ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Δεκατέσσερα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), οι ΗΠΑ και το Ισραήλ απειλούν με κυρώσεις την Αυστρία, 15ο κράτος-μέλος της ΕΕ, σε περίπτωση που κυβερνήσει ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός συντηρητικών (OVP) και ακροδεξιών (FPO). Πρόκειται για πρωτοφανή πολιτική επέμβαση, η οποία γίνεται προσπάθεια να μασκαρευτεί πίσω από την ετικέτα «παραβίαση ευρωπαϊκών αρχών». Στην πραγματικότητα, μια τέτοια απόφαση μπορεί να ληφθεί μόνο από έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, το οποίο θα αποφασίσει ποιες είναι οι περιβόητες «ευρωπαϊκές αρχές» και ποια, επακριβώς, η αυστριακή «παραβίαση», στη βάση του άρθρου ΣΤ, 1 του Αμστερνταμ. Εως τότε, τόσο η ανακοίνωση των 14 κρατών-μελών της ΕΕ, όσο και η ανακοίνωση της Κομισιόν δε συνιστούν παρά σκέτη πολιτική εκμετάλλευση.

Το μόνο κοινοτικό «όργανο», που εξέδωσε επίσημα «ανακοίνωση» για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Αυστρία, είναι η Κομισιόν, μετά από έκτακτη συνεδρίαση το πρωί της Τρίτης. Ομόφωνα, οι 19 επίτροποι και ο πρόεδρος Ρ. Πρόντι, με τη σύμφωνη γνώμη και του χριστιανοδημοκράτη Αυστριακού επιτρόπου Φρ. Φίσλερ, «συμμερίζονται τις βάσιμες ανησυχίες» των 14 κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ, απειλούν με «αναστολή ορισμένων δικαιωμάτων» (άρθρο ΣΤ, 1 του Αμστερνταμ) αλλά, επειδή «σ' αυτή τη φάση δεν έχει επηρεαστεί η λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών», ανακοινώνουν ότι η Κομισιόν «θα συνεχίσει να διατηρεί σχέσεις εργασίας με τις αυστριακές αρχές».

Ο ήπιος τόνος της ανακοίνωσης έδωσε λαβή σε διάφορα σχόλια περί διαφορετικής στάσης της Κομισιόν από τις (...) «οργισμένες» ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ιδίως στο βρετανικό και ιταλικό Τύπο, ενώ δεν έλειψαν και οι αντίθετες εκτιμήσεις για «υπερεθνική» επέμβαση στα εσωτερικά ενός κράτους-μέλους, ιδίως στο γερμανικό και ισπανικό Τύπο.

Χτες ο εκπρόσωπος Τύπου της Κομισιόν έκανε την εξής δήλωση: «Πρόκειται για περίπλοκη πολιτική κατάσταση χωρίς προηγούμενο. Θα πρέπει να περιμένουμε τις επόμενες μέρες για να αντιληφθούμε καλύτερα τα πράγματα, πολύ περισσότερο ότι αυτό που προκάλεσε τις αντιδράσεις δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί, δεν υπάρχουν, ακόμη, νέες αυστριακές κυβερνήσεις και κανείς δε γνωρίζει ακόμη το πρόγραμμα, στη βάση του οποίου θα λειτουργήσει η νέα κυβέρνηση. Ετσι κι αλλιώς οι τρέχουσες εργασίες της Κομισιόν θα προχωρήσουν κανονικά (...). Οι εργασίες της Κομισιόν δεν είναι συνώνυμο διμερών σχέσεων, που ανήκουν στην αρμοδιότητα των εθνικών κυβερνήσεων. Η Κομισιόν δεν είναι υπερεθνικό όργανο».

Στη δήλωση αυτή υπάρχουν δύο σαφείς εξηγήσεις, τεχνικού χαρακτήρα, αλλά και μια γενική πολιτική ασάφεια. Είναι σαφές ότι η Κομισιόν δεν έχει διμερείς σχέσεις με την Αυστρία, καθότι εποπτεύει τις πολυμερείς σχέσεις στην ΕΕ, όπως επίσης ότι δε στοιχειοθετείται «παράβαση αρχών» της Αυστρίας πριν να υπάρξει παραβίαση του κοινοτικού και του Διεθνούς Δικαίου, είτε νομοθετικά είτε στην πράξη, εκ μέρους της αυστριακής κυβέρνησης. Ακριβώς γι' αυτό, η Κομισιόν προέβη σε μια συγκρατημένη και ήπια ανακοίνωση, η οποία δεν έπρεπε να εμπεριέχει καμία λέξη που θα έδινε δικαίωμα προσφυγής των αυστριακών αρχών κατά της Κομισιόν, στα πλαίσια της ΕΕ. Η Κομισιόν, όμως, δεν μπορεί σ' αυτή την περίπτωση να το «παίξει» Πόντιος Πιλάτος, γιατί το άρθρο ΣΤ, 1 του Αμστερνταμ της παρέχει το αναφαίρετο δικαίωμα, σε περίπτωση «σοβαρής και διαρκούς παράβασης», να ξεκινήσει αυτοβούλως τη διαδικασία τιμωρίας «προτείνοντας» σύγκληση έκτακτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ανεξάρτητα από το τι θα πράξουν οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών. Υποχρεούται από την ίδια την κοινοτική νομοθεσία να αναλάβει «πρωτοβουλία». Ενα από τα δύο: `Η η αυστριακή κυβέρνηση παραβαίνει τις «ευρωπαϊκές αρχές» και πρέπει να τιμωρηθεί ή δεν τις παραβαίνει και η όλη ιστορία είναι επιχείρηση πολιτικής εκμετάλλευσης.

Η πρωτοφανής επέμβαση στα εσωτερικά της Αυστρίας δρομολογήθηκε με την έκφραση «ανησυχιών» του παραπαίοντος Γάλλου Προέδρου Ζ. Σιράκ (27.1.2000) σε προεκλογική περίοδο, προς τον Αυστριακό Πρόεδρο Τ. Κλέστιλ, και το αίτημα του Βελγίου (28.1.2000) για έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου ΥΠΕΞ της ΕΕ με θέμα τον «κίνδυνο Χάιντερ». Τη Δευτέρα το βράδυ, 31.1.2000, η πορτογαλική προεδρία της ΕΕ, μετά τη συνάντηση στο Βερολίνο του Πορτογάλου ΥΠΕΞ Αντ. Γκουτέρες και του Γερμανού ομολόγου του Γ. Φίσερ, εκδίδει «ανακοίνωση, στο όνομα των 14 κρατών-μελών, με την οποία προειδοποιείται η Βιέννη ότι σε περίπτωση κυβέρνησης συνασπισμού του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος (OVP) με το ακροδεξιό FPO του Γ. Χάιντερ, 1) «δε θα προωθήσουν και δε θα αποδεχτούν καμιά επίσημη διμερή επαφή σε πολιτικό επίπεδο», 2) «θα αποσύρουν την υποστήριξη των Αυστριακών υποψηφίων σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς» και 3) «οι πρέσβεις της Αυστρίας στις πρωτεύουσες της ΕΕ θα γίνονται δεκτοί μόνο σε τεχνικό επίπεδο». Δεν πρόκειται για «απόφαση της ΕΕ», η οποία λαμβάνεται μόνο σε επίπεδο Συμβουλίου, αλλά για απειλή διακοπής των διμερών επαφών μεταξύ του καθένα από τα 14 κράτη-μέλη με την Αυστρία. Δε στοιχειοθετείται «παραβίαση αρχών της ΕΕ» γιατί σ' αυτή την περίπτωση θα 'πρεπε να συγκληθεί Συμβούλιο ΥΠΕΞ και να κινηθεί η διαδικασία του άρθρου ΣΤ, 1 του Αμστερνταμ για σύγκληση εκτάκτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, που θα αποφάσιζε σχετικά με ειδική πλειοψηφία, μετά και από γνωμοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Μέχρι να συγκληθεί «όργανο» της ΕΕ ως Συμβούλιο, πρόκειται για αυθαίρετη πολιτική επέμβαση του καθένα από τα 14 κράτη-μέλη στα εσωτερικά της Αυστρίας.

Για τη σύγκληση του έκτακτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αρκεί σχετική «πρόταση του ενός τρίτου των κρατών-μελών».

Το ΕΚ δεν έχει δικαίωμα να κινήσει τη διαδικασία του άρθρου ΣΤ,1 παρά μόνο να εκφέρει «σύμφωνη γνώμη». Το μεγαλύτερο πρόβλημα αφορά το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡΕ), τη μεγαλύτερη ευρω-ομάδα, με 233 συντηρητικούς ευρωβουλευτές από 15 κράτη-μέλη, μέλος της οποίας είναι και το αυστριακό Λαϊκό Κόμμα (OVP) με 7 ευρωβουλευτές, που θα σχηματίσει κυβέρνηση με τους ακροδεξιούς του FPO. Στη χτεσινή έκτακτη συνεδρίαση του ΕΚ, ο πρόεδρος του ΡΡΕ Γερμανός χριστιανοδημοκράτης Χ. Πέτεριγκ εξέφρασε «εμπιστοσύνη στους φίλους του OVP», υποστήριξε την Κομισιόν και καταδίκασε τον εξτρεμισμό του FPO. Αλλά το ΡΡΕ συγκαλεί το Σάββατο έκτακτη σύνοδο κορυφής στη Μαδρίτη επειδή έχει ζητηθεί η αποπομπή του OVP από την ευρω-ομάδα. Η γερμανική χριστιανοδημοκρατία αντιμετωπίζει επιφυλακτικά τις αυστριακές εξελίξεις, φοβούμενη επέκταση της ακροδεξιάς και στη Γερμανία. Η επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ Μ. Γιαννάκου δήλωσε ότι η απόφαση συνεργασίας του «αδελφού» OVP αποτελεί «στίγμα» για το ΡΡΕ. Ταυτόχρονα, η ευρω-ομάδα της ΝΔ καταδικάζει και την «εξωθεσμική παρέμβαση των 14 κρατών-μελών στα εσωτερικά της Αυστρίας».

Την πιο δύσκολη απόφαση της καριέρας του καλείται να λάβει σήμερα, ο Πρόεδρος της Αυστριακής Δημοκρατίας, Τόμας Κλέστιλ, καθώς θα πρέπει να κάνει αποδεκτή ή να απορρίψει την πρόταση για τον κυβερνητικό συνασπισμό, που κατέληξαν οι δύο εταίροι που έγιναν εν μια νυκτί ο «αποδιοπομπαίος τράγος» ή ο «τρόμος» της Ευρώπης, αλλά και του πλανήτη. Το συντηρητικό «Λαϊκό Κόμμα» του πρώην υπουργού Εξωτερικών Βόλφανγκ Σούσελ και το ακροδεξιό «Κόμμα της Ελευθερίας» του Γιέργκ Χάιντερ.

Ισως, ο 67χρονος Κλέστιλ από ένα ρόλο καθαρά διακοσμητικό σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου. Ενδεχομένως η προηγούμενη θητεία ως διπλωμάτης καριέρας, να τον ώθησε για να λύσει το «γόρδιο δεσμό» και να αποφύγει τις συμπληγάδες, που από τη μία είναι το Σύνταγμα της χώρας και από την άλλη οι ασφυκτικές πιέσεις και απειλές εκ μέρους της ΕΕ, των ΗΠΑ και άλλων χωρών. Ετσι, δεδομένων «των απειλών», ο Κλέστιλ επέβαλε να υπογράψουν από κοινού, ο ηγέτης της ακροδεξιάς Γιέργκ Χάιντερ και ο αρχηγός των συντηρητικών Βόλφγκανγκ Σούσελ, «δήλωση για τις θεμελιώδεις αρχές της ευρωπαϊκής δημοκρατίας», που έχει συνταχθεί από τον Κλέστιλ, θα είναι η εισαγωγή στο κυβερνητικό πρόγραμμα, στο οποίο τα δυο μέρη συμφώνησαν την Τρίτη, όπως ανακοίνωσε χτες η αυστριακή προεδρία. Οι δυο άνδρες, που δείχνουν να εμμένουν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνασπισμού παρά τις προειδοποιήσεις της ΕΕ, θα γίνουν δεκτοί από τον πρόεδρο στις 12.30 ώρα Ελλάδας και θα του υποβάλουν κατάλογο υπουργών, προσθέτει η προεδρία στην ανακοίνωσή της. Ωστόσο, τίποτα δεν έχει κριθεί, καθώς, όπως τονίζεται από το αυστριακό πρακτορείο APA, επικαλούμενο την Προεδρία, δε σημαίνει ότι ο πρόεδρος Κλέστιλ θα αποφασίσει να αναθέσει ή όχι το σχηματισμό κυβέρνησης στο συνασπισμό ακροδεξιάς-συντηρητικών.

Αραγε, αυτή η εξέλιξη μπορεί να κατευνάσει λίγο τα πνεύματα που έχουν ανάψει στη διεθνή Κοινότητα; Αμφίβολο. Εξάλλου ακόμη και αυτή η κίνηση του Κλέστιλ συνοδεύεται από τις δηλώσεις του που δόθηκαν χθες νωρίτερα στη δημοσιότητα, όπου διατυπώνει έντονες επιφυλάξεις για ένα τέτοιο κυβερνητικό σχήμα και εκφράζει φόβους για τις επιζήμιες επιπτώσεις που θα είχε διεθνώς για τη χώρα του. «Σε μια δημοκρατική χώρα η κοινοβουλευτική πλειοψηφία πρέπει να γίνεται σεβαστή. Οι προσωπικές ευαισθησίες δε μετρούν» και προσθέτει «ότι πρέπει να συναινέσω σε αυτή την κυβέρνηση, αλλά ενδέχεται να μην το κάνω, όχι εξαιτίας προσωπικών αντιλήψεων, αλλά γιατί φοβούμαι ότι θα έχει σοβαρότατες και επιζήμιες επιπτώσεις στην Αυστρία», τονίζει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του, που δημοσιεύεται στο σημερινό τεύχος του αυστριακού βδομαδιαίου περιοδικού «Νιούς.

Εύλογοι οι φόβοι του Κλέστιλ, καθώς κοιτά με το ένα βλέμμα τη χώρα όπου έχει διχαστεί και από την άλλη την ΕΕ, αλλά και τις υπόλοιπες χώρες να έχουν βγάλει τα μαχαίρια. Ενδεικτικό του κλίματος, που επικρατεί στη χώρα, είναι ότι ουκ ολίγοι είναι αγανακτισμένοι με την «ωμή παρέμβαση» της ΕΕ στα εσωτερικά της χώρας και τους έχει κυριεύσει η οργή, ενώ αναλυτές τονίζουν ότι οι εξελίξεις αυτές τελικά προσδίδουν περισσότερους ψηφοφόρους στο «Κόμμα της Ελευθερίας», που εκτιμούν ότι σε περίπτωση νέας εκλογικής αναμέτρησης θα δει το ποσοστό του να διογκώνεται υπέρμετρα.

Στον αντίποδα, για πρώτη φορά χθες, διανοούμενοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες, έκαναν έκκληση προς τον Κλέστιλ, να μην κάνει αποδεκτή την πρόταση για κυβέρνηση συνασπισμού, όπου θα συμμετάσχει και ο Χάιντερ και να αναζητήσει μία εναλλακτική λύση ή να κηρύξει εκλογές. Για το λόγο αυτό πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, όπου περίπου 10.000 διαδηλωτές έξω μάλιστα από τα κεντρικά γραφεία του «Κόμματος της Ελευθερίας» ζήτησαν την απόρριψη του κυβερνητικού συνασπισμού.

Εκτός από τους διανοούμενους και την ΕΕ και άλλες χώρες προχώρησαν σε «μέτρα». Το Ισραήλ που όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, Εχούντ Μπάρακ, ανακαλεί τον πρέσβη του. Ο Βέλγος πρωθυπουργός, Λουίς Μισέλ, εξέδωσε ταξιδιωτική οδηγία προς τους πολίτες, να αποφύγουν να επισκεφτούν την Αυστρία εις ένδειξη διαμαρτυρίας. Ενώ ο Πορτογάλος πρωθυπουργός, Αντόνιο Γκουτέρες, δήλωσε ότι ο Χάιντερ δεν είναι αποδεκτός και «ούτε το πρόγραμμα της κυβέρνησης θα παίξει κανένα ρόλο».

Πριν λίγα χρόνια ήταν η ανεργία και η φτώχεια, την οποία ορισμένοι θεωρούσαν ότι μπορεί και έπρεπε να αντιμετωπίσει η ΕΕ. Μάλιστα, στην προσπάθεια να ενισχύσουν τις αυταπάτες για το ρόλο της ΕΕ, επιδιώκοντας να την παρουσιάσουν σαν οργανισμό που διαπνέεται από τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, την καλούσαν να δώσει λύση στο πρόβλημα του «κοινωνικού αποκλεισμού».

Η ζωή απέδειξε ότι δεν μπορεί να ζητάς από το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα. Τα 50 εκατομμύρια των ανέργων και τα 70 εκατομμύρια των φτωχών που συνωστίζονται στον ευρωενωσιακό παράδεισο, αποτελούν την τραγική απόδειξη του απάνθρωπου κοινωνικού και πολιτικού εποικοδομήματος το οποίο έχουν ορθώσει οι πολυεθνικές της Ευρώπης στη Γηραιά Ηπειρο.

***

Και εδώ η ζωή υπήρξε αμείλικτη. Τους ιμπεριαλιστές τους χωρίζουν πολλά, αλλά είναι πολύ περισσότερα εκείνα που τους ενώνουν. Η Γιουγκοσλαβία και οι μαζικές δολοφονίες ενός ολόκληρου λαού, που σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν από κοινού από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, έβαλαν οριστικά τέλος και στη νέα προπαγανδιστική σταυροφορία. Η ΕΕ αποδείχτηκε τόσο ειρηνική και δημοκρατική, όσο και ο Αμερικανός ιμπεριαλιστικός της εταίρος.

***

Κατ' αρχάς πρέπει να πούμε ότι οι μέχρι τώρα αντιδράσεις της ΕΕ για τις εξελίξεις στην Αυστρία, καθώς και οι τοποθετήσεις των εν Ελλάδι θαυμαστών της - που επικαλούνται το «αντιφασιστικό κεκτημένο» της ΕΕ για να εκθειάσουν την «αποφασιστικότητά της» έναντι του φασισμού - είναι αντιδράσεις που προέρχονται από εκείνους που δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι η ΕΕ πρέπει να συνεχίσει στη ρότα της ήδη ακολουθούμενης πολιτικής! Μα, είναι δυνατόν να υποστηρίζεις ότι το αυγό του φιδιού θα αντιμετωπιστεί χωρίς μια πολιτική διαφορετική από αυτή που γεννά φτώχεια, περιθωριοποίηση, αποκλεισμούς, ανεργία, ανασφάλεια; Α, ναι, τότε μάλλον θεωρείς πως η γέννηση του φασισμού είναι ανεξάρτητη από τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα που τον εκτρέφουν. Και αν με τη σειρά του ισχύει αυτό το τελευταίο ως προσέγγιση, τότε είναι προφανές πως όσο κι αν διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου κατά του φασισμού, την ίδια ώρα τον προστατεύεις με τον καλύτερο τρόπο.

***

Ρωτάμε: Είναι η πολιτική των σοσιαλδημοκρατών και των χριστιανοδημοκρατών της Γερμανίας υπόλογη για την εκτίναξη των ποσοστών της ναζιστικής ρατσιστικής ακροδεξιάς στην πρώην Ανατολική Γερμανία, ποσοστά που μερικές φορές αγγίζουν το 20%;

Ρωτάμε: Αυτοί οι διαπρύσιοι κήρυκες της δημοκρατίας, οι «κεντροαριστεροί» του Ντ' Αλέμα, της «Ελιάς» και του Πρόντι, όταν αναδείκνυαν έναν ακροδεξιό στη θέση του υφυπουργού Αμυνας (!) της κυβέρνησής τους, το έπρατταν για να χτυπήσουν το φασισμό;..

Ρωτάμε: Η πολιτική των σοσιαλδημοκρατών στη Γαλλία (αρχής γενομένης από τον Μιτεράν), αλήθεια, πόσο «αθώα» είναι για την παγίωση της παρουσίας του Λεπέν στο πολιτικό σύστημα της χώρας; Πόσο ασθενή μνήμη έχουν, αλήθεια, όλοι αυτοί που ξεχνούν τις «επιχειρήσεις - σκούπα» της «κεντροαριστερής» κυβέρνησης της Γαλλίας κατά των μεταναστών, που οδήγησαν ακόμα και σε δολοφονίες προσφύγων στη Μασσαλία και αλλού;

Εν πάση περιπτώσει, η ΕΕ για την οποία μιλάμε δεν είναι η ΕΕ της Συνθήκης του Σένγκεν; Δεν είναι ο οργανισμός εκείνος που συμπεριέλαβε στον καταστατικό του χάρτη (τη Συνθήκη του Αμστερνταμ) μια συνθήκη, τη Σένγκεν, η οποία αποτελεί εγχειρίδιο εξόντωσης των μεταναστών και των προσφύγων, συνιστά εγχειρίδιο χαφιεδισμού ηλεκτρονικής και πάσης μορφής, προβάλλει ως εγχειρίδιο ανατροπής της αρχής «ο καθένας είναι αθώος πριν της απόδειξης της ενοχής του» και εισάγει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή την αρχή της ενοχής για όποιον δεν μπορεί να αποδείξει ότι είναι αθώος (!); Με αυτά τα... αντιφασιστικά εχέγγυα να προσέλθει στη μάχη κατά του φασισμού η ΕΕ;...

***

Στο εσωτερικό της χώρας μας, δε, πολιτικά κόμματα και πρόσωπα, στοιχίζονται πίσω από μια προπαγάνδα αθώωσης της ΕΕ, αποκρύπτοντας ότι η τελευταία όχι μόνο ευθύνεται για τα αίτια του προβλήματος, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο έρχεται τώρα να «παρέμβει», αφ' ενός ενισχύει το φασιστικό κόμμα της Αυστρίας και αφ' ετέρου ανοίγει περίεργες ατραπούς για επεμβάσεις άλλου τύπου στο μέλλον. Επεμβάσεις, που ενδεχομένως θα συνάδουν με τη σταθερή προσήλωση κάποιων στην προώθηση της θεωρίας περί «μαύρου» και «κόκκινου» φασισμού!

***

Ακούσαμε προχτές τον πρωθυπουργό να κάνει δηλώσεις για τις εξελίξεις στην Αυστρία. Ομως, αν δεν κάνουμε λάθος, με άδεια της δικής του κυβέρνησης η φασιστική «Χρυσή Αυγή» έκανε παρέλαση στους δρόμους της Αθήνας την Πρωτομαγιά του '98... Με εντολή του ΠΑΣΟΚ οι αστυνομικοί διευθυντές ανασύρουν χουντικά διατάγματα κατά των αγροτών. Με την καθοδήγηση του ίδιου και της κυβέρνησης διώκονται εφημερίδες επειδή δε «συμμορφώνονται» με τον «εκσυγχρονισμό» του. Με ευθύνη της κυβέρνησης χιλιάδες μετανάστες ζουν στη χώρα σε καθεστώς ανασφάλειας, εκμετάλλευσης και ξενοφοβικής αντιμετώπισης. Θυμούνται οι πάντες πως ο ίδιος ήταν που απέδωσε - πέρσι το καλοκαίρι - τη βασική ευθύνη για την έξαρση της εγκληματικότητας στους μετανάστες. Και επίσης θυμούνται όλοι τα καραβάνια του αίσχους με τους Κούρδους πρόσφυγες να περιφέρονται, την εποχή Οτσαλάν, δέσμιοι, ανά τα περίχωρα της Αττικής, έγκλειστοι στις αστυνομικές κλούβες.

Οσο για τον Κ. Καραμανλή και τη ΝΔ, μάθαμε ότι τάσσεται υπέρ της αποπομπής από το Λαϊκό Ευρωπαϊκό Κόμμα του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Αυστρίας, που προχωρά σε συγκυβέρνηση με τους φασίστες. Μάλλον ο κ. Καραμανλής θα ξεκίνησε την επίθεση κατά των ακροδεξιών από την Αυστρία και σιγά σιγά θα φτάσει και στους δικούς του, που, με άδεια της ΝΔ, παρευρίσκονται στις γνωστές φασιστικές συναθροίσεις στου Μακρυγιάννη...

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας, αιτιολογώντας την ψήφο των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ μετά τη συζήτηση και κατά την ψήφιση του ψηφίσματος «σχετικά με την πολιτική κατάσταση στην Αυστρία», τόνισε τα παρακάτω:

«Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταδικάζουμε τη συμμετοχή του ακροδεξιού, νεοφασιστικού κόμματος FPO, του Χάιντερ, στη νέα κυβέρνηση της Αυστρίας. Θεωρούμε την εξέλιξη αυτή ιδιαίτερα σοβαρή, δυσάρεστη και επικίνδυνη επειδή, μεταξύ άλλων, θα συμβάλει στην παραπέρα εξάπλωση νεοφασιστικών ρατσιστικών και ξενόφοβων αντιλήψεων σε όλη την Ευρώπη.

Η εξέλιξη αυτή δεν πέφτει από τον ουρανό. Εχει συγκεκριμένες αιτίες. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζουν κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις, πολιτικής που γεννά την ανεργία, τη φτώχεια, τον πόλεμο, που θυσιάζει αξίες και ιδανικά στο βωμό του μέγιστου δυνατού κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο, πετώντας όλο και ευρύτερα λαϊκά στρώματα στο περιθώριο. Αυτή η πολιτική είναι που εκκολάπτει το αυγό του φασιστικού φιδιού.

Οι υπηρέτες του πολυεθνικού κεφαλαίου επιχειρούν να συγκαλύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους, διανθίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική τους με κατασυκοφάντηση και διασυρμό των κομμουνιστών, των πιο συνεπών υπερασπιστών των συμφερόντων των εργαζομένων, με σκοπό να αποδυναμώσουν την αντίστασή τους. Διευκολύνουν κατ' αυτό τον τρόπο τα λαϊκιστικά ακροδεξιά και νεοφασιστικά κόμματα να εκμεταλλεύονται τη δικαιολογημένη λαϊκή αγανάκτηση.

Εάν, όλοι αυτοί που χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα, ήθελαν να κλείσουν πραγματικά το δρόμο στο φασισμό, θα έπρεπε πριν από όλα να αλλάξουν αυτή την πολιτική που αποτελεί το γόνιμο έδαφος που τρέφει το τέρας του φασισμού. Ομως όχι μόνο δε θέλουν κάτι τέτοιο αλλά, όπως αποδείχνουν με την καθημερινή πρακτική τους, κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Γι' αυτό ενώ καταγγέλλουμε την άκρατη υποκρισία τους, που έλαμψε και σήμερα στην αίθουσα αυτή, διακηρύσσουμε την απόφασή μας να εντείνουμε την πάλη μας ενάντια στην αναβίωση του φασισμού που αποτελεί την πιο άγρια και απάνθρωπη μορφή δικτατορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Ταυτόχρονα εντείνουμε την πάλη μας ενάντια στην αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική της ΕΕ που τον εκτρέφει.

Καλούμε τους εργαζόμενους και ολόκληρο τον αυστριακό λαό να δυναμώσουν, μαζί με όλους τους λαούς της Ευρώπης, τον αγώνα τους ενάντια στο φασισμό και την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου που τον γεννά και τον τρέφει».