Με παράλληλες κινήσεις στο Εκκλησιαστικό και τη διαπλοκή, επιχειρεί ο πρόεδρος της ΝΔ να συσπειρώσει τη βάση του κόμματος μπροστά στο συνέδριο, αλλά και να επωφεληθεί από τη δυσαρέσκεια που υπάρχει σε βάρος της κυβέρνησης.

Ο Κ. Καραμανλής αποφάσισε να ρίξει το προσωπικό του βάρος στη διαμάχη κυβέρνησης -Εκκλησίας για το θέμα των ταυτοτήτων και υπέγραψε προχθές στο κείμενο της Εκκλησίας για το δημοψήφισμα. Επιχειρώντας να δικαιολογήσει την πλήρη στοίχισή του του με την ιεραρχία, σε δήλωσή του, υποστήριξε ότι «κάθε Ελληνας πολίτης έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να διαμαρτύρεται κατά αποφάσεων της κυβέρνησης, που προσβάλλουν βάναυσα το θεμελιώδες δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού κάθε ελεύθερου ανθρώπου». Σε μια προσπάθεια να προκαταλάβει τις επικρίσεις για το μήνυμα που εκπέμπει το προσωπικό του παράδειγμα, παρά την εκφρασθείσα θέση του ότι η στάση του καθενός είναι ζήτημα συνείδησης, είπε ότι ο ίδιος έπραξε αυτό που του υπαγορεύει η συνείδησή του. Αυτή η χειρονομία του προκάλεσε ικανοποίηση στη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών του κόμματος και, βέβαια, της ακροδεξιάς πτέρυγας, ενώ, προς το παρόν, δεν υπήρξε καμία δημόσια διαφωνία και αντίδραση ούτε από τους θεωρούμενους θιασώτες του «μεσαίου χώρου». Ο Γ. Αλογοσκούφης, για παράδειγμα, όχι μόνο συμφώνησε με την κίνηση του Κ. Καραμανλή, αλλά έσπευσε να δηλώσει ότι και ο ίδιος θα υπογράψει. Το γεγονός, πάντως, ότι ο πρόεδρος της ΝΔ έχει, ουσιαστικά, εγκαταλείψει τα περί «μεσαίου χώρου», δεν είναι άσχετο από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό του κόμματός του ενόψει του συνεδρίου και την επιδίωξή του να επαναβεβαιώσει πανηγυρικά την κυριαρχία του.

Η ενέργεια του Κ. Καραμανλή έδωσε την ευκαιρία στον κυβερνητικό εκπρόσωπο να τον κατηγορήσει ότι «επιχειρεί να νομιμοποιήσει μια απόλυτα αντιδημοκρατική και διχαστική ενέργεια». Επιπλέον, ο Δ. Ρέππας τον επέκρινε ότι προωθεί την πολιτικοποίηση της Εκκλησίας, η οποία «δε συμβιβάζεται με την κοινωνική αποστολή και τον πνευματικό της ρόλο».

Παράλληλα, η ηγεσία της ΝΔ επιμένει στην προβολή του ζητήματος της διαπλοκής και, μάλιστα, επιχειρεί να εμφανιστεί δικαιωμένη και ενισχυμένη, μετά τα όσα διαδραματίζονται στην κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Από την Κρήτη, όπου βρέθηκε το περασμένο Σάββατο, ο Κ. Καραμανλής ισχυρίστηκε ότι «τα όσα αποκαλύπτονται αυτές τις ημέρες, επιβεβαιώνουν τις καταγγελίες μας, τις στενές σχέσεις της κυβέρνησης με τη διαπλοκή και τις τεράστιες προσωπικές ευθύνες του κ. Σημίτη». Παράλληλα, κάλεσε την κυβέρνηση να υιοθετήσει τις προτάσεις του για την αντιμετώπιση του φαινομένου, οι οποίες εξαντλούνται στην ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του ΕΣΡ, στη σύσταση «ανεξάρτητης αρχής» για τον έλεγχο των συμβάσεων και των προμηθειών του δημοσίου και την «αυστηρή»(;) νομοθεσία για τα οικονομικά των κομμάτων. Φυσικά, δεν είπε τίποτα για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της.

Σε διαφορετικό μήκος κύματος κινήθηκε, όμως, ο Μιχ. Λιάπης, ο οποίος, σε άρθρο του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», επισημαίνει ότι «ένας είναι ένας τρόπος για να αντιμετωπιστεί η διαπλοκή. Ρήξη με ανατροπή του σημερινού συστήματος εξουσίας. Χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς παλινωδίες, χωρίς καλοπιάσματα. Δε συνθηκολογούμε με κανέναν, δε χαριεντιζόμαστε με κανέναν ισχυρό, δεν κάνουμε διαχωρισμούς, δε σκανδαλολογούμε». Η ΝΔ, πρόσθεσε, έχει υποτιμήσει τον εαυτό της, έχει εγκλωβιστεί στο στερεότυπο «τι να κάνω, μειοψηφία είμαι». Γιατί δεν έχει καταλάβει τη δύναμή της.

Την ίδια στιγμή, αίσθηση έχει προκαλέσει η τοποθέτηση του Στ. Δήμα απέναντι στο υπό εκκόλαψη εγχείρημα του Δ. Αβραμόπουλου. Το στέλεχος της ΝΔ, αφού αρχικά δηλώνει ότι θα ήθελε τον Αβραμόπουλο εντός της ΝΔ και θεωρεί δύσκολη τη δημιουργία «νέου ισχυρού κόμματος», προσθέτει: «Αν, όμως, ο κ. Αβραμόπουλος προχωρήσει και επιτύχει τη συσπείρωση σημαντικού ποσοστού μετριοπαθών πολιτών και σοβαρών στελεχών, τότε η μόνη λύση για τη ΝΔ θα είναι κάποια μορφή εκλογικής συνεργασίας, ώστε από κοινού να επιδιωχτεί η πλειοψηφία».

Από την πλευρά της, η Ντ. Μπακογιάννη, σε συνέντευξή της στο «Βήμα», επαναλαμβάνει ότι δεν αμφισβητεί τον Κ. Καραμανλή, αλλά συμπληρώνει ότι «το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα προσώπων, είναι πρόβλημα δομών του κόμματος, είναι πρόβλημα λειτουργίας, είναι πρόβλημα πολιτικών επιλογών». Αναφερόμενη στο θέμα της διαπλοκής, είπε ότι το ζητούμενο είναι οι σταθεροί κανόνες και η διαφάνεια και το πρόβλημα δεν είναι τα ονόματα, ενώ αποδοκίμασε την πρόσφατη δήλωση του Γ. Κεφαλογιάννη, λέγοντας ότι «έκανε κακό στη ΝΔ».

Το σίγουρο είναι βέβαια ότι - έστω και μετά από δυο μέρες - ο πρωθυπουργός... νευρίασε για τα καλά. Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι, από τη στιγμή που φούντωσε η ιστορία με τα «κότερα», δεν υπάρχει ούτε ένας συνεργάτης του Κ. Σημίτη που να μην πασχίζει να πείσει τους δημοσιογράφους για την ενόχληση του πρωθυπουργού. Αυτή η ενόχληση, δε - από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι οι «σύντροφοι» στο ΕΓ όχι μόνο τα έκαναν θάλασσα, αλλά έγιναν και βούκινο - καταλαμβάνει περίοπτη θέση στην ειδησεογραφία εντύπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ.

Οποια εφημερίδα και να ξεφυλλίσεις, λοιπόν, όποιο δελτίο ειδήσεων και να ακούσεις, η ενόχληση του κ. Σημίτη εκεί θα είναι. Παρούσα. Μη δηλαδή και δεν το μάθει και ο τελευταίος Ελληνας πολίτης ότι ο κ. Σημίτης νευρίασε. Γιατί, όμως όλη αυτή η πρεμούρα; Γιατί τόση προσπάθεια εκ μέρους του πρωθυπουργού, να διαχωρίσει τον εαυτό του από όσα συνέβησαν μπροστά στα μάτια του την περασμένη Τρίτη; Είπαμε. Μπροστά του έγινε ό,τι έγινε. Επομένως, μήπως ο κατά τα άλλα εξοργισμένος κ. Σημίτης, διαδίδοντας ότι είναι... «τσαντισμένος», προσπαθεί να καταλάβει (με την αμέριστη βοήθεια του φιλικού του Τύπου) μια ασφαλή γωνίτσα κάπου εκεί στο απυρόβλητο; Εποχές του «εγώ απλώς προήδρευα», δε θυμίζουν αυτά;

***

Γι' αυτό σας λέμε: Πολύ περίεργη αυτή η ετεροχρονισμένη ενόχληση του κ. Σημίτη. Εκτός κι αν ο πρωθυπουργός για άλλο λόγο νευρίασε. Οχι επειδή οι πρωτοκλασάτοι του επιδίδονται σε «κοτερο-συνάξεις», ούτε επειδή μαχαιρώνονται μεταξύ τους, αλληλοκατηγορούμενοι «όχι δεν πήγα εγώ στο κότερο, όχι εσύ πήγες στο κότερο». Αν ο κ. Σημίτης ενοχλήθηκε από κάτι, ήταν επειδή αυτές οι δραστηριότητες βγήκαν προς τα έξω. Ενοχλήθηκε γιατί αυτές οι τόσο φυσικές - όπως προκύπτει από την αντίδρασή του - δραστηριότητες, προσφέρονται από τους ίδιους, τους... «σκαφάτους» υφισταμένους του, σαν όπλα στη φαρέτρα των μεγαλοεπιχειρηματιών για να διεξάγουν οι τελευταίοι των μεταξύ τους πόλεμο.

Γι' αυτό ενοχλήθηκε ο κ. Σημίτης. Επειδή θεωρεί ότι «αυτή τη φορά μάς πήρανε χαμπάρι». Επειδή θα ήθελε η κυβέρνησή του να τσαλαβουτάει στα βαλτόνερα της διαπλοκής, αλλά χωρίς να φαίνεται. Διακριτικά. Σαν ένας καλός διαιτητής, που λέει ο λόγος. Αλλά τώρα γίνεται κι αυτή, καθ' ομολογίαν του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, μέρος της ναυμαχίας...

***

Παρεπιμπτόντως, όπως εμείς θυμόμαστε, σε μια παλιότερη περίπτωση, όταν ο Ιησούς δηλαδή αναφώνησε εκείνο το «κάποιος από σας θα με προδώσει», οι υπόλοιποι 11 - που δεν είχαν λερωμένη τη φωλιά τους - άρχισαν να διαμαρτύρονται: «Μήπως εμένα εννοείς Κύριε;», απορούσαν. Και απορούσαν φωναχτά. Οχι από μέσα τους. Ετσι γινόταν, παλιότερα. Αλλά από τους 20 του ΕΓ, ούτε ένας δεν αναφώνησε: Μήπως εμένα εννοείς Θόδωρε; Γιατί; Μήπως διότι γνωρίζουν ότι ο Θόδωρος θα μπορούσε να εννοεί τον καθένα από κει μέσα; Ακόμα και τον εαυτό του..; Μήπως επειδή το να «νταραβερίζεσαι» με την πλουτοκρατία είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στο «σοσιαλισμό» και στον «εκσυγχρονισμό» και μάλιστα από την εποχή κιόλας των «νέων τζακιών»;

***

Πρώτο, εμάς μάς είναι παντελώς αδιάφορο αν το κότερο ήταν του Κόκκαλη ή του Βαρδινογιάννη, αν πάνω στο κότερο ήταν ο Τσουκάτος, ο Σκανδαλίδης ή ο Αβραάμ Πάπας. Μάς ενδιαφέρει όμως πάρα πολύ να παρατηρούμε και να αποκαλύπτουμε - στο βαθμό που μπορούμε - τα θεατρινίστικα «κόλπα» όσων προκαλούν φουρτούνες στη ζωή του ελληνικού λαού, αλλά θέλουν να κρύβουν το αντιλαϊκό τους ναυάγιο, πρωταγωνιστώντας σε υποκριτικές υστερίες προστασίας της «τιμής και της υπόληψής τους»... Σε όλους αυτούς χαρίζουμε το γνωστό τραγουδάκι του Λ. Κηλαηδόνη: «Σ' ένα παπόρο μέσα, όλοι μέσα, όλοι μέσα...», λέει το τραγουδάκι...

Δεύτερο και κυριότερο: Σε ό,τι μάς αφορά δε χρειαζόμαστε κατάλογο επιβατών ούτε σε κότερα ούτε σε ελικόπτερα μεγαλοεπιχειρηματιών για να βγάλουμε συμπέρασμα περί της διαπλοκής. Εμάς, τα ονόματα των υπουργών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (καθώς και των επίδοξων αντικαταστατών τους της ΝΔ), που προχτές ψήφισαν υπέρ του ξεπουλήματος του ΟΤΕ και αύριο θα ψηφίσουν υπέρ του ξεπουλήματος της ΔΕΗ, μάς είναι αρκετά. Μάς είναι υπεραρκετά για να αντιληφθούμε τι σημαίνει διαπλοκή.