Με την αποδοχή του αιτήματος της μειοψηφίας να συγκληθεί το διαρκές συνέδριο, προκειμένου να αποφανθεί επί της πολιτικής διακήρυξης, αλλά και να εγκρίνει ή όχι τη συνεργασία με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει βουλευτικών εκλογών, έληξαν οι εργασίες της ΚΠΕ του Συνασπισμού που διεξήχθησαν σε κλίμα έντασης.

Δεδομένων των συσχετισμών, το συνέδριο δεν αναμένεται να ανατρέψει την κατάσταση που διαμορφώθηκε στην ΚΠΕ, όπου με 66 ψήφους εγκρίθηκε η διακήρυξη (κείμενο το οποίο συνδιαμορφώθηκε με τις άλλες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ). Το ενιαίο κείμενο των τριών τάσεων της μειοψηφίας συγκέντρωσε 31 ψήφους, ενώ υπήρξαν και 2 λευκά.

Στην ΚΠΕ, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος ανακοίνωσε την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές για λόγους - όπως είπε - «συλλογικής και προσωπικής ανανέωσης».

Μετά τη συνεδρίαση, δέκα στελέχη του ΣΥΝ, ανάμεσά τους οι: Φ. Κουβέλης, Σπ. Λυκούδης, Θ. Μαργαρίτης, Μ. Παπαγιαννάκης, Γ. Μπαλάφας, Δ. Χατζησωκράτης κ.ά., έκαναν κοινή δήλωση με την οποία εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις εξελίξεις στον ΣΥΝ, καταγγέλλοντας τη «ρευστοποίηση» και τη «μετακίνηση του κέντρου σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων έξω απ' αυτόν, σε αδιαφανή κέντρα μιας συμμαχίας που ξεπερνά τα εκλογικά χαρακτηριστικά», καθώς και ότι «στη διαμόρφωση των ψηφοδελτίων κυριαρχούν φαινόμενα που οδηγούν στην απομάκρυνση κεντρικών στελεχών». Στο πλαίσιο αυτό χαρακτήρισαν πλήγμα την απόφαση του Ν. Κωνσταντόπουλου.

Ο τότε υπουργός Τύπου, της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, Χρ. Πρωτόπαππας, το υποστήριζε λέγοντας ότι οι χρηματοδότες θέλουν να επεξεργαστούν ένα πρότυπο βιομετρικής πιστοποίησης στα αεροδρόμια, έτσι ώστε ο επιβάτης που «τσεκάρει» το εισιτήριό του να είναι ο ίδιος που θα επιβιβαστεί στο αεροπλάνο.

Σημειώστε ότι αυτά και ανάλογα αντιδραστικά μέτρα βιομετρικού φακελώματος πρωτοεγκρίθηκαν κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ, στη συνάντηση των υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης στη Βέροια, Μάρτη του 2003, υπό την προεδρία του Μιχ. Χρυσοχοΐδη, τότε αρμόδιου υπουργού και κατόπιν γραμματέα του ΠΑΣΟΚ. Οριστικοποιήθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής της Χαλκιδικής τον Ιούνη 2003 και σχετικές ανακοινώσεις περιλήφτηκαν στο Κείμενο των Συμπερασμάτων.

Θεμέλιο του συστήματος είναι ένα τσιπ με δυνατότητα εκπομπής σήματος, το διαβόητο «RFID», το οποίο μεταδίδει σήμα που επιτρέπει τον επακριβή εντοπισμό του ανθρώπου που το φέρει. Αυτό το σήμα συν οι εικόνες που λαμβάνονται από το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης επιτρέπουν στις αρχές να εντοπίσουν επακριβώς τον αργοπορημένο επιβάτη και να τον επαναφέρουν στην ...τάξη για να μην καθυστερεί άλλο την πτήση. Του στέλνουν «συστημένους» τους σεκιουριτάδες του αεροδρομίου να τον μαζέψουν ή, σε μια ελαφρύτερη μορφή, τον φωνάζουν από το πλησιέστερο μεγάφωνο.

Βέβαια, η χρήση εικόνας, ο (και) μέσω αυτής εντοπισμός του αργοπορημένου, προϋποθέτει το από τα πριν ψηφιακό φακέλωμα της εικόνας του αργοπορημένου. Την αποθήκευση της εικόνας αυτής σε κάποια ηλεκτρονική βάση δεδομένων που τηρούν οι αρχές, και την αναζήτηση σε αυτή τη βάση, προκειμένου να δουν την εικόνα του αργοπορημένου. Βλέπετε, δεν ξεκίνησαν όλη αυτή τη φασαρία με τη συμπερίληψη ψηφιακών φωτογραφιών στα διαβατήρια για το τίποτε...

Στην «πιλοτική» φάση που διεξήχθη σε ουγγρικό αεροδρόμιο, «εθελοντές» φορούσαν ειδικό βραχιολάκι με το RFID (πάλι καλά που δεν τους εμφύτευσαν!), ώστε με το σήμα που εξέπεμπαν, εύκολα να εντοπίζονται από τις κάμερες. Για το πρόγραμμα, έχει συσταθεί εταιρεία από τρεις βρετανικές εταιρείες, το πανεπιστήμιο του Λονδίνου, μια γαλλική, μια ουγγρική και το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Τηλεπικοινωνιακών Συστημάτων του Πολυτεχνείου Κρήτης. Ο δε επίτροπος «Δικαιοσύνης, Ελευθερίας και Ασφάλειας» της ΕΕ, Φράνκο Φρατίνι, δήλωσε τις προάλλες ότι το σύστημα θα χρησιμοποιείται «μόνο με τη συγκατάθεση» του επιβάτη ή αν το επιβάλλει ο νόμος.