Η εφαρμογή του σεναρίου της απόσχισης - που προϋποθέτει πολιτική βούληση της κυβέρνησης - θα γίνει με την ακόλουθη διαδικασία. Οτι θα συνέλθει η γενική συνέλευση των μετόχων της Εμπορικής και θα αποφασίσει να πάρει "διαζύγιο" με την Ιονική, άρα οι μέτοχοι των δύο τραπεζών να μοιραστούν μεταξύ τους τα υπάρχοντά τους. Αν η κυβέρνηση - που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στις αποφάσεις της Εμπορικής και των υπόλοιπων επιχειρήσεων που ελέγχει άμεσα ή έμμεσα το δημόσιο - πει ΝΑΙ στην απόσχιση, σημαίνει ότι και η απόφαση της γενικής συνέλευσης της Εμπορικής θα είναι ΝΑΙ στο "διαζύγιο" της Εμπορικής με την Ιονική. Μια τέτοια απόφαση σημαίνει πως η Εμπορική Τράπεζα θα πρέπει να επιστρέψει το 62% των μετοχών της Ιονικής που έχει στο χαρτοφυλάκιό της και στο ποσοστό που αναλογεί, στους δικούς της μετόχους (ήτοι στα ασφαλιστικά ταμεία, νομικά πρόσωπα κλπ. που κατέχουν το 38,5% των μετοχών της Εμπορικής), οι οποίοι έχουν δικαιώματα μέσω της Εμπορικής και στην Ιονική Τράπεζα.

Αν επιστραφεί το 62% των μετοχών της Ιονικής (που σήμερα κατέχει στο χαρτοφυλάκιό της η Εμπορική) στους μετόχους της, οι μέτοχοι αυτοί γίνονται και άμεσοι μέτοχοι της Ιονικής. Ενώ, δηλαδή, μέχρι σήμερα, έχουν έμμεσα μετοχικά δικαιώματα στην Ιονική, μέσω του 38% των μετοχών της Εμπορικής, αν αποσχιστεί η Ιονική από την Εμπορική θα έχουν μετοχές και των δύο τραπεζών. Χωριστά μετοχές της Ιονικής και χωριστά μετοχές της Εμπορικής. Με τον τρόπο αυτό, περιορίζεται η έμμεση συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στην Ιονική από 62% σήμερα (που αντιπροσωπεύει το 38,5% των μετοχών της Εμπορικής, το οποίο κατέχουν σήμερα τα ασφαλιστικά ταμεία) στο 24% και παράλληλα θα αυξηθεί η συμμετοχή των ιδιωτών από 28% σήμερα στο 76%!

Ισως κάποιος αντιτείνει ότι από τα παραπάνω, δεν προκύπτει, σαφώς, ιδιωτικοποίηση της Ιονικής. Οτι λόγος γίνεται για ιδιωτικοποίηση "μόνο" του 24%. Φαινομενικά, έτσι είναι. Στην ουσία όμως, πρόκειται για ιδιωτικοποίηση, που σ' αυτή τη φάση είναι συγκαλυμμένη. Και αυτό, γιατί αργά ή γρήγορα, με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική, τα ασφαλιστικά ταμεία- για να τα φέρουν βόλτα και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που συνεπάγεται η περικοπή των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα - θα εξαναγκαστούν να πουλήσουν ή και να εκποιήσουν περιουσιακά τους στοιχεία. Ανάμεσα στα πρώτα περιουσιακά στοιχεία, που θα πουλήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, για να αντεπεξέλθουν στην πολιτική του "λιγότερου κράτους" και στην Υγεία - Πρόνοια - Κοινωνική Ασφάλιση, θα είναι και οι μετοχές των διαφόρων επιχειρήσεων που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα πουλήσουν σε ιδιώτες και το 24% των μετοχών της Ιονικής (που θα έχει απομείνει στα χέρια των ασφαλιστικών ταμείων αν εφαρμοστεί το σενάριο της απόσχισης) και πακέτα μετοχών άλλων επιχειρήσεων που τυχόν έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους.

Στην ουσία, δηλαδή, θα έχουμε μέσα από άλλο δρόμο - αυτή τη φορά τον "εκσυγχρονιστικό" - ιδιωτικοποίηση της Ιονικής, με βάση το μοντέλο που το 1991 η κυβέρνηση της ΝΔ πούλησε ένα μεγάλο πακέτο μετοχών της Εμπορικής σε ιδιώτες...

"Μ' ένα σμπάρο δύο ή και περισσότερα τρυγόνια", προσπαθεί να πιάσει η κυβέρνηση με την πολιτική που ακολουθεί στο τραπεζικό σύστημα και η οποία κινείται στην πολιτική του "λιγότερου κράτους και περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία" και στις τράπεζες. Σ' αυτά τα πλαίσια των γενικότερων κυβερνητικών επιλογών κινούνται και οι "λύσεις" που "μαγειρεύει" η πολιτική ηγεσία του υπουργείου ΕΘνικής Οικονομίας για την αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων που παρουσιάζει σήμερα η συνεργασία δύο ελεγχόμενων από το δημόσιο, εμπορικών τραπεζών. Της Εμπορικής και της Ιονικής Τράπεζας. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ενώ πριν ένα χρόνο η κυβέρνηση και το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας δήλωνε πως "δε συζητά το ενδεχόμενο αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τραπεζών που ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από το δημόσιο", τώρα συζητά τα πάντα.

Και συζητά, όχι μόνο για την πώληση της Τράπεζας Κρήτης (με το μαράζωμα στο οποίο την οδήγησαν, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ιδιωτικών τραπεζών, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πρόκειται να πουληθεί ως τράπεζα, αλλά θα βγουν στο σφυρί ένα ένα τα περιουσιακά της στοιχεία, ή το πολύ να πουλήσουν κάποια υποκαταστήματά της σε ιδιωτικές τράπεζες). Ούτε για την πώληση άλλων μικρότερων κρατικών τραπεζών, όπως η Τράπεζα Κεντρικής Ελλάδας (θυγατρική της Αγροτικής) ή τη Μακεδονίας - Θράκης (θυγατρική της Εθνικής). Σήμερα, εν έτει 1998 - που υποτίθεται ότι θα έληγε η πολύχρονη πολιτική γαλαζοπράσινης πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας και η Ελλάδα θα έπαιρνε το εισιτήριου για να μπει στην ΟΝΕ και να ταξιδέψει στην πρώτη θέση για το Μάαστριχτ - η κυβέρνηση του "νέου ΠΑΣΟΚ", όχι απλώς συζητά, αλλά μεθοδεύει την πώληση της Ιονικής Τράπεζας, εν γνώσει της ότι έτσι υπονομεύει και την Εμπορική και στρώνει το χαλί για την άλωσή τους από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Η πρόθεση της κυβέρνησης να μειώσει την παρουσία του κράτους και στο χώρο των τραπεζών και να ενισχύει την παρουσία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, είναι εμφανής και από τα εξής:

• Πρώτον, από τις θέσεις που διατύπωσε ο υπουργός ΕΘνικής Οικονομίας, όταν - μιλώντας για την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων των τραπεζών που ελέγχονται από το δημόσιο - ξεκαθάρισε με συνέντευξή του τον περασμένο μήνα στην εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος", ότι η κυβέρνηση θα πουλήσει τις μικρές κρατικές τράπεζες (Κρήτης, Κεντρικής Ελλάδας και Μακεδονίας - Θράκης) και πρόσθεσε ότι για τις τράπεζες Εμπορική και Ιονική θα περιμένει το πόρισμα της ΜΟΝΙΤΟΡ, αφήνοντας έτσι για πρώτη φορά ανοιχτό και το ενδεχόμενο να πουληθούν και αυτές οι δύο τράπεζες.
• Δεύτερον, ενώ η εταιρία ΜΟΝΙΤΟΡ που προσλήφθηκε πέρσι για να μελετήσει όλα τα πιθανά σενάρια συνεργασίας για την ανάπτυξη και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας Ιονικής και Εμπορικής - συγχώνευση των δύο τραπεζών, διατήρηση του ίδιου καθεστώτος, συγχώνευση δραστηριοτήτων κλπ., ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΟΝΙΚΗΣ - η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας "διαρρέει" στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης πληροφορίες ότι επίκειται ιδιωτικοποίηση της Ιονικής, πριν ακόμη παραδοθεί η μελέτη της ΜΟΝΙΤΟΡ. Ισως, η κυβέρνηση, θέλει εκ των υστέρων, να υπαγορεύσει στους συντάκτες της έκθεσης της ΜΟΝΙΤΟΡ, το διά ταύτα. Να παραδώσουν δηλαδή μια μελέτη, από την οποία θα προκύπτει ότι όλα τα εναλλακτικά σενάρια για τη συνεργασία Εμπορικής - Ιονικής είναι... "προβληματικά" και δε λύνουν το πρόβλημα, ώστε να προκύπτει η "ανάγκη" πώλησης της Ιονικής!

Τρίτον, από το γεγονός ότι η κυβέρνηση, γνωρίζοντας τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει από τους εργαζόμενους στην περίπτωση που επιλέξει το σενάριο της απευθείας πώλησης της Ιονικής σε ιδιώτες, λανσάρει τώρα ως επικρατέστερο το σενάριο της απόσχισης (demenger) της Ιονικής από την Εμπορική. Το σενάριο αυτό, που αποτελεί στην ουσία παραλλαγή ιδιωτικοποίησης και ξεφύτρωσε εντελώς απρόοπτα το τελευταίο διάστημα, φέρεται επικρατέστερο. Οπως σημειώνουν οι θιασώτες αυτής της λύσης, η απόσχιση της Ιονικής από την Εμπορική... θα έχει το μικρότερο πολιτικό κόστος και θα προκαλέσει μικρούς μόνο τριγμούς στο κυβερνητικό επιτελείο!Οι συνέπειες, όμως, από την τυχόν επιλογή του σεναρίου απόσχισης της Ιονικής από την Εμπορική - δηλαδή τη συγκαλυμμένη ιδιωτικοποίηση - θα είναι ανυπολόγιστες και - αν όχι χειρότερες - τουλάχιστον ίδιες με το σενάριο της πώλησης. Κι αυτό, γιατί σε περίοδο που η τάση διεθνώς είναι η δημιουργία μεγάλων τραπεζικών και άλλων επιχειρήσεων με εξαγορές ή συγχωνεύσεις, τυχόν απόσχιση της Ιονικής από την Εμπορική θα ισοδυναμούσε με πλήρη υπονόμευση και της Ιονικής και της ίδιας της Εμπορικής Τράπεζας.

Τώρα, γιατί για παράδειγμα, δεν αποτελεί λύση η "συγχώνευση" των δύο τραπεζών, με την απορρόφηση της δεύτερης από την πρώτη, που θα οδηγούσε στην ισχυροποίηση της Εμπορικής, αυτό κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας το εξηγήσει. Οπως επίσης, κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει, γιατί αποτελεί λύση η εξαγορά της Ιονικής από την Πίστεως ή από άλλη ιδιωτική τράπεζα που θα ήθελε να ισχυροποιήσει την παρουσία της στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.

Δεν είμαστε με τη θεωρία του "μικρότερου κακού". Ούτε έχουμε αυταπάτες ότι η "λύση" της "συγχώνευσης" των δύο τραπεζών - που θα οδηγήσει στην ισχυροποίηση της Εμπορικής - θα είναι μια λύση που θα υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και των εργαζομένων. Αποτελεί κοινό μυστικό, ότι η πολιτική που ακολουθούν οι ελεγχόμενες από το δημόσιο τράπεζες, είναι συνέπεια του συσχετισμού δυνάμεων και των πολιτικών επιλογών της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό όμως, δε σημαίνει ότι πρέπει να αμφισβητηθεί ο σημαντικός ρόλος που έπαιξαν και μπορούν να παίξουν οι κρατικές τράπεζες, στην αποτροπή κερδοσκοπικών παιχνιδιών σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και των εργαζομένων, με τις επιθέσεις στη δραχμή και άλλα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Ούτε πρέπει να παραγνωριστεί το γεγονός ότι, κάτω από τους αγώνες των εργαζομένων, οι κρατικές τράπεζες μπορούν να προσφέρουν πολύ περισσότερα στο κοινωνικό σύνολο, σε σχέση με τις ιδιωτικές τράπεζες.

Το σενάριο της απευθείας πώλησης των μετοχών της Ιονικής που έχει στο χαρτοφυλάκιό της η Εμπορική Τράπεζα, σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα δώσει στη διοίκηση της Εμπορικής (που η ίδια διόρισε) την εξήςεντολή: "πουλήστε όλες τις μετοχές της Ιονικής, δηλαδή το 62,5% που αναλογούν στα ασφαλιστικά ταμεία από τη συμμετοχή τους με 38,5% στο μετοχικό κεφάλαιο της Εμπορικής". Με απλά λόγια, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου,υλοποιώντας σχετική εντολή του πρωθυπουργού, θα καλέσει τη διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας να πουλήσει σε ιδιώτη το 62,5% των μετοχών της Ιονικής, που ανήκουν στα ασφαλιστικά ταμεία.

Πληροφορίες για σενάρια πώλησης του πακέτου μετοχών της Ιονικής, που ανήκουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο δημόσιο, έχουν δει πολλές φορές το φως της δημοσιότητας τα τελευταία 6 χρόνια. Πολλά από αυτά τα δημοσιεύματα είχαν προκληθεί από επιχειρηματίες που θεωρούσαν "φιλέτο" την Ιονική και θα επιθυμούσαν να την αγοράσουν, εννοείται βέβαια, σε τιμή που θα τους "βολεύει", ενώ ορισμένα άλλα είχαν διοχετευτεί από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είτε για να διερευνήσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων στις 2 τράπεζες και την ΟΤΟΕ είτε για να προετοιμάσουν το έδαφος.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι "δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά", θα πρέπει να πούμε ότι μέχρι σήμερα, έχουν γίνει αρκετές απόπειρες να πουληθεί απευθείας σε ιδιώτες το πακέτο μετοχών του δημοσίου στην Ιονική, που διαχειρίζεται η Εμπορική Τράπεζα για λογαριασμό των ασφαλιστικών ταμείων, έχουν γίνει αρκετές στο παρελθόν. Μόνο που ελάχιστες από αυτές της απόπειρες είδαν το φως της δημοσιότητας, καθώς τέτοιου είδους διαβουλεύσεις ή όπως λέει ο λαός "παζάρια", γίνονται κατά παράδοση στο παρασκήνιο και ανακοινώνονται, αφού "τα έχουν βρει" στο παζάρι οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και οι υποψήφιοι αγοραστές τραπεζών.

Για την ιστορία να θυμίσουμε, ότι:

Υπέρ της ιδιωτικοποίησης της Ιονικής,με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, φέρεται να έχουν ταχθεί από το 1994 - βάσει δημοσιευμάτων, που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας - ο τότε και σήμερα υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου,ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Μπούτος και ο τότε πρόεδρος της Ιονικής Παν. Κορλίρας.Υπέρ της ιδιωτικοποίησης της Ιονικής, είχε ταχθεί, για τους δικούς του - ευνόητους - λόγους το συγκρότημα Λαμπράκη.

• Κατά της ιδιωτικοποίησης και υπέρ της συγχώνευσης της Εμπορικής και της Ιονικής,με την απορρόφηση της δεύτερης από την πρώτη, είχαν ταχθεί τόσο ο τέως πρόεδρος της Εμπορικής (επί κυβέρνησης Μητσοτάκη) Σήφης Γλυνιαδάκης όσο και ο πρώην πρόεδρος της Εμπορικής (επί κυβέρνησης Α. Παπανδρέου) Παν. Πουλής.

Του λόγου το αληθές για τα παραπάνω, επιβεβαιώνουν διάφορα δημοσιεύματα. Ενα από αυτά, είναι και σχετικό άρθρο στην εφημερίδα "Το Βήμα" του Ν. Νικολάου, ο οποίος αναλύοντας "από θέσεως... το πρόβλημα της Ιονικής" και της λύσης που "απαιτείται". Στο άρθρο αυτό, ο Ν. Νικολάου - διευθυντής του οικονομικού ένθετου του Βήματος - μεταξύ άλλων: α) Σημείωνε πως το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (δηλαδή ο Γ. Παπαντωνίου) διαφωνεί με την "πρόταση του προηγούμενου προέδρου της Εμπορικής Σήφη Γλυνιαδάκη και του σημερινού Παναγιώτη Πουλή", που ήθελαν τη συγχώνευση των δύο τραπεζών. β) Διατύπωνε τη θέση - πρόταση για μείωση της συμμετοχής της Εμπορικής στο μετοχικό κεφάλαιο της Ιονικής από 61,71% σε 44%, με τη μη συμμετοχή της Εμορικής στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Ιονικής,θιασώτης της οποίας ήταν ο Παναγιώτης Κορλίρας (τότε πρόεδρος της Ιονικής). γ) Ευχόταν και ήλπιζε ότι το σενάριο μερικής ή ολικής πώλησης της Ιονικής - που τα βάφτιζε "αναπτυξιακό σχέδιο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (υπουργός ο Γ. Παπαντωνίου) και της Τράπεζας της Ελλάδας (διοικητής ο Γ. Μπούτος) θα εφαρμοστεί αυτή τη φορά, οπωσδήποτε", γιατί κατά την άποψή του, αυτή η "λύση" θα ήταν "υπέρ και των δύο τραπεζών, αλλά προπαντός της εθνικής οικονομίας".

Ενδιαφέρον, για την απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της Ιονικής, φέρεται να έχουν εκδηλώσει κατά καιρούς, ο πρόεδρος της Τράπεζας Πίστεως Γ. Κωστόπουλος,ο όμιλος επιχειρήσεων Λάτση (στον οποίο ανήκει η τράπεζα Eurobank), η Bankka Di Napoli (φέρεται να είχε συζητήσει με τον τότε πρόεδρο της Ιονικής Π. Κορλίρα την αγορά ενός πακέτου μετοχών 15% και μαζί να αναλάβει τη διοίκηση της Ιονικής). Στους υποψήφιους αγοραστές της Ιονικής, έχουν "παίξει" επίσης τα ονόματα των τραπεζών CITIBANK και Πειραιώς, κάποιοι "Βρετανοί επιχειρηματίες", αλλά και το δίδυμο Λαμπράκης - Κόκκαλης.

Το 1996, όταν είχε τεθεί από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου θέμα συγχώνευσης της Εμπορικής με την Ιονική, είχε εκδηλωθεί άμεση αντίδραση, τόσο από τους εργαζόμενους στην Ιονική και τη διοίκηση τής ΟΤΟΕ με σχετικές ανακοινώσεις Τύπου, όσο και από τον τότε και σήμερα πρόεδρο της Ιονικής Χάρη Σταματόπουλο.Να θυμίσουμε μόνο ότι το Νοέμβρη του 1996, αντιδρώντας στη θέση που είχε διατυπώσει ο Γ. Παπαντωνίου για "συγχώνευση" των δύο Τραπεζών: Πρώτον, η ΟΤΟΕ με ανακοίνωσή της, την είχε χαρακτηρίσει "τουλάχιστον άστοχη" και είχε προαναγγείλει "δυναμική απάντηση στα επιχειρούμενα σχέδια για πώληση ή συγχώνευση της Ιονικής". Δεύτερον, στο ίδιο μήκος κύματος, με την ανακοίνωση της ΟΤΟΕ, ήταν και η θέση που είχε εκφράσει με δήλωσή του ο πρόεδρος του Συλλόγου Υπαλλήλων Ιονικής Τράπεζας Γ. Μαρκάκης,κάνοντας λόγο για "αγωνιστική και δυναμική απάντηση, προκειμένου να ανατρέψουμε τέτοια σενάρια". Τρίτον, ο νέος πρόεδρος της Ιονικής Χ. Σταματόπουλος, έπαιρνε θέση με συνέντευξή του στο "Βήμα" της 1-12-96, σημειώνοντας ότι "η Ιονική και η Εμπορική θα πρέπει να μελετήσουν σοβαρά το μέλλον και τη στρατηγική τους" και δεν απέκλειε το ενδεχόμενο της "συγχώνευσης" των δύο τραπεζών, δηλώνοντας πως αυτό το σενάριο "θα πρέπει να εξεταστεί με κάθε σοβαρότητα".

Τώρα, που η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός Εθνικής Οικονομίας, το γύρισαν στο... καλαματιανό και δειλά - δειλά ή εκφράζουν την πρόθεσή τους να πουλήσουν ένα μέρος του πακέτου ή και ολόκληρο το πακέτο μετοχών της Ιονικής που βρίσκεται στα χέρια του δημοσίου, οι εκπρόσωποι των παραπάνω φορέων, έχουν... "καταπιεί τη γλώσσα τους"! Γιατί άραγε; Τι συμβαίνει;

Γιατί σιωπούν οι διοικήσεις των δύο τραπεζών και η συνδικαλιστική ηγεσία των τραπεζοϋπαλλήλων (ΟΤΟΕ);

Γιατί σιωπούν οι πρόεδροι και άλλα ηγετικά στελέχη των Συλλόγων Υπαλλήλων της Εμπορικής και της Ιονικής Τράπεζας;

Δεν καταλαβαίνουν, ότι αφήνοντας αναπάντητα τα διοχετευμένα δημοσιεύματα των εφημερίδων - τα οποία οι "κακές γλώσσες" λένε ότι εκπορεύονται από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - γίνονται συνένοχοι στο μερικό ή ολικό ξεπούλημα της Ιονικής σε κάποιο ιδιώτη και βάζουν έτσι τα θεμέλια για την άλωση και της Εμπορικής Τράπεζας;

Προς τι αυτή η σιωπή;

Η Εμπορική Τράπεζα, ιδρύθηκε το 1907 και φέτος θα γιορτάσει τα 91 "γενέθλιά" της. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη - μετά την Εθνική και την Αγροτική - ελληνική εμπορική τράπεζα, που ελέγχεται από το δημόσιο, μέσω μεγάλων πακέτων μετοχών που κατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Ο όμιλος επιχειρήσεων της Εμπορικής, πέρασε το 1975 από τα χέρια του Ανδρεάδη κάτω από τον έλεγχο του κράτους και είναι δικτυωμένη σε όλη την Ελλάδα, αλλά και σε χώρες του εξωτερικού. Μερικά, από τα σημαντικότερα οικονομικά μεγέθη της Εμπορικής Τράπεζας, για το έτος 1996, είναι τα ακόλουθα:

• Ο αριθμός των υποκαταστημάτων της, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, είχαν ξεπεράσει - μαζί με τα ανταλλακτήρια - τα 350.
• Ο τζίρος της Τράπεζες αυξήθηκε κατά 10,9% και άγγιξε τα 3 τρισεκατομμύρια δραχμές, από 2,7 τρισ. δραχμές την προηγούμενη χρονιά.
• Από άποψη μεγέθους σε σχέση με τις άλλες ελληνικές τράπεζες - με βάση το σύνολο του ενεργητικού της - έχει υποβιβαστεί ήδη στην 3η θέση, από τη 2η (που την κατείχε μέχρι το 1994) την οποία παραχώρησε στην ιδιωτική Τράπεζα Πίστεως.
• Τα καθαρά - πριν από τους φόρους - κέρδη της, μειώθηκαν κατά 54% και περιορίστηκαν 12,1 δισ. δραχμές από 26,2 δισ. δραχμές το 1995.
• Τα ίδια κεφάλαιά της, αυξήθηκαν κατά 7 δισ. δραχμές και διαμορφώθηκαν στα 185,1 δισ. δραχμές έναντι 178 δισ. δραχμές την προηγούμενη χρονιά.
• Οι καταθέσεις και τα ρέπος, αυξήθηκαν κατά 7,3% και έφτασαν στο ποσό των 2,2 τρισ. δραχμών έναντι 2,1 τρισ. δραχμές.
• Οι χορηγήσεις, σημείωσαν πολύ μεγαλύτερη αύξηση σε σύγκριση με τις καταθέσεις (22,5%) και έφτασαν στο ποσό του 1,1 τρισ. δραχμών, έναντι 893,5 δισ. δραχμές.
• Η χρηματιστηριακή αξία του μετοχικού κεφαλαίου στις 19 Φλεβάρη 1997 στο ποσό των 199,1 δισ. δραχμών.
• Ο αριθμός των απασχολουμένων στην Τράπεζα αυξήθηκε το 1996 (χρονιά εκλογών γαρ) κατά 275 περίπου άτομα και έφτασε αισίως τους 7.933 από 7.658 την προηγούμενη χρονιά. Οσον αφορά την περίοδο 1993 - 1996, που μεσολάβησαν 3 εκλογικές αναμετρήσεις (δημοτικές εκλογές το 1994, ευρωεκλογές το 1995 και εθνικές εκλογές το 1996), ο αριθμός των απασχολουμένων αυξήθηκε κατά 955 περίπου άτομα.

H Ιονική Τράπεζα, είναι η αρχαιότερη ελληνική τράπεζα, η οποία ιδρύθηκε το 1839 (του χρόνου θα γιορτάσει τα 160ά γενέθλιά της) και έχει δικτυωθεί σε ολόκληρη σχεδόν την Ελλάδα. Ο αριθμός των υποκαταστημάτων της έχει ξεπεράσει προ πολλού τα 200 και αγγίζει τα 220, με παρουσία και στο εξωτερικό. Από άποψη μεγέθους σε σχέση με τις άλλες ελληνικές τράπεζες - με βάση το σύνολο του ενεργητικού της - έχει υποβιβαστεί ήδη στην 6η θέση, από την 4η που κατείχε μέχρι το 1994. Από το 1975 - που πέρασε από τα χέρια του Ανδρεάδη στο κράτος - μέχρι και σήμερα, παραμένει υπό τον έλεγχο του δημοσίου, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών της βρίσκεται στα χέρια της "μητέρας" Εμπορικής Τράπεζας και των ασφαλιστικών ταμείων.

Αναλυτικότερα, με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία (χρήση 1996):

• Το σύνολο του ενεργητικού της, αυξήθηκε κατά 14% και άγγιξε το 1,8 τρισεκατομμύρια τρισ. δραχμές (1,797 τρισ.) από περίπου 1,6 τρισ. (1.576,7 τρισ.) δραχμές το 1995.
• Τα ίδια κεφάλαιά της, μειώθηκαν κατά 1 περίπου δισ. δραχμές, καθώς συρρικνώθηκαν στο ποσό των 86,7 δισ. δραχμές έναντι 87,4 δισ. δραχμές το 1995. Η μείωση των ιδίων κεφαλαίων της Ιονικής, οφείλεται στις διαγραφές των "δανεικών κι αγύριστων" γνωστών και ως "θαλασσοδανείων", που αποφάσισε η διοίκηση της Ιονικής, ακολουθώντας πιστά την κυβερνητική πολιτική "εξυγίανσης" του χαρτοφυλακίου της, όπως έκαναν και οι άλλες κρατικές τράπεζες.
• Τα καθαρά πριν από τη φορολογία κέρδη της Ιονικής, μειώθηκαν κατά 84,15% και περιορίστηκαν στα 2,1 δισ. δραχμές, έναντι 13,7 δισ. το 1995.
• Οι καταθέσεις και τα ρέπος της Ιονικής αυξήθηκαν κατά 13,6% και έφτασαν στο ποσό των 1.329,7 δισ. δραχμών έναντι 1.170,8 δισ. δραχμές το '95.
• Οι χορηγήσεις αυξήθηκαν κατά 15,4% και έφτασαν τα 453 δισ. δραχμές και η χρηματιστηριακή αξία του μετοχικού κεφαλαίου στις 19 Φλεβάρη 1997 στο ποσό των 141.1 δισ. δραχμών.
• Ο αριθμός των απασχολουμένων στην Τράπεζα αυξήθηκε το 1996 (χρονιά εκλογών γαρ) κατά 200 περίπου άτομα και έφτασε αισίως τους 4.350 από 4.150 την προηγούμενη χρονιά. Οσον αφορά την περίοδο 1993 - 1996, που μεσολάβησαν 3 εκλογικές αναμετρήσεις (δημοτικές εκλογές το 1994, ευρωεκλογές το 1995 και εθνικές εκλογές το 1996), ο αριθμός των απασχολουμένων στην Ιονική αυξήθηκε κατά 955 περίπου άτομα.

Τα κείμενα έγραψε ο Λάμπρος ΤΟΚΑΣ