Την αυταπάτη ότι με τη γενική πολιτική γραμμή που υπηρετεί - πολιτική διαχείρισης και ενσωμάτωσης - μπορεί να επιτευχθεί η «οικοδόμηση ενός ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος Υγείας και Πρόνοιας που θα παρέχει άμεση, δωρεάν, καθολική και ισότιμη πρόσβαση σε όλους τους πολίτες σε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, τη στιγμή της ανάγκης» με την ταυτόχρονη «υπαγωγή σε δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο των μεγάλων ιδιωτικών μονάδων υγείας» προσπάθησε να στηρίξει χτες ο ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας τις θέσεις του για την Υγεία, στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», τον οποίο επισκέφτηκε αντιπροσωπεία του με επικεφαλής τον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα.

Στη συνέντευξη περίσσεψαν τα ευχολόγια και οι βερμπαλισμοί ότι «η Υγεία δεν μπορεί να είναι αντικείμενο εμπορευματοποίησης ούτε να υπόκειται στη δικαιοδοσία του κέρδους». Ωστόσο, δεν έγινε καμιά αναφορά στην ανάγκη κατάργησης κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, που είναι συνυφασμένη με τη λειτουργία της αγοράς και την αποκόμιση κερδών την ώρα της ανάγκης.

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη «θέσπιση αυστηρού νομοθετικού πλαισίου για την ίδρυση και λειτουργία των ιδιωτικών φορέων παροχής υπηρεσιών Υγείας», φέρνοντας αντικειμενικά αυτή τη θέση σε σύγκρουση με την πρόταση για «υπαγωγή, σε πρώτο μεταβατικό στάδιο, σε δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο των μεγάλων ιδιωτικών κλινικών και μαιευτηρίων και σταδιακή ένταξη, σε δεύτερη φάση, και των υπόλοιπων ιδιωτικών φορέων παροχής υγειονομικών υπηρεσιών (φαρμακευτικές και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, εταιρείες βιοϊατρικής τεχνολογίας, μεγάλες αλυσίδες διαγνωστικών εργαστηρίων) στο δημόσιο σύστημα Υγείας».

Στην εισήγησή του ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε ότι «το μάθημα απ' αυτή την ιστορία της "ΑΣΠΙΣ Πρόνοια" είναι ότι η κοινωνική ασφάλιση όπως και οι κοινωνικές υπηρεσίες, το κράτος Πρόνοιας, η Υγεία, είναι πολύ σοβαρά πράγματα για να τα εμπιστευόμαστε εξ ολοκλήρου στην αγορά». Δηλαδή θέλει και συμμετοχή της αγοράς! Με αφορμή αυτή την επισήμανση εργαζόμενος απ' τον «Ευαγγελισμό» έθεσε το ερώτημα «μέχρι ποιο όριο είναι ο ιδιωτικός τομέας», αλλά στις απαντήσεις του τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και οι άλλοι ομιλητές δεν έδωσαν καμιά απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα.

Αντιφατικά στοιχεία περιέχει και η πρόταση για τη διάρθρωση και χρηματοδότηση αυτού του ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος Υγείας που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. «Θα περιλαμβάνει, αναφέρθηκε στην παρουσίαση, το σύνολο των δημόσιων δομών Υγείας και Πρόνοιας (ΕΣΥ, ΙΚΑ, δομές Υγείας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των ασφαλιστικών ταμείων κλπ.)». Ουσιαστικά απορρίπτουν την ανάπτυξη με αποκλειστική ευθύνη του κράτους καθώς στη θέση αυτή περιλαμβάνονται και οι υγειονομικές δραστηριότητες των δήμων που σε αρκετές περιπτώσεις είναι στηριγμένες στον εθελοντισμό και τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Δηλαδή οι δήμοι υποκαθιστούν στην κυριολεξία τις υπηρεσίες κυρίως Πρωτοβάθμιας Φροντίδας και ταυτόχρονα παρέχουν υπηρεσίες υποβαθμισμένες, με απλήρωτη, όπως στην περίπτωση των εθελοντών, εργασία.

Η χρηματοδότηση, όπως αναφέρθηκε στην παρουσίαση, θα γίνεται «ενιαία από τον κρατικό προϋπολογισμό και από τους κλάδους Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων». Μ' άλλα λόγια ακυρώνεται η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για δωρεάν παροχή υπηρεσιών καθώς απ' το σημείο αυτό προκύπτει ότι οι υπηρεσίες αυτές θα πληρώνονται και απ' τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή και από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Επιπλέον και αυτή η θέση συσκοτίζεται ακόμα περισσότερο από ένα έντυπο στο οποίο γίνεται λόγος για την «ενιαιοποίηση του σχεδιασμού της χρηματοδότησης και της παροχής υπηρεσιών». «Αυτό, αναφέρεται, σημαίνει ενιαία χρηματοδότηση από το δημόσιο προϋπολογισμό, σημαίνει κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων, διατήρηση των εργοδοτικών, σημαίνει τελικά κατάργηση των κλάδων Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων και μεταφορά των αποθεματικών στους κλάδους σύνταξης, σημαίνει πέρασμα στο ΕΣΥ των υποδομών του ΙΚΑ και των άλλων ασφαλιστικών οργανισμών».

Φαίνεται δηλαδή καθαρά ότι αυτός ο φραστικός δαίδαλος έχει ένα σκοπό: Να συσκοτίσει την ξεκάθαρη θέση ότι η χρηματοδότηση ενός πραγματικά δημόσιου, δωρεάν ενιαίου και καθολικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας πρέπει να χρηματοδοτηθεί αποκλειστικά από το κράτος και τους εργοδότες με την άμεση, ταυτόχρονα, κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων στον κλάδο Υγείας.

Στις θέσεις γίνεται αναφορά και στην «πολιτική για το φάρμακο». Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αναφέρεται, «θεωρεί αναγκαία τη στήριξη των εγχώριων φαρμακοβιομηχανιών και τη δημιουργία Εθνικής Φαρμακαποθήκης και Φαρμακοβιομηχανίας». Αποτελεί, δηλαδή και αυτή η θέση, μια έκφραση της συνύπαρξης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Τέλος, ανάμεσα στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η αύξηση των δημόσιων δαπανών για την Υγεία «με διπλασιασμό σε πρώτο στάδιο των δαπανών του δημόσιου προϋπολογισμού και ταυτόχρονη ορθολογική και διαφανή διαχείριση». Αναφερόμενος σε θέματα διαχείρισης ο Αλ. Τσίπρας στην εισήγησή του κατέκρινε την άποψη ότι τα νοσοκομεία είναι «άντρα διαφθοράς». Αναγνώρισε όμως ότι υπάρχουν και «εστίες διαφθοράς», που τις απέδωσε στους «διορισμένους διοικητές και τους μάνατζερς από τα δύο κόμματα εξουσίας» και όχι στο γεγονός ότι τέτοια φαινόμενα είναι, πρωτίστως, σύμφυτα με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Παράθεση ανέξοδων διαπιστώσεων αλλά και κατάθεση διαπιστευτηρίων στην άρχουσα τάξη, την οποία διαβεβαιώνουν πως δεν επιδιώκουν τίποτα περισσότερο απ' το να αποτελέσουν την «πράσινη γαρνιτούρα» στο «πιάτο» της εξουσίας της, οικονομικής και πολιτικής, αποτελεί η εκλογική διακήρυξη των «Οικολόγων - Πράσινων». Παρότι αφιερώνουν αρκετό χώρο στην καταγραφή προβλημάτων, δεν αφιερώνουν ούτε μία λέξη στην υπόδειξη των υπεύθυνων για την πρόκλησή τους. Με τους οποίους, άλλωστε, διευκρινίζουν ότι είναι παραπάνω από πρόθυμοι να συνεργαστούν, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι μια «πρασινάδα» στο «πιάτο» μπορεί να αλλάξει εντελώς την πικρή για το λαό γεύση των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Οι διέξοδοι και οι λύσεις που προτείνουν είναι ένα αναμάσημα σοσιαλδημοκρατικής «τροφής», όπως «πράσινη οικονομία» με «μαζικές δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις». Και μάλιστα σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές, το νερό, τα δάση, οι προστατευόμενες περιοχές κ.α. «Μπάτε σκύλοι αλέστε» δηλαδή σε κρίσιμους για τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας τομείς, όπου οι «ιδιωτικές επενδύσεις» όχι μόνο δεν πρέπει να έχουν κανένα χώρο να αναπτυχθούν παραπέρα, αλλά το λαϊκό συμφέρον επιτάσσει να πεταχτούν έξω και οι ιδιώτες που ήδη δραστηριοποιούνται.

Κάνουν λόγο για «ριζικές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα» χωρίς να αποσαφηνίζουν τι εννοούν, εκτός απ' το σημείο όπου σαφώς τάσσονται υπέρ των «κινήτρων» για «στροφή προς βιώσιμη παραγωγή». Ζεστό χρήμα δηλαδή στο κεφάλαιο, το οποίο ήδη προσβλέπει στην «πράσινη οικονομία» ως ένα πεδίο προσφερόμενο για περισσότερα κέρδη. Κι ενώ όπως προαναφέραμε δεν αφιερώνουν ούτε λέξη στις αιτίες των προβλημάτων που βιώνει ο λαός, αφιερώνουν χώρο στην ευθύνη του λαού κάνοντας λόγο για τον «τρόπο που παράγουμε και καταναλώνουμε» ο οποίος «κόβει το κλαδί όπου καθόμαστε».

Διακηρύττουν ακόμα ότι αγωνίζονται «για ανοικτή κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς που δεν θα περιθωριοποιεί τους ανέργους και τους φτωχότερους», θεωρώντας δεδομένη την ανεργία και τη φτώχεια και άρα το σύστημα που τις παράγει. Υπερασπίζονται το υπάρχον σύστημα, για το οποίο αρκούνται να σημειώσουν ότι «η δημοκρατία που έχουμε δεν είναι αρκετή» και προτείνουν για «περισσότερη δημοκρατία» απλή αναλογική, αλλά με στόχο να διευκολύνουν τις «κυβερνήσεις συνεργασίας».

Οι θέσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στηρίζονται πάνω στη γενικότερη αντίληψή τους ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού μπορεί να δημιουργηθούν πολιτικοί συσχετισμοί που να τον διαχειριστούν προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Οι θέσεις του διαπνέονται από την αντίληψη των «ελάχιστων εγγυημένων υπηρεσιών» που επί της ουσίας ταυτίζονται με τη γενική πολιτική κατεύθυνση για την Υγεία που έχει η ΕΕ, αλλά και τα κόμματα του κεφαλαίου.

1. Υποστηρίζουν τη συνύπαρξη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία. Προβάλλουν την αυταπάτη ότι η ανάπτυξη του δημόσιου τομέα θα προκαλέσει τον περιορισμό του ιδιωτικού.

2. Προβάλλουν τη θέσπιση «κανόνων» λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα και της κερδοφορίας του, καθώς και ανώτατο όριο επιτρεπόμενων πράξεων και εξετάσεων στις συμβάσεις του με τα ασφαλιστικά ταμεία. Υποστηρίζουν το στόχο να υπαχθούν οι μεγάλες ιδιωτικές κλινικές και μαιευτήρια, σαν καπιταλιστικές επιχειρήσεις, σε «δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο». Πουθενά δε μιλάνε για κατάργηση των επιχειρήσεων στην Υγεία.

3. Ενώ μιλάνε για δωρεάν υπηρεσίες, υποστηρίζουν τη χρηματοδότηση και από τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή από τους εργαζόμενους.

4. Υποστηρίζουν τον «ενιαίο φορέα Υγείας», εντάσσοντας σ' αυτόν τις υπηρεσίες Υγείας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ασφαλιστικών ταμείων, ΜΚΟ και του Δημοσίου. Ουσιαστικά, απορρίπτουν την ανάπτυξη του συστήματος με αποκλειστική κρατική ευθύνη και χρηματοδότηση.

5. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την ανάγκη στήριξης των εγχώριων φαρμακοβιομηχανιών, ενώ ο ΣΥΝ υποστηρίζει τη συμμετοχή με 10% στη φαρμακευτική δαπάνη από τους εργαζόμενους. Η χορήγηση δωρεάν φαρμάκων προτείνει να είναι μόνο για τους χρόνια πάσχοντες και αυτούς που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.