Οι μαθητές, ακόμα πιο ώριμοι και δυνατοί, συνεχίζουν, για τρίτο μήνα, τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις, με στόχο την κατάργηση του 2525/97, του νόμου - καρμανιόλα για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, για τον οποίο καθόλου καλή εικόνα δεν έχει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όπως έδειξε πρόσφατο γκάλοπ που δημοσιεύτηκε σε μεγάλη απογευματινή εφημερίδα.

Οι αγρότες στη Θεσσαλία και σ' όλη την Ελλάδα ξεκινούν αυτή τη βδομάδα τον αγώνα ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ζητώντας μέτρα που να προστατεύουν και όχι να επιβουλεύονται την ίδια τους τη ζήση.

Εκανε ήδη την εμφάνισή του ο ταξικός πόλος στο συνδικαλιστικό κίνημα, που - με έκφραση την Απεργιακή Επιτροπή - καθοδήγησε τη μεγάλη εργατική κινητοποίηση του Δεκέμβρη. Το γεγονός αυτό έχει κάνει αρκετούς εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου να χάνουν τον ύπνο τους στην ιδέα και μόνο ότι η εργατική τάξη πρόκειται, στο όχι μακρινό μέλλον, να αναλάβει το ρόλο που ιστορικά της ανήκει, το ρόλο της πρωτοπορίας στο μαζικό, λαϊκό κίνημα, στον αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής και φιλομονοπωλιακής κυβερνητικής πολιτικής.

Ολα δείχνουν ότι οι επόμενοι μήνες - που, μάλιστα, είναι και προεκλογικοί - θα είναι θερμοί και η κυβέρνηση, αλλά και η πολιτική της θα βρεθεί πολλές φορές "με την πλάτη στον τοίχο".

* * *

Ωστόσο, ο ίδιος ο λαός και η νεολαία δείχνουν ιδιαίτερα ώριμοι στο να βρίσκουν δρόμους και μορφές συσπείρωσης και ενότητας στη δράση, παρακάμπτοντας τους καρεκλοκένταυρους των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων και κατακτώντας διαδικασίες βαθιά δημοκρατικές και όσον αφορά τη λήψη των αποφάσεων και όσον αφορά το συντονισμό των αγώνων. Η "δημοκρατία στα μπλόκα", όπου οι αγωνιζόμενοι αγρότες αποφάσιζαν όλοι μαζί για τη συνέχεια του αγώνα, η "δημοκρατία στους καταπέλτες", όπου οι αγωνιζόμενοι ναυτεργάτες έδιναν την αποφασιστική γνώμη τους για το κάθε επόμενο αγωνιστικό βήμα, οι μαζικότατες συνεχείς συνελεύσεις των εργαζομένων στην ΙΟΝΙΚΗ, η συγκρότηση των συντονιστικών των πόλεων, καθώς και του πανελλαδικού συντονιστικού των αγωνιζόμενων μαθητών από τα εκλεγμένα όργανά τους, τα 15μελή, η λήψη των αποφάσεων από τις συνελεύσεις των σχολείων, αλλά και οι διαδικασίες συγκρότησης του ταξικού πόλου του συνδικαλιστικού κινήματος, που βρίσκονται σε εξέλιξη, αποτελούν ένα πρώτο δείγμα των δρόμων που είναι σε θέση να ανοίγει το μαζικό, λαϊκό κίνημα όταν χρειάζεται πραγματικά να συσπειρωθεί και ενωμένα να αντιπαρατεθεί στην κυβερνητική πολιτική. Και είναι ο ίδιος ο αποφασιστικός τρόπος με τον οποίο οι αγωνιζόμενοι στα διάφορα μετερίζια αντιμετωπίζουν τις υπονομευτικές και διασπαστικές κινήσεις - που κυοφορούνται σε κυβερνητικές μήτρες και προωθούνται από κυβερνητικούς κολαούζους - που αποδείχνει πως αργά ή γρήγορα αυτή η κυβερνητική ακαμψία κυριολεκτικά θα τσακιστεί πάνω στις ενωμένες ασπίδες του λαϊκού κινήματος.

* * *

- Η δημοκρατία στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων, στα διάφορα στάδια του αγώνα. Είναι το οξυγόνο που αναζωογονεί και σφυρηλατεί την ενότητα στις γραμμές του αγώνα, το φάρμακο ενάντια σε κάθε διασπαστικό και υπονομευτικό "ιό".

- Οι μορφές πάλης,συνδυασμένες και εναλλασσόμενες, έτσι που να διατηρείται το προς λύση πρόβλημα στο κέντρο της επικαιρότητας και ταυτόχρονα να εξασφαλίζεται δυνατότητα άσκησης της μεγαλύτερης δυνατής πίεσης στην κεντρική εξουσία.

- Η περιφρούρηση που χρειάζεται ο αγώνας και που πρέπει να παίρνει πολύ συγκεκριμένες μορφές στις διάφορες φάσεις και εκδηλώσεις του.

- Η κοινή δράση μεταξύ όλων των κλάδων και όλων των λαϊκών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας που έχουν όφελος από το αίσιο πέρας ενός αγώνα, μεταξύ των επιμέρους κινημάτων που αγωνίζονται ενάντια σε πλευρές της πολιτικής της κυβέρνησης. Εχουν, φυσικά, γίνει τα πρώτα βήματα κοινής δράσης, χρειάζεται ωστόσο να γίνουν πιο σταθερά, πιο συγκεκριμένα.

- Η συνείδηση για το μακροχρόνιο του αγώνα. Είναι ανάγκη να αποδείχνεται μέσα από την ίδια την πράξη πως λάθος είναι να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να ανατρέψει την κυβερνητική πολιτική - έστω και μία πλευρά της - με ένα "ντου", λάθος όμως είναι και να πιστεύει πως δεν μπορεί να την ανατρέψει με τίποτα. Το σωστό είναι - και πρέπει να βοηθάμε εμείς οι κομμουνιστές να γίνεται συνείδηση σε όλο και πλατύτερες μάζες - πως η κυβερνητική πολιτική είναι δυνατόν να ανατραπεί από το αγωνιζόμενο λαϊκό κίνημα,χρειάζεται όμως ενωμένος και αποφασισμένος, μακρόχρονος αγώνας και επομένως ανάλογη προετοιμασία όλων των δυνάμεων που συμμετέχουν σ' αυτόν.

* * *

Γίνεται, έτσι, όλο και πιο καθαρό πως για να προστατευτούν τα αντίθετα, ακριβώς, συμφέροντα, χρειάζεται αυτή η πολιτική να ανατραπεί. Οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να δουν στον ήλιο μοίρα όσο συνεχίζεται η άσκηση τέτοιας πολιτικής. Ξεκλήρισμα περιμένει τη φτωχή, μικρή και μεσαία αγροτιά με την υλοποίησή της, λουκέτα είναι τα "δώρα" της στους μικρούς και μεσαίους επαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους, με σύγνεφα, αντί για ξάστερο ουρανό, γεμίζει αυτή η πολιτική το μέλλον της νεολαίας. Μαύρη τύχη περιμένει την παραγωγική βάση της χώρας, αυτήν που ακόμα έχει απομείνει, ενώ μεγάλοι, επίσης, κίνδυνοι απειλούν την εθνική μας ανεξαρτησία, μια που η εφαρμοζόμενη πολιτική υποκλίνεται στις προσταγές των ιμπεριαλιστών.

Να, λοιπόν, γιατί πρέπει να δυναμώσουν οι ήδη υπάρχουσες συσπειρώσεις, αλλά και να δημιουργηθούν νέες, πολλές νέες συσπειρώσεις στη βάση των ιδιαίτερα οξυμένων προβλημάτων που υπάρχουν και που επίμονα και εναγώνια ζητούν λύση. Συσπειρώσεις που να ξεκινούν, δηλαδή, από το ειδικό, να συγκλίνουν όμως στο γενικό, να αναδείχνουν το κεντρικό πολιτικό ζήτημα, τον ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ που είναι αναγκαίο να ακολουθήσει η χώρα μας και ο λαός μας. Να οικοδομούν και να στοιχίζονται στο ΜΕΤΩΠΟ, το αντιμονοπωλιακό, το αντιιμπεριαλιστικό, το δημοκρατικό, αυτό το μοναδικό κλειδί που είναι σε θέση να ανοίξει την κατάλληλη πόρτα και να μας βγάλει σ' αυτόν τον ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ.

Ας στρωθούμε λοιπόν για τα καλά σ' αυτή τη δουλιά. Δύσκολη, επίπονη, μακρόχρονη, αλλά ωραία δουλιά. Ηδη έχουμε γράψει το ΑΛΦΑ. Προχωράμε.

Είναι ανάγκη να αποδείχνεται μέσα από την ίδια την πράξη πως λάθος είναι να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να ανατρέψει την κυβερνητική πολιτική - έστω και μία πλευρά της - με ένα "ντου", λάθος όμως είναι και να πιστεύει πως δεν μπορεί να την ανατρέψει με τίποτα