Eurokinissi

Κι αν υπάρχει κανείς που να απορεί για το «γιατί και διότι» της επιτάχυνσης αυτής των διεργασιών, κάποιες από τις αποστροφές των πρωταγωνιστών μέσα στη βδομάδα είναι αποκαλυπτικές. Οπως, για παράδειγμα, του Χρ. Σπίρτζη, ο οποίος είπε ότι «πρέπει να αντιμετωπιστεί το ουσιαστικό πολιτικό πρόβλημα που έχει η δημοκρατία μας και η χώρα, το ότι δεν έχουμε έναν ισχυρό δεύτερο πόλο στο πολιτικό σύστημα(...) Αυτό είναι πρόβλημα ακόμα και για τον Κυρ. Μητσοτάκη και για τη ΝΔ». Αλλά και του Ν. Φίλη, ο οποίος, περιγράφοντας το «κέντρο βάρους» για τις αντιδράσεις τις δικές του και άλλων στελεχών, ανέφερε ότι «δεν θέλω μετά από μισό αιώνα οργανωμένος στην "ανανεωτική αριστερά" να αφήσω αυτόν τον χώρο της "άλλης αριστεράς" ανέστιο ή να γίνουν ψηφοφόροι του ΚΚΕ», όπως και ότι «δεν μπορεί να μονοπωλεί την αριστερά το ΚΚΕ».

Η επιχείρηση, δηλαδή, από τη μια, να στηθεί ένας «εναλλακτικός» πόλος για να παίζεται το παιχνίδι της κυβερνητικής εναλλαγής στο αστικό πολιτικό σύστημα και, από την άλλη, να στηθεί ένα ανάχωμα στο διακριτό ρεύμα ριζοσπαστικοποίησης και συμπόρευσης με το ΚΚΕ που εκφράστηκε και στις πρόσφατες εκλογές, δίνει τον τόνο των διεργασιών.

Αυτό εξηγεί και το «τι έπαθαν ξαφνικά» και αυτοί που σήμερα αποτελούν τη νέα ηγετική ομάδα, αλλά και όσα από τα στελέχη «πρώτης γραμμής» εμφανίζονται τώρα ως «διαφωνούντες» με τη νέα ηγεσία, καταγγέλλοντάς την για «δεξιά - νεοφιλελεύθερη» στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν μαζί, και ως κυβέρνηση και ως αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και ως συνυποψήφιοι στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, που χάραξαν και διένυσαν την πορεία που οδήγησε νομοτελειακά στον σημερινό εκφυλισμό υπηρετώντας το σύστημα.

Αλήθεια, τι απ' όλα όσα εκφράζει η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζουν τα στελέχη που υπηρέτησαν ως κορυφαίοι υπουργοί αυτήν την πολιτική; Ας θυμίσουμε μερικά:

- Ο Ευ. Τσακαλώτος ήταν «τσάρος της οικονομίας» όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέβαλλε με πυγμή σκληρή δημοσιονομική πολιτική, μνημόνιο στον λαό, εφάρμοζε όλες τις μνημονιακές δεσμεύσεις, τα ματωμένα πλεονάσματα και το περιβόητο «δημοσιονομικό μαξιλάρι», πολιτική που τη συνεχίζει από το 2019 η ΝΔ και τη στηρίζει ο Κασσελάκης.

- Ο Δ. Βίτσας ήταν αναπληρωτής υπουργός Αμυνας όταν η κυβέρνησή τους μετέτρεπε σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση τη χώρα με τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, εμβάθυνε τη «στρατηγική συμμαχία» με το Ισραήλ, προαγόταν σε σημαιοφόρο των Ευρωατλαντικών στην περιοχή με τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, πολιτική που συνεχίζει και ενισχύει από το 2019 η κυβέρνηση της ΝΔ και την οποία υποστηρίζει με πάθος ο Κασσελάκης.

- Ο Ν. Φίλης ήταν υπουργός Παιδείας όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπηρετούσε την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης. Είναι αυτός που η Κεραμέως συγχάρηκε επειδή με δικό του νόμο «για πρώτη φορά στην Ιστορία απόφοιτοι κολεγίων μπορούν να μπουν στο ελληνικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα», όπως προβλεπόταν από ευρωπαϊκή Οδηγία, την οποία ενσωμάτωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγοντας τον δρόμο και στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, πολιτική που πάει παραπέρα η ΝΔ και υπερασπίζεται και ο Κασσελάκης.

- Ο Π. Σκουρλέτης υπήρξε υπουργός Εσωτερικών και Εργασίας στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Από αυτές τις θέσεις συνέβαλε στην παραπλάνηση και στην κοροϊδία του λαού ότι μπορεί μια κυβέρνηση να συμβιβάσει τα κέρδη του κεφαλαίου και τη λαϊκή ευημερία, υποσχόμενος κατάργηση των αντεργατικών μνημονιακών νόμων, τους οποίους όμως η κυβέρνησή του επέκτεινε και θωράκισε ακόμα περισσότερο! Ο ίδιος εξάλλου δήλωνε με περηφάνια ότι «οι ξένοι επενδυτές είναι καλοδεχούμενοι, η χώρα μας προσφέρει αρκετές ευκαιρίες στην παρούσα συγκυρία». Ο,τι λέει και η σημερινή κυβέρνηση, πανηγυρίζοντας για την «επενδυτική βαθμίδα».

- Η Ε. Αχτσιόγλου, ως υπουργός Εργασίας, εφάρμοσε έναν από τους πλέον εμβληματικούς αντεργατικούς νόμους, για τη μόνιμη συμπίεση του κατώτατου μισθού, τον μνημονιακό νόμο 4172, με τον οποίο καταργήθηκαν μόνιμα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, ο καθορισμός του οποίου γίνεται έκτοτε με Υπουργική Απόφαση και με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» και την «παραγωγικότητα», δηλαδή με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Οι πρώην υπουργοί υπήρξαν κορυφαία στελέχη από το 2019 μέχρι σήμερα, με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση. Και τι έκαναν; Ψήφισαν το 50% των νομοσχεδίων της ΝΔ και στήριξαν με αστείους «αστερίσκους» το σύνολο του ευρωατλαντικού σχεδιασμού που μετατρέπει τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Ακόμα και στη νέα Βουλή - αν και οι περισσότεροι δεν έχουν επανεκλεγεί - ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει σε τρεις μήνες τα 178 από τα 381 άρθρα των 14 νομοσχεδίων που έχει φέρει η ΝΔ!

Ενδεικτικά και για να μην ξεχνιόμαστε, «πλειοψηφίες» και «μειοψηφίες» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ψηφίσει μαζί με τη ΝΔ σε Βουλή και Ευρωβουλή:

- Τη μονιμοποίηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στην Ενέργεια, που εκτινάσσουν τους λογαριασμούς των λαϊκών νοικοκυριών.

- Την ιδιωτικοποίηση και ΝΑΤΟποίηση των Ναυπηγείων Ελευσίνας.

- Την παράδοση του χώρου του αεροδρομίου του Ελληνικού σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

- Τη μαζική αύξηση αποστολής όπλων από τις χώρες της ΕΕ προς το καθεστώς Ζελένσκι.

- Τη διακρατική συμφωνία με το Μπανγκλαντές για την εισαγωγή μεταναστών εργατών για να τους εκμεταλλευτούν οι σύγχρονοι τσιφλικάδες τύπου Μανωλάδας.

- Μαζί ψήφισαν στην Ευρωβουλή το ψήφισμα που λέει ότι είναι ευλογία για την ευρωπαϊκή δημοκρατία η λειτουργία των λόμπι και η ικανότητά τους να διαμορφώνουν αποφάσεις της ΕΕ.

Για να μην ανατρέξουμε στην περίοδο της πανδημίας, όταν ο κόσμος πέθαινε έξω από τις ΜΕΘ και ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ» πρότεινε ακόμα και υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής με τη ΝΔ...

Για τέτοια κοροϊδία μιλάμε.

Τώρα, λοιπόν, κάποιοι προσπαθούν να διαχωριστούν από τον «νεοφιλελεύθερο» - όπως οι ίδιοι τον αποκαλούν - ΣΥΡΙΖΑ, χρεώνοντας τον «εκφυλισμό» στη νέα ηγεσία. Στόχος τους όμως είναι να ανανεώσουν τις αυταπάτες σε έναν κόσμο αριστερό, που δεν έχασε την επαφή του με το κίνημα και παρακολουθεί με μεγάλο προβληματισμό και δυσαρέσκεια τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Να τον αποκόψουν από την προοπτική να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα για τον διαχρονικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας και να της γυρίσει οριστικά την πλάτη.

Σε όλους αυτούς απευθύνεται το ΚΚΕ και τους καλεί σε συμπόρευση. Να μην κυλήσουν σε ένα νέο πισωγύρισμα, είτε δείχνοντας ανοχή στη «νέα φορεσιά» του ΣΥΡΙΖΑ είτε στοιχιζόμενοι πίσω απ' αυτούς που προσπαθούν να τον ξαναντύσουν με αριστερούς «μανδύες», αλλά να βρεθούν μαζί με τους κομμουνιστές στον δρόμο του αγώνα για τις λαϊκές ανάγκες, στον δρόμο της πραγματικής ανατροπής, της πάλης ενάντια στον καπιταλισμό και σε οποιαδήποτε μορφή διαχείρισής του.