Η κυβέρνηση και οι κάθε είδους κολαούζοι της, άρχισαν από τώρα να στρώνουν για το ενδεχόμενο που το διευθυντήριο των Βρυξελλών - για τους δικούς του λόγους και πολιτικές σκοπιμότητες - δεν εγκρίνει ούτε αυτή τη φορά την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ (το 2001). Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι τόσο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης όσο και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παράλληλα με τις δηλώσεις αισιοδοξίας τους πως είναι βέβαιη η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, συμπληρώνουν με νόημα, για την εξυπηρέτηση της δικής τους προπαγάνδας, πως "δεν πρέπει να υπάρξει επανάπαυση και εφησυχασμός, αλλά επαγρύπνηση και ένταση των προσπαθειών".

Ο μεγάλος φόβος των κυβερνώντων, για το ενδεχόμενο να μην πάρει η Ελλάδα ούτε αυτή τη φορά το εισιτήριο ένταξής της στην ΟΝΕ το 2001, είναι το "τέρας" του πληθωρισμού. Και όπως είναι γνωστό, μεταξύ των 5 κριτηρίων που έθεσε η Συνθήκη του Μάαστριχτ για την ένταξη στην ΟΝΕ, είναι και το κριτήριο του πληθωρισμού. Αυτός φαίνεται είναι και ο λόγος, που με σχετικά δημοσιεύματα σε μερίδα του Τύπου (ότι δηλαδή η σύγκριση θα γίνει με το μέσο όρο των 11 χωρών της ΕΕ και όχι με τις 3 χώρες που έχουν τις καλύτερες επιδόσεις), η ελληνική κυβέρνηση επιχείρησε να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις του διευθυντηρίου των Βρυξελλών.

Προς το παρόν - και χάρη στις λογιστικές αλχημείες που εφαρμόστηκαν και σε άλλες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την ανοχή του διευθυντηρίου των Βρυξελλών - η Ελλάδα εκπληρώνει τα 2 από τα 5 κριτήρια (δημοσιονομικά ελλείμματα και συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής) και μισοεκπληρώνει το τρίτο κριτήριο για το δημόσιο χρέος. Και λέμε ότι το μισοεκπληρώνει, γιατί ενώ η Συνθήκη του Μάαστριχτ θεωρεί εκπλήρωση του κριτηρίου για το δημόσιο χρέος τη μείωσή του στο 60% του ΑΕΠ, η επιτροπή της ΕΕ θεωρεί σαν εκπλήρωση του κριτηρίου αυτού, τη μικρή μείωση του δημόσιου χρέους που από περίπου 120% βρίσκεται σήμερα γύρω στο 105% - 110%!

Ετσι, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση καταφέρει να εκπληρώσει και το 4ο κριτήριο (μείωση των επιτοκίων), η εκπλήρωση του 5ου κριτηρίου για τον πληθωρισμό θεωρείται από δύσκολη μέχρι απίθανη.Να θυμίσουμε ότι με βάση τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μια χώρα θεωρείται ότι εκπληρώνει το κριτήριο του πληθωρισμού και παίρνει το εισιτήριο για την ένταξή της στην ΟΝΕ αν ο πληθωρισμός είναι το πολύ μέχρι 1,5 μονάδα μεγαλύτερος από τις 3 χώρες - μέλη της ΕΕ με τις καλύτερες επιδόσεις. Αυτό, για παράδειγμα, σημαίνει, πως αν ο μέσος όρος του πληθωρισμού στις 3 χώρες της ΕΕ με τις καλύτερες επιδόσεις είναι 0,5% ή στο 1%, τότε στην Ελλάδα ο πληθωρισμός θα 'πρεπε να μειωθεί φέτος στο 2% ή στο 2,5%. Κάτι τέτοιο φαίνεται, αν όχι απίθανο, πολύ δύσκολο...

Αξίζει να σημειωθεί, πως παρά τη σημαντική μείωση που σημείωσε ο πληθωρισμός στην Ελλάδα, το χάσμα με το μέσο πληθωρισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης παραμένει μεγάλο. Του λόγου το αληθές, βεβαιώνουν τα στοιχεία με τη διαχρονική εξέλιξη του πληθωρισμού από το 1980 (παραμονές ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ των "9") μέχρι και σήμερα (παραμονές ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ και των ΕΥΡΩ της ΕΕ), που παραθέτουμε στον πίνακα. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, στο μέτωπο του πληθωρισμού η "σύγκλιση" αποδείχτηκε "άνθρακες ο θησαυρός". Κι αυτόφαίνεται από το γεγονός ότι ενώ το 1980 (πριν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ) ο πληθωρισμός στην Ελλάδα ήταν 1,9 φορές μεγαλύτερος του μέσου πληθωρισμού της ΕΟΚ των "9", σήμερα (παραμονές ένταξης στην ΟΝΕ και την πολύχρονη εφαρμογή εισοδηματικών πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων) ο πληθωρισμός στην Ελλάδα είναι 3,83 φορές μεγαλύτερος από την ΕΕ των "11" και 3,29 φορές μεγαλύτερος από την ΕΕ των "15".

Είδες η "σύγκλιση" και η ΟΝΕ! Ούτε με τα δικά τους κριτήρια δε φαίνεται σίγουρη. Βεβαίως η εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, όχι μόνο δεν έχουν τίποτα προς όφελος των συμφερόντων τους να περιμένουν, ανεξάρτητα από την είσοδο ή όχι στην ΟΝΕ, αλλά αντίθετα η ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής θα επιδεινώσει τη θέση τους. Απ' αυτή τη σκοπιά, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι η ένταση της πάλης τους ενάντια σ' αυτή την πολιτική.

"Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποκλείει την περίπτωση να συζητηθεί "χαλάρωση" στα κριτήρια της ΟΝΕ για την Ελλάδα και βεβαιώνει, ότι δεν έχει γίνει συζήτηση με την Αθήνα σχετικά με την επίσπευση της ένταξης της Ελλάδας στη ζώνη του ΕΥΡΩ". Ετσι ακριβώς ξεκινούσε η είδηση που μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ) στις 27 Γενάρη, δίνοντας το στίγμα σχετικών δηλώσεων του Πάτρικ Τσάιλντ (εκπροσώπου Τύπου του επιτρόπου για τις οικονομικές υποθέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Ιβ Τιμπό), που έγιναν με αφορμή δημοσιεύματα μερίδας του ελληνικού Τύπου, τα οποία έλεγαν: Η Ελλάδα θα μπορέσει να εξασφαλίσει το εισιτήριο για την ένταξή της στην ΟΝΕ το 2001, αρκεί να μειώσει τη διαφορά του πληθωρισμού σε 1,5 ποσοστιαία μονάδα με το μέσο πληθωρισμό της ΕΕ των 15 ή της ΕΕ των 11 που εντάχθηκαν ήδη στην ΟΝΕ και όχι με το μέσο πληθωρισμό των 3 χωρών της ΕΕ που έχουν τις καλύτερες επιδόσεις (χαμηλότερο πληθωρισμό), όπως ορίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Είναι "ηλίου φαεινότερον" ότι τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα προκάλεσαν "πληροφορίες", που διοχέτευσε σε μερίδα του ελληνικού Τύπου η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, προκειμένου να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις των Βρυξελλών, σχετικά με το αν προτίθενται να κάνουν τα "στραβά μάτια" και να εγκρίνουν την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, έστω και αν δεν εκπληρώνει το κριτήριο του πληθωρισμού. Με την κίνηση αυτή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας ομολόγησε - εμμέσως, πλην σαφώς - τους φόβους της πως δε θα καταφέρει ούτε αυτή τη φορά να πάρει το εισιτήριο για την ένταξη στην ΟΝΕ το 2001.

Οι φόβοι της κυβέρνησης είναι βάσιμοι. Οπως έχει διαμορφωθεί μέχρι στιγμής η κατάσταση, η μείωση της διαφοράς του πληθωρισμού της Ελλάδας στα επίπεδα που ορίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ (το πολύ μέχρι 1,5 ποσοστιαία μονάδα πάνω από το μέσο πληθωρισμό των 3 χωρών της ΕΕ με τις καλύτερες επιδόσεις), παραμένει ανέφικτη,καθώς με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της EUROSTAT για την εξέλιξη του Εναρμονισμένου Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (Νοέμβρης 1998), ο πληθωρισμός, σε μέσα επίπεδα, "έτρεχε" με ρυθμό:

• 1,4% στην ΕΕ των 15 χωρών - μελών (ενταγμένων και μη στην ΟΝΕ).
• 1,2% στην ΕΕ των 11 χωρών, που από την 1.1.99 είναι μέλη της ΟΝΕ.
• 0,8% στις 3 χώρες - μέλη της ΕΕ με βάση την καλύτερη επίδοση, δηλαδή το χαμηλότερο πληθωρισμό, που ήταν η Γαλλία (0,7%), η Γερμανία (0,8%) και η Ιταλία ή το Βέλγιο (0,9%).
• 4,6% στην Ελλάδα.

Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει με σαφήνεια, ότι ακόμη και στην περίπτωση που συνεχιστεί η μείωση του πληθωρισμού στην Ελλάδα με τους ίδιους ταχείς ρυθμούς και μείνει στάσιμη στις 3 χώρες - μέλη της ΕΕ με τις καλύτερες επιδόσεις στα επίπεδα του 0,8%, μόνο αιθεροβάμονες μπορούν να ελπίζουν ότι η Ελλάδα θα εκπληρώσει το κριτήριο του πληθωρισμού για την ένταξή της στην ΟΝΕ το 2001. Κι αυτό, γιατί είναι απίθανο, μέχρι το τέλος του 1999, να μειωθεί στην Ελλάδα στο 2% - 2,5%, από 4,6% πέρσι.

Και καθώς η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι ο στόχος για μείωση του πληθωρισμού στα επίπεδα που ορίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι ανέφικτος, επιχείρησε - με τη διαρροή "πληροφοριών" - να παζαρέψει με τις Βρυξέλλες άμβλυνση του κριτηρίου για τον πληθωρισμό. "Κόβοντας το βήχα" εκείνων που διέρρευσαν στον Τύπο τις σχετικές "πληροφορίες" και προκάλεσαν τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα, ο εκπρόσωπος Τύπου του επιτρόπου για τις οικονομικές υποθέσεις της ΕΕ δήλωσε: "Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση αλλαγής στα κριτήρια ένταξης στη ζώνη του ΕΥΡΩ. Ο,τι ακριβώς έχει ισχύσει για τις 11 χώρες - μέλη, που μετέχουν ήδη στο ΕΥΡΩ, θα ισχύσει και για τις τέσσερις χώρες - μέλη εκτός ΕΥΡΩ (Ελλάδα, Βρετανία, Δανία, Σουηδία), προκειμένου να ενταχθούν στη ζώνη ΕΥΡΩ".

Οσο λοιπόν κι αν περηφανεύεται η κυβέρνηση για τη μεγάλη μείωση του πληθωρισμού, που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια, η αλήθεια είναι μία. Δεν υπάρχει σύγκλιση στον πληθωρισμό Ελλάδας - ΕΕ, καθώς ο πληθωρισμός στην Ελλάδα είναι υπερτριπλάσιος της ΕΕ των 11 και των 15 και υπερπενταπλάσιος των 3 χωρών - μελών της ΕΕ με τις καλύτερες επιδόσεις.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

"Αν όσα λέμε δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο, για την... πραγματικότητα"! Τη θέση αυτή έχουν υιοθετήσει οι κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ, ενόψει της μακροχρόνιας προεκλογικής περιόδου, στην οποία έχουμε ουσιαστικά εισέλθει.

Αν η σημερινή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα είναι ζοφερή για εκατομμύρια εργαζόμενους, άνεργους, αγρότες, συνταξιούχους, τα μεγάλα δηλαδή θύματα των μακροχρόνιων "σταθεροποιητικών" προγραμμάτων λιτότητας, αν η κατάσταση στις δημόσιες συγκοινωνίες, στα νοσοκομεία, την κοινωνική ασφάλιση, την παιδεία, πάει από το κακό στο χειρότερο, αν το μέλλον χιλιάδων νέων πτυχιούχων ζωγραφίζεται με τα πιο γκρίζα και μελανά χρώματα, αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Οι "εκσυγχρονιστές" θα επιχειρήσουν - ήδη το επιχειρούν - να διαστρέψουν την πραγματικότητα αυτή. Θα επιχειρήσουν να δημιουργήσουν μια νέα "πραγματικότητα", όπου το χαμόγελο στα χείλη και η αισιοδοξία στην καρδιά ξεχειλίζουν...

Οποιος άκουσε την ομιλία του Γ. Παπαντωνίου την προηγούμενη Τετάρτη στην Ενωση Ξένων Ανταποκριτών, θα πρέπει να έβγαλε πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα. Οι άνθρωποι τελικά είναι επικίνδυνοι. Με όπλο την απάτη, την πλήρη διαστροφή της πραγματικότητας, τη μετατροπή του μαύρου σε άσπρο, τις υποσχέσεις και τον ωμό εκβιασμό, επιχειρούν να παραπλανήσουν τα θύματα των πολιτικών και οικονομικών τους επιλογών. Επιχειρούν να τους αποσπάσουν και πάλι την ψήφο στην εκλογική αναμέτρηση τον ερχόμενο Ιούνη, στις Ευρωεκλογές, και στις εθνικές εκλογές, όποτε αυτές γίνουν...

Η υφαρπαγή της ψήφου είναι ο ένας στόχος. Ο δεύτερος, παρεμφερής στόχος της προπαγάνδας που αναπτύσσουν, είναι η υπεράσπιση και δικαιολόγηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της "ευρωπαϊκής προοπτικής" της χώρας, το ευρωπαϊκό ιδεώδες... Οι θιασώτες των Βρυξελλών θα πρέπει να υποστηρίζουν με σθένος τις επιλογές των μεγάλων αφεντικών, του πολυεθνικού κεφαλαίου και της κοινοτικής γραφειοκρατίας, και οι ίδιοι βεβαίως φροντίζουν για την εφαρμογή τους.Το ζητούμενο, πάντως, παραμένει. Εχει ήδη αρχίσει να λειτουργεί ο μηχανισμός της μαύρης προπαγάνδας, όπου η πορεία της ευρωενωσιακής σύγκλισης όχι μόνο δεν είναι κόλαση για τους πολλούς, αλλά παράδεισος... Ο "Ρ", βέβαια, έχει παίξει αποφασιστικό ρόλο, στην αποκάλυψη των ποικιλώνυμων αρνητικών συνεπειών, που έχει για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, η πορεία "σύγκλισης" και ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Αυτή όμως τη φορά θα επιχειρήσουμε κάτι διαφορετικό. Θα παρουσιάσουμε την εικόνα για την ελληνική κοινωνία, όπως την ανέπτυξε την προηγούμενη Τετάρτη ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και στη συνέχεια θα την αντιπαραβάλουμε με μια άλλη εικόνα: την εικόνα που προκύπτει από τη δημοσκόπηση για τα ελληνικά νοικοκυριά της εταιρίας ICAP (θυγατρικής της Πίστεως), καθώς από τα στοιχεία μιας πρόσφατης παγκόσμιας έρευνας με θέματα την ανεργία, τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τις πολεμικές συρράξεις κλπ. Την εικόνα, δηλαδή, που περιγράφει η κυβέρνηση και την πραγματικότητα, όπως τη βιώνουν οι εργαζόμενοι.

Είπε ο Γ. Παπαντωνίου για:

Τα εισοδήματα των εργαζομένων: "Καταρχήν υπάρχει ομοφωνία στην Ελλάδα, αλλά και στους διεθνείς οργανισμούς, ότι τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζόμενων αυξήθηκαν με θετικούς ρυθμούς σε όλη τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, για τον απλό λόγο ότι οι αυξήσεις, συστηματικά, κάθε χρόνο, ήταν πάνω από τον πληθωρισμό".

Τους τομείς Υγεία - Παιδεία: "Παρά τα ασφυκτικά δημοσιονομικά περιθώρια, εξασφαλίσαμε αυξήσεις στα κονδύλια της Υγείας και της Παιδείας, που είναι διπλάσιες σε ρυθμό σε σχέση με την εξέλιξη όλων των υπόλοιπων δαπανών του Κρατικού Προϋπολογισμού. Αν μάλιστα, προστεθούν σε αυτά τα κονδύλια και οι δημόσιες επενδύσεις στο χώρο της Υγείας και της Παιδείας, τότε σημειώνονται πολύ μεγαλύτερες αυξήσεις, σε σχέση με το συνολικό ρυθμό αύξησης των δημοσίων δαπανών".

Τους ανέργους: "Για πρώτη φόρα στη χώρα μας ασκείται ενεργός πολιτική εναντίον της ανεργίας, με βάση το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση. Την περίοδο 1998 - 2000 δαπανούμε 500 δισ. δραχμές για προγράμματα απασχόλησης που εξασφαλίζουν ευκαιρίες δουλιάς σε περίπου 400.000 πολίτες της χώρας, ιδιαίτερα νέες και νέους".

Τους συνταξιούχους: "Για τους χαμηλοσυνταξιούχους, ενισχύουμε το 1999 το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης κατά 50%, και θα ακολουθούν συνεχώς αυξήσεις στο επίδομα αυτό τα επόμενα χρόνια".

Τις εργαζόμενες μητέρες: "Για τις εργαζόμενες μητέρες η κυβέρνηση ιδρύει πολλούς νέους βρεφονηπιακούς σταθμούς, για τη διευκόλυνσή της νέας εργαζόμενης Ελληνίδας".

Την αναδιανομή εισοδήματος: "Κεντρικός άξονας αυτού του σχεδιασμού (της Ελλάδας του 21ου αιώνα) είναι η αναδιανομή του αυξανόμενου εισοδήματος στις ασθενέστερες τάξεις. Αυτή η επιλογή συγκρούεται με τη φιλελεύθερη προσέγγιση, που θα διέθετε τα οφέλη της οικονομικής επιτυχίας στους πλούσιους και τους ισχυρούς με φοροαπαλλαγές των υψηλών εισοδηματικών κλιμακίων".

Σύμφωνα, επομένως, με την εικόνα που παρουσιάζει ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας της κυβέρνησης, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι τα χρόνια αυτά θα πρέπει να βρίσκονται μέσα στην τρελή χαρά. Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, υψηλές δαπάνες για Υγεία - Παιδεία, πακτωλός χρημάτων για την αντιμετώπιση της ανεργίας, γενναίες αυξήσεις στους συνταξιούχους, τι άλλο μπορούν να θέλουν τα μισθωτά στρώματα της χώρας, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ...

Ας δούμε όμως και την άλλη όψη του νομίσματος...

Σύμφωνα με την έρευνα της ICAP που δημοσιοποιήθηκε τον Δεκέμβρη του προηγούμενου χρόνου και αφορούσε την οικονομική κατάσταση 1.000 νοικοκυριών σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Για το 1998, το 46,4% των ερωτηθέντων απάντησε ότι το 1998 σε σχέση με το 1997, η οικονομική του κατάσταση επιδεινώθηκε. Το 42,4% απάντησε ότι παρέμεινε στάσιμη και μόνο το 11,2% απάντησε ότι η οικονομική του θέση βελτιώθηκε.

Σύμφωνα, δηλαδή, με τα στοιχεία αυτά η κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων πάει από το κακό στο χειρότερο.

Από εκείνους που απάντησαν ότι το εισόδημά τους μειώθηκε το 1998, το 45,7% απάντησε ότι ο βασικός λόγος της επιδείνωσης της οικονομικής του θέσης οφείλεται στον πληθωρισμό, ο οποίος κατά την κυβέρνηση τον Δεκέμβρη "έκλεισε" στο 3,9%! Διαφορετικά φαινόταν ότι μετρούν οι εργαζόμενοι τον πληθωρισμό και διαφορετικά η κυβέρνηση...

Σύμφωνα με την έρευνα, τον προηγούμενο χρόνο μόνο το 13,5% πραγματοποίησε αγορές ακινήτων και διαρκών καταναλωτικών αγαθών (αυτοκίνητα, μηχανές κλπ.), ενώ το υπόλοιπο 86,5% στο σχετικό ερώτημα απάντησε αρνητικά.

Για το 1999,η εικόνα δεν είναι καλύτερη και για το τρέχον έτος, σύμφωνα με τις προσδοκίες που εξέφρασαν τα νοικοκυριά. Το 40,4% αναμένει η οικονομική του κατάσταση να επιδεινωθεί. Το 44,4% ότι θα παραμείνει στάσιμη και μόνο το 15,2% ότι θα βελτιωθεί. Τέλος, στην ερώτηση, τι κατά τη γνώμη τους έχει επιλέξει να προωθήσει η κυβέρνηση το 1999, το 37,9% απάντησε τη "σύγκλιση". Αντίθετα, στο ερώτημα τι θα επιθυμούσαν αυτοί να προωθήσει η κυβέρνηση, το 33,3% απάντησε "αναδιανομή εισοδήματος" και μόνο το 7,7% πρόταξε τη "σύγκλιση".

Αλλά και η παγκόσμια δημοσκόπηση που έγινε για το 1999 σε 57 χώρες, έχει ενδιαφέρον για το πώς αντιλαμβάνονται οι Ελληνες την κοινωνική κατάσταση που βιώνουν.

Οι Ελληνες, κατά 74% - το υψηλότερο ποσοστό αρνητικών απαντήσεων και στις 57 χώρες - απάντησαν ότι η ανεργία το 1999 στη χώρα μας θα αυξηθεί, ένα15% ότι θα μείνει στάσιμη και μόνο το 8% ότι θα μειωθεί.

Πρωτιά αρνητικών απαντήσεων της Ελλάδας έχουμε και στο ερώτημα αν η νέα χρόνια θα είναι καλύτερη ή χειρότερη. Το 41% των ερωτηθέντων στην Ελλάδα απάντησε αρνητικά, το 33% ότι θα είναι ίδια με την προηγούμενη, και το 24% ότι θα είναι καλύτερη. Με τις κατανομές αυτές, οι Ελληνες παρουσιάζονται οι πιο απαισιόδοξοι μεταξύ των 57 χωρών που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση.

Τελικά τι συμβαίνει; Η Ελλάδα είναι η χώρα της ευημερίας για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, με ακμαία συστήματα Υγείας και Παιδείας και με πολιτικές στήριξης των ανέργων, που λέει η κυβέρνηση; Η αντίθετα, είναι μια χώρα όπου διευρύνεται η εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων και η οικονομική περιθωριοποίηση όλο και μεγαλύτερων ομάδων, μια κοινωνία με την ανεργία να τσακίζει κόκαλα, τα δημόσια συστήματα Υγείας και Παιδείας να υπονομεύονται σκόπιμα, ώστε πάνω στα συντρίμμια τους οι ιδιωτικές επιχειρήσεις να χτίσουν τις αυτοκρατορίες τους; Την αλήθεια τη γνωρίζουν και οι κυβερνώντες και τα εκατομμύρια των εργαζομένων, που θίγονται από την ασκούμενη πολιτική. Αλλωστε, εκτός από τις δημοσκοπήσεις, απαντήσεις κυρίως δίνονται με την κλιμάκωση των αγώνων των εργαζομένων, τις κινητοποιήσεις των αγροτών, την αγωνιστική πορεία των συνταξιούχων, το μαζικό και μαχητικό κίνημα της νεολαίας.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Νίκος Καραντηνός (Ριζοσπάστης 11/11/90)

"... Είναι μεγάλο το μερίδιο, είναι ξεχωριστή και πολύτιμη η βοήθεια, που έδωσαν στον παράνομο αντιστασιακό Τύπο οι καλλιτέχνες της Αντίστασης και ανάμεσά τους κορυφαίος ο Τάσσος. Ο ίδιος σε μια αναδρομική θύμηση για τις μακρινές εκείνες μέρες θα πει: "Δουλεύαμε πλάι στα παράνομα τυπογραφεία, φτιάχνοντας σε ξύλο και λινόλεουμ τις μήτρες για τις αφίσες και τα συνθήματα των αντιστασιακών οργανώσεων".

Η δουλιά τότε, γινόταν βασικά πάνω σε πλάκες λινόλεουμ και σε ξύλο. Οι χαράκτες, οι καλλιτέχνες που τα δούλευαν δεν είχαν τα τεχνικά μέσα να τα τυπώσουν. Κι ούτε αυτό ήταν απλό, εύκολο μέσα στα ασταμάτητα κυνηγητά των κατακτητών και ιδιαίτερα των συνεργατών τους. Για αυτό κι οι πλάκες πήγαιναν στις οργανώσεις. Κι από κει έπειτα θα έφταναν στο τυπογραφείο. "Εμείς" - θα πει ο Τάσσος - απ' τη στιγμή που τα χαράζαμε δεν τα βλέπαμε παρά μόνο μετά τοιχοκολλημένα στους δρόμους... ".

ΕΡΓΑ Πίστεως. Ο χαράκτης με το καλέμι του έβαλε πάνω τους αυτή τη μεγάλη σφραγίδα. Εδεσε στην καλλιτεχνική του προσφορά, σ' όλα όσα μας άφησε, το μεγάλο Εικοσιένα με την Αντίσταση. Κι η προσφορά του ανταμώνει το σήμερα. Μέσα σ' αυτό αντικρίζεις την οδύνη, την ύψιστη δοκιμασία. Αλλά και τη λεβεντιά, την αποφασιστικότητα. Διαβάζεις πεντακάθαρα το "Ναι" στον αγώνα, στην αγωνιστική ζωή, όποιες κι όσες φουρτούνες αν ξεσπάσουν. "Οι άνθρωποι που κινούνται στο έργο μου" μας λέει ο Α. Τάσσος, "σηκώνουν το βάρος της σκλαβιάς, της τυραννίας. Αλλά είναι τόσο αλύγιστοι εκφραστικά που δεν μπορούν παρά να μένουν όρθιοι ως το τέλος. Ορθιοι κι όταν πέφτουν".

Γιώργος Πετρής (Επιθεώρηση Τέχνης)

"Ο Τάσσος είναι ίσως ο πιο παραγωγικός απ' τους νεοέλληνες χαράκτες. Η εργασία του γεμίζει κυριολεκτικά έναν εκτεταμένο χώρο στη σύγχρονη καλλιτεχνική μας παραγωγή. Το μεγάλο της προσόν είναι πως η εργασία αυτή πήγε προς όλες τις κατευθύνσεις της χαρακτικής δραστηριότητας. Δεν έμεινε κλεισμένος ερμητικά στο εργαστήρι, σ' ένα καλοχτισμένο κάστρο, όπου δε φτάνει η τύρβη της ζωής, οι βιοτικές ανάγκες. Τα βιβλία του είναι πασίγνωστα, μπορούμε μάλιστα να πούμε πως είναι απ' τα σημαντικότερα επιτεύγματα στο είδος, επιτεύγματα που πέρασαν από καιρό τα όρια της Ελλάδας. Μα δεν έμεινε μόνο εκεί. Πλήθος άλλα εφαρμοσμένα χαρακτικά είδη απαρτίζουν την παραγωγή του: Γραμματόσημα, ημερολόγια, βινιέτες, αφίσες, σ' εφημερίδες και περιοδικά".

"... Στηριγμένος στις μεγάλες κατακτήσεις της τέχνης του δεν είχε ανάγκη να δανειστεί ούτε τόνους απ' τη ζωγραφική, ούτε ματιέρες από άλλες παράπλευρες επιδιώξεις. Εμεινε έτσι ένας γνησιότατος χαράκτης, κι αντί να ζητήσει να στηρίξει την τέχνη του στο καινοφανές εύρημα, προτίμησε να σπουδάσει με ένταση κι ευθύνη τα στοιχεία που κάνουν την τέχνη του, τόσο παλιά, και τόσο καινούρια. Την ανανέωση, τη ζήτησε μέσα στα όρια της τέχνης του, όχι έξω απ' αυτήν. Τη ζήτησε εξ άλλου από το στόχο της τέχνης του, κι όχι από την επιφοίτηση της μορφής της".

Το Μάρτη του 1965 εκδίδεται το "Ασμα Ασμάτων" του Σολομώντος σε μετάφραση Γ. Σεφέρη, έκδοση Α. Τάσσου, με οκτώ ασπρόμαυρες ξυλογραφίες σε πλάγιο ξύλο.

Σελίδα από το βιβλίο του Γιάννη Ρίτσου "Επιτάφιος".

Στο Ημερολόγιο των Τσιμέντων "Ηρακλής - Ολυμπος" του 1986, με τίτλο "Η Εθνική Αντίσταση. Μνήμες της Κατοχής", περιλαμβάνονται 40 έργα του Τάσσου σε τέμπερα.

Εξώφυλλο δίσκου της Σωτηρίας Μπέλλου

Από τη σειρά των Ελληνικών Γραμματοσήμων που χάραξε ο Τάσσος, με θέμα: "Προστασία Φύσεως".