Η Ελλάδα, η πιο φτωχή χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), με το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας και ανεργίας, είναι από τις ακριβότερες σε γενικά προϊόντα παντοπωλείου και τα είδη νοικοκυριού, πολύ πάνω από την Ισπανία, την Ολλανδία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, ακόμη και την Πορτογαλία.

Τα ανωτέρω προκύπτουν από επίσημη έρευνα της Κομισιόν, που δημοσιεύτηκε χτες στις Βρυξέλλες και αφορά στην «αποτελεσματικότητα της εσωτερικής αγοράς», την «ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων» και τις «τιμές ειδών παντοπωλείου» στην ΕΕ. Η Κομισιόν προσπαθεί να δικαιολογήσει τα (...)αδικαιολόγητα του «ανταγωνισμού», επιλέγοντας να αναλύσει τέσσερις βιομηχανικούς τομείς (τερματικός εξοπλισμός τηλεπικοινωνιών, δομικά προϊόντα, ποδήλατα και μπίρα) και πιέζοντας για μεγαλύτερη «μεταφορά των οδηγιών της εσωτερικής αγοράς» στα κράτη - μέλη.

Αλλά στη «μεγάλη έρευνα» για τα καταναλωτικά οικιακά είδη, αναγκάζεται να ομολογήσει ότι «μια από τις αιτίες που μπορεί να εξηγήσουν τις παρατηρούμενες χαμηλές τιμές στη Γερμανία και τη Γαλλία μπορεί να είναι και το γεγονός ότι από τις τριάντα πολυεθνικές οικιακών ειδών και προϊόντων παντοπωλείου το 2000 στην ΕΕ έξι ήταν γερμανικές και πέντε γαλλικές».

Η εκμετάλλευση της «εσωτερικής αγοράς» από τις ευρωπαϊκές «μεγάλες δυνάμεις» είναι κατάδηλη. Σύμφωνα με την Κομισιόν «υπάρχουν ορισμένοι κοινοτικοί παράγοντες, οι οποίοι φαίνεται να περιορίζουν την προς τα κάτω κίνηση των τιμών, καθώς εμποδίζουν τις προσπάθειες των λιανοπωλητών να διαφημίσουν ή να διαθέσουν στο εμπόριο τα προϊόντα τους πέραν των εθνικών τους συνόρων είτε να χαράξουν στρατηγικές ευρωπαϊκής κλίμακας». Κατά τ' άλλα, σύμφωνα με τις Βρυξέλλες «οι διαφορετικού επιπέδου ανταγωνιστικές πιέσεις που εμφανίζονται μεταξύ των επιμέρους προϊόντων και χωρών, όπως επίσης οι πολιτιστικοί παράγοντες, το κλίμα, οι τοπικές προτιμήσεις και τα έξοδα μεταφοράς φαίνεται να εξηγούν σημαντικό μέρος των διαφορών αυτών».

Η Κομισιόν δεν έχει ακούσει ποτέ για συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου (!!!) Μάλιστα διαμαρτύρεται για τη (...) διάβρωση των «λιανοπωλητών» και ισχυρίζεται ότι «οι πολύ μεγάλες διαφορές τιμών που παρατηρούνται σε κάποια συγκεκριμένα είδη φαίνεται να υποδηλώνουν ότι ορισμένοι παραγωγοί εκμεταλλεύονται τον κατακερματισμό της αγοράς εφαρμόζοντας διαφορετικές τιμολογιακές πολιτικές στις επιμέρους εθνικές αγορές».

Ετσι, η Κομισιόν εξηγεί γιατί «για το ίδιο προϊόν οι καταναλωτές σε ορισμένα κράτη - μέλη είναι δυνατόν να πληρώνουν τα διπλάσια».

Η Κομισιόν κατατάσσει τις 15 ευρωπαϊκές χώρες «για τα γενικά προϊόντα παντοπωλείου και τα είδη νοικοκυριού (οικιακά είδη)» ως εξής: οι πιο ακριβές χώρες, πάνω από το μέσο κοινοτικό όρο, είναι κατά σειρά η Σουηδία, η Δανία, η Φινλανδία, η Ιρλανδία, η Βρετανία και η Ελλάδα. Και αμέσως μετά ακολουθούν η Πορτογαλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Αυστρία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ολλανδία και πιο φθηνή απ' όλες, η Ισπανία.

Οσον αφορά στις τιμές χωρίς ΦΠΑ η Ελλάδα κατέχει την τέταρτη πιο ακριβή θέση στην ΕΕ. Στα επιμέρους προϊόντα που εξετάζονται ενδεικτικά από την έρευνα της Κομισιόν, η Ελλάδα έχει τις υψηλότερες τιμές στην ΕΕ στα αποσμητικά Rexona, στις κρέμες ξυρίσματος Gillette και στα κορν φλέικς Kelloggs και τις χαμηλότερες στο Νες-καφέ. Αντίθετα, κανένα παραδοσιακό «εθνικό» προϊόν δεν είναι φθηνότερο στην ΕΕ, αφού για παράδειγμα το πιο φθηνό ελαιόλαδο πουλιέται στην Ισπανία, το πιο φθηνό αλεύρι στην Ολλανδία, το πιο φθηνό γάλα στην Πορτογαλία, το πιο φθηνό βούτυρο στην Ιρλανδία και η πιο φθηνή ζάχαρη στη Βρετανία.

Σύμφωνα με την Κομισιόν υπάρχουν «σημαντικές διαφορές τιμών» εντός της ΕΕ. Ετσι ένα μεταλλικό νερό Evian είναι πέντε φορές ακριβότερο στη Φινλανδία απ' ό,τι στη Γαλλία, ένα κουτί μακαρόνια Barilla δυόμισι φορές ακριβότερο στη Σουηδία απ' ό,τι στην Ιταλία, η τιμή της ίδιας σοκολάτας είναι διπλάσια στη Δανία απ' ό,τι στο Βέλγιο, και μια φιάλη κόκα-κόλα είναι δυο φορές ακριβότερη στη Δανία απ' ό,τι στη Γερμανία.

Χωρίς την παρουσία των νομικών εκπροσώπων του ελληνικού δημοσίου συζητήθηκε χτες στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου το θέμα των πλειστηριασμών των γερμανικών ακινήτων στην Ελλάδα (Ινστιτούτο Γκαίτε και Γερμανική Αρχαιολογική Σχολή) για την υπόθεση των γερμανικών αποζημιώσεων. Την τακτική αυτή του δημοσίου, να απουσιάζει από δίκες βαρύνουσας σημασίας για τα συμφέροντα των θυμάτων από την Κατοχή των στρατευμάτων του Χίτλερ, επέκρινε έντονα ο συνήγορος των συγγενών των θυμάτων του μαρτυρικού Διστόμου Ι. Σταμούλης.

Ο εισαγγελέας του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου Δ. Κατσιρέας στη χτεσινή συζήτηση υποστήριξε ότι το ζήτημα παρουσιάζει πολλές νομικές δυσχέρειες, αλλά κατέληξε τελικά να προτείνει την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Βοιωτίας και των θυμάτων του Διστόμου. Ο εισαγγελικός λειτουργός υποστήριξε - σε αντίθεση με το γερμανικό δημόσιο - ότι δεν υπάρχει κανένας διεθνής κανόνας που να επιβάλλει την απόλυτη ασυλία των κρατών κατά την αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος του δημοσίου, αλλά δέχτηκε, όμως, ότι το άρθρο 923 δεν είναι αντίθετο με το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να ελέγχεται η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης, κάτι που υποστηρίζει και το γερμανικό δημόσιο.

Ο συνήγορος των θυμάτων του Διστόμου Ι. Σταμούλης υποστήριξε ότι με το νέο Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, δε συγχωρείται η μη εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων. Πρόσθεσε, επίσης ότι δημιουργούνται εντυπώσεις ότι δήθεν ο πολίτης έχει δικαιώματα που στην πράξη καταστρατηγούνται.

«Είναι νωπές ακόμα οι διθυραμβικές κραυγές των κρατούντων για Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα των Βαλκανίων, έδρα του απόδημου ελληνισμού, έδρα της παρευξείνιας τράπεζας και πάει λέγοντας», τονίζει σε χτεσινή ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.

«Ο κουρνιαχτός απ' τις διθυραμβικές κραυγές έχει πλέον κατακάτσει», συνεχίζει η ανακοίνωση, «τα φώτα της πολυδάπανης προβολής των "οραμάτων" τους, που θα έδιναν διέξοδο στην πόλη και τους εργαζόμενους, έσβησαν. Και τώρα η ωμή πραγματικότητα με την ανεργία να ξεπερνά το 18%, στη Θεσσαλονίκη οι διανυκτερεύσεις αυξήθηκαν 0,5%, όταν σε όλη τη χώρα αυξήθηκαν 3,5%, η μείωση της απασχόλησης σε υπηρεσίες είναι 12,6% (δημοσίευμα "Αγγελιοφόρου" 10/5/02), η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων εξελίσσεται σε όλα τα μέτωπα (Κοινωνική Ασφάλιση - εργασιακές σχέσεις - κατάργηση 8ωρου κλπ.).

Και ενώ η πολιτική που προωθούν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και τα συμπληρώματά τους οδηγεί σε αδιέξοδα, αυτοί επιμένουν. Επανέρχονται στην παλιά προσφιλή τακτική τους, που λέει: Καλλιέργησε οράματα, για να σπείρεις καινούριες αυταπάτες στους εργαζόμενους, στο λαό.

Αυτό και τίποτα περισσότερο», υπογραμμίζει η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΟΘ, «δεν είναι το τριπλό "όραμα" 2003 (Σύνοδος Κορυφής), 2004 (Ολυμπιακοί Αγώνες), 2007 - 2008 (ΕΧΡΟ), που αρχίζει να διατυμπανίζεται στην πόλη μας.

Από τα καινούρια οράματα τίποτα καλό δεν πρόκειται να προκύψει για την πόλη και τους εργαζόμενους. Δε χρειάζεται να περιμένουμε το 2009 για να το καταλάβουμε ότι έτσι είναι. Υπάρχει η εμπειρία των προηγούμενων οραμάτων τους.

Η Θεσσαλονίκη και η ευρύτερη περιοχή, με τεράστιες προϋποθέσεις ανάπτυξης, σε όφελος των εργαζόμενων, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού, κάτω από το βάρος της εφαρμοζόμενης πολιτικής, μετατρέπεται σε μια πόλη παροχής υπηρεσιών και διαμετακομιστικού εμπορίου, ορντινάντσα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ (Στρατηγείο ευέλικτων δυνάμεων στο Γ.Σ.Σ. - Πύλη εξόδου πολέμου Ν. Σάντα πολυεθνικό κέντρο εκπαίδευσης κλπ.).

Χωρίς αυταπάτες ότι μπορεί η ΕΧΡΟ να είναι όραμα για όλο το λαό της περιοχής», τονίζει η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΟΘ του ΚΚΕ, «καλούμε τους εργαζόμενους να εντείνουν τον αγώνα τους ενάντια στην εφαρμοζόμενη πολιτική, την αναξιοπιστία της, την ευθύνη αυτών που την υλοποιούν και τη στηρίζουν.

Να αναπτυχθεί ένα διεκδικητικό κίνημα όλων των φορέων της πόλης για:

1. Την υλοποίηση των υποδομών που έχει ανάγκη η Θεσσαλονίκη (ΜΕΤΡΟ - Υποθαλάσσια - χώροι στάθμευσης - είσοδοι της πόλης κλπ.).

2. Για την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων της ΕΧΡΟ προς όφελος του λαού. Το εκθεσιακό χωριό να δοθεί ως εργατικές κατοικίες στους εργαζόμενους και οι εγκαταστάσεις που δε θα παραχωρηθούν στη ΔΕΘ να μην πωληθούν σε επιχειρηματίες και να αξιοποιηθούν προς όφελος του λαού.

3. Να δημιουργηθεί Ενιαίος Εκθεσιακός Φορέας, να μην ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΘ, να αξιοποιηθεί η τεχνογνωσία και η εμπειρία των εργαζομένων της.

4. Ο σημερινός χώρος της ΔΕΘ στο κέντρο της πόλης, μετά τη μεταφορά στις νέες εγκαταστάσεις, να δοθεί στο λαό και να αξιοποιηθεί ως χώρος πρασίνου - πολιτισμού».