Η κυβέρνηση και οι κάθε είδους κολαούζοι της, άρχισαν από τώρα να στρώνουν για το ενδεχόμενο που το διευθυντήριο των Βρυξελλών - για τους δικούς του λόγους και πολιτικές σκοπιμότητες - δεν εγκρίνει ούτε αυτή τη φορά την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ (το 2001). Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι τόσο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης όσο και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παράλληλα με τις δηλώσεις αισιοδοξίας τους πως είναι βέβαιη η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, συμπληρώνουν με νόημα, για την εξυπηρέτηση της δικής τους προπαγάνδας, πως "δεν πρέπει να υπάρξει επανάπαυση και εφησυχασμός, αλλά επαγρύπνηση και ένταση των προσπαθειών".

Ο μεγάλος φόβος των κυβερνώντων, για το ενδεχόμενο να μην πάρει η Ελλάδα ούτε αυτή τη φορά το εισιτήριο ένταξής της στην ΟΝΕ το 2001, είναι το "τέρας" του πληθωρισμού. Και όπως είναι γνωστό, μεταξύ των 5 κριτηρίων που έθεσε η Συνθήκη του Μάαστριχτ για την ένταξη στην ΟΝΕ, είναι και το κριτήριο του πληθωρισμού. Αυτός φαίνεται είναι και ο λόγος, που με σχετικά δημοσιεύματα σε μερίδα του Τύπου (ότι δηλαδή η σύγκριση θα γίνει με το μέσο όρο των 11 χωρών της ΕΕ και όχι με τις 3 χώρες που έχουν τις καλύτερες επιδόσεις), η ελληνική κυβέρνηση επιχείρησε να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις του διευθυντηρίου των Βρυξελλών.

Προς το παρόν - και χάρη στις λογιστικές αλχημείες που εφαρμόστηκαν και σε άλλες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την ανοχή του διευθυντηρίου των Βρυξελλών - η Ελλάδα εκπληρώνει τα 2 από τα 5 κριτήρια (δημοσιονομικά ελλείμματα και συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής) και μισοεκπληρώνει το τρίτο κριτήριο για το δημόσιο χρέος. Και λέμε ότι το μισοεκπληρώνει, γιατί ενώ η Συνθήκη του Μάαστριχτ θεωρεί εκπλήρωση του κριτηρίου για το δημόσιο χρέος τη μείωσή του στο 60% του ΑΕΠ, η επιτροπή της ΕΕ θεωρεί σαν εκπλήρωση του κριτηρίου αυτού, τη μικρή μείωση του δημόσιου χρέους που από περίπου 120% βρίσκεται σήμερα γύρω στο 105% - 110%!

Ετσι, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση καταφέρει να εκπληρώσει και το 4ο κριτήριο (μείωση των επιτοκίων), η εκπλήρωση του 5ου κριτηρίου για τον πληθωρισμό θεωρείται από δύσκολη μέχρι απίθανη.Να θυμίσουμε ότι με βάση τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μια χώρα θεωρείται ότι εκπληρώνει το κριτήριο του πληθωρισμού και παίρνει το εισιτήριο για την ένταξή της στην ΟΝΕ αν ο πληθωρισμός είναι το πολύ μέχρι 1,5 μονάδα μεγαλύτερος από τις 3 χώρες - μέλη της ΕΕ με τις καλύτερες επιδόσεις. Αυτό, για παράδειγμα, σημαίνει, πως αν ο μέσος όρος του πληθωρισμού στις 3 χώρες της ΕΕ με τις καλύτερες επιδόσεις είναι 0,5% ή στο 1%, τότε στην Ελλάδα ο πληθωρισμός θα 'πρεπε να μειωθεί φέτος στο 2% ή στο 2,5%. Κάτι τέτοιο φαίνεται, αν όχι απίθανο, πολύ δύσκολο...

Αξίζει να σημειωθεί, πως παρά τη σημαντική μείωση που σημείωσε ο πληθωρισμός στην Ελλάδα, το χάσμα με το μέσο πληθωρισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης παραμένει μεγάλο. Του λόγου το αληθές, βεβαιώνουν τα στοιχεία με τη διαχρονική εξέλιξη του πληθωρισμού από το 1980 (παραμονές ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ των "9") μέχρι και σήμερα (παραμονές ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ και των ΕΥΡΩ της ΕΕ), που παραθέτουμε στον πίνακα. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, στο μέτωπο του πληθωρισμού η "σύγκλιση" αποδείχτηκε "άνθρακες ο θησαυρός". Κι αυτόφαίνεται από το γεγονός ότι ενώ το 1980 (πριν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ) ο πληθωρισμός στην Ελλάδα ήταν 1,9 φορές μεγαλύτερος του μέσου πληθωρισμού της ΕΟΚ των "9", σήμερα (παραμονές ένταξης στην ΟΝΕ και την πολύχρονη εφαρμογή εισοδηματικών πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων) ο πληθωρισμός στην Ελλάδα είναι 3,83 φορές μεγαλύτερος από την ΕΕ των "11" και 3,29 φορές μεγαλύτερος από την ΕΕ των "15".

Είδες η "σύγκλιση" και η ΟΝΕ! Ούτε με τα δικά τους κριτήρια δε φαίνεται σίγουρη. Βεβαίως η εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, όχι μόνο δεν έχουν τίποτα προς όφελος των συμφερόντων τους να περιμένουν, ανεξάρτητα από την είσοδο ή όχι στην ΟΝΕ, αλλά αντίθετα η ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής θα επιδεινώσει τη θέση τους. Απ' αυτή τη σκοπιά, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι η ένταση της πάλης τους ενάντια σ' αυτή την πολιτική.