Η λειτουργία της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας GUE/NGL, που συμμετέχει το ΚΚΕ, βασίζεται στη χαλαρή συνεργασία, όπου κάθε πολιτική συνιστώσα κρατάει το δικαίωμα να λέει και να ψηφίζει σύμφωνα με τις αρχές και θέσεις του κόμματος που εκπροσωπεί. Μέσα στην ομάδα της GUE/NGL υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για μια σειρά από ζητήματα, π.χ., για την ΕΕ και το μέλλον της, για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και οργανισμούς, για την Κεντροαριστερά, για την τρομοκρατία κ.ά. Δεν υπάρχει λοιπόν ενιαία αντίληψη για βασικά ιδεολογικά πολιτικά ζητήματα, γι' αυτό η κάθε συνιστώσα κρατά το δικαίωμα της άποψής της. Θεωρούμε λοιπόν ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει και από αυτή τη σκοπιά ενιαίο αριστερό ευρωπαϊκό κόμμα. Γιατί σε αυτή την περίπτωση θα φιμώνονται θεμελιακές διαφορές του ΚΚΕ ή άλλων συνιστωσών που βρίσκονται σε αντίθεση με την πλειοψηφούσα άποψη, π.χ., στο θέμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας. Οι περισσότερες συνιστώσες στην GUE/NGL είχαν ανοχή ή και στήριζαν αυτόν τον πόλεμο, όπως το Γαλλικό ΚΚ και το Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών, που ήταν συνεργαζόμενοι στις κυβερνήσεις των χωρών τους κατά τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας. Επίσης, διαφορετικές θέσεις υπάρχουν και για την ίδρυση ευρωπαϊκού αριστερού κόμματος. Δε συμφωνούν με τη δημιουργία του τα κόμματα από Δανία, Σουηδία, Φινλανδία, Πορτογαλία, το ΚΚΕ, άλλα κρατούν στάση αναμονής και άλλα είναι υπέρ.

Το ΚΚΕ είχε έγκαιρα ασχοληθεί με το θέμα του ευρωπαϊκού πολιτικού κόμματος. Στην απόφαση της ΚΕ για τις εξελίξεις στην ΕΕ, μεταξύ άλλων, αναφέρεται: «Είναι εμφανής η προσπάθεια να επιβληθεί (μέσω των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων) ένα κλασικό ή αναπαλαιωμένο δικομματικό σύστημα στην ΕΕ και σε όλες τις χώρες, με τις συμμαχίες του, τις παραφυάδες του, τα αναχώματά του απέναντι στο λαϊκό κίνημα, με στόχο να αποκλείσει με έναν δημοκρατικό μανδύα τις διαφορετικές πολιτικές εκφράσεις στην κοινωνία και κάθε φωνή αντίστασης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια... Πραγματικός τους στόχος είναι να δημιουργηθούν πρόσθετες ασφαλιστικές δικλείδες για τον εγκλωβισμό, την ενσωμάτωση και τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Να μειωθεί και να αποδυναμωθεί σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου ο ρόλος των κομμάτων που αντιτίθενται στην ΕΕ και στην προώθηση της "ευρωπαϊκής ιδέας" και της "ευρωπαϊκής συνείδησης". Δεν πρόκειται για προώθηση της διεθνιστικής ιδέας, αλλά για τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου και την ιμπεριαλιστική ενοποίηση».

Γι' αυτό και η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταψήφισε την έκθεση και τον κανονισμό για τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα. Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας μεταξύ άλλων ανέφερε τότε τα εξής: «Με δέλεαρ ειδικά οικονομικά κίνητρα, νομοθετούνται δεσμευτικοί, στην ουσία, κανόνες για την ίδρυση και λειτουργία των ευρωπαϊκών κομμάτων. Οι αυστηρές αυτές δεσμεύσεις αφορούν αφ' ενός στο καταστατικό τους και αφ' ετέρου στην εκλογική δύναμη που πρέπει να συγκεντρώνει ένα κόμμα για να θεωρηθεί "ευρωπαϊκό" και να τύχει της σχετικής χρηματοδότησης. Ετσι, το κόμμα αυτό "πρέπει να έχει σαφείς ευρωπαϊκούς στόχους, όπως είναι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, έστω και αν η προσέγγισή του φαίνεται αντίθετη". Αυτό το "φαίνεται" είναι πολύ ύποπτο. Θα εγκριθεί ένα κόμμα που, όπως το ΚΚΕ, δε φαίνεται απλώς να έχει, αλλά έχει σαφώς αντίθετη προσέγγιση στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση; Παρακάτω αναφέρεται ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα, αν διακηρύττει την "αδιαλλαξία". Δηλαδή, η διακηρυγμένη αδιαλλαξία απέναντι στο φασισμό ή, πολύ περισσότερο, στον ταξικό αντίπαλο και στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, είναι απαγορευτικός όρος;

Σε ό,τι αφορά στην εκλογική δύναμη, προτείνεται ότι το κόμμα θα πρέπει είτε να έχει εκλεγμένους αντιπροσώπους στο Ευρωκοινοβούλιο ή στα εθνικά Κοινοβούλια τουλάχιστον σε 5 κράτη - μέλη (ή στο 1/3 των κρατών - μελών ή στο 1/4 μελλοντικά των κρατών - μελών, σύμφωνα με τη σημερινή ψηφοφορία), είτε να έχει πάρει στις τελευταίες ευρωεκλογές τουλάχιστον 5% σε τουλάχιστον 5 κράτη - μέλη (ή στο 1/3 των κρατών - μελών ή στο 1/4 μελλοντικά των κρατών - μελών). Πρόκειται για άμεση παρέμβαση στο εκλογικό σύστημα κάθε χώρας με την εισαγωγή υψηλότατων εκλογικών ποσοστών, που στην πράξη θα αποκλείσουν εκείνες τις φωνές που τάσσονται ενάντια στο λεγόμενο "ευρωπαϊκό ιδεώδες", δηλαδή στην ιμπεριαλιστική φύση της ΕΕ.

Τέλος, στο όνομα της διαφάνειας, προβλέπεται η δημοσιοποίηση των εισφορών. Αφού όμως δεν μπαίνει κανένα όριο στο ύψος της εισφοράς, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι θα καταγράφονται τα ονόματα ακόμη και των μελών ή των φίλων ενός κόμματος που καταθέτουν τη συνδρομή τους σε αυτό. Η έκθεση θεωρεί κατάκτηση στον τομέα της διαφάνειας την απαγόρευση δωρεών προς ένα κόμμα από επιχειρήσεις του δημοσίου. Αλίμονο αν έλεγε το αντίθετο! Το πρόβλημα όμως είναι οι δωρεές του παντοδύναμου ιδιωτικού τομέα, για τον οποίο "τηρεί σιγήν ιχθύος"».

«Η επιχειρούμενη υποχρεωτική δημιουργία ευρωπαϊκών κομμάτων αποτελεί ωμή επέμβαση στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας. Στοχεύει στην αποδυνάμωση του ρόλου των εθνικών κομμάτων και ιδίως εκείνων που αντιτίθενται στην ΕΕ. Τα κόμματα είναι φορείς που θα πρέπει να εκφράζουν την ελεύθερη βούληση των μελών τους, τόσο σε ό,τι αφορά στο πρόγραμμά τους όσο και στους κανόνες λειτουργίας τους. Με την, από τα πάνω, δημιουργία των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων αποβλέπουν στο να περάσουν στους λαούς την αποδοχή, ως μονόδρομου, της ιμπεριαλιστικής ενοποίησης της ΕΕ ως μοιραίας και υποχρεωτικής πορείας, να χτυπήσουν - κι αν καταφέρουν να αποκλείσουν - από το Ευρωκοινοβούλιο τις αντίθετες φωνές, αλλά και να απομακρύνουν ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων που τους αφορούν άμεσα».

Με βάση όλα όσα εκθέσαμε στο παρόν άρθρο, το ΚΚΕ αντιτίθεται στη δημιουργία «Αριστερού Ευρωπαϊκού Κόμματος» που προωθούν άλλες δυνάμεις οι οποίες συμμετέχουν στην GUE/NGL, μεταξύ των οποίων και ο ΣΥΝ. Αποκαλύπτει και αντιπαλεύει τους στόχους που προωθεί η ΕΕ μέσω της δημιουργίας ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων.

*Αποσπάσματα από το άρθρο που δημοσιεύεται στην ΚΟΜΕΠ, τεύχος 1/2002

ΣΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ σήμερα για να θυμηθούμε και να τιμήσουμε της Εθνικής Αντίστασης τα νέα Σουλιωτόπουλα, τα τρία παιδιά που ταμπουρώθηκαν μέσα στο σπιτάκι (Κοραή - Αμφιωνίας) και πολέμησαν μια ολόκληρη μέρα με τα φουσάτα των Γερμανοτσολιάδων. Είναι οι τρεις ΕΠΟΝίτες:ο Κώστας Φολτόπουλος, ο Δημήτρης Αυγέρης κι ο Θάνος Κιοκμενίδης. Κυκλωμένοι βάσταξαν μέσα στον καταιγισμό της φωτιάς.

Η ΑΘΗΝΑ, που εκείνο τον καιρό (Απρίλης 1944) ζούσε την πιο άγρια, την πιο ματωμένη στιγμή της χιτλεροφασιστικής κατοχής θα μάθαινε την ίδια κιόλας μέρα για τη μεγάλη αυτή ολοήμερη μάχη και οι λεπτομέρειες που από στόμα σε στόμα κυκλοφορούσαν άγγιζαν την καρδιά.

ΤΑ ΦΕΡΝΕΙΣ όλα τούτα στο νου και νιώθεις βαθύτατη αγανάκτηση πως όλη αυτή τη μεγάλη διδαχή της αρετής και της θυσίας, όπως αυτή του Υμηττού, την έχουν αποκλείσει από τα σχολικά βιβλία, από τις σχολικές αίθουσες. Στερούν έτσι τη νέα μας γενιά από τη γνώση και τη διδαχή όχι απλά μιας μεγάλης περιόδου της Εθνικής μας Ιστορίας αλλά της λεβεντιάς και της αρετής.

ΦΕΡΝΩ στο νου την αξέχαστη ποιήτρια της ΕΠΟΝ, την Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη, όταν άκουγε τότε τη διήγησή μας για τη μάχη που είχαν δώσει οι τρεις ΕΠΟΝίτες μια ολόκληρη μέρα. Η ποιήτρια, που στα χρόνια της Κατοχής ζούσε στην Καλλιθέα, είχε τότε ζητήσει να δει από κοντά το σπιτάκι του Υμηττού, αυτό ακριβώς, που στο ποίημα της σε λίγο θα το ονομάτιζε «Κάστρο». Και παρ' όλες τις δυσκολίες το πέτυχε να το κάνει, όπως επίσης την ίδια περίοδο μπόρεσε να περπατήσει και σ' άλλες γειτονιές της Αθήνας, Καισαριανή και Ν. Σμύρνη, που οι μάχες και τα μπλόκα ήταν καθημερινά. Ηθελε να δει, ήθελε να μιλήσει με τους μαχητές, τους ΕΛΑΣίτες και τους ΕΠΟΝίτες στη μεγάλη εκείνη μάχη, που έδινε νύχτα και μέρα η αδούλωτη Αθήνα.

ΔΕ χρειάστηκε παρά λίγες μόλις μέρες για να μας δώσει το ποίημα «Το Κάστρο», το οποίο, δίχως υπογραφή, δημοσιευόταν στο παράνομο φύλλο «Τα Νιάτα» που έβγαινε τότε στην Αθήνα, καθώς η «Νέα Γενιά» όργανο του ΚΣ της ΕΠΟΝ είχε μεταφερθεί στην Ελεύθερη Ελλάδα, όπως κι όλα τ' άλλα κεντρικά δημοσιογραφικά όργανα του ΕΑΜ. Το ποίημα αυτό της Σοφίας αντάμωνε τους παλιούς αγωνιστικούς θρύλους του '21 με τους καινούριους. Εσμιγε το Κούγκι, με το Αρκάδι με το σπίτι του Υμηττού, για τα Σουλιωτόπουλα της Αντίστασης.

ΦΡΑΓΜΑ απαγορευτικό κρατάει τώρα μακριά από τα σχολεία και τα βιβλία όλα αυτά τα υλικά που θα 'ταν γνώση και διδαχή για τη νέα μας γενιά. Κι έτσι δεν είναι καθόλου παράξενο πολλές φορές τα παιδιά μας, που πηγαίνουν σχολικές εκδρομές να επισκέπτονται τόπους μαρτυρικούς, όπως τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, την Κάνδανο και να μην έχουν ακούσει, να μην έχουν διαβάσει τίποτε... Και, φυσικά, δεν είναι μόνο αυτοί οι τόποι της θυσίας. Οδυνηρή εντύπωση να βρίσκεσαι ετούτο τον καιρό στην Κρήτη και ν' ακούς μαθητή να ρωτάει τους γονείς του, βλέποντας το γερμανικό νεκροταφείο: «Γιατί πατέρα σκοτώσαμε τους Γερμανούς;».

ΕΙΝΑΙ αλήθεια, και τούτο πρέπει να σημειωθεί, πως σε μερικά σχολεία άξιοι φωτισμένοι εκπαιδευτικοί παρεμβαίνουν και συμπληρώνουν σωστά όλα αυτά τα κενά και τις σιωπές που σκόπιμα έχουν επιβάλει με τα διαβόητα αυτά φωτοσβεστικά τους προγράμματα.

ΑΛΛΑ το χρέος το μεγάλο μένει ανοιχτό κι είναι ανεξόφλητο. Η διδασκαλία της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης είναι καίριο, βασικό αίτημα, που χρόνια τώρα θέλουν και διεκδικούν οι οργανώσεις της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Είναι πια εθνική επιταγή να μπει πια στα σχολεία, στα σχολικά βιβλία. Και φυσικά να μπει σ' όλη της την αλήθεια. Κι όχι, όπως συνήθως γίνεται, το «μαύρο» να γίνεται «άσπρο». Να διαβάζουν πια τα παιδιά μας για το «Κάστρο» του Υμηττού της Σ. Παπαδάκη, για την «Τσίχλα» του Κ. Βάρναλη, όπως εμείς διαβάζαμε το «Σουλιωτόπουλο» του Γιάννη Βλαχογιάννη. Ν' ανταμώσει όπως πρέπει, κι όπως του αξίζει το παλιό με το νέο Εικοσιένα.