Είνε γνωστό, πως το καπιταλιστικό σύστημα παρουσιάζει σα φαινόμενο συνυφασμένο με την υπόστασή του τις περιοδικές οικονομικές κρίσεις. Τις κρίσεις αυτές, που πρώτος ο Καρλ Μαρξ τις διαπίστωσε, τις μελέτησε, τις ανάλυσε και τις εξήγησε επιστημονικά, για πολύν καιρόν τις αρνιούνταν οι αστοί οικονομολόγοι, ώσπου η πραγματικότητα τους ανάγκασε να τις παραδεχτούν, χωρίς όμως και να δέχονται την εξήγηση που τους δίνει ο μαρξισμός. Γι' αυτό έχουνε δημιουργηθεί ένα πλήθος θεωρίες για τις κρίσεις, που όλες κινιούνται μέσα στο χάος και τη θεληματική ή άθελη σύγχυση.

Η βασική αιτία για τις κρίσεις αυτές, είνε η αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στην κοινωνική λειτουργία της παραγωγής και στην ατομική ιδιοχτησία των μέσων της παραγωγής. Αφού η βασική αντίφαση και η αναρχία της παραγωγής που την παρακολουθεί, έχει για αποτέλεσμα τις κρίσεις σχετικής υπερπαραγωγής και υποκατανάλωσης, που δημιουργούν εκατομμύρια ανέργους, εξαθλιώνουν μεγάλες μάζες, προλεταριοποιούν τα μεσαία στρώματα και συγκλονίζουν όλο τον οικονομικό και κοινωνικό μηχανισμό του καπιταλισμού. Απάνω σ' αυτές τις κρίσεις ο πόλεμος παρουσιάζεται σαν διπλό καταφύγιο και θεραπευτικό μέσο.

Αυτός, λοιπόν, ο συντελεστής δεν αφήνει να ξεσπάσει η οικονομική κρίση.

Ακόμη περισσότερο ο πόλεμος εξυπηρετάει την καπιταλιστική οικονομία, όταν γίνεται σε χώρες που δεν έχουνε δική τους πολεμική βιομηχανία και αγοράζουνε κατά μεγάλα ποσά τα πολεμοφόδιά τους από τις βιομηχανικές χώρες. Ετσι λ.χ. σήμερα ο πόλεμος στην Ισπανία και πολύ περισσότερο στην Κίνα έδωκε δουλειά στις πολεμικές βιομηχανίες και απορρόφησε πρώτες ύλες από όλες τις παραγωγικές και βιομηχανικές χώρες. Οταν πάλι ξεσπάει ο πόλεμος στην ίδια τη βιομηχανική χώρα και απασχολεί πλήθος εργατικά χέρια στο στρατό και φέρνει συνάμα ένταση της βιομηχανικής παραγωγής.

Ετσι λοιπόν ο πόλεμος και στο στάδιο της προετοιμασίας του και στο στάδιο της δράσης του παρουσιάζεται σαν ένα φαινόμενο ενεργητικό από οικονομική άποψη, μια οικονομική λειτουργία χρήσιμη και σαν τέτοια απαραίτητη.

Σύμφωνα με τούτη τη θεωρία, αν η καπιταλιστική οικονομία, η ατομική ιδιοχτησία των μέσων της παραγωγής και η ιδιοποίηση των προϊόντων της, είνε κάτι που δε μπορεί ριζικά ν' αλλάξει, θα είνε και ο πόλεμος αιώνιο κι απαραίτητο συνοδευτικό της φαινόμενο. Δεν προϋποθέτει όμως η θεωρία ούτε αποδείχνει, πως η κρίση γεννάει τον πόλεμο. Τα αίτια του πολέμου μένουν έτσι ανεξάρτητα και μπορεί να είνε οποιαδήποτε άλλα.

Η θεωρία αυτή δεν εξηγεί τον πόλεμο, τον αποδέχεται όμως και τον επιδοκιμάζει σαν κάτι που συμφέρει στην καπιταλιστική οικονομία. Ετσι αφήνει το πρόβλημα των αιτίων του πολέμου ανοιχτό, γιατί αν απόδειχνε η θεωρία και παραδεχότανε, πως οι οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού γεννάν τον πόλεμο, οι λαοί θα είχανε το δικαίωμα να συμπεράνουνε, πως πρέπει ν' αλλάξει το οικονομικό σύστημα για να μη γίνουνται πόλεμοι. Κ' ένα τέτοιο συμπέρασμα, που θα είτανε πολύ σωστό, δε συμφέρει διόλου στους οικονομολόγους του καπιταλισμού, ούτε στους ίδιους τους καπιταλιστές.

Αύριο: Η Γεωπολιτική άποψη

Με ύφος αποικιοκράτη και κατακτητή, που καλεί τους ιθαγενείς να κάνουν σεβαστές τις εντολές του και τους απειλεί ότι, αν δεν υπακούσουν, τότε θα αλλάξει η συμπεριφορά του απέναντί τους, απευθύνεται ο διευθυντής του σταθμού αναμετάδοσης της «Φωνής της Αμερικής», που είναι εγκαταστημένος στην πρώην κοινότητα Δασοχωρίου Ξάνθης.

Με άκρως προκλητικό τρόπο, στο κείμενο που έστειλε στο Τοπικό Συμβούλιο Δασοχωρίου, κάνει λόγο για «δική μας γη» και ζητάει να απομακρυνθούν διώροφα κτίσματα ακόμα και μια μικρή εκκλησία. Θέτει δε τελεσίγραφο, με βάση το οποίο θα πρέπει μέχρι τις 29 Μάρτη 2002 να έχουν εκτελεστεί οι εντολές του, διαφορετικά απειλεί ότι θα καλέσει την αστυνομία να επέμβει. Οπως εκτιμάται, η πρωτοβουλία αυτή συνδέεται με σχέδια για διεύρυνση των εγκαταστάσεων του ραδιοφωνικού σταθμού, ενώ δεν αποκλείεται η σπουδή των Αμερικανών να έχει σχέση και με σχέδια για άλλες χρήσεις της περιοχής.

Η εν λόγω επιστολή του Αμερικανού διευθυντή της «Φωνής της Αμερικής» στην Ξάνθη είναι ένα μνημείο αποικιοκρατικής πρόκλησης. Την παραθέτουμε ολόκληρη με τη μετάφραση στα ελληνικά, όπως έγινε από τις αμερικανικές υπηρεσίες:

«Σας γράφω για να ζητήσω τη βοήθειά σας για να λύσουμε μερικά προβλήματα που υπάρχουν στη δική μας γη. Ελπίζω ότι θα μας βοηθήσετε.

Εχω προσέξει ότι άτομα από την κοινότητα Δασοχωρίου έχουν χτίσει μόνιμα χτίσματα στην παραλία και στην περιοχή μας. Είμαστε απογοητευμένοι που βλέπουμε ότι μια υπέροχη παραλία έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο με την κατασκευή αποχωρητηρίων και παραπηγμάτων. Επιπλέον σκουπίδια είναι πεταγμένα σε όλη την παραλία ή σκορπισμένα στον δικό μας χώρο. Επίσης ανησυχούμε για τη μόνιμη κατασκευή ενός παρεκκλησίου στον δικό μας χώρο. Από όλα αυτά σας εσωκλείω φωτογραφίες.

Ξέρετε ότι έχουμε συνεργαστεί με την κοινότητα του Δασοχωρίου, ώστε να σας επιτραπεί η προσωρινή χρήση κατά τη διάρκεια των μηνών του καλοκαιριού. Επίσης γνωρίζετε ότι έχουμε συνεργαστεί με την κοινότητα του Δασοχωρίου για να επιτρέψουμε στους αγρότες από τις γύρω περιοχές να διασχίζουν τη γη μας για να πάνε στα χωράφια τους κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας και του θερισμού.

Να σημειωθεί ότι ορισμένα μέλη της κοινότητας Δασοχωρίου θέλουν να εκμεταλλευτούν την καλή μας συνεργασία. Η συνεργασία μας δε θα συνεχιστεί, αν μέλη της κοινότητας του Δασοχωρίου εξακολουθήσουν να εκμεταλλεύονται την καλή μας θέληση.

Πρέπει να σας ζητήσω, σαν υπεύθυνους της κοινότητας του Δασοχωρίου να προχωρήσετε στην αφαίρεση όλων αυτών των μονίμων κτισμάτων και των σκουπιδιών από την παραλία και τη γη που είναι στην περιοχή μας όχι αργότερα από τις 29 Μαρτίου 2002. Αν δεν αφαιρεθούν ως αυτήν την ημερομηνία θα απευθυνθώ στην τοπική αστυνομία για την αφαίρεσή τους τον Απρίλιο του 2002».