"Μ' ένα σμπάρο δύο ή και περισσότερα τρυγόνια", προσπαθεί να πιάσει η κυβέρνηση με την πολιτική που ακολουθεί στο τραπεζικό σύστημα και η οποία κινείται στην πολιτική του "λιγότερου κράτους και περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία" και στις τράπεζες. Σ' αυτά τα πλαίσια των γενικότερων κυβερνητικών επιλογών κινούνται και οι "λύσεις" που "μαγειρεύει" η πολιτική ηγεσία του υπουργείου ΕΘνικής Οικονομίας για την αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων που παρουσιάζει σήμερα η συνεργασία δύο ελεγχόμενων από το δημόσιο, εμπορικών τραπεζών. Της Εμπορικής και της Ιονικής Τράπεζας. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ενώ πριν ένα χρόνο η κυβέρνηση και το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας δήλωνε πως "δε συζητά το ενδεχόμενο αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τραπεζών που ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από το δημόσιο", τώρα συζητά τα πάντα.

Και συζητά, όχι μόνο για την πώληση της Τράπεζας Κρήτης (με το μαράζωμα στο οποίο την οδήγησαν, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ιδιωτικών τραπεζών, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πρόκειται να πουληθεί ως τράπεζα, αλλά θα βγουν στο σφυρί ένα ένα τα περιουσιακά της στοιχεία, ή το πολύ να πουλήσουν κάποια υποκαταστήματά της σε ιδιωτικές τράπεζες). Ούτε για την πώληση άλλων μικρότερων κρατικών τραπεζών, όπως η Τράπεζα Κεντρικής Ελλάδας (θυγατρική της Αγροτικής) ή τη Μακεδονίας - Θράκης (θυγατρική της Εθνικής). Σήμερα, εν έτει 1998 - που υποτίθεται ότι θα έληγε η πολύχρονη πολιτική γαλαζοπράσινης πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας και η Ελλάδα θα έπαιρνε το εισιτήριου για να μπει στην ΟΝΕ και να ταξιδέψει στην πρώτη θέση για το Μάαστριχτ - η κυβέρνηση του "νέου ΠΑΣΟΚ", όχι απλώς συζητά, αλλά μεθοδεύει την πώληση της Ιονικής Τράπεζας, εν γνώσει της ότι έτσι υπονομεύει και την Εμπορική και στρώνει το χαλί για την άλωσή τους από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Η πρόθεση της κυβέρνησης να μειώσει την παρουσία του κράτους και στο χώρο των τραπεζών και να ενισχύει την παρουσία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, είναι εμφανής και από τα εξής:

• Πρώτον, από τις θέσεις που διατύπωσε ο υπουργός ΕΘνικής Οικονομίας, όταν - μιλώντας για την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων των τραπεζών που ελέγχονται από το δημόσιο - ξεκαθάρισε με συνέντευξή του τον περασμένο μήνα στην εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος", ότι η κυβέρνηση θα πουλήσει τις μικρές κρατικές τράπεζες (Κρήτης, Κεντρικής Ελλάδας και Μακεδονίας - Θράκης) και πρόσθεσε ότι για τις τράπεζες Εμπορική και Ιονική θα περιμένει το πόρισμα της ΜΟΝΙΤΟΡ, αφήνοντας έτσι για πρώτη φορά ανοιχτό και το ενδεχόμενο να πουληθούν και αυτές οι δύο τράπεζες.
• Δεύτερον, ενώ η εταιρία ΜΟΝΙΤΟΡ που προσλήφθηκε πέρσι για να μελετήσει όλα τα πιθανά σενάρια συνεργασίας για την ανάπτυξη και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας Ιονικής και Εμπορικής - συγχώνευση των δύο τραπεζών, διατήρηση του ίδιου καθεστώτος, συγχώνευση δραστηριοτήτων κλπ., ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΟΝΙΚΗΣ - η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας "διαρρέει" στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης πληροφορίες ότι επίκειται ιδιωτικοποίηση της Ιονικής, πριν ακόμη παραδοθεί η μελέτη της ΜΟΝΙΤΟΡ. Ισως, η κυβέρνηση, θέλει εκ των υστέρων, να υπαγορεύσει στους συντάκτες της έκθεσης της ΜΟΝΙΤΟΡ, το διά ταύτα. Να παραδώσουν δηλαδή μια μελέτη, από την οποία θα προκύπτει ότι όλα τα εναλλακτικά σενάρια για τη συνεργασία Εμπορικής - Ιονικής είναι... "προβληματικά" και δε λύνουν το πρόβλημα, ώστε να προκύπτει η "ανάγκη" πώλησης της Ιονικής!

Τρίτον, από το γεγονός ότι η κυβέρνηση, γνωρίζοντας τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει από τους εργαζόμενους στην περίπτωση που επιλέξει το σενάριο της απευθείας πώλησης της Ιονικής σε ιδιώτες, λανσάρει τώρα ως επικρατέστερο το σενάριο της απόσχισης (demenger) της Ιονικής από την Εμπορική. Το σενάριο αυτό, που αποτελεί στην ουσία παραλλαγή ιδιωτικοποίησης και ξεφύτρωσε εντελώς απρόοπτα το τελευταίο διάστημα, φέρεται επικρατέστερο. Οπως σημειώνουν οι θιασώτες αυτής της λύσης, η απόσχιση της Ιονικής από την Εμπορική... θα έχει το μικρότερο πολιτικό κόστος και θα προκαλέσει μικρούς μόνο τριγμούς στο κυβερνητικό επιτελείο!Οι συνέπειες, όμως, από την τυχόν επιλογή του σεναρίου απόσχισης της Ιονικής από την Εμπορική - δηλαδή τη συγκαλυμμένη ιδιωτικοποίηση - θα είναι ανυπολόγιστες και - αν όχι χειρότερες - τουλάχιστον ίδιες με το σενάριο της πώλησης. Κι αυτό, γιατί σε περίοδο που η τάση διεθνώς είναι η δημιουργία μεγάλων τραπεζικών και άλλων επιχειρήσεων με εξαγορές ή συγχωνεύσεις, τυχόν απόσχιση της Ιονικής από την Εμπορική θα ισοδυναμούσε με πλήρη υπονόμευση και της Ιονικής και της ίδιας της Εμπορικής Τράπεζας.

Τώρα, γιατί για παράδειγμα, δεν αποτελεί λύση η "συγχώνευση" των δύο τραπεζών, με την απορρόφηση της δεύτερης από την πρώτη, που θα οδηγούσε στην ισχυροποίηση της Εμπορικής, αυτό κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας το εξηγήσει. Οπως επίσης, κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει, γιατί αποτελεί λύση η εξαγορά της Ιονικής από την Πίστεως ή από άλλη ιδιωτική τράπεζα που θα ήθελε να ισχυροποιήσει την παρουσία της στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.

Δεν είμαστε με τη θεωρία του "μικρότερου κακού". Ούτε έχουμε αυταπάτες ότι η "λύση" της "συγχώνευσης" των δύο τραπεζών - που θα οδηγήσει στην ισχυροποίηση της Εμπορικής - θα είναι μια λύση που θα υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και των εργαζομένων. Αποτελεί κοινό μυστικό, ότι η πολιτική που ακολουθούν οι ελεγχόμενες από το δημόσιο τράπεζες, είναι συνέπεια του συσχετισμού δυνάμεων και των πολιτικών επιλογών της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό όμως, δε σημαίνει ότι πρέπει να αμφισβητηθεί ο σημαντικός ρόλος που έπαιξαν και μπορούν να παίξουν οι κρατικές τράπεζες, στην αποτροπή κερδοσκοπικών παιχνιδιών σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και των εργαζομένων, με τις επιθέσεις στη δραχμή και άλλα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Ούτε πρέπει να παραγνωριστεί το γεγονός ότι, κάτω από τους αγώνες των εργαζομένων, οι κρατικές τράπεζες μπορούν να προσφέρουν πολύ περισσότερα στο κοινωνικό σύνολο, σε σχέση με τις ιδιωτικές τράπεζες.