Παράθεση ανέξοδων διαπιστώσεων αλλά και κατάθεση διαπιστευτηρίων στην άρχουσα τάξη, την οποία διαβεβαιώνουν πως δεν επιδιώκουν τίποτα περισσότερο απ' το να αποτελέσουν την «πράσινη γαρνιτούρα» στο «πιάτο» της εξουσίας της, οικονομικής και πολιτικής, αποτελεί η εκλογική διακήρυξη των «Οικολόγων - Πράσινων». Παρότι αφιερώνουν αρκετό χώρο στην καταγραφή προβλημάτων, δεν αφιερώνουν ούτε μία λέξη στην υπόδειξη των υπεύθυνων για την πρόκλησή τους. Με τους οποίους, άλλωστε, διευκρινίζουν ότι είναι παραπάνω από πρόθυμοι να συνεργαστούν, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι μια «πρασινάδα» στο «πιάτο» μπορεί να αλλάξει εντελώς την πικρή για το λαό γεύση των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Οι διέξοδοι και οι λύσεις που προτείνουν είναι ένα αναμάσημα σοσιαλδημοκρατικής «τροφής», όπως «πράσινη οικονομία» με «μαζικές δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις». Και μάλιστα σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές, το νερό, τα δάση, οι προστατευόμενες περιοχές κ.α. «Μπάτε σκύλοι αλέστε» δηλαδή σε κρίσιμους για τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας τομείς, όπου οι «ιδιωτικές επενδύσεις» όχι μόνο δεν πρέπει να έχουν κανένα χώρο να αναπτυχθούν παραπέρα, αλλά το λαϊκό συμφέρον επιτάσσει να πεταχτούν έξω και οι ιδιώτες που ήδη δραστηριοποιούνται.

Κάνουν λόγο για «ριζικές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα» χωρίς να αποσαφηνίζουν τι εννοούν, εκτός απ' το σημείο όπου σαφώς τάσσονται υπέρ των «κινήτρων» για «στροφή προς βιώσιμη παραγωγή». Ζεστό χρήμα δηλαδή στο κεφάλαιο, το οποίο ήδη προσβλέπει στην «πράσινη οικονομία» ως ένα πεδίο προσφερόμενο για περισσότερα κέρδη. Κι ενώ όπως προαναφέραμε δεν αφιερώνουν ούτε λέξη στις αιτίες των προβλημάτων που βιώνει ο λαός, αφιερώνουν χώρο στην ευθύνη του λαού κάνοντας λόγο για τον «τρόπο που παράγουμε και καταναλώνουμε» ο οποίος «κόβει το κλαδί όπου καθόμαστε».

Διακηρύττουν ακόμα ότι αγωνίζονται «για ανοικτή κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς που δεν θα περιθωριοποιεί τους ανέργους και τους φτωχότερους», θεωρώντας δεδομένη την ανεργία και τη φτώχεια και άρα το σύστημα που τις παράγει. Υπερασπίζονται το υπάρχον σύστημα, για το οποίο αρκούνται να σημειώσουν ότι «η δημοκρατία που έχουμε δεν είναι αρκετή» και προτείνουν για «περισσότερη δημοκρατία» απλή αναλογική, αλλά με στόχο να διευκολύνουν τις «κυβερνήσεις συνεργασίας».