Η σημερινή σύσκεψη που κάλεσαν τα σωματεία μας ήταν αναγκαία, ώστε να συζητήσουμε για το πώς σωματεία και εργαζόμενοι θα αντιδράσουμε με κριτήριο τις εξελίξεις που αφορούν «στη ζωή μας, στη δουλειά μας, στη ζωή των οικογενειών μας».

Τα στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί δείχνουν μια σκληρή πραγματικότητα, η οποία, αντικειμενικά, έχει κερδισμένους και χαμένους. Φαίνεται ξεκάθαρα ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν μέχρι σήμερα στο πρώτο 6μηνο του 2024.

Από τη μια είναι τα κέρδη των εταιρειών.

Τράπεζες: Κέρδη Α' εξαμήνου 2024 2,3 δισ. Εφοπλιστές: Μόνο οι νέες παραγγελίες πλοίων φέτος έχουν αξία σχεδόν 200 δισ. Ενεργειακοί όμιλοι: Συνολικά κέρδη Α' εξαμήνου 2024 (+25% σε σχέση με το προηγούμενο έτος) 770 εκατ. Οι εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο: Κέρδη 21 δισ. το 2022-2023

Πληθωρισμός Αυγούστου 2024: +3%.

Ενα μεγάλο μέρος των κερδών τους προέρχεται από τις αυξήσεις των τιμών προϊόντων και υπηρεσιών. Μέσα σε ένα έτος αυξήθηκαν: Ελαιόλαδο 49,1%, δημητριακά 11,2%, ψάρια 11,3%, μεταλλικό νερό/αναψυκτικά 6,9%, κόστος διακοπών 7,2%, ένδυση - υπόδηση 5,5%, κόστος εκπαίδευσης 3,5%. Μέσα σε έναν μήνα (Ιούλιος - Αύγουστος 2024) αυξήθηκαν ο ηλεκτρισμός 10,9%, τα ασφάλιστρα υγείας 14%. Ακόμα έγιναν αυξήσεις σε πάνω από 800 συνταγογραφούμενα φάρμακα έως και 448%.

Την ίδια ώρα, έχουμε μείωση κατά 14,81% στον μέσο μισθό σε σχέση με το 2011. Επιπλέον κάθε χρόνο μειώνονται οι δαπάνες για τις ανάγκες του λαού και αυξάνονται οι φόροι για να διοχετεύονται με προγράμματα επιδότησης στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Για παράδειγμα, έχουμε 70% μείωση της χρηματοδότησης για τη σχολική στέγη το 2024, ενώ στο όνομα «της εξοικονόμησης τους κόστους» σε εκπαιδευτικούς γίνονται πάνω από 1.000 συγχωνεύσεις με αποτέλεσμα την κατάργηση τάξεων.

Τα 35 δισ. των φόρων του Α' 7μήνου 2024 είναι από τα λαϊκά νοικοκυριά, ενώ η πρόβλεψη για το 2024 είναι 60 δισ. Το 95% της συνολικής φορολογίας το πληρώνουμε εμείς.

Πάνω από 10.000 πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας προγραμματίζονται για το Β' εξάμηνο του 2024, ενώ το 74,6% των ενοικιαστών δαπανά πάνω από 40% του εισοδήματός τους για ενοίκιο.

Από την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση θύμα είναι και το περιβάλλον. Από το 2017 κάηκε το 37% της δασικής έκτασης στην Αττική. Σε κάθε κάτοικο της Αττικής αναλογεί λιγότερο από 1 τ.μ. πρασίνου. Στα δασαρχεία το 70% των θέσεων είναι κενές και 4.000 σε πυροσβέστες την τελευταία 3ετία.

Το εξοργιστικό είναι ότι για ΝΑΤΟικούς σκοπούς δίνονται 500.000 ευρώ τη μέρα για την αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, 2.500 χλμ. από τα σύνορα, συνολικά πάνω από 3 δισ. τον χρόνο, χώρια τα εξοπλιστικά προγράμματα, ενώ για μας, για τις δικές μας ανάγκες δεν περισσεύει τίποτα!

Παρά το ότι εμείς τα πληρώνουμε και εμείς τα παράγουμε όλα, εμείς είμαστε τελικά αυτοί που συνεχώς χάνουν! Πληρώνουμε δηλαδή όλα τα έσοδα του κράτους με τους υπέρογκους φόρους, πληρώνουμε με τη σκληρή δουλειά μας τα κέρδη των εταιρειών και ταυτόχρονα μένουμε απροστάτευτοι σε όλα. Από τη δημόσια Υγεία μέχρι και τις πυρκαγιές που φέτος έφτασαν στο Χαλάνδρι, από τις πλημμύρες, τους σεισμούς, τις πανδημίες κ.ά. Ετσι φαίνεται ακόμα πιο καθαρά ότι ο στόχος της λεγόμενης «δίκαιης ανάπτυξης» δεν είναι να αντιμετωπίσουν ούτε τη φτώχεια, ούτε τους πολέμους, ούτε την ακρίβεια. Είναι η αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, στην κυριολεξία μιλάμε για κέρδη βουτηγμένα στων λαών και των εργατών το αίμα.

Παρά το ότι όλοι μας εδώ έχουμε την καρδιά και το θάρρος να παλεύουμε πολλά πράγματα στη ζωή μας, δεν αντέχουμε και δεν ανεχόμαστε να βλέπουμε να συνεχίζεται on line η γενοκτονία στην Παλαιστίνη και τώρα να επεκτείνεται και στον Λίβανο. Δεν είναι σύνθημα, ούτε θέμα προπαγάνδας να πούμε ότι οι Ελληνες αξιωματικοί, τα στρατεύματά μας δεν έχουν καμία δουλειά εκεί, ότι η Ελλάδα με την εμπλοκή της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους αποτελεί στόχο των αντιπάλων του ΝΑΤΟ, και ο κίνδυνος είναι τεράστιος για όλους μας και για όλους τους λαούς, αν σκεφτεί κανείς το ενδεχόμενο γενικευμένης πολεμικής σύρραξης, είναι πλέον πολύ πιθανό.

Το βιομηχανικό ατύχημα που έγινε στη «Motor Oil» δεν είναι το πρώτο και από ό,τι φαίνεται δεν θα είναι και το τελευταίο. Εχει σημασία όμως να πούμε ότι έγινε στο διυλιστήριο που προμηθεύει με καύσιμο την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ με συμβόλαια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Να μια πλευρά της στροφής στη λεγόμενη πολεμική οικονομία. Από τη μια να πληρώνουμε πανάκριβα το ρεύμα και την Ενέργεια, και όσοι δουλεύουν σε αυτόν τον κλάδο να παρακαλούν κάθε μέρα να φτάσουν σπίτι τους μετά τη βάρδια, και από την άλλη να θησαυρίζουν μια χούφτα ιδιοκτήτες πάνω στα νεκρά κορμιά χιλιάδων αθώων.

Ολα αυτά η κυβέρνηση της ΝΔ τα παρουσίασε στη ΔΕΘ σαν εθνικούς στόχους στην οικονομία, θέλοντας να μας πείσει ότι από αυτή την ανάπτυξη κερδίζουμε όλοι. Μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα μας και μας λένε να ζήσουμε με τις αυξήσεις - ψίχουλα, τις αυξήσεις ελεημοσύνης που εξαφανίζονται μέσα σε λίγες μέρες λόγω της μεγάλης ακρίβειας σε ρεύμα, ενοίκια. Γιατί είναι όντως ψίχουλα η αύξηση που λένε να δώσουν φέτος αξιοποιώντας τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, της τάξεως του 5%, παίρνοντας υπόψη τα κριτήρια της κερδοφορίας και της δημοσιονομικής σταθερότητας.

Στην ουσία, αυτό που ετοιμάζουν είναι να διαμορφώσουν νέα κριτήρια στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας και της δημοσιονομικής προσαρμογής σύμφωνα με τις Οδηγίες της ΕΕ, διασφαλίζοντας κυρίως τα κατώτατα όρια των μισθών και την εφαρμογή όλων των νόμων για τη λεγόμενη ευελιξία, δηλαδή τη δουλειά λάστιχο, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, τα ανώτατα όρια του εργάσιμου χρόνου στις 13 ώρες κ.ά. Εκεί είναι η ουσία, πάνω σε αυτό το ζήτημα υπάρχει κοινή συμφωνία των κομμάτων και των εκμεταλλευτών μας, που πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ.

Αλλωστε, αυτή είναι και η κυρίαρχη γραμμή του ΣΕΒ, όπου την έχει θέσει στην κυβέρνηση όπως και σε όλες τις διαπραγματεύσεις που έχουν γίνει. Αυτό εκφράζει και η βασική τους επιδίωξη να εφαρμοστούν οι αντεργατικοί νόμοι, όπως και η επιδίωξη το λεγόμενο ανειδίκευτο προσωπικό ή χαμηλής ειδίκευσης σε κάθε κλάδο να αμείβεται με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση και να μην υπάρχει γενικός κατώτερος κλαδικός μισθός, ο οποίος ήταν πάντα πάνω από την Εθνική Συλλογική. Θέλουν να μας πληρώνουν και να μας απασχολούν όσο θέλουν και όποτε θέλουν, τόσο όσο επιτρέπουν τα κέρδη τους και ο ανταγωνισμός τους.

Αυτή η κατάσταση δημιουργεί προφανώς οργή και αγανάκτηση.

Γιατί δεν φτάνει που μας βγαίνει η γλώσσα στην κυριολεξία με 6ήμερα, 7ήμερα, με απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, να φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε δύο δουλειές και να μην έχουμε ελεύθερο χρόνο για μας και τις οικογένειές μας, και αυτοί να θησαυρίζουν. Εχουμε να αντιμετωπίσουμε και την εγκληματική πολιτική του «πάμε κι όπου βγει» και να μετράμε κάθε μέρα νεκρούς στους χώρους δουλειάς, με πρόσφατο αυτό που έγινε στο Περιστέρι, όπου σχεδόν αποκεφαλίστηκε συνάδελφος σε εταιρεία με μηχανήματα πάγου.

Ξέρουμε επίσης ότι στη γραμμή του ΣΕΒ είναι σύμφωνοι πέρα από την κυβέρνηση και η θλιβερή ομάδα που δυστυχώς πλειοψηφεί στις διοικήσεις των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, οι γνωστές παρατάξεις. Είναι αυτοί που θέτουν μέχρι και μέσα στις συνεδριάσεις των οργάνων ότι υπάρχει ανάγκη στην ουσία αναστήλωσης του συστήματος, θέλοντας να εργαλειοποιήσουν τα σωματεία για να συνεχίζεται καμουφλαρισμένη κάθε φορά η ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Και είναι ευτυχώς εκατοντάδες τα σωματεία που όποτε τέθηκε τέτοιο ζήτημα, στήριξης αυτού του συστήματος της εκμετάλλευσης, πήραν σαφή θέση, γιατί όσο πιο αδύνατο είναι αυτό το σύστημα, τόσο καλύτερες προϋποθέσεις έχουμε για να κερδίζουμε εμείς.

Μάλιστα, έρχονται και μας λένε μέσα στις συνεδριάσεις των συνδικαλιστικών οργάνων ότι όλοι παλεύουμε για τον ίδιο σκοπό («για το καλό» λένε «των εργαζομένων») και ότι οι διαφορές μας είναι στην οπτική που ο καθένας έχει όσον αφορά τον τρόπο. Μα το βασικό πρόβλημα είναι ακριβώς το ότι δεν παλεύουμε όλοι για τον ίδιο σκοπό. Γιατί τουλάχιστον εμείς δεν ταυτιζόμαστε και δεν συμφωνούμε με την εκμετάλλευση, με τη στρατηγική της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των επιχειρήσεων, με τη στρατηγική της ΕΕ.

Αλλωστε όλοι αυτοί έχουν εγκαταλείψει εδώ και χρόνια την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση, όπως και τις κλαδικές, εφόσον στις υποτιθέμενες διεκδικήσεις δεν βάζουν κανένα θέμα για την κατάργηση των νόμων που υπονομεύουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Στηρίζουν τη βασική επιχειρηματολογία των εργοδοτών και της κυβέρνησης για τους λεγόμενους εθνικούς στόχους της ανάπτυξης πάνω στις πλάτες των εργαζομένων.

Σήμερα (σ.σ. χτες) μετά από καιρό έγινε η συνεδρίαση της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, όπου κάτω από την πίεση των σωματείων και της πρότασης που ήδη είχε κατατεθεί για γενική πανελλαδική απεργία, αποφασίστηκε πανελλαδική απεργία για τις 20 Νοέμβρη. Για άλλη μια φορά, αυτή η θλιβερή ηγεσία μέσα από τις τοποθετήσεις των στελεχών της απέδειξε ότι δεν έχει καμία σχέση με τις ανησυχίες και τα προβλήματα των εργαζομένων. Λένε ότι η Οδηγία της ΕΕ για τη διαμόρφωση των κατώτατων μισθών είναι σε θετική κατεύθυνση, η Οδηγία δηλαδή των λόμπι, γιατί αυτά την έφτιαξαν. Αλλωστε και οι προηγούμενοι νόμοι, Βρούτση - Αχτσιόγλου, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, εξειδίκευση σε Οδηγίες της ΕΕ των λόμπι έκαναν. Αυτούς τους νόμους θέλουν να ενσωματώσουν μέσα στις Συλλογικές Συμβάσεις. Επίσης κουβέντα για τις συνέπειες που έχει η εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο, που φτάνει να δίνει δισ. ευρώ για την τεράστια γενοκτονία που γίνεται απέναντι στους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, λες και εμείς οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ζούμε σε γυάλα, λες και δεν μας επηρεάζουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι. Από αυτό επιβεβαιώνεται ότι η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ δεν θα παλέψει την απεργία σε καμία περίπτωση. Θα υπονομεύσουν και ιδιαίτερα το περιεχόμενο και τα αιτήματα των εργαζομένων, θα προσπαθήσουν να βγάλουν για άλλη μια φορά λάδι τους εργοδότες και την κυβέρνηση. Η μάχη ήταν και είναι στα δικά μας χέρια.

Γιατί είναι άλλο να συζητάμε και προφανώς να έχουμε και διαφωνίες μεταξύ μας γύρω από το περιεχόμενο των αιτημάτων μας, τις μορφές του αγώνα που θα επιλέγουμε κάθε φορά, ακόμα και την τελική προοπτική του, και άλλο να διαλέγουμε την άλλη πλευρά. Γιατί ανεξάρτητα τις προθέσεις του καθενός, αντικειμενικά υπάρχουν δύο πλευρές, ή θα είμαστε με τα κέρδη και με αυτή την πολιτική που τα υπηρετεί, ή με τη ζωή μας, με τα δικαιώματά μας. Από τα πράγματα επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Σε αυτήν τη βάση μπορούμε να μεγαλώσουμε τη συμφωνία μας ως σωματεία, ως εκλεγμένοι συνδικαλιστές, να μεγαλώσουμε τη συσπείρωση γύρω από τα βασικά μας κοινά αιτήματα, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, και πραγματικά να αποδείξουμε ότι σήμερα υπάρχει αντίπαλο δέος απέναντι στην κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους, για αυτό είναι αναγκαίο όσο ποτέ να ωριμάζει και να παίρνει σάρκα και οστά ο στόχος να μεγαλώνει και να συντονίζεται πανελλαδικά και ενιαία το εργατικό κίνημα.

Σε αυτή την κατεύθυνση θα οργανωθεί πανελλαδική σύσκεψη στις 9-10 Νοέμβρη, από τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες και τα σωματεία που συσπειρώνονται στο πλαίσιο διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ.

Με βάση την πολύχρονη πλέον πείρα μας, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η κυβέρνηση και οι εργοδότες δεν πρόκειται να μας χαρίσουν τίποτα. Εμείς θέτουμε στην κυβέρνηση και τους εργοδότες τις δικές μας διεκδικήσεις και απαιτούμε να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματά μας άμεσα, ξέροντας ότι για να κερδίσουμε εμείς πρέπει να χάσουν αυτοί!

Αυτό θα κάνουμε και όταν η κυβέρνηση θα φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις Συλλογικές Συμβάσεις. Ολα τα σωματεία πανελλαδικά θα καταθέσουμε τα αιτήματά μας σε όλα τα κόμματα της Βουλής εκτός των φασιστοειδών, ώστε να πάρουν θέση, να τοποθετηθούν και να πάρουν και την ευθύνη για το τι θα ακολουθήσει. Για αυτό δυναμώνουμε την αμφισβήτηση και την καταδίκη σε αυτή την πολιτική, με βάση το βασικό σύνθημα, όπου κάτω από αυτό πραγματοποιήθηκαν οι πιο μεγάλοι και εμβληματικοί αγώνες όλων των προηγούμενων χρόνων. Οι κοινοί αγώνες με τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία μας, τους φοιτητές:

`Η ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ `Η ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ!

Είναι φανερό ότι η οργή και η αγανάκτηση που νιώθουμε σήμερα όλοι μας είναι γενικευμένη. Αυτό σημαίνει ότι η κατάσταση δεν είναι ίδια και πρέπει να το πάρουμε υπόψη.

Εμείς έχουμε την ευθύνη να οργανώσουμε με καλό προγραμματισμό συλλογικά τον αγώνα, ώστε η αγανάκτηση να γίνει δύναμη, να πάρουμε τα κατάλληλα οργανωτικά μέτρα ώστε η οργή να μετατραπεί σε δράση! Εχουμε πείρα. Οταν οι αγώνες μας χρεοκόπησαν τα κούφια λόγια περί δίκαιης ανάπτυξης που θα εξασφαλίζει κέρδη για τον εργοδότη και ανθρώπινη ζωή για μας, όταν «αφήσαμε πίσω» τις θλιβερές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που τα αναπαράγουν στους χώρους δουλειάς και εμπιστευτήκαμε τη δύναμή μας, τότε μπορέσαμε να κάνουμε κουρελόχαρτο αντιλαϊκά μέτρα και νόμους.

Τώρα είναι η ώρα οργάνωσης και μάχης των σωματείων ενάντια σε αυτά που μας φέρνουν καθημερινά σε απόγνωση. Τώρα είναι η ώρα του οργανωμένου, καλά συντονισμένου αγώνα, της μαζικής διεκδίκησης, της μαχητικής απάντησης.

Ανταλλάσσουμε πείρα και προσπαθούμε να ενοποιήσουμε τις διεκδικήσεις μας απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, απέναντι σε όλους τους αντεργατικούς νόμους που έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα και αποτελούν κατεύθυνση της ΕΕ.

Οργανώνουμε τη διεκδίκηση για αυξήσεις στους μισθούς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και υπογραφή κλαδικών συμβάσεων εργασίας, για αύξηση του κατώτατου μισθού και κατάργηση των απαράδεκτων νόμων που στην πράξη δίνουν τη δυνατότητα στο κράτος και τους εργοδότες να καθορίζουν, με βάση τα δικά τους κριτήρια, την τιμή της εργασίας μας.

Ηδη ο μεγαλειώδης αγώνας των εργατών στα ορυχεία Χαλκιδικής έφερε τα πρώτα θετικά αποτελέσματα με υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης με αυξήσεις και κατοχύρωση του 5ήμερου - 8ωρου, κόντρα στα 12ωρα που προσπάθησε να επιβάλει η εταιρεία.

Για να υπάρξουν άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας και να αντιμετωπιστεί και στο χωράφι αλλά και στο ράφι. Για να παρθούν μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, να ενισχυθούν τα νοσοκομεία, να προσληφθούν γιατροί, δάσκαλοι στα σχολεία, να παρθούν μέτρα προστασίας απέναντι σε φυσικές καταστροφές κ.ά.

Ηδη βρίσκονται σε εξέλιξη μια σειρά κινητοποιήσεις όπως είναι ο αγώνας των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών μαζί με όλους εμάς που είμαστε γονείς ενάντια στο κλείσιμο των τμημάτων, των σιδηροδρομικών, των διανομέων στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες. Επίσης προγραμματίζονται απεργίες για Συλλογικές Συμβάσεις από τους Οικοδόμους, από την Ομοσπονδία φορτοεκφορτωτών, κοινή απεργία των διανομέων στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες, από τους ξενοδοχοϋπαλλήλους κ.ά. Ταυτόχρονα οργανώνονται κοινές δράσεις σωματείων και μαζικών φορέων σε μεγάλους δήμους της Αττικής με επίκεντρο τα μεγάλα προβλήματα που οξύνονται στα νοσοκομεία στα σχολεία, διεκδικώντας μέτρα ενάντια στην ακρίβεια.

Δεν υπάρχει περιθώριο αναμονής, μέρα για να πάει χαμένη. Ολα τα σωματεία πρέπει να μπουν σε νέα φάση διεκδίκησης και λειτουργίας. Να ζωντανέψουν ακόμα περισσότερο, με εργαζόμενους μπροστάρηδες, μαχητές, έτοιμους να προασπιστούν κάθε δικαίωμά τους. Με εργαζόμενους - μέλη που θα παίρνουν συλλογικά αποφάσεις μέσα από μαζικές διαδικασίες. Για να πάρουμε πίσω τις ΣΣΕ, να καταργήσουμε όλες τις αντεργατικές επιλογές, τους αντεργατικούς νόμους. Για να σταματήσει η ασυδοσία στους χώρους δουλειάς. Τώρα να πλατύνει το μέτωπο του αγώνα, με τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, το φοιτητικό και μαθητικό κίνημα.

Απέναντι στον ρεαλισμό των εθνικών στόχων της ανάπτυξης, κόντρα στον ατομισμό που γεννάει μοιρολατρία, οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος έδειξαν ότι φέρνουν αποτελέσματα!