγμή το πλεόνασμα δικαιωμάτων εκπομπής εκτιμάται περί τα 900 εκατ. ευρώ και η Επιτροπή αποσκοπεί να το μεταφέρει προς δημοπράτηση το 2019, εισάγοντας παράλληλα μηχανισμό παρέμβασης για το ύψος των δικαιωμάτων εκπομπής που θα τίθενται στο σύστημα εμπορίας.

Χτες επίσης, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν και αρμόδιος για τη βιομηχανία και την επιχειρηματικότητα Αντ. Ταγιάνι, ανακοίνωσε τα μέτρα «άμεσης δράσης» για την «ευρωπαϊκή βιομηχανική αναγέννηση», τα οποία προωθούν «μια πιο φιλική προς τις επιχειρήσεις Ευρώπη», όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση. Στόχος είναι η βιομηχανική παραγωγή να αντιπροσωπεύει το 20% του ΑΕΠ της ΕΕ μέχρι το 2020 και αναφέρεται ότι θα προωθηθεί μέσω της λήψης των εξής μέτρων: Διασφάλιση της πρόσβασης στην Ενέργεια και τις πρώτες ύλες στην εσωτερική αγορά και σε διεθνές επίπεδο, άμεσες ενισχύσεις από τα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά ταμεία, αποκατάσταση της κανονικής δανειοδότησης προς τις επιχειρήσεις. Ειδικά για το τρίτο μέτρο, καλείται η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να παρέμβει με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η χορήγηση περισσότερων δανείων σε έργα «καινοτομίας» και βιομηχανικής ανάπτυξης.

Στα 603 εκατομμύρια ευρώ (έναντι των 691 εκατ. ευρώ σύμφωνα με την αρχική εκτίμηση) διαμορφώνεται τελικά το «πρωτογενές πλεόνασμα» του 2013, το οποίο επιτεύχθηκε πάνω στη βάση της διάλυσης των κονδυλίων που συνδέονται με τις λαϊκές ανάγκες, ταυτόχρονα με τα αλλεπάλληλα μέτρα φοροληστείας συνθέτουν την πορεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού για το 2013. Το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο», στο οποίο εντάσσονται οι κρατικοί προϋπολογισμοί, απαιτεί την περαιτέρω απογείωση των «πρωτογενών πλεονασμάτων» τα επόμενα χρόνια, πολιτική που μεταφράζεται σε διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα, έτσι ώστε να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών για το 12μηνο του 2013:

-- Το σύνολο των δαπανών (τακτικός προϋπολογισμός) καρατομήθηκαν στα 51,8 δισ. ευρώ, από 61,5 δισ. ευρώ για το 2012 (μείωση περίπου 16%). Οι πρωτογενείς δαπάνες, που αφορούν σε συντάξεις, μισθούς σε Δημόσιο, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, επιχορηγήσεις προς ασφαλιστικά ταμεία, συμπιέστηκαν περαιτέρω στα 44,2 δισ. ευρώ (από 47,5 δισ. ευρώ). Το σύνολο της κρατικής επιχορήγησης προς τα ασφαλιστικά ταμεία καρατομήθηκε στα 12,7 δισ. ευρώ (από 14,7 δισ.) δηλαδή κατά 2 δισ. ευρώ. Το κονδύλι για συντάξεις και κάθε είδους αποδοχές συρρικνώθηκε κατά 2,1 δισ. ευρώ, στα 18,4 δισ. ευρώ (από 20,5 δισ. ευρώ). Τα ποσά που δαπανήθηκαν για τόκους εξυπηρέτησης του κρατικού χρέους διαμορφώθηκαν σε 6 δισ. ευρώ (από 12,2 δισ. ευρώ), καθώς η μείωσή τους οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο «κούρεμα» και στην επιμήκυνση του κρατικού χρέους που διενεργήθηκε το 2012.

-- Τα έσοδα (πριν από τις επιστροφές φόρου) φτάνουν στα 48,4 δισ. ευρώ, στα ίδια επίπεδα με το 2012. Η συμβολή των κάθε είδους επιχειρήσεων κυμαίνεται σε συμβολικά επίπεδα, μόλις στο 3,8% από τη συνολική πίτα των φορολογικών εσόδων.

-- Το «πρωτογενές πλεόνασμα» καταγράφεται στα 603 εκατ. ευρώ έναντι «ελλείμματος» ύψους 3,5 δισ. ευρώ για το 2012. Η διαμόρφωση «πρωτογενούς πλεονάσματος» σημαίνει ότι τα κρατικά έσοδα είναι περισσότερα από τις δαπάνες, στις οποίες όμως δεν υπολογίζονται τα χρεολύσια του κρατικού χρέους.

Με τα μπούνια βουτηγμένα στα χρέη είναι τα κράτη-μέλη της ΕΕ, ενώ καταγράφονται τεράστιες αποκλίσεις σε σχέση με τους στόχους, που τα ίδια έβαζαν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, για τη διαμόρφωση του κρατικού χρέους μέχρι το 60% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, εντείνονται οι ανισομετρίες ως προς το βαθμό συσσώρευσης των χρεών, τόσο σε απόλυτα μεγέθη όσο και σε σχέση με το παραγόμενο ΑΕΠ για το κάθε ξεχωριστό κράτος της ΕΕ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιούροστατ, για τη διαμόρφωση του χρεών στο τέλος Σεπτέμβρη του 2013:

-- Στα κράτη της Ευρωζώνης το χρέος φτάνει στα 8,85 τρισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 92,6% του ΑΕΠ. Στο σύνολο της ΕΕ διαμορφώνεται στα 11,3 τρισ. ευρώ ή στο 86,8% του ΑΕΠ. Οπως προκύπτει, το μερίδιο της Ευρωζώνης φτάνει στο 78,3% του συνολικού χρέους στην ΕΕ.

-- Σε ό,τι αφορά τη σχέση του κρατικού χρέους ως προς το ΑΕΠ, τα μεγαλύτερα ποσοστά έχουν ως εξής: Ελλάδα 171,8%, Ιταλία 132,9%, Πορτογαλία 128,7%, Ιρλανδία 124,8%, Κύπρος 109,6% Βέλγιο 103,7% κ.ά. Στη Γερμανία εμφανίζεται στο 78,4% και στη Γαλλία στο 92,7%.

-- Σε απόλυτα μεγέθη την «πρωτιά» κατέχει η Γερμανία με 2,1 τρισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 23,7% του συνολικού χρέους των 17 κρατών της Ευρωζώνης. Ακολουθούν η Ιταλία με 2 τρισ. ευρώ και η Γαλλία με 1,9 τρισ. ευρώ. Η τριάδα Γερμανία - Γαλλία - Ιταλία χρωστάει περίπου 6,1 τρισ. ευρώ ή το 68,9% του συνολικού χρέους των κρατών της Ευρωζώνης. Το κρατικό χρέος της Ελλάδας διαμορφώνεται στα 317,3 δισ. ευρώ και αντιστοιχεί στο 3,6% του συνολικού χρέους της Ευρωζώνης.