Η νέα συμπίεση του κόστους εργασίας το οποίο επωμίζεται μεγάλο μέρος της"προσαρμογής", η δραστική περικοπή των δαπανών και η διατήρηση των φορολογικών εσόδων στα υψηλά επίπεδα που διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια, είναι οι άξονες πάνω στους οποίους διαμορφώθηκε το "νέο Πρόγραμμα Σύγκλισης", που επεκτείνει χρονικά τα όρια λιτότητας μέχρι το 2001. Ουσιαστικά πρόκειται για πρόγραμμα που στοιχειοθετήθηκε με βάση τις νέες δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση προκειμένου να ενταχθεί η δραχμή στο μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, ενώ πρόκειται να κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 15 Ιούνη.

Σοβαρό πάντως πρόβλημα δημιουργείται με την επιλεκτική διοχέτευση του προγράμματος στο ειδησεογραφικό πρακτορείο "Ρόιτερ" και σε οικονομική εφημερίδα, τακτική η οποία έχει εδραιωθεί πλέον στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και η οποία φυσικά αποβλέπει στην ανάπτυξη των δημοσίων σχέσεων του Γ. Παπαντωνίου με ισχυρά συγκροτήματα του Τύπου.

Το πρόγραμμα προεξοφλεί τη νέα άγρια λιτότητα στους μισθούς των εργαζομένων καθώς προβλέπεται ότι το κόστος εργασίας ανά εργαζόμενο, από ρυθμό αύξησης 3,5% το 1998, το 1999 θα "πέσει" στο 1,5%, το 2000 στο 1,2% και το 2001 στο 1,1%. Παράλληλα:

• Τα δημόσια έσοδα προβλέπεται να σταθεροποιηθούν στα υψηλά επίπεδα που διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια.
• Οι έμμεσοι φόροι προβλέπεται να διατηρηθούν σε επίπεδα 13,8% - 14,3% του ΑΕΠ για όλη την τριετία. Οι άμεσοι φόροι προβλέπεται να απορροφήσουν κάθε χρόνο το 8 - 8,2% του ΑΕΠ, ενώ οι συνεισφορές για την κοινωνική ασφάλιση θα απορροφούν κάθε χρόνο το 12,2% του ΑΕΠ. Συνολικά οι άμεσοι - έμμεσοι φόροι και οι συνεισφορές κοινωνικής ασφάλισης θα απορροφούν κάθε χρόνο το 39% του παραγόμενου ΑΕΠ.
• Για τον πληθωρισμό τίθεται στόχος να μειωθεί, σε μέσα επίπεδα, στο 4,5% το 1998, σε 2,5% το 1999 και σε 1,9% και 1,7% το 1999 και 2000 αντίστοιχα.
• Μεγάλη συρρίκνωση προβλέπεται και για την ιδιωτική κατανάλωση,ο ρυθμός αύξησης της οποίας περιορίζεται από 6,4% για το 1998 σε 4,4% το 1999 και σε 3,9% το 2001.
• Λιτότητα προβλέπεται και για τη δημόσια κατανάλωση,ο ρυθμός αύξησης της οποίας περιορίζεται από 6,5% το 1998 σε 4,3% το 1999 και σε 3,4% το 2001.
• Συνεχής επιδείνωση προβλέπεται και για το εμπορικό έλλειμμα της χώρας. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, το έλλειμμα από 3,9 τρισ. δραχμές το 1997, για το 1998 προβλέπεται να ανέλθει σε 4,5 τρισ. δραχμές, σε 4,83 τρισ. δραχμές το 1999 και σε 5,6 τρισ. δραχμές το 2001.
• Σε ό,τι αφορά την εξέλιξη του ισοζυγίου πληρωμών (περιλαμβάνει τις εμπορικές συναλλαγές και τις άδηλες πληρωμές και έσοδα), το έλλειμμα προβλέπεται να διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα (2,7% του ΑΕΠ για το 1998 και 1999) και να παρουσιάσει μία ανεπαίσθητη μείωση τα δύο επόμενα χρόνια.
• Υπεραισιόδοξο προβάλλει το σενάριο για την εξέλιξη της απασχόλησης και της ανεργίας.Με το ποσοστό δραστηριότητας να διατηρείται στο 62% για όλη την περίοδο (στους 100 ικανούς για εργασία έχουν εισέλθει στην αγορά εργασίας οι 62), προβλέπεται ότι ο ρυθμός απασχόλησης θα αυξάνεται με γρηγορότερους ρυθμούς από την αύξηση του ρυθμού των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας. Με βάση το σενάριο αυτό, προβλέπουν ότι η ανεργία θα μειωθεί από 440.000 εργαζόμενους το 1997, σε 330.000 το 2001.

Στα υψηλά επίπεδα του 8,4% κυμάνθηκαν τα επιτόκια της δημοπρασίας των επταετών ομολόγων που πραγματοποιήθηκε χτες. Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, για την αγορά των ομολόγων, οι προσφορές των τραπεζών ανήλθαν σε 281,5 δισ. δραχμές και τελικά έγινε αποδεκτό ποσό ύψους 187,6 δισ. δραχμών. Το μεσοσταθμικό επιτόκιο ανήλθε σε 8,4% έναντι 8,6% που είχε διαμορφωθεί κατά την προηγούμενη δημοπρασία των ίδιων ομολόγων.

Η νέα δημοπρασία αφορά τα επταετή ομόλογα που εκδόθηκαν στις 8 του Απρίλη 1998 και επανεκδόθηκαν χτες. Παρά τη μικρή μείωση του επιτοκίου κατά 0,2 μονάδες και το νέο επιτόκιο θεωρείται υψηλό και ιδιαίτερα επιβαρυντικό για το δημόσιο, αν ληφθεί υπόψη ο στόχος για μείωση του πληθωρισμού σε επίπεδα κάτω του 2% στο τέλος του 1999. Αυτό απλά σημαίνει ότι οι κάτοχοι των ομολόγων στη λήξη τους, και μετά την αφαίρεση των τόκων, θα έχουν μια θετική απόδοση μεγαλύτερη των 5 μονάδων.

Ο δανεισμός του ελληνικού δημοσίου με τα - τοκογλυφικά όπως τα αποκαλούν πολλοί - επιτόκια είναι το αποτέλεσμα της διενέργειας δημοπρασιών μέσω του κανονισμού των "Βασικών Διαπραγματευτών", στον οποίο συμμετέχουν ένας μικρός αριθμός ελληνικών και ξένων τραπεζών, οι οποίες έχουν και το αποκλειστικό δικαίωμα της υποβολής προσφορών.