"Οδοιπορικό" πολύπλευρου δημιουργού

Οποιος έχει στο ενεργητικό του ένα ποσοτικά πλούσιο, ποιοτικά καταξιωμένο - και με ουκ ολίγα βραβεία - πολύχρονο, πολύπλευρο και πολύμορφο καλλιτεχνικό έργο, σίγουρα έχει πολλά να θυμάται από την "αφετηρία", τους μικρούς και μεγάλους "σταθμούς", τις προθέσεις και τους στόχους, τα πραγματοποιημένα και απραγματοποίητα "όνειρα" της δημιουργικής του πορείας. Ενας τέτοιος άνθρωπος, που έχει, πράγματι, πολλά - και πολύ ενδιαφέροντα για τους φίλους των τεχνών - να θυμάται είναι ο Ντίνος Δημόπουλος,ο πολυβραβευμένος συγγραφέας, γνωστότερος ως σκηνοθέτης και δάσκαλος στις Δραματικές Σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Ωδείου Αθηνών, ο οποίος, ενώ ξεκίνησε σπουδάζοντας Νομικά για να γίνει δικαστής, όπως ήθελαν οι δικοί του, εκείνος έγινε ηθοποιός και μετεξελίχθηκε σε σκηνοθέτη του κινηματογράφου, του θεάτρου, της τηλεόρασης, σε πεζογράφο και δραματουργό, για να αποκαλυφθεί από τη δεκαετία του '80 και η πιο τρυφερή του πλευρά, ως συγγραφέας έξοχων βιβλίων για παιδιά ("Ο Μαστροπολύξερος κι η παλιοπαρέα του", "Αν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου" και τα υπέροχα "Δελφινάκια του Αμβρακικού").

Ο πολυγραφότατος Ντίνος Δημόπουλος (στα Γράμματα πρωτοεμφανίστηκε στην Κατοχή στο περίφημο ΕΑΜίτικο περιοδικό "Ελληνικά Γράμματα"), καταθέτει τώρα το αυτοβιογραφικό μεν, αλλά και με πλήθος πληροφορίες για πολλούς (144 θανόντες και ζώντες) επώνυμους ανθρώπους των Γραμμάτων και Τεχνών (ηθοποιούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς, συνθέτες, τραγουδιστές κλπ.), με τους οποίους συνεργάστηκε ή συνδέθηκε φιλικά στα κατοχικά, μετακατοχικά, εμφυλιοπολεμικά, έως και πρόσφατα χρόνια, βιβλίο του "Ενας σκηνοθέτης θυμάται...",το οποίο, πλούσιο σε φωτογραφικό υλικό, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Προσκήνιο".Με την "πένα" της καρδιάς και της μνήμης ο Ντ. Δημόπουλος κάνει ένα "δύσκολο οδοιπορικό", όπως αποκαλεί προλογικά το βιβλίο του, στις "δύσκολες ατραπούς της λεγόμενης καλλιτεχνίας και των Γραμμάτων", όπου εβάδισε σε "δύσκολους και πυκνούς χρόνους, που σημάδεψαν τη γενιά του". Η "μύηση" του Ντ. Δημόπουλου στα Γράμματα, στην Τέχνη, στην προοδευτική σκέψη άρχισε όταν ήταν μαθητής ακόμα, το 1936, στην Αρτα, από τον διαβασμένο, κομμουνιστή νεολαίο φίλο του, Εβραίο πραματευτή Ροφέλη Μπατή, τα αριστερά "Νεοελληνικά Γράμματα", το βαρναλικό "Φως που καίει". Στη "μύησή" του κατά του φασισμού, αλλά και στον κόσμο του θεάτρου και κινηματογράφου συνέβαλε και ο συμμαθητής του, ηθοποιός Βασίλης Διαμαντόπουλος, αργότερα ηΔραματική Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη και η ΕΠΟΝίτικη ομάδα των Δραματικών Σχολών.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ