Associated Press

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στα γεγονότα.

Ηταν Οκτώβρης του 1998 όταν ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν (ο επονομαζόμενος και ΑΠΟ) αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Συρία ύστερα από τελεσίγραφο της Αγκυρας προς τη συριακή κυβέρνηση, με το οποίο ζητούνταν η τελευταία να πάψει να στηρίζει τους Κούρδους αντάρτες που δρούσαν στο τουρκικό έδαφος. Με αεροπλάνο, μέσω της Δαμασκού έφτασε στην Αθήνα στις 9 Οκτώβρη, αλλά η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε κατηγορηματικά να του επιτρέψει την παραμονή στη χώρα, ενώ η ΕΥΠ του εκμίσθωσε αεροπλάνο και τον έστειλε στη Μόσχα.

Eurokinissi

Στις 20 Νοέμβρη 1998 το εφετείο της Ρώμης απορρίπτει το αίτημα της Τουρκίας για έκδοση του Οτσαλάν, υποχρεώνει όμως τον ίδιο να μείνει στην ιταλική πρωτεύουσα γιατί εκκρεμεί ένταλμα σε βάρος του που έχει εκδοθεί στη Γερμανία - αν και η τελευταία αποφεύγει επιμελώς να ζητήσει την έκδοσή του φοβούμενη αντιδράσεις των Κούρδων που ζουν στο έδαφός της.

Ο Οτσαλάν θα μείνει στη Ρώμη υπό περιορισμό ως τα μέσα Γενάρη του 1999. Στις 16 Γενάρη η Ιταλία ανακοινώνει ότι ο Κούρδος ηγέτης εγκατέλειψε το έδαφός της.

Στις 29 Γενάρη του 1999 Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν έρχεται και πάλι στην Ελλάδα. Περνάει τον Ανατολικό Αερολιμένα του Ελληνικού χωρίς να γίνει αντιληπτός από τις αρχές και την ΕΥΠ, παρόλο που έχουν ληφθεί δρακόντεια - όπως υποστηρίζεται - μέτρα για να αποτραπεί η είσοδός του σε ελληνικό έδαφος. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιχείρηση εισόδου του στην Ελλάδα φέρεται να έχει παίξει ο αρχιπλοίαρχος ε.α. Αντ. Ναξάκης. Τον φιλοξενούν στο σπίτι τους η συγγραφέας Βούλα Δαμιανάκου και η κόρη της Ελένη Βασιλοπούλου. Για την άφιξη του Κούρδου ηγέτη ενημερώνεται η ελληνική κυβέρνηση και ο τότε διοικητής της ΕΥΠ, Χαρ. Σταυρακάκης, συναντιέται μαζί του και του δηλώνει ότι η ελληνική πλευρά δεν μπορεί καθ' οιονδήποτε τρόπο να εγκρίνει την παραμονή του στη χώρα. Στη συνέχεια, με ελληνική πρωτοβουλία αποφασίστηκε ο Οτσαλάν να ταξιδέψει στο Ρότερνταμ μέσω του Μινσκ. Στο ταξίδι αυτό τον συνόδεψε κάποιος Κύπριος επιχειρηματίας που φέρεται να έχει το όνομα Τζορτζ Αριστείδου και ο τότε πράκτορας της ΕΥΠ, ο περιβόητος Σάββας Καλεντερίδης.

Τελικά, το ταξίδι στο Ρότερνταμ δε θα γίνει ποτέ, ο ΑΠΟ και οι συνοδοί του θα επιστρέψουν στην Κέρκυρα κι από εκεί, μην έχοντας άλλη διέξοδο, ο Κούρδος ηγέτης θα δεχτεί την πρόταση να ταξιδέψει στην Κένια ως ενδιάμεσο σταθμό προς τη Νότια Αφρική όπου και θα εξασφάλιζε πολιτικό άσυλο. Το ταξίδι στην Κένια πραγματοποιήθηκε στις 2/2/1999 και η παράδοση του Οτσαλάν έγινε στις 15/2/1999.

Γι' αυτό το ταξίδι, το ΚΚΕ στο πόρισμά του, που κατέθεσε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για την «υπόθεση Οτσαλάν» («Ρ» 16/5/1999), αναφέρει: «Από τις εξετάσεις των μαρτύρων αποδείχτηκε πλέον ότι η επιλογή της Κένιας με τελικό προορισμό τη Νότιο Αφρική δεν ήταν επιλογή του Οτσαλάν, αλλά απόφαση του κυβερνητικού κλιμακίου, το οποίο χειριζόταν την υπόθεση, λύση την οποία αποδέχτηκε και ο Οτσαλάν, αφού δεν είχε και άλλες επιλογές, με δεδομένη τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να παραμείνει στην Ελλάδα.

Κι εύλογα γεννιέται το ερώτημα, γιατί επιλέχτηκε η Κένια, με δεδομένα:

Α. Οτι ήταν γνωστό και από επανειλημμένες εκθέσεις που είχε υποβάλλει κατά το παρελθόν ο πρέσβης κ. Κωστούλας, ότι στο Ναϊρόμπι υπάρχει πανίσχυρη παρουσία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών μετά τη βομβιστική επίθεση στην εκεί αμερικανική πρεσβεία.

Β. Πώς θα γινόταν δυνατή η έξοδος του Οτσαλάν από την Κένια, ακόμα κι στην περίπτωση που άλλο κράτος χορηγούσε πολιτικό άσυλο στον Οτσαλάν, αφού με την κυβέρνηση της Κένιας δεν υπήρχε καμία συνεννόηση και η είσοδός του στη χώρα αυτή έγινε παράνομα με πλαστό διαβατήριο;».

Στο πλαίσιο της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής η κυβέρνηση φρόντισε να εμποδίσει την έρευνα που θα έδινε χειροπιαστές απαντήσεις σ' αυτά και σε πολλά άλλα ακόμη ερωτήματα, που αβίαστα προέκυπταν. Οπως κατήγγειλε τότε το ΚΚΕ: «Με ευθύνη της κυβερνητικής πλειοψηφίας δε στάθηκε δυνατόν να προχωρήσουν σε βάθος οι έρευνες και να διερευνηθούν κρίσιμες πτυχές της υπόθεσης. Η τακτική αυτή έγινε πιο φανερή προς το τέλος των εργασιών της Επιτροπής και συγκεκριμένα:

Ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ, κ. Σταυρακάκης, παρά το γεγονός ότι είχε γίνει άρση του απορρήτου αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν κατά την εξέτασή του στην Επιτροπή, προφανώς με άνωθεν εντολές και σε συμπαιγνία με την κυβέρνηση. Κι ενώ η πράξη του αυτή είναι παράνομη και τιμωρείται από το Νόμο, η πλειοψηφία της Επιτροπής αρνήθηκε να λάβει τα μέτρα που είχε δικαίωμα και υποχρεωνόταν να πάρει και ειδικότερα να διατάξει την κράτησή του και την παραπομπή του στο Αυτόφωρο, δίνοντας έτσι πλήρη κάλυψη στην ενέργεια αυτή του κ. Σταυρακάκη. Απέκλεισε από τον κατάλογο των μαρτύρων έναν από τους πλέον ουσιώδεις μάρτυρες, τον Τζορτζ Αριστείδου, ο οποίος φέρεται ως Κύπριος επιχειρηματίας και ο οποίος εμπλέκεται σε κρίσιμες φάσεις στην όλη υπόθεση. Ταυτόχρονα απέκλεισε μεταξύ άλλων ουσιωδών μαρτύρων τις τρεις συντρόφισσες του Οτσαλάν, την Ντιλάν και τις άλλες δύο Κούρδισσες, οι οποίες ήταν αυτόπτες μάρτυρες στα όσα διαδραματίστηκαν στην Κένια μέχρι την παράδοση του Οτσαλάν. Απέρριψε το αίτημα που υπέβαλλε το ΚΚΕ να ζητηθούν από την ΕΥΠ και το υπουργείο Εξωτερικών όλα τα έγγραφα που έχουν σχέση με την υπόθεση Οτσαλάν».

Οπως είναι γνωστό το ΚΚΕ υποχρεώθηκε να αποχωρήσει από την Επιτροπή όταν έγινε φανερό πως με τις ενέργειες αυτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας η υπόθεση οδηγούνταν σε κουκούλωμα.

Για το ΚΚΕ ήταν φανερό - και το έγραφε στο πόρισμά του - πως όλες οι επιλογές της κυβέρνησης στο χειρισμό της υπόθεσης Οτσαλάν απέρρεαν από την πολιτική της που είναι «η υποταγή και η συμμόρφωση στις απαιτήσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και τις ΕΕ». Η πλήρης δικαίωση αυτής της εκτίμησης δεν άργησε να έρθει.

Το Γενάρη του 2002, ο πάντοτε καλά πληροφορημένος από τις αμερικανικές πηγές Αλ. Παπαχελάς έγραψε στο ΒΗΜΑ (30/1/2002) ότι η σύλληψη Οτσαλάν στήθηκε με απόφαση του Κλίντον. «Ο Ανθρωπος που χειρίστηκε την υπόθεση για λογαριασμό του προέδρου Μπιλ Κλίντον - ανέφερε ο Αλ. Παπαχελάς -, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας για θέματα Ευρώπης κ. Τόνι Μπλίνκεν αποκαλύπτει ότι ήταν προσωπική απόφαση του Αμερικανού προέδρου "να παρασχεθεί κάθε δυνατή βοήθεια στην Αγκυρα, προκειμένου να εξασφαλίσει την παράδοση του Οτσαλάν, τον οποίο οι ΗΠΑ θεωρούσαν τρομοκράτη" και υπογραμμίζει: "Ασκήσαμε κάθε δυνατή πίεση σε όλες τις χώρες ώστε να εκδοθεί"». Σύμφωνα, επίσης με τον τούρκο πρεσβευτή στη Ρώμη, Ινάλ Μπατού, η Τουρκία δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να μείνει ο Οτσαλάν σε ευρωπαϊκή χώρα και να δικαστεί από ευρωπαϊκό δικαστήριο, γιατί «θα δικαζόταν η Τουρκία και όχι ο Οτσαλάν». Κατά τον Μπατού υπήρχε σχέδιο των ΗΠΑ να καταλήξει ο Οτσαλάν «σε τριτοκοσμική χώρα, όπου θα μπορούσε εύκολα να παραδοθεί στους Τούρκους».

Τέλος, σύμφωνα με τον Τούρκο δημοσιογράφο Αλί Μπιράντ, οι άνδρες που απήγαγαν τον Οτσαλάν στην Κένια ήταν Αμερικανοί μυστικοί πράκτορες, οι οποίοι και τον παρέδωσαν σε Τούρκους κομάντος που περίμεναν σε ιδιωτικό αεροπλάνο στο αεροδρόμιο στο Ναϊρόμπι. Ο Αλί Μπιράντ αναφέρει επίσης πως σύμφωνα με Τούρκους αξιωματούχους ένα κομμάτι των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών συνεργάστηκε με τις τουρκικές κι έδινε πληροφορίες για τις κινήσεις του Οτσαλάν (ΒΗΜΑ, 30/1/2002).

Ο αναγνώστης μπορεί να αντιληφθεί πως αν αυτά βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτά που κρύβονται είναι απείρως πιο ανατριχιαστικά. Μόνο που οι πραγματικοί υπεύθυνοι έχουν φροντίσει να μη λογοδοτήσουν μπροστά σε δικαστήριο. Μπορούν όμως να τιμωρηθούν παραδειγματικά από το λαό με τον τρόπο που μόνο αυτός ξέρει και μπορεί.

Δε γνωρίζω, δεν άκουσα. Αυτή ήταν η μόνιμη επωδός του υπουργού Δικαιοσύνης Φ. Πετσάλνικου, κατά τη χτεσινή διαδικασία της δίκης των 13 κατηγορουμένων για την υπόθεση της παράνομης εισόδου στη χώρα μας του ηγέτη των Κούρδων Α. Οτσαλάν, παρόλο που ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης την περίοδο εκείνη ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης και μέλος του κυβερνητικού κλιμακίου που κλήθηκε τότε να διαχειριστεί την κρίση.

Στις επίμονες ερωτήσεις των συνηγόρων υπεράσπισης, ο Φ. Πετσάλνικος απέφυγε να απαντήσει σε αρκετά ερωτήματα, ενώ χαρακτήρισε την ενέργεια του Α. Ναξάκη, να οργανώσει την είσοδο του Α. Οτσαλάν στη χώρα μας, ως «πράξη τουλάχιστον ακραίας επιπολαιότητας». Σε σχετική ερώτηση για τα κίνητρα του αρχιπλοιάρχου εν αποστρατεία Α. Ναξάκη, ο υπουργός Δικαιοσύνης απάντησε ότι δεν μπορεί να γνωρίζει τη βούληση του Α. Ναξάκη. Πρόσθεσε ότι ο αρχιπλοίαρχος θα έπρεπε να ξέρει πως η ενέργειά του θα δημιουργούσε εντάσεις υψίστου βαθμού και κινδύνους για τη χώρα μας, λόγω της διακηρυγμένης θέσης της Τουρκίας ότι η είσοδος Οτσαλάν στην Ελλάδα θα αποτελούσε «casus belli». Κατέθεσε, όμως, ο Φ. Πετσάλνικος ότι δε θεωρεί πως ο αρχιπλοίαρχος ενήργησε με στόχο να προκαλέσει κίνδυνο στις διεθνείς σχέσεις της χώρας.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης ανέφερε στο δικαστήριο ότι ενημερώθηκε για το θέμα που δημιουργήθηκε με την είσοδο Οτσαλάν από τον τότε υποδιοικητή της ΕΥΠ κ. Λουκόπουλο και από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Θ. Πάγκαλο. Οσον αφορά τη συμπεριφορά της ΕΥΠ τις πρώτες ώρες της άφιξης του Α. Οτσαλάν, ο Φ. Πετσάλνικος τη χαρακτήρισε απογοητευτική και πως η ηγεσία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει ή να αρνηθεί την άφιξη του Κούρδου ηγέτη.

Επίσης, επιβεβαίωσε ότι ο Θ. Πάγκαλος είχε επικοινωνία με τον Α. Ναξάκη, όπου συμφώνησαν να γίνει συνάντηση μεταξύ Α. Ναξάκη και του κ. Ρουμπή, ο οποίος θα εκπροσωπούσε τον διοικητή της ΕΥΠ Χ. Σταυρακάκη, επειδή ο τελευταίος βρισκόταν στη Ρουμανία σε επίσημη αποστολή.

Σε σχετική ερώτηση του δικηγόρου του Οτσαλάν, Θ. Θεοδωρόπουλου, για την είσοδο του Κούρδου ηγέτη στη χώρα μας, ο Φ. Πετσάλνικος απάντησε ότι δεν μπορεί να αποδώσει «καμιά μομφή στον κ. Οτσαλάν». Οσον αφορά το αίτημα του Οτσαλάν περί παροχής πολιτικού ασύλου, ο υπουργός Δικαιοσύνης απάντησε ότι δε γνώριζε τίποτα. Αξίζει ο σημειωθεί ότι ο δικηγόρος Φαΐλος Κρανιδιώτης ανέφερε στο δικαστήριο ότι η αίτηση Οτσαλάν εκείνες τις κρίσιμες ώρες στάλθηκε... ταχυδρομικώς από την Κένια!

Ο συνήγορος υπεράσπισης των υπαλλήλων της εταιρίας «Aegean Airlines» που μετέφερε τον Α. Οτσαλάν ισχυρίστηκε ότι η είσοδος στη χώρα μας του Κούρδου ηγέτη οργανώθηκε από την ΕΥΠ, επικαλούμενος συνέντευξη του απόστρατου ταξιάρχου κ. Κίτσου σε τηλεοπτική εκπομπή και ζήτησε να κληθεί ως μάρτυρας ο απόστρατος ταξίαρχος.

Στο μεταξύ εμφανίστηκαν στο δικαστήριο αυτοβούλως για καταθέσουν οι δύο συνεργάτες και συγκατηγορούμενοι του Α. Οτσαλάν, ο Γιακάρ Τσεντκίζ και η Καγιά Αϊφέρ (Ροζερίν), οι οποίοι ζήτησαν να μην ενεργοποιηθεί το ένταλμα σύλληψης που είχε εκδοθεί σε βάρος τους. Αντ' αυτού ζήτησαν να τους επιβληθούν περιοριστικοί όροι. Το δικαστήριο αντικατέστησε την απόφαση της προσωρινής κράτησης με την επιβολή περιοριστικών όρων (απαγόρευση εξόδου από τη χώρα μέχρι να τελειώσει η δίκη και να εμφανίζονται κάθε πρωί στον εισαγγελέα της έδρας).