Πέρασαν δύο χρόνια από το θάνατο της συντρόφισσας Ρούλας Κουκούλου. Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, με την απαράμιλλη πίστη και προσήλωση στα ιδανικά της εργατικής τάξης, στην υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, μας διδάσκει με τις παρακαταθήκες της και το παράδειγμά της.

Η Ρούλα Κουκούλου γεννήθηκε στη Νάουσα το 1916. Στο ΚΚΕ εντάχθηκε το 1937 και από την αρχή της Κατοχής πήρε μέρος στο κίνημα της Αντίστασης, από τις γραμμές του ΕΑΜ.

Μετά το 7ο Συνέδριο του Κόμματος (Οκτώβρης 1945), στο οποίο ήταν σύνεδρος, δούλεψε στην Κομματική Οργάνωση Πειραιά ως μέλος της Επιτροπής Πόλης και υπεύθυνη για τη γυναικεία δουλιά. Το Οκτώβρη του 1947 βγήκε στο βουνό και εντάχθηκε στις γραμμές του ΔΣΕ, όπου και πάλεψε με όλες της τις δυνάμεις, έχοντας ειδική χρέωση για τις μαχήτριες. Τον Οκτώβρη του 1948, ιδρύθηκε στην Ελεύθερη Ελλάδα η Πανελλαδική Δημοκρατική Ενωση Γυναικών (ΠΔΕΓ), της οποίας η Ρ. Κουκούλου διατέλεσε γενική γραμματέας.

Με την ήττα του ΔΣΕ, πήρε τα δρόμο της αναγκαστικής πολιτικής προσφυγιάς. Εζησε στη Ρουμανία ως το 1955.

Τον Οκτώβρη του 1951, στη 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, προσλήφθηκε ως αναπληρωματικό μέλος του καθοδηγητικού οργάνου του Κόμματος.

Το 1955 ήρθε στην Ελλάδα για παράνομη δουλιά. Συνελήφθη και φυλακίστηκε στου Αβέρωφ και στο Γεντί Κουλέ. Πέρασε από 4 δίκες και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση για την αγωνιστική της δράση. Την άνοιξη του 1960, ξανακάθισε στο εδώλιο του Στρατοδικείου, στις διαβόητες δίκες "για κατασκοπία" και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Ενώ ήταν φυλακισμένη, στο 8ο Συνέδριο του Κόμματος εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του.

Από τη φυλακή βγήκε το 1966, έχοντας συμπληρώσει 11 χρόνια φυλάκισης. Αμέσως εντάχθηκε στην ΕΔΑ, από τις γραμμές της οποίας αγωνίστηκε ως τον Απρίλη του 1967, που τη συνέλαβαν τα όργανα της χούντας. Εξορίστηκε στη Γυάρο, στην Αλικαρνασσό, στον Ωρωπό κι έμεινε ένα χρόνο κατ' οίκον περιορισμό στο Νησί Καλαμάτας. Οταν διασπάστηκε το ΚΚΕ, από την εξορία που βρισκόταν, κατάφερε να στείλει γράμμα στο ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, με το οποίο καταδίκαζε την οπορτουνιστική, φραξιονιστική, διασπαστική γραμμή της ομάδας Παρτσαλίδη - Ζωγράφου - Δημητρίου και συντασσόταν με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας.

Οταν απελευθερώθηκε από τη χούντα, πέρασε στην παρανομία και το 1972 βγήκε παράνομα στο εξωτερικό. Πήρε μέρος στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος, όπου εκλέχτηκε στην ΚΕ και στο ΠΓ. Μέλος της ΚΕ παρέμεινε ως το 13ο Συνέδριο. Μετά το 13ο Συνέδριο δούλεψε στο Κίνημα Ειρήνης.

Η Ρούλα Κουκούλου αφιέρωσε όλη τη ζωή της στο λαϊκό και επαναστατικό κίνημα, κερδίζοντας τα πάντα, όπως η ίδια έλεγε: "...στο κόμμα έμαθα το πραγματικό νόημα της ζωής. Με έκανε και μένα άξια να σταθώ στην πρωτοπορία της εποχής μας, μου έδωσε ιδανικά και γνώσεις και σκοπό, με οδήγησε στον αγώνα. Γνώρισα τη δύναμη του λαού και πείστηκα πως καμιά επίθεση και καμιά ήττα, όσο μεγάλη κι αν είναι, όπως τώρα η ανατροπή του σοσιαλισμού, δεν είναι παντοτινή. Προσωρινά δυσκολεύει και εμποδίζει, μα δεν μπορεί να σταματήσει την κοινωνική πορεία του κόσμου προς το σοσιαλισμό".Τι καλύτερο παράδειγμα μπορεί να έχει κανείς, ιδιαίτερα, μάλιστα, οι νέοι αγωνιστές;

Στα 2 χρόνια από το θάνατο της παλαίμαχης αγωνίστριας ΡΟΥΛΑΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ,στελέχους του ΚΚΕ, τιμώντας τη μνήμη και τους αγώνες της, τα παιδιά της εξαδέλφης της Θάλειας Σαμαρά, πρόσφεραν στο "Ριζοσπάστη" 30.000 δρχ.